Bert schreef deze week iets over bang zijn, en Loesje ook. Bang zijn begrijp ik heel goed. Het is helemaal niet fijn. Maar soms kan je het ineens zijn.
Bang
Vroeger was ik de hele tijd bang.
Voordat ik in mijn huis van nu kwam wonen, heb ik al ergens gewoond. Ik wil niet zeggen waar dat was, want ik wil er liever niet meer aan denken. Ik was daar heel bang geworden voor mensen. Want mensen slaan en schoppen, vooral manmensen. Daarom wilde ik niet meer in een huis wonen, en bleef buiten in de tuinen wonen.
Tot ik mijn grote liefde Molly zag. Bij haar durfde ik wel in huis te wonen. En als zij de mensen die er bij hoorden lief vond zou ze wel gelijk hebben, dacht ik.
Ik vond het wel eng. Super eng. Gelukkig durfde Molly zomaar alles in huis, en hielp ze mij door er gewoon te zijn.
Molletje
Tot ze een hele mooie ster werd. Toen was ik ineens alleen. Met mensen, die nu ineens alleen van mij waren.
Ik was stiekem heel blij dat ik een huis had, maar ik durfde er niet op te vertrouwen dat ik mocht blijven. En dat mijn mensen me geen pijn zouden gaan doen.
Het eerste jaar zat ik alleen op mijn krabkarton, of op bed – als mijn vrouw me daar op tilde. Verder ging ik nergens kijken in huis, want ik was bang dat ik dan straf kreeg.
Ik was zó moe van alles wat ik had meegemaakt dat ik alleen maar sliep en at.
En ik zocht mijn Molletje. Maar ik kon haar niet meer vinden. Alleen haar geur was er nog, en de herinneringen aan haar. En dat mijn mensen moesten huilen. Dat begreep ik heel goed, want ze misten haar ook.
Au
Als mijn vrouw me aaide, ging ik spinnen. En daarna beet ik, of ik krabde. Dan had mijn vrouw een bloederige kras, of een rij tandjes in haar arm.
Mijn vrouw stopte dan met aaien en zei “Au!” En wilde me eventjes niet meer aaien. Dat snapte ik heus wel, dus na een tijdje hield ik op met bijten en krabben. Want ik wilde mijn vrouw geen pijn doen, maar ik wilde wél geaaid worden.
Eén keer trok mijn vrouw haar riem uit haar broek terwijl ze me aankeek. Toen ben ik op mijn buik naar buiten gekropen, zo bang was ik. Mijn vrouw moest een beetje huilen en probeerde me weer naar binnen te lokken. Ze zei dat ze er helemaal niks mee bedoelde. Maar ik durfde pas na een half uur terug te komen.
Verleden
Als mijn man zijn jas aandeed, of een colbert, raakte ik elke keer zo in paniek dat ik laag bij de grond naar buiten rende. Ik zag dan niet meer dat het mijn man was, maar ik was dan helemaal terug in het verleden. Ik zag alleen de vorm van een manmens. Die me pijn ging doen.
Dus deed mijn man zijn jas of colbert niet meer aan in huis, maar pas op de gang.
Ook het ritselen van die jas vond ik al eng, of het ritselen van een plastic zak, of het ritselen van papier, of als mijn mensen bewogen, of als ze hoestten. Gewoon alles, eigenlijk.
Zo is het een hele tijd gegaan, ik denk in mensentijd wel een jaar.
Het was voor ons alledrie geen makkelijke tijd.
Eieren
Ik weet echt wel dat mijn vrouw het er erg moeilijk mee had. Ze vond het erg dat ik zo bang was. Soms zei mijn vrouw dat ze de hele tijd op eieren moesten lopen. Maar die heb ik nooit zien liggen.
Een keer zei mijn vrouw dat ik misschien beter ergens anders kon gaan wonen, waar ik niet bang zou zijn. Toen werd mijn man boos, en zei waar dan? Dat ik ergens anders nóg banger zou zijn, en dat ik toch zelf hier wilde wonen, en binnen bleef komen.
Ja, dat is waar. Dat bleef ik ook doen. Ik was mijn mensen aan het uittesten, of ik op ze kon rekenen.
Thuis
Na zo’n anderhalf jaar van uitproberen durfde ik er uiteindelijk op te vertrouwen dat ik veilig was en dat ze me geen pijn zouden doen. En dat ik mocht blijven.
Soms schrik ik nog wel eens hoor, maar niet meer zo vaak.
Tegenwoordig was ik mijn man, en ga ik op mijn rug liggen zodat mijn vrouw mijn buik kan kussen en dan was ik haar haar.
Ik lig languit op bed, of opgerold in één van mijn vier mandjes, of ik ga op de krant liggen die mijn vrouw aan het lezen is.
Ik kom hard aanrennen als ze me roepen in de tuin.
Ik speel het spel met de veer, en durf daar om te vragen.
Ik maak kikkersprongen op het bed.
Ik kruip naast mijn man als hij in zijn eentje in bed ligt.
Ik ben thuis.
Lieve Bolle, ik ben het vrouwtje van Fietje en ik schaam me voor die mensen die dieren zo vreselijk behandelen, mishandelen, verwaarlozen en pesten. Wat hebben ze jou aangedaan?! Gelukkig ben je nu thuis, bij goede mensen. Mensen die voor je zorgen, met je spelen en lief zijn. Je zal zien, het wordt iedere dag beter!
Aai onder je kinnetje van mij en een neusje van Fietje!
Dag vrouw van Fietje, bedankt voor de lieve woorden. En ik weet nu dat niet alle mensen gemeen zijn, eigenlijk zijn de meesten heel lief. En ik vind Fietjes naam zo mooi!
Een lief kopje van Bolle voor jullie allebei.
Ooooh bolle. Wat geweldig dat jouw personeel jou zo goed begrijpt. Ik was/ben ook een bange kat geweest. Vrouw zegt steeds dat ik een ekstreem bange kat ben. Als er wat gebeurd wat ik niet ken ben ik ook weg. Ik ga daar over een tijd wel over praten.
Dag Katrientje, dat wist ik helemaal niet, dat jij ook bang was! Je ziet er altijd zo stoer uit oo je foto’s en je durft zo veel in huis. Misschien ga ik dat later ook nog wel eens durven, om kerstbomen om te gooien enzo.
En samen staan we sterk, als bange katten!
Een lief kopje van Bolle.
Oooh bolle. Ik ben maar 3 tot 4 weken gepest. Ik was speelgoed voor een 2 jarig kindje. Over een tijdje zal ikjes er over praten.
Ooooh, als jij een kerstboom ziet moet je eerst met je kontje zwaaien. Paar keer de ene kant op,paar keer de andere kant op. Je kop plat op de grond, net als je lijf. En dan neem je een aanloop en sprrrrrrringt.
Dat is zoooo koel 😹😹
Maar Katrien, 3 tot 4 weken gepest zijn is óók niet fijn. Niemand mag gepest worden, nooit! En ik zal je een geheim verklappen: ik denk dat eigenlijk alle katten een beetje gang zijn voor kleine kindjes!
Met die kerstboom ga ik een keer proberen. Als ik dan nog niet helemaal dun ben geworden van de sportbrokken moet het me lukken! Dank je wel voor de uitleg hoe het moet! Een lief kopje van Bolle.
Hallo Bolle,
Wat verschrikkelijk wat jij allemaal hebt meegemaakt en wat een grote katersprong heb jij gemaakt om in de tuin van Molly te komen. Zij had jou natuurlijk verteld dat ze een heel fijn en veilig huis had met hele lieve mensen. Ja dat wilde jij ook zo graag, je katersnakte ernaar. Maar ja jouw ervaringen waren het tegenovergestelde. Mijn vrouwtje noemt dat zware dieren mishandeling wat ze met jou hebben gedaan en het is dan heel goed te begrijpen dat je alles moest leren dat er een vrouwtje en baasje was die heel veel van jou zijn gaan houden en je alles wilde geven. Ja dat duurt heel lang voor je iemand dan kunt vertrouwen.
Toen mijn grote vriendjes Thoman en Brammetje in een paar weken na elkaar een ster werden hadden vrouwtje en ik samen afgesproken om uit het asiel een poes of kater te halen die net als jij een mega zware rugzak had. Kijk ikzelf heb een vreselijk eerste jaar gehad voor ik hier mocht komen wonen en wist dus hoe anders het kan zijn. Nu wij hebben samen op de computer gekeken en hadden Joeri gekozen, Zat er al 2 jaar en niemand wilde hem hebben, was ook zo bang dat er maar een verzorgster was die hem zelden een aai kon geven. Joeri mocht alleen in een huisje gaan wonen waar een kat was die heel erg gericht en sociaal is op mensen en die op die manier aan Joeri kon laten zien dat er ook mensen zijn die heel lief en goed zijn, net als bij jou. Toen vrouwtje in het asiel meteen vertelde dat ze voor Joeri kwam en hem mee wilde nemen, geloofde ze haar eerst niet, Ze vroegen aan haar of ze wel wist hoe het met Joeri was. Ja zei vrouwtje dat heb ik allemaal gelezen en er goed over nagedacht en ik heb thuis die sociale lieve Jip. Het is met Joeri ook heel langzaam aan gegaan, stapje voor stapje en had samen aan mij een hele grote vriend. Joeri werd een grote kroelkont en lag samen met mij altijd op schoot en in het mensenbed. Vrouwtje mocht hem alleen nog niet optillen. Maar toen hij anderhalf jaar bij ons was was hij plotsklaps verlamd van het achterste deel van zijn lijf en gilde van de pijn, vrouwtje moest midden in de nacht holder de bolder naar de dierenkliniek met hem en daar moest ze hem laten gaan over de regenboogbrug en is hij net als al mijn vriendjes een mooie grote ster.
Dus Bolle wat jij in je leven hebt meegemaakt en hoe moeilijk het voor jou en je vrouwtje en baasje was kan ik en vrouwtje heel goed begrijpen. Wij zijn heel blij dat je het vertrouwen hebt gevonden en nu kunt genieten van een liefdevol leven samen.
Ik zelf ben ook een bange Jip geworden, dit is gekomen door alle herrie aan verbouwen bij ons in de woontoren. Vrouwtje vind dit zo erg. Nu ik de sportbrokken eet gaat het wat de angst een stuk beter, want er zit wat in die sportbrokken tegen stress. Nu ren ik niet meteen onder het dekbed ( mijn verstop plekje) als ik herrie hoor of de bel gaat. Ik ga nu onder het bed zitten.
Bolle hou net als ik goed de poten eronder, doet onze vriend Bert ook.
Hele fijne dag samen met je vrouw en baasje en van mijn vrouwtje krijg je heel veel knuffels, van mij stevige poot en kopstoot.
Je grote vriend Jip
Dag Jip, wat heb je veel vrienden verloren. Dat is moeilijk en verdrietig. Wat hebben jij en je vrouw Joeri een fijn leven gegeven en wat zal hij daar blij om zijn geweest. Wij hadden hier in de tuin Billy, en die was ook ineens verlamd aan zijn achterlijf. De dokters zeiden dat hij een em-bo-lie had. Hij is hier nu begraven en we missen hem nog steeds.
En wat erg Jip, dat je zo bang bent geworden door een stomme verbouwing. Dat is ook eng, al dat lawaai. Ik hoop voor je dat ze snel klaar zijn ermee. Ik heb een tijdje kruidenpilletjes geslikt, die hebben misschien wel een beetje hebben geholpen. Het heette Telizen. Ik at ze zo op, met mijn brokken. Nu heb ik ze gelukkig niet meer nodig.
Verl sterkte met alle enge dingen Jip, en een kopstoot terug voor jou en een lief kopje voor je vrouw van je vriend Bolle.
Lieve Bolle hier een bericht van ons allen en het vrouwtje. Wij hebben echt met onze oortjes zitten klapperen. En wij weten niet wat het is wat je hebt meegemaakt. Ons vrouwtje verteld ons ervoor en wij geven iedere maand van ons zakgeld centjes voor de katten die het niet zo goed hebben. Wij zijn raskatten en soms hebben we hier een nestje. En de katten hier die geen kindjes meer kunnen maken wonen hier ook . Ons vrouwtje zegt een dier neem je voor het leven en daar zorg je voor. Wat mooi dat jou personeel geduld met je heeft, en fijn dat het nu goed met je gaat. Wij hebben geleerd liefde overwint alles. En je bent een dappere kater die erover durft te praten. Praten helpt net als geduld . Van ons allemaal een super dikke knuffel.
Dag allemaal, wat fijn dat jullie het zo gezellig hebben met zijn allen! Dat is toch het mooiste. En wat super dat jullie zakgeld geven voor katten in die het moeilijk hebben. Dat doe ik ook, want er zijn nog steeds veels te veel katten die grrn fijn lieven hebben. Ik weet nu ook dat liefde alles overwint – behalve slankbrokken.
Geduld is ook heel belangrijk, en zal ik het maar eerlijk zeggen: soms heb je dat héél lang nodig!
Een lief kopje voor jullie allemaal van Bolle
Dank je wel lieve bolle en met zoveel liefde van de mensen die voor je zorgen en al je vrienden die je steunen komt het helemaal goed met jou
Ik heb tranen. Bolle, wat ben ik blij dat je het goed doet.
Dag Bram, wat lief van je, maar je hoeft geen tranen te hebben hoor, want nu ben ik gelukkig! Een lief kopje voor jou van Bolle.
Oooh Bolle,
hier Loesje en ik voel nu zoveel emozie in me buik. Verdriet en ook machtloos, maar ook me hart spreekt. Oooh Bolle wat heb jij veel meegemaakt en ik voel, dat was niet fijn. Ik voel nu rillinkjes in me vacht. Dat mensen jou zoveel pijn en verdriet hebben gedaan van ze eigen. Ik heb in me kop gezocht naar een antwoord op ze vraag, waarom? Bolle, soms is er geen antwoord want als ik het niet kan begrijpen dan werkt me kop niet goed.
Maar nu ben je veilig Bolle, net als me Bert. Veilig is voor ons poezekaters zo belangrijk, dat je kan zijn wie je bent en dat het goed is. Ik ben nu ook veilig. Bij me vrouw, me verkering Bert en bij me vriendinnetjes van Feesboek. En ik heb ook me soolzusje en vroeger had ik alleen angst. Ik woonde met 9 andere poezekaters en ik was verlegen. Ik moest vechten voor me eten, Ooooh ik voel nog me pijn Bolle. Toen me vrouw me vond begon me leven. Ik mocht toen alles eten en ik kreeg geen klappen. Ooooh toen ben ik open gebloeid zegt me vrouw. Net als jij nu Bolle. Dat je veilig bent en blijft Bolle, dat vind ik belangrijk. En me verkering Bert is er ook voor jou.
Lieve Bolle, ik ben trots en blij in me hart. Voor jou en ook voor je man en vrouw die jou liefhebben met ze hart. Je bent in je gouden mandje Bolle….
Liefs Loesje
Dag Loesje, wat heb je mooi geschreven! En wat erg dat je ook zo een moeilijke tijd hebt gehad, dat wist ik helemaal niet. En dat je als verlegen poes zo moest vechten voor je eten. Gelukkig dat je het nu fijn hebt, met een lieve vrouw en een knappe kater als vriend en alle vrienden en vriendinnen van internet. En nu ga je zelfs een kurzus geven! En je durft ook nog naar de dierenarts, ook al wil je dat eigenlijk niet!
Ik vind het heel knap van je! Een lief kopje van Bolle.
Lieve Bolle, ik ben zo ontroerd door jouw verhaal.
En ik ben superblij dat je nu een echt ’thuis’ hebt met fijn, geduldig en lief personeel.
Dat geeft me hoop. Hoop op dat waar ik nu ben ook een ’thuis’ voor me gaat worden.
Ik ben namelijk nog erg snel bang voor van alles.
Ik heb (vanaf dat ik klein was) wel 10 jaar buiten gezworven. In februari hebben ze me gevangen en naar een asiel gebracht. Ik kroop daar onder een dekentje en was erg ongelukkig. Een lieve vrouw mocht me toen 4 maanden verzorgen en observeren.
Ik kreeg hierna zelfs eigen personeel, maar die brachten me na een week of 6 weer terug naar het asiel, want ik bleef maar zo bang daar in huis.
Sinds half augustus heb ik opnieuw eigen personeel. Zij lijken me beter te begrijpen, dus ik durf me al best vaak te laten aaien.
Maar dan opeens ben ik weer superbang en kruip ik weg achter mijn veilige rek.
Snap je dat Bolle?
De snorreman vond ik trouwens veel enger dan de vrouw.
Maar dat hebben ze goed opgelost: ik krijg iedere dag een plakje rosbief van de snorreman.
Poot van Lady Lily
Dag Lady Lily, wat heb je lang buiten gewoond! En wat goed dat je je nu durft te laten aaien! Bij mij heeft het ook wel anderhalf jaar in mensentijd geduurd voordat ik me beter voelde, dus het duurde best lang. Nog steeds ben ik heel bescheiden, zeggen mijn mensen, en ik zal niet snel om dingen vragen. Maar ik vertrouw mijn mensen, en ik zit weer lekker in mijn vel. Maar ik snap heel goed dat je nog heel snel schrikt, en dat je moet wennen. En ik vond in het begin mijn man ook enger dan mijn vrouw, maar nu niet meer. Dus ik ga heel hard voor je duimen dat jij je ook beter gaat voelen, en weer gelukkig wordt! Je mensen klinken heel lief, en er zijn hier meer bange katten die ook allemaal een fijn huis hebben, dus het kán wel. Als jij en je mensen elkaar lief vinden en het met elkaar willen proberen en elkaar tijd willen geven, kan er een hele hoop goedkomen! Een heel lief steunkopje van Bolle.