Lieve allemaal, hier ben ik Lucky weer. Deze keer wil ik het nog eens over huisjes hebben. Vorige keer heb ik jullie al verteld over een stuk van ons huis waar ik nog nooit eerder geweest was. Moet je bedenken, ik woon hier al sinds ik zo’n drie en halve maand jong ben (nu hoop ik dit jaar in april al weer 8 jaar te worden) dus dat is best heel lang. Ik heb nooit een ander huis gehad behalve daar waar mijn pleegmama en de rest van ons nestje woonde. Toen was ik nog heel klein natuurlijk.
Het pak
Maar goed, ik had hier dus een extra stuk huis ontdekt en ik ben al vaker daar geweest nu. Ik vind het daar namelijk erg spannend om rond te kijken en aan alles te snuffelen. Eigenlijk vind ik dat het nog niet genoeg naar mij ruikt dus je snapt wel dat ik er alles aan doe om dat wel te laten gebeuren. Ik mag nu ook af en toe mee als mijn mensen twee 
trappen opgaan, dat doe ik heel graag. Ik ga vaak voor de deur naar de gang en de trap zitten zodat ze snappen dat ik daar naartoe wil. Hebben jullie dat ook wel eens dat ze het niet goed begrijpen en je maar moet wachten en wachten en wachten?
Maar goed, we hebben het dus over huisjes. Nu is er deze week een groot pak met de postmevrouw gekomen. Mijn man heeft het natuurlijk snel open gemaakt want ja, we wilden allemaal wel eens weten wat daar nu weer in zat. Ik dacht eerst dat het brokjes zouden zijn want die zitten ook altijd in zo’n grote doos maar dat was het deze keer toch niet. Kon eigenlijk ook niet want dat zit in speciale dozen met (iedereen wel bekende) groene banden en met kattenpootjes erop. Deze doos kwam van ver vandaan, dat stond erop. Wie weet hoe lang deze misschien wel onderweg geweest is. Maar nu is de doos hier en hij is voor ons!
Onderzoek
Mijn man heeft de doos buiten opengemaakt en willen jullie weten wat eruit kwam? Nog een huis! Nog een? Ja, nog een maar dan speciaal voor katten! Het is voor ons allemaal bedoeld maar het mag pas in het voorjaar alle dagen naar buiten want anders wordt het misschien te snel vies maar het mocht nu ook al in de tuin omdat ze het in elkaar moesten zetten. Ik ben er natuurlijk meteen naar gaan kijken en heb het huis van top tot teen besnuffeld. Ik denk wel dat het een fijn huis is. Nu kunnen we ook buiten slapen als het wat minder mooi weer is want in het huis zit je als katermans (en trouwens ook als poezendame) gewoon droog. Ze hebben beloofd dat ik er ook een zacht deken of mandje in krijg maar zoeken nog naar iets dat precies past maar dat komt vast wel goed.
Op het huis
Ik heb nu al zin om er straks als het mooier weer wordt in te gaan liggen. Hoop niet dat er dan een andere kat (of egel want die woont hier ook) in ligt maar goed, dan wacht ik tot er plek is of ga ik er gewoon gezellig bovenop liggen. Op het huis dan he, niet op een prik 
egel. Ergens op liggen behoort namelijk toch ook nog altijd tot een van mijn grootste hobby’s. En weet je… eigenlijk zijn we nu toch wel heel luxe poezels hier, zomaar met twee huizen. Ik noem het mijn buitenhuis denk ik. Vinden jullie dat een goede naam? Twee huizen hebben we nu… hoezo verwend zeggen mijn mensen. Maar ik vind dat we dat verdienen en hoop dat elke poezel een fijn huis heeft. Om lekker in te slapen of waarin je buiten kunt zitten. Ik denk dat alle andere tuinpoezels ook maar zoiets moeten vragen aan hun mensen. Dat lijkt me een top plan! En als je alleen een balkon en geen tuin hebt: daar past het buitenhuis ook goed op hoor.
Heel veel knuffels van Lucky
PS De buurpoes was net in onze tuin. Drop miauwde heel hard en heeft haar naar het dak van het grote houten tuinhuis gestuurd…en ik heb geholpen want die andere woont niet hier maar aan de andere kant van de schutting hoor. En Dropjes staart was net een plumeau… dat is zo’n ding waar mensen stof mee wegdoen en dat er dan heel dik en pluizig uitziet. Misschien kan je met haar staart ook wel stof weghalen…maar dat zal Dropje wel niet zo’n goed idee vinden. Denk ik.
Forige week was er best vaak een zonnetje, heerlijk vind ik dat, dus ik was veel in mijn tuin, ik rende en sprong, ik scheurde over mijn gras, en daarom had ik in de afond soms pijn aan mijn poot, mijn mensen merken dat meteen zeggen ze, ik word heel stilletjes en wil niet spinnen, mijn poot is nog steeds een gefoelig PUNT.
blijven fooraan in mijn hoofd zitten, terwijl ik ze juist liefer achterin heb zodat ik er een PUNT achter kan zetten.
In de tuin
Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijn wiekent hebben. Dit keer is mijn blog wat anders want er gebeurde namelijk iets. Meestal schrijf ik op een maandag of dinsdag of soms nog op een woensdag maar nu was er niks. De inspieraazie was weg! En ik wist niet waar die heen was gegaan. Dus toen was ik een beetje in paniek want ik ben best onzeker van mezelf. Daar ga ik het ook nog een keertje over hebben hoor maar nu gaan we het hebben over knuffels.
Gewoon aaien
zijn dus er was meteen paniek. Met mijn poten pakte ik dan haar hand vast en met mijn bek deed ik een knauw geven. Dat ze wist dat ik het niet fijn vond. Maar…. Als ik lag te dutten en ik was een beetje in dromenland dan deed ze het weer. En nu vond ik het niet zo erg want ik voelde een streling die heel zacht was en elke keer als dan een vinger over mijn borst ging, wilde ik meer. Ik ging op mijn rug liggen zodat ze er bij kon. Mijn kop werd er rustig van en mijn lijf ging helemaal rieleksen. Dus mijn poten gingen ver uit elkaar. Nu was ik niet onzeker. En de streling die ze dan doet zijn zacht. Ze duwt maar heel voorzichtig haar vingers in mijn vacht, net genoeg. Hoe ze dat zo precies weet, snap ik nog niet maar ik weet dat dit echt gewoon lekker is. Dus als ik haar hand nu op mijn borst voel terwijl ik wakker ben, dan weet ik dat het fijn is en veilig want mijn vrouw doet het heel voorzichtig. Bertje kende dit al en ik zag het wel eens op zijn feesboek dus ik wilde dat ook wel eens proberen. Na een tijdje proberen en vertrouwen hebben is het me gelukt en ik vind dit een kei speesjaale knuffel!
kan zijn en gewoon niks in mijn kop hoeft te hebben. Dat ik haar hart kan horen en mee kan snurken. Meestal krijg ik nog een dekentje over me heen zodat ik ingepakt ben en dat vind ik kei fijn. Dan voel ik me soms nog een beebie kat die bij zijn mama mag liggen. Want zo voelt het voor mij, mijn mama. Dan ben ik warm en rustig en dan kan ik droomen en bewegen in mijn droomen en dan voel ik mijn vrouw die me vasthoud en soms kusjes plant op mijn kop. Dat is het allerbeste. In het hier en nu met mijn vrouw samen en geen zorgen aan je kop of in je lijf. Heerlijk! En omdat ik hier zo rustig van wordt als ik er over schrijf, is mijn inspieraazie terug! Nou, wat een afontuur zo.
Als ouder wordende katerman heb ik af en toe iets aan mijn gezond en nou heb ik weer een week zalf aan mijn oore gehad. Wegens dat ik moeilijker ging eten.
Haai piepeltjes from overal en enniewerr.
WAKKERRRR!
En daar ben ik weer…