Het superspannende kattenboek: Lieve Allemaal

 Lieve Allemaal

Hier is mijn eerste Vriendenboek. Ik ben er superduperblij mee en ook en vooral omdat ik zulke bijzondere vrienden heb.

In het boek vertellen mijn vrienden over wie ze zijn en hoe ze leven. En ook zeggen ze hun mening als er wat is. Dat is
belangrijk. Als dier ben je ook iemand dus je telt ook mee. Zo zie ik het. Maar als dier zijnde moeten we nog ee-man-sie-peren.
Dat betekent dat we meer van onszelf moeten laten horen. Serieus waar.

Het boek is gratis en voor iedereen te downloaden. Dat gaat gemakkelijk.

Klik hier op de link en dan komt u op de pagina waar u kunt downloaden.

Ik hoop dat u het mooi vindt. En als u denkt ik wil meedoen dan heb ik goed nieuws want volgend jaar maak ik weer een vriendenboek

dus insturen kan tegen die tijd doe ik een oproep. Alvast beginnen met schrijven is een goed idee!!

Bertje

Dit blijf ik eten na het tropiese

Het is keiheet of het is tropies en ik hoor dat het nou bijna over is. Maar ik heb nou nieuwe gewoonten waarvan ik zeg: dat blijf ik doen.

Water in eten

Heel soms drink ik uit mezelf maar het beste drink ik als er water in mijn eten zit. Dat klinkt raar maar het kan wel.  Soep dat is eten en drinken tegelijk. Met het tropiese krijg ik elke middag soep  met kip of tonijn of weer wat anders erin dus dat blijf ik doen. Superlekker dat je zoiets op de middag hebt.

In mijn avondeten doet mijn vrouw extra water. Dat maakt mij niet uit, zolang het een beetje is. Ik eet met pauze en in die pauze doet ze er weer water bij. Neem ik gewoon mee naar binnen wegens dat het water naar avondeten smaakt dus dat kan het. Het maakt me niet uit zei ik dus als ze er straks mee stopt dan is het ook goed.

Avondsnek

Ik krijg elke avond een snek, dat is al sinds de eerste dag dat ik hier woon. Het komt omdat Tim, de kater die hier voor mij woonde, ’s avonds altjd een snek kreeg met zijn meedicijnen erin, dus dat moest een superlekkere snek zijn anders at hij niks. Ik krijg dat dus ook alleen zonder meediecijnen, alleen snek. Daarom zeg ik: bedankt Tim.

In die avondsnek zit geen ekstra water maar ik krijg nou de hele tijd spul uit het staafje. Niks mis mee. Alleen straks wil ik wel weer snoepjes of een kauwstaaf in stukken, dan heb je toch je avondsnek maar die is net even anders.

Gewoonte

Dat ik een jongen van vaste gewoonten ben, dat weet iedereen die mij een beetje kent. En nou heb ik er nieuwe gewoonten bij en dat is vooral elke middag soep. Stukken kip. Tonijn. Dat blijf ik eten als het tropiese weg is, zeker weten van wel.

poes Minnie vertelt over toen ik twee keer vast zat

vastWat een warmte zeg. Op dit soort dagen baal ik er wel van dat mijn vachtje geen rits heeft zodat ik die even uit kan doen. Wat zou dat fijn zijn zeg! Gelukkig heeft frau wel zo’n waai ding dus daar lig ik dan nu ook vaak voor.

Normaal ben ik heel actief, maar nu eventjes niet. Ik heb zelfs niet met mijn muizen gespeeld. Kunnen katten eigenlijk zweten? Als dat zo zou zijn dan zou ik vast een heel badje vol hebben gezweet inmiddels.

Mijn verhaal

vastIk had Loesje laatst beloofd om mijn verhaal over twee keer vast zitten te vertellen. Dat was nog in het vorige huis. Je kon daar in de natte kamer met een grote sprong hop op de vensterbank komen. En dat met een klein hupje door het raam met een klein hupsje op iets wat frau afdak noemt. Dat hadden alle huizen daar. Veel te hoog om vanaf te springen dus vandaar dat ik wel op de afdakjes daar mocht lopen. En het leuke was dat ik het hele huis zo rondom kon lopen en dan via het raam bij de slaapkamer aan de andere kant weer naar binnen kon gaan.

Roepen

Jullie weten inmiddels dat ik een ondernemend poesje ben, dus op een gegeven moment had ik dat in de rondte lopen van mijn eigen huis wel gezien. Dus ikke ging op furkenningstocht hihi. En ik merkte dat je nog best ver kon lopen. Tot het bijna ophield. Je kon met een laatste sprong een beetje naar beneden bij het laatste huis komen en daar genoot ik lekker van het uitzicht en de zon. Waar ik alleen niet aan gedacht had, was dat als je naar beneden springt, je ook weer omhoog moet. En dat ging dus niet. Stom! Nou daar zat ik dan. En toen ging het nog regenen ook! Ik mauwen en mauwen en mauwen. Niemand hoorde me… Of toch wel. Ineens hoorde ik frau roepen: Minnieeee waar ben je??? En even later hoorde ik mensenkitten ook roepen. Dus ik weer mauwen. En zei weer roepen “waar ben je nou?”. Ze hoorde me dus wel maar zagen me niet.

In de steeg

Nou lekker dan, dat heb ik weer, dacht ik. Toen kwam manmeneer thuis en die hoorde ik zeggen dat ze in de steeg moesten gaan staan voor een beter uitzicht op de achterkant van de huizen. En ja hoor, toen zagen ze me eindelijk! Inmiddels regende het superhard en schaamde ik me zo. Ik nat, zij nat, we waren allemaal verzopen katjes. Maar er was dus nog een probleem. Het huis waar ik bovenin vast zat, die mensen waren niet thuis. Gelukkig had de mefrau van het huis er naast mij inmiddels ontdekt en riep poesje poesje kom maar, spring maar. Ik dacht “ja doei” veel te hoog voor mijn poezelige pootjes.

De trap

Toen is manmeneer de trap gaan halen. En die mochten ze in de tuin van de mefrau neerzetten. Toen durfde ik wel te springen want toen was het nog maar een klein stukje. Daarna werd ik in de armen van frau gelegd. Ik drukte mijn nagels stevig in haar armen vastzodat ik goed vast zat en toen zijn we zo naar huis gelopen. En voor iedereen die denkt, nou die Minnie heeft na deze ervaring er wel van geleerd? Nou nee hihi. Ik heb een tijdje later wéér op diezelfde plek vast gezeten. Gelukkig voor mij wisten mijn mensen nu precies waar ze me konden vinden. Frau vond me een sukkeltje maar trooste me wel. Manmeneer vond het geloof ik wat minder leuk. Ik heb frau toen maar heel veel kopjes gegeven. Waar we nu wonen mag ik niet meer naar buiten. Teveel plekken waar ik vast kan zitten en te veel auto’s. Dus ben ik nu een huispoes geworden. Ik ben niet zielig hoor, want in dit huidige huis is een trap om keihard vanaf te rennen en bovenin allemaal balken om overheen te lopen.

Lief

Gelukkig vind frau me heel erg lief. En ook best wel ondeugend. Zoals laatst dat ik een heel lief kopje trek maar ondertussen haar eten probeer te jatten. Zoals de dieren van BBB laatst al zeiden, met Minnie is het nooit saai!
Iedereen sterkte met de warmte en heel veel pootjes en kopjes!!!

Wat ik durfde met de doos op de slaapkamer

doos

Ik had mijn vrouw naar bed gebracht en zij sliep maar ik niet. Dus ik ging op het bed zitten en keek rond in de slaapkamer. Wat kon ik doen?

Kast

Er verandert bij mij in huis haast niks en dat is goed. Dan hou ik het overzicht. Een hele tijd terug kwam er een kast op de slaapkamer. Ik kon er niet tegen, echt niet. Maar toen op een dag rook de kast gewoon en ik zag een handdoek op een plank. Daar ging ik op liggen en sinds die dag ben ik niet meer bang voor de kast. Soms spring ik er gewoon in en uit, dat durf ik nou ook.

Doos

Vanaf het bed kan ik alles zien. De kast dus. En ook de tafel en onder die tafel staan dozen daar zitten boeken in. Ik zag dat er een grote doos open stond. Open?
Ik sprong van het bed, liep in het donker naar de tafel en klom op de eerste doos, wat helemaal niet gemakkelijk was. Eraf, er weer op, er weer af, maar ik wilde het. Toen naar de tweede doos. En met een sprong was ik in de grote doos en ik wist meteen hier zitten boeken in want die had ik onder mijn poten.

“Bertje, wat ben je aan het doen?” vroeg mijn vrouw. Ze deed het licht aan en keek naar mij. Ik keek terug van niks aan de hand. Ze deed het licht weer uit.

Toen heb ik gewoon een tijdje gezeten waar ik zat. Onder de tafel in een doos met boeken. Het was anders dan anders en ik vond het een beetje raar. Want ik wist van Feesboek dat er heel veel katten zijn die van dozen houden maar ik wist niet meer wat ze dan doen.

Tapijt

Dus nou ja, toen ben ik maar weer uit de doos gegaan. Ik ging op het tapijt voor het bed liggen om na te denken over het afontuur, want dat was het. Want ik was toch in de doos gegaan en al ben ik nog steeds geen dozenjongen, ik durfde toch wel iets meer en dat is belangrijk in het leefe, dat je iets durft.

Kater Bolle over als je maindfoel bent

mindfoelVorige week was er een dag waarop ik meteen foelde dat het lekker warm werd. In de ochtend scheen het zonnetje al, en ik foelde dat het troopies zou worden. Nog niet die dag. Maar wel binnenkort.

Anders

Ik dacht dat mijn mensen en ik gezellig met zijn drietjes in de tuin zouden gaan zitten en dat ik lekkere soepjes zou krijgen omdat het al best warm was. In de middag zou mijn vrouw of mijn man me borstelen met mijn nieuwe beebieborstel. Dat is een borstel voor mensenbeebies, en er bestaat niks fijners dan dat ik daarmee zachtjes geborsteld word. In de avond zou ik blokjes runderhart krijgen en dan gingen mijn mensen binnen zitten, terwijl ik buiten op stap zou gaan.
Maar die dag werd heel anders. Mijn mensen gingen weg na de ochtend, en ze kwamen pas weer thuis toen het helemaal donker was.
Gelukkig heb ik me de hele dag prima vermaakt. Ik heb veel geslapen, ik heb over de schuurtjes gelopen en ik heb languit in het gras gelegen. Maar niet op mijn rug, dat doe ik alleen als mijn mensen erbij zijn.

Diep van binnen

mindfoelZo gaat dat, je denkt dat er iets gaat gebeuren maar dat is helemaal niet zo. Of je denkt dat iets niet gaat gebeuren maar het gebeurt toch.
Veel mensen mopperen nu over de zon of andere keren weer over de regen. Dat vind ik vreemd, ik snap niet goed waarom ze dat doen. Als kat weet je diep van binnen dat het helemaal geen zin heeft om je druk te maken over de zon. De zon is er of de zon is er niet. Zo simpel is het. En als de zon zin heeft om het troopies te maken dan doet de zon dat. En dat troopiese houdt pas weer op als de zon weggaat. Misschien gaat het dan regenen of sneeuwen, of komt er storrum. Dat weet ik niet en niemand weet dat. Ik hoef dat ook helemaal niet te weten, want wat heb ik er aan?

Gefoel

Ik doe elke ochtend mijn patroeje houden door mijn tuin en daaromheen. Dan foel ik meteen of het koud of warm is. En ik foel aan de lucht hoe het die dag gaat worden, of het nog warmer wordt of dat het koud blijft. Als ik dat eenmaal weet beslis ik wat ik ga doen. Als het regent of koud is ga ik naar binnen, dat is logies. Als het lekker warm is buiten ga ik op mijn stoel zitten. En als het echt keiheet is ga ik in de schaduw van de planten liggen.
Het kan best dat het over vier dagen gaat regenen, maar wat heb ik daar mee te maken? Dat zie ik dan wel weer.

Erfaring

mindfoelIk pas mij aan aan de zon, aan mijn tuin en aan mijn mensen. En als belangrijkste wel aan mijn leif.
Als mijn leif foelt dat het moe is ga ik slapen. Als mijn buik honger heeft ga ik eten. Als ik een koude neus, oren en voeten heb zoek ik warmte op.
Mijn leif is nu een beetje ouder geworden, wegens dat ik seeniejor ben. Dus ik kan sommige dingen niet meer zo goed als vroeger. Ik ben wat sneller moe en mijn leif is niet zo soepel meer.
Maar omdat ik seeniejor ben weet ik meer en heb ik veel meer erfaring. Daar heb ik meer aan dan aan heel lang kunnen rennen of springen, zo zie ik dat. Ik ben er blij mee dat ik seeniejor ben. En trouwens: als ik er niet blij mee was was ik toch ook nog steeds seeniejor.

Dingen die gebeuren

Het leven is steeds anders en je weet nooit van tevoren hoe het gaat worden. Er is zoveel waarover ik niks heb te zeggen, dingen die gebeuren zonder dat ik dat wil of niet wil.
Ik ben gelukkig als dat kan, ik eet als er eten is en ik knuffel als mijn mensen mij knuffels geven.
Als er zon is geniet ik van de warmte en het licht en het zomergefoel, als het regent geniet ik ervan dat ik een huis heb en droog blijf en dat ik met mijn mensen kan knuffelen op het grote bed. Als mijn mensen er zijn is dat het allerfijnste, zeker weten. Zo hoort het nou eenmaal, dat we met zijn drietjes zijn. Maar als ik alleen ben geniet ik van de rust en ik kan alles doen zonder dat ik op mijn mensen hoef te letten. Er staat natvoer en er ligt een berg brokjes, dus ik hoef niet bang te zijn voor honger. En ik weet dat mijn mensen weer terug komen, daar vertrouw ik op.

mindfoelhet mooment

Zo doe je dat als kat. Ik denk niet over morgen of over gisteren, maar alleen over wat er nu is.
Ik kan me zeker weten dingen herinneren, en ik weet ook dat er dingen gaan komen. Maar nu is het nu. Mensen zeggen dat heel raar, ze noemen dat in het mooment leven. Gek hè, want je kan toch helemaal niet UIT het mooment leven?

Kater Bram over: toen ik een monster tegen kwam

monster

Hoi allemaal, ik hoop dat jullie toch een fijn wiekent hebben met deze hitte. Het is kei-heet buiten. En de zon heeft volgens mij in de plenning dat hij nog veel langer wil blijven. Dus we moeten met zijn allen goed blijven drinken.

Het maakt niet uit of je nu water drinkt of soepjes of poeselimonade. Zolang je maar drinkt. En je mens moet natuurlijk ook genoeg drinken.

Zwembad

monsterIn mijn tuintje is het nu heel fijn. Het zwembad is er met lekker water. Het water is niet heel erg koud meer maar een beetje lauw en dat vind ik lekker smaken. Ik klim graag op de rand om wat te drinken. Mijn vrouw is er bij want ze denkt dat ik soms in het water kan vallen. Dat kan, dat kan ook van niet. Ik weet het niet. Ik heb geen zwemdiploma dus ik vind het fijn als mijn vrouw erbij is. Dan weet ik zeker dat er niks gebeurt.
Soms mag ik samen met haar zwemmen en dat vindt ik heel fijn aan mijn pootjes. Dan is het lekker koel aan mijn pootjes. En ik vindt het veilig als mijn vrouw mij gewoon vast houdt. Dan voel ik me goed. Vandaag had ik geen zin om te drinken of te zwemmen.

Foguls

Ik zat gewoon lekker in mijn tuin te zitten en te kijken naar de beestjes die bezig waren op het dak. Ze kwetteren best veel naar elkaar. En hun vleugeltjes bewegen daarbij. Alsof ze met hun hele lijfje praten naar elkaar. Ik vindt het kei-knap van ze dat zij hun eigen gewicht zo in de lucht krijgen, nou dat hoef ik niet te doen hoor. Ik ben een katermans, geen fogul. En ik kwetter ook niet zoals zij dat doen. Ik weet niet eens wat ze tegen elkaar zeggen. Dan zou ik foguls moeten leren om het te kwetteren. Ik kan alleen mijn eigen katermans klanken doen. Zoals een kei-harde miauw. Of zacht spinnen als ik weer eens een massage krijg. Oja, ik kan ook nog zeuren als klank. Dat is wanneer een miauw heel lang duurt van wel bijna drie tellen.

Monster

Zit ik daar lekker te dromen in mijn tuintje over de foguls met hun gekwetter, komt er ineens een kei harde lawaaierige machine aan die gewoon van die grote bakken opslokt. Nou ja, niet helemaal hoor, alleen wat er in de bakken zit. Mijn vrouw vertelde me dat het een groenbak is voor afbreekbaar vuil zoals groenten en fruit. Volgens mij zitten daar ook mijn poepjes bij maar dat weet ik niet zeker. Het is een groot zwart met rode monster op wielen die langzaam door de straat rijd. Hij rijdt dan langs al die grote bakken af en met een arm pakt hij deze op en schud hij ze leeg in zijn bek.

Herrie

monsterMijn kop was ineens niet meer bij de foguls maar bij dat verschrikkelijke herrie ding. Mijn hart klopte ineens sneller dan normaal en mijn oren waren gespitst en alert. Met mijn grote oog keek ik naar waar het vandaan kwam. Wil ik hier iets mee? vroeg ik mezelf. Nee. Dit is eng en ik moet weg. Mijn lijf en ik zijn best geschrokken van dat rijdend monster. Mijn poote zijn heel snel en rennen meteen weg van waar ik zat. Ik spot een paar stoelen en rees daar meteen heen. Daar ben ik veilig! Mijn poote trillen een beetje en mijn rug haren staan overeind. Wat een kabaal maakt dat monster zeg! Ik voel me alles behalve veilig.

Veilig

monsterGelukkig zie ik mijn vrouw die naar me toegelopen komt. Dan wordt het iets veiliger maar ik blijf zitten waar ik zit. Als het monster langs onze schutting staat pakt hij zo’n grote bak op en schud hij het drie keer zodat de bak helemaal leeg is. Nou ik kan je zeggen, ik maak niet zo’n rommel en ik eet mijn eten netjes op zodat er geen restjes over zijn. Misschien moet mijn vrouw dat ook maar doen. Dan hoeft dat monster ook niet langs te komen.
Na een tijdje wordt het kabaal al minder en rijdt het monster door naar de volgende straat.

Aalert

Ik had er werkelijk geen idee van hoeveel kabaal zoiets nou maakt. Ik ben blij dat hij weg is en dat ik de tuin weer in kan. Hier ben ik dus echt van geschrokken. En het rare is, het schijnt dat dit monster gewoon elke maand of zo langskomt. Ik heb hem nog nooit eerder gezien. En gelukkig eet hij geen katermansen. Dat heb ik even gevraagd aan mijn vrouw want ik wilde het zeker weten. Stel je voor dat hij ineens achter je aan komt. Nou ik kan wel rennen maar ik denk dat hij sneller is met die wielen. Als hij de volgende keer komt, dan zorg ik dat ik aalert ben zodat ik niet meer schrik of bang ben.