Lieve Allemaal
Hier is mijn eerste Vriendenboek. Ik ben er superduperblij mee en ook en vooral omdat ik zulke bijzondere vrienden heb.
In het boek vertellen mijn vrienden over wie ze zijn en hoe ze leven. En ook zeggen ze hun mening als er wat is. Dat is
belangrijk. Als dier ben je ook iemand dus je telt ook mee. Zo zie ik het. Maar als dier zijnde moeten we nog ee-man-sie-peren.
Dat betekent dat we meer van onszelf moeten laten horen. Serieus waar.
Het boek is gratis en voor iedereen te downloaden. Dat gaat gemakkelijk.
Klik hier op de link en dan komt u op de pagina waar u kunt downloaden.
Ik hoop dat u het mooi vindt. En als u denkt ik wil meedoen dan heb ik goed nieuws want volgend jaar maak ik weer een vriendenboek
dus insturen kan tegen die tijd doe ik een oproep. Alvast beginnen met schrijven is een goed idee!!
Bertje
Vorige week had ik geschreven over dat mijn heupen soms pijn doen. En dat ik daardoor moeilijker loop of ga liggen.
Mijn vrouw heeft eerst geprobeerd of ik het misschien zo van een lepel wilde eten. Dat wilde ik niet. Toen heeft ze het door goermet moes met tonijn gedaan. Dat wilde ik ook niet. Dus heeft ze het onderin een kom gedaan met mijn favoriete smaak natvoer erover heen. Maar ik rook meteen dat dat fiese spul er in zat. Natuurlijk wilde ik het daarom niet eten, dat snap je. Het leek mijn mensen beter om er even mee te stoppen en gelukkig kreeg ik mijn gewone eten. Maar ik was nu aa-lert. Ik vertrouwde het niet meer en heb eerst heel lang gesnuffeld of mijn eten wel okee was. Pas nadat mijn mensen niet meer op mij letten heb ik het gegeten.
Ik had sinds een tijdje ook moeite om uit mijn eetkommen te eten, dat deed pijn aan mijn nek. Mijn kom met brokken staat al wat hoger maar ik eet het liefst van iets waar de brokken niet steeds zo schuiven. En in mijn kom schuiven de brokken.
Mijn natvoer en mijn brokken die er altijd staan staan ook op een verhoging. Daardoor hoef ik mijn nek niet steeds zo te buigen als ik eet. Ik kan zittend of staand eten. Ik was er meteen helemaal blij mee. Als het tijd is voor mijn natvoer ga ik daar vast zitten, het eet heel fijn. Alleen niet als die druppels door mijn eten zitten, dan niet.
Dan moeten we zachtjes doen omdat het al laat is. Ik lig een hele tijd ineengedoken naar de grasstengel te loeren die mijn vrouw door het gras beweegt. En ineens kom ik keihard aanrennen en spring bovenop de grasspriet. Mijn vrouw kan in het donker niet zo goed zien en valt soms van schrik achterover in het gras. Daar moet ze altijd om lachen, ze zegt dat ik een echte teiger ben.
Hoi allemaal, ik hoop dat jullie een fijn wiekent hebben. Het is kei mooi weer en dat vind ik fijn. Dat ik lekker in de tuin kan zijn en de zon op mijn vacht kan voelen.
Als ik de tuin in ga heb ik een soort roetiene. Een roetiene is als je heel vaak dezelfde dingen doet. En dat doe ik in de tuin. Ik mag smorgens altijd naar buiten want dan ga ik alles tjekken. Tjekken of alles is zoals het hoort, dat je geen andere dingen ziet in je tuin. Daarna ga ik gras knabbelen. Dat is kei lekker. Ik eet dat voor de haarballen als ik me was of furhaar. Dan pak ik zo’n grassprietje in mijn bek en dan kauw ik daar op. Ik zaag met mijn kiesjes het grassprietje los en dan eet ik hem op. Ze zijn best lekker. Ze zijn dun en knapperig, ze smaken nat en zoet en als ik ze doorslik gaat dat heel makkelijk omdat ze dan slap zijn van het kauwen. Dit doe ik denk ik best lang. Misschien wel een kwartier lang.
Als ik naar de stoel loop bedenk me alvast hoe en waar ik me wil wassen want ik wil wel een schone kater zijn en in mijn kop tjek ik of het allemaal klopt. Eerst de tuin tjekke, dan gras eten, daarna alles in mijn kop nalopen zoals nu, dan wassen en dan dutten. Dus ik ben al halverwege. En daar zie ik mijn stoel. Het is een tuinstoel met een kussen erop die eigenlijk voor mensen is maar ik slaap er graag op. Het kussen is namelijk heel erg zacht, dat je met je poten een beetje wegzakt als je er op staat. Dus als je gaat liggen heb je een klein kuiltje voor jezelf. Dat slaapt best fijn.
Dit is dus mijn roetiene wat ik bijna elke dag doe. Gewoon omdat ik het kei fijn vind. Het is een beetje een furzorging van mezelf. Dat mijn dag gewoon lekker gaat. Dat ik makkelijk haarballen kwijt kan door het gras en dat mijn vrouw tegen me zegt dat ik een knappe jongen ben omdat ik schoon ben. Dat zijn de fijnste dingen.
Van mij eigen lus ik bijna al mij brokke die mij vrouw mij serfeer. Behalfe mij slankbrokke maar mij vrouw zeg, Loes dat is psiegies. Daar kan jij beeter nie op ree-aa-geere, jij moet laate zien dattie psiegies sterrek blijf. Mij vrouw bracht mij nierbrokke mee van mij dokter.
Mij Doorie heb ze mamsie zallum gestuur. Van mij eigen lag ik op mij denkpaal. Mij vrouw zeg Loes, jij krijg jou ferrassing. Dan ben jij gelijk wakker en jij zie in jou kop jou vis al foorbij zwemme. Jij weet nie wat jij zie als jou vrouw jou dan jou Zallum geef.
Soms wor jij nóg meer ferras want iedereen leef mee met jou niere. Jij ben er jou eigen nie van bewus en ik zeg u eerluk, jij wor er ook ferleege van. Mij sjoonzoon Jiekie en mij niggie Kyana heb ze vrouw sellufs naar Duisland gestuur foor mij niere. Neem u van mij eigen aan, dan wor jij ferleege. Mij sjoonzoon Jiekie en mij niggie Kyana heb zofeel mooie krullies in ze vacht, dan ben jij moodel. Maar zij denk wel aan ze tante MamsieLoesje.