Dit gaat over een superspannend plan voor een kattenboek

kattenboek Dit gaat over een superspannend plan voor een kattenboek. Het idee is van mijn feesboekvriend Katrientje. Ik vond het meteen keigoed. Maar we hebben hulp nodig

We dat zijn dus Katrientje, en Loesje en ik. Wij gaan dat boek maken of nou ja eigenlijk niet.

Idee

Wat was het idee van Katrientje? Echt zo supersimpel en goed dat je denkt waarom is dat er nog niet. Ze zei dat er een boek moest komen van mijn vrienden waarin ze allemaal over hun leven en zichzelf vertelde. Iedereen een pagina. Met een foto. Zit je in een meerkathuishouden, dan krijg je ook meer paginaas. Of iedereen kan apart vertellen.

Het is dan een feel goed boek waardoor je een helehoop poezen en katers leert kennen. En ze hebben allemaal iets te vertellen waarvan je denkt wat leuk of dat wist ik geeneens.

En we hebben al een uitgever!!

Meedoen

Nou is Katrientje zestienplus jaar maar ze is superactief net een kitten denk ik soms. Dus nou doen er al bijna twintig katten mee.

En ik weet dat ik ook vrienden heb die hier alleen lezen, of van wie de vrouw mijn feesboekvriend is. Dan kun je ook meedoen.  Mail mij dan even dat is huiskaterbert  @ xs4all.nl en dan zonder de spaties. Dus mail me dan over hoeveel katten het gaat en of je een foto hebt of kunt laten maken dat moet zo’n zware foto zijn. Want het wordt een echt boek van papier. En ook je verhaal over wie je bent, hoe je leven is geweest en hoe je leven nu is.

Hoe doe je mee?

  • stuur me een meel dat je wilt meedoen dan heb ik overzicht
  • je bent een kat en je vertelt over je leven, hoe je woont, wat je belangrijk vindt, wat je hebt meegemaakt
  • je bent op Feesboek of via mijn site vriend van mij of Loesje of Katrien
  • lengte: minstens 1 bladzijde dus ongeveer 500 woorden
  • ben je een meerkathuishouden dan heb je meer woorden
  • er moet een keizware foto bij die op papier gedrukt kan worden (300 dpi)

Als je moeite hebt met schrijven of je hebt opeens heel erg veel geschreven of je weet het niet meer, mail mij dan ook even dan komen we er samen wel uit.

Hoe maak je een keizware foto?

Met een fototoestel. En als je alleen een telefoon hebt moet er iets met de instellingen gedaan worden. De foto moet echt minstens 1 mb zijn liever meer.

mijn mail is: huiskaterbert   @ xs4all.nl en dan alles aan elkaar.

O ja we hopen dat het in november uitkomt dat is best snel en dan moeten er ook vrienden meedoen. (Ik denk nou ook aan Bolle ik weet dat je dit leest!!)

Wat de dokter met mij deed

dokter Wat de dokter met mij deed vond ik allemaal heel erg raar. Ik kende haar nog wel van de vorige keer. Toen gaf ze me snoep en ik eten, en toen prikte ze me dus toen ze weer met snoep kwam hoefde ik niks. En ik kreeg geen prik.

Operazie

De operazie aan mijn tanden van een paar weken geleden is dus gelukt nou mooi zo. Dat hoef ik niet nog een keer. Ik moet nou verder aan de revalidinges.

Er zit nog wat rood op mijn tandvlees daarom ruik ik uit mijn bek, ja dat is gewoon zo. Maar dat gaat vanzelf weg anders moet ik mondwater tegen het rood. Of ik dat neem zie ik dat wel.

Onderzoek

De dokter wilde naar mijn tanden kijken maar ik wilde dat niet. Dus ik was een beetje zenuwachtig en wat doe je dan, dan ga je jezelf gerust stellen. Dus ik heb alles wat ik zag een kopje gegeven. Ook haar been en haar tas. En toen ging ik even liggen. Ik dacht, klaar. Maar niks klaar. Het onderzoek begon.

Deken

Ze pakte een deken van de bank en ik weet niet hoe ze het deed maar opeens zat ik erin met poten en al. Dus ik kon niks doen. Van schrik werd ik helemaal slap. En zij aaide me over mijn kop en net toen ik dacht heel fijn maar nou los, friemelde ze mijn lip aan de zijkant omhoog. En toen aan de andere kant.  Daarna mocht ik los en ik ging meteen op afstand staan te kijken.

Dus ik ben niet ziek maar ook niet beter. Ik hoef geen operazie of pillen maar aandacht en misschien spul in mijn water.

Moe

Erna was ik keimoe. En mijn vrouw ook. Ze zei dat we veel te veel hadden meegemaakt en daar was ik het mee eens. Toen zag ik dat de dokter het snoep was vergeten en daar heb ik toen lekker van genomen.

Loesje vertelt: keuzes maken…

keuzes maken

Me vrouw kwam laatst thuis met de grote tas op haar rug. Ze was weer ergens centjes voor ons gaan bijverdienen. Oooh ik voelde in me buik dat er iets was.

Als sensietieve poes voel je dat. Dat ze anders kijkt, me eten anders in me bakje doet. En dat ze stil is, in ze eigen gekeerd. Ik voelde weer machteloos maar anders dan bij me Bert want die had ze operazie. Me vrouw liep nog rond. Toen voelde ik, ik moet helpen.
Maar hoe doe je dat als poes?

 

 

Binding

Ik weet hoe ik me Bert kan helpen. Maar wij hebben verkering, me vrouw en ik hebben geen verkering. Toch voel ik me eigen veilig en ik voel ook binding. Oooh voor de eerste keer in me leven. Met me Bert voel ik ook binding maar hij woont nog op ze eigen. Dan is het anders, dan heb ik wel vlinders en ik ben ook verliefd op me Bert. Maar als je samenwoont net als ik met me vrouw, dan voel je elkaar.

Schoot

Me vrouw ging zitten en toen wist ik het. Ik ging op schoot en ik sprong in één keer goed van me eigen. Ik was wel blij want ik wilde niet meteen me nagels slijten. Toen heb ik me schootmeedietasie gedaan. Dan wordt me vrouw rustig en dan kan ik in haar ogen kijken. Ik deed heel hard spinnen, zenspinnen. Dat is als je iets heel graag wil, of als je iets heel fijn vind van ze eigen. Ik doe het ook bij me tonijn. Nu wilde ik me vrouw heel graag helpen. Ze zei, Loesje ik moet een keuze maken…

Harde kopjes

Me buikje ging heel hard rammelen want het voelde als honger. Zou het Tonijn zijn, of paling? Oooh ik zou niet kunnen kiezen van me eigen denk ik? Tonijn ken ik en is me hart, paling ken ik ook maar moet ik nog leren eten. Soms vind ik iets nieuws fijn om te leren. Soms is wat ik ken fijn want dat is gewoon van ze eigen. Iets van me hart is altijd fijn. Ik deed heel harde kopjes geven, bijna me ene tand eruit. Ooooh ik had best veel honger merkte ik.

Eten

Me vrouw zei dat het niets met eten te maken had. En ik had nog wel zo me best gedaan. Ik kreeg zachte knuffels en ze zei: Loesje lieve Snoesje ik weet het. Je moet altijd kiezen voor je hart. En toen kreeg ik de lekkerste tonijn van me leven! En ik had ook geholpen.

liefs van
Loesje

Katrien: mijn ontbijtje in hun fakanzie

Waar is mijn ontbijt? Bertje vroeg mij om weer een stukje voor jullie te schrijven, wat ik met liefde doe, hoor.  Alleen word het geen vrolijk stukje…
Nee… het gaat over leed en verwaarlozing. Pakken jullie alvast maar zakdoekjes er bij hoor. Want dit is me toch een partij erg.

Mijn ontbijt

Nou… waar gaat het over? Over mij.
Laat ik beginnen.
Ik ga het over mijn ontbijtje hebben… en hoe hard ik hierom moet vragen.
Normaal krijg ik om kwart voor 5 of 5 uur mijn eten. Ik ga dan naast manpersoneel zitten en praat met hem op de bank. Miauw of te wel kom eens van je bank af en geef me eten want ik barst van de honger. En dan krijg ik het ook.
Mijn eten word in de zomer in de koude kast bewaard. Anders word het drab en gaat het verschrikkelijk stinken. En dan gooien ze het weg. Dan pakken ze het dus uit de koude kast en prakken het eerst en zetten het dan 10 seconden in de magnogwat. Ping… opnieuw prakken en eten maar. Oooooh zo lekker.

Pate

Ik krijg altijd whiskas pate. Het liefst tonijn, maar het mag ook een ander smaakje zijn hoor. Zolang het maar pate is. En tonijn.

Fakanzie

Nou klaag ik nooit, echt nooit. Maar soms heb ik zoiets van moet dat nou. Zoals nu. Nemen ze fakanzie. Niets mis mee hoor, want nu zie ik ze vaker en krijg ik meer knuffels. Maar nu komt het ergste…
Ik krijg dus nu veel te laat mijn ontbijtje. Pas om 6 uur of nog later. Oooooh en dan rammel ik. Dan gaat mijn maagje knorren en word ik echt sjaggie hoor.
Maar wat doe ik nu als het al half 7 is en ik nog geen eten heb gehad? Nou… dan laat ik ze dat wel merken hoor. Ik ga dan echt heel hard zingen. Soms krijs ik gewoon… zo hard en zo vals. Ik spring op het nachtkastje,en als het moet gooi ik de teblut er gewoon van af. Moet het maar niet in de weg staan. Lekker puh. En dan worden ze wel wakker hoor. En dan hoor ik: Katrien… we hebben vrij hoor. Wacht even een half uurtje.

Honger

NEE!!!! Ik heb honger!! Ikjes wil eten!!

Nou… ze laten me soms gewoon wachten hoor. En dan voel je gewoon dat je per secondje afvalt. Snappen jullie nu waarom ik zo slank ben en blijf?  Het is gewoon te erg hoe ik hier behandeld word. Ze denken alleen maar aan zichzelf hier. En nooit aan mij.
Normaal duurt deze ellendige ellende 3 weken, maar meneer hier had veel dagen over en nu duurt zijn fakanzie al bijna 5 weken. En er komt nog 1 lange week aan.

Verwaarloosd

Al iets over de 5 weken lijd ik honger. Al over de 5 weken word ik zwaar verwaarloosd.
En niemand die me helpt. Ooooh wat erg.
Ik lijd gewoon in stilte. Met dikke tranen hoor soms. En als je dacht is de ellende over? Nee!!! Want in december heeft hij de hele maand ook vrij!!!! Dan begint mijn ellendige ellende weer helemaal opnieuw.
Arme ik.

Vis

Ooooh ik moet stoppen want ik krijg lekkere gekookte vis van vrouw.
Ooooh ik hou zo van mijn personeel.
Ze zijn de liefste en zij kookt heerlijk.

Heel veel liefs,
Katrientje

Prinses van beroep (en zangeres)

Ik ben aan de revalidinges

kat moet revalideren Ik ben aan de revalidinges. Revalideren, roept mijn vrouw. Nou ja, u snapt mij vast wel.

Dat van die operatie is al keilang geleden en sindsdien zijn er geen rare dingen gebeurd maar ik voel me toch anders dan ik was.

Misschien komt het door mijn nieuwe eten. Dat kan. Dat kan ook van niet.

Aaien

Ik heb nou veel behoefte aan aaien. Van dat zachte langzame over mijn vacht. En dan vingers in mijn buikvacht en dat mijn vrouw dan rustig naast me ligt en niks zegt en gewoon doorgaat de hele tijd. Dan moet ik spinnen en soms ben ik ook stil maar dan vind ik het nog wel fijn. Heel diep van binnen voel ik me dan rustiger worden. Net of ik van het aaien leer dat de operatie echt voorbij is en dat ik serieus waar thuis ben en weer veilig in mijn eigen leven.

Spelen

’s Avonds spelen we soms even met een veter. Een spelletje dat ik snap. Veter beweegt. Bam, poot erop. En dat dan een hele tijd tot ik moe ben.

Meer spelen wil ik nog niet. Mijn vrouw wel maar als ze met iets komt dan kijk ik gewoon een andere kant op en dan snapt ze dat.

Foto

Ik kan best goed eten dus dat is fijn. En de bak en al die dingen lukken ook. Ik was mezelf ook omdat ik zo vaak op de foto ga dan wil je er als huiskater met verkering toch netjes op staan.

Maar toch ik weet het niet. Dus ik moet rusten en veel geaaid worden dat ik weer zekerheid in mezelf vind. Daar had ik niet veel van dus het kost extra moeite. Daarom dus, dat ik aan de revalidinges ben. Het gaat volgens bij best in orde komen alleen kost het tijd. En veel dutjes en veel aaien.

Loesje vertelt: als ik me meeditasie doe

meditatie

Me fens op Feesboek zeggen weleens dat ik heel zen ben van me eigen. Bert zegt het ook en hij vroeg me of ik erover wilde schrijven. Ik moest goed nadenken en aftasten in me binnenste. Me zen hoort bij mij en ik wil het best met U delen. Misschien zegt U dan straks wel, ik ga het ook proberen.

Goede plank

Het is niet moeilijk maar U moet wel een goede plank hebben. Als U wiebelt op Uw plank dan lukt het meestal niet. U kunt dan de plank goed vast schroeven, dat U wel blijft liggen.

Twee planken

Ik ben een rustige, bescheiden poes van me eigen. Maar ik heb veel emozie. Soms weet ik niet of me emozie wel van me eigen is of van me vrouw? En soms voel ik ook de emozie van Bert. Dan voel ik zoveel in me buik, ik heb geleerd het is niet altijd honger. Wel vaak!
Als het geen honger is dan weet ik, ik moet op me plank. Ik heb er twee. De hoge is voor diepe, lange meeditasie. Dan ben ik erg van me slag en is hoog liggen fijn. Dan kan ik me eigen en me wereld overzien. Me andere plank staat naast de bank. Daar zit me vrouw en dan word ik ook rustig. Soms zet ze tonijn op me plank, dan kan ik me nog beter konsentreere.

Rustig

Als ik meeditasie doe dan is eten belangrijk. Dat ik voordat ik op me plank ga wel eten in me buik heb. Anders voel ik me afgeleid, dan kan ik me rust niet vinden. Ik ga liggen en soms ook doe ik ook me ogen dicht. Ik word dan wel rustig en soms zo rustig dat me vrouw me wakker moet maken. Dat is me ultieme meeditasie. Het is wel belangrijk om verder nergens aan te denken. Tonijn mag. Maar als U liever kip heeft of rosbief dan mag dat ook. Net waar U rustig van wordt.
Ik word ook rustig van me verkering. Als ik denk aan Bert dan krijg ik fijne gevoelens. Dat is wel weer anders dan zen maar het mag ook. Van me eigen ben ik niet zo moeilijk, maar ik vind het wel belangrijk dat U dan Uw eigen Bert heeft.

Geen stress

Als poes doe ik iedere dag me meeditasie. Ik heb geleerd, dan heb ik geen stres in me eigen. Wel goede eetlust en dat is belangrijk. En ik ben ook zen. Het lijkt op wiew maar het is van me eigen. Niet met een kussentje of met een egel. Het is van binnen en het helpt. Ik voel nu beter, me hart en me emozie. En ik word toch niet onrustig of iets met stres. Ik ben meer ontspannen. Als ik moeilijke gevoelens heb kan het ook helpen.

Toen me Bert zijn operazie had durfde ik niet op me plank. Ik zeg U eerlijk, ik had teveel gesnoven van de wiew. Ik kwam in een overdoos en ik vergat mijn meeditasie. Dat moet ik nog leren.
Misschien ga ik nog ooit een kurzus geven, als ik durf.

liefs van Loesje