Dit gaat over een superspannend plan voor een kattenboek

 Updeet

Het boek wordt supergaaf!! We hebben nou nog plaats voor verhalen van tien katten over hun leven. Dus als je mee wilt doen, meld je snel aan. Hieronder staat hoe het moet.

Wegens mijn operatie en de revalidinges gaat het boek nou uitkomen begin april 2019, dus dat is tegen Moederdag want dat is 12 mei.

Over het boek

Dit gaat over een superspannend plan voor een kattenboek. Het idee is van mijn feesboekvriend Katrientje. Ik vond het meteen keigoed. Maar we hebben hulp nodig

We dat zijn dus Katrientje, en Loesje en ik. Wij gaan dat boek maken of nou ja eigenlijk niet.

Idee

Wat was het idee van Katrientje? Echt zo supersimpel en goed dat je denkt waarom is dat er nog niet. Ze zei dat er een boek moest komen van mijn vrienden waarin ze allemaal over hun leven en zichzelf vertelde. Iedereen een pagina. Met een foto. Zit je in een meerkathuishouden, dan krijg je ook meer paginaas. Of iedereen kan apart vertellen.

Het is dan een feel goed boek waardoor je een helehoop poezen en katers leert kennen. En ze hebben allemaal iets te vertellen waarvan je denkt wat leuk of dat wist ik geeneens.

En we hebben al een uitgever!!

Meedoen

Nou is Katrientje zestienplus jaar maar ze is superactief net een kitten denk ik soms. Dus nou doen er al bijna twintig katten mee.

En ik weet dat ik ook vrienden heb die hier alleen lezen, of van wie de vrouw mijn feesboekvriend is. Dan kun je ook meedoen.  Mail mij dan even dat is huiskaterbert  @ xs4all.nl en dan zonder de spaties. Dus mail me dan over hoeveel katten het gaat en of je een foto hebt of kunt laten maken dat moet zo’n zware foto zijn. Want het wordt een echt boek van papier. En ook je verhaal over wie je bent, hoe je leven is geweest en hoe je leven nu is.

Hoe doe je mee?

  • stuur me een meel dat je wilt meedoen dan heb ik overzicht
  • je bent een kat en je vertelt over je leven, hoe je woont, wat je belangrijk vindt, wat je hebt meegemaakt
  • je bent op Feesboek of via mijn site vriend van mij of Loesje of Katrien
  • lengte: minstens 1 bladzijde dus ongeveer 500 woorden
  • ben je een meerkathuishouden dan heb je meer woorden
  • er moet een keizware foto bij die op papier gedrukt kan worden (300 dpi)

Als je moeite hebt met schrijven of je hebt opeens heel erg veel geschreven of je weet het niet meer, mail mij dan ook even dan komen we er samen wel uit.

Hoe maak je een keizware foto?

Met een fototoestel. En als je alleen een telefoon hebt moet er iets met de instellingen gedaan worden. De foto moet echt minstens 1 mb zijn liever meer.

mijn mail is: huiskaterbert   @ xs4all.nl en dan alles aan elkaar.

O ja we hopen dat het in november uitkomt dat is best snel en dan moeten er ook vrienden meedoen. (Ik denk nou ook aan Bolle ik weet dat je dit leest!!)

Maar toen rook ik mijn avondeten

avondeten

Gisteren had ik best een fijne dag. Beetje slapen. Beetje hangen. Knuffelen. En later dacht ik nou heb ik echt trek in avondeten. Maar toen rook ik het.

Slanker

Een hele tijd terug na mijn eerste operazie moest ik anders eten wegens mijn gezondheid. Dus ik aan de sportbrokken en de zakjes sportvoeding. Lekker spul, vond ik. Bij mijn tweede operazie zei de dokter dat ik gezonder en slanker was geworden. Dus punten voor Bertje.

Maar ja hoe ga je dan verder.

Eten

Ik ben nou weer een beetje in mijn gewone doen na de tweede operazie. Er zijn twee kiezen uit maar ik kan gewoon brokjes eten. Alleen die zakjes sportvoeding…. ik rook eraan en alles in mij voelde: nee. Dat spul eet ik niet.

“Probeer het eens,”  zei mijn vrouw. Ze keek naar mij en ik naar haar en dan ben ik zo slap van binnen dat ik het nog ga proberen ook. Maar ik rook het en voelde: nee. Toen ging ik op een afstand van het bord zitten en keek van:  nou moet jij iets doen. En dat deed ze.

Lekker

Ze ging naar de keuken en maakt een bordje met mijn gewone eten. Wat ik voor de operazies had. Man, wat was dat lekker.  Ik kon niet meer ophouden met eten, het ging steeds sneller en sneller naar binnen en daarna heb ik het bord schoongelikt.
Even later moest ik overgeven.
Daarna had ik keihard veel knuffels nodig en die kreeg ik gelukkig ook.

Wat nu

Ja, en wat nu. Het sportetenzakjes hoef ik niet meer van thuis. Mijn vrouw zei, dat ik een smaakverandering had. Deftig he!! Dat is dat je even op je eten bent uitgekeken. Het oude eten mag ik eigenlijk niet wegens de gezondheid. Dus morgen gaat ze op zoek naar nieuw sporteten uit zakjes.

Bem benieuwd waar ze mee thuis komt.

Loesje vertelt: over soolvriendschap…

Loesje huispoes

In oktober had ik één jaar feesboek van me eigen. Toen ik begon met ontplooien had ik niks, nu ben ik een rijke poes in me hart. Ik heb ook al veel geleerd want ik heb verkering.

Bert helpt me altijd, hij is een zachte katerman van ze eigen. Ik kan en durf me eigen te zijn en dat is belangrijk. Maar als poes is het ook fijn om over poezedingetjes te kunnen praten. Dan laat ik me Bert met rust, hij heb ook andere dingen aan ze kop. Op me feesboek leerde ik ook vriendschap kennen, dat je je eigen herkent in een andere poes ook al ben je verschillend.

Katrientje

Toen ik me eigen ontplooide durfde ik ook te vertellen van me maatje meer. Ik ben van me eigen prettig gevuld. Maar ik vond het best spannend want ik ben ook gevoelig. Ik was onzeker en Bert steunde mij. Toen leerde ik Katrientje kennen, zij is een vriendin van me Bert. Ik zeg U eerlijk, ik hoefde niet te blaaze.

Kitten

Katrien durft skoeter te rijden en ook brommert. Dat durf ik niet want ik vind het als poes gevaarlijk in het verkeer van alledag. Maar Katrien is anders, zij is een kitten van 16 jaar en ze wordt volgend jaar al 17. Ze heb al heel veel meegemaakt en ze is toch vrolijk van ze eigen. Ze kan ook goed zingen, over Lamoerrr maar ook over rosjebief. Ze zingt iedere dag s’morgens om vijf uur voor haar personeel, ik vind dat lief.
Ik moest ook nadenken want het is bijzonder. Soolzusjes zijn zit in je hart, dat je aan één miaauw genoeg heb. En ik moest nadenken over vriendschap. Want ik heb wel verkering maar kan ik dan ook vriendschap hebben voor me eigen.

Voor me ziel

Ik voelde heel veel emoozies, me hartje stond open. En ik had ineens zin in soolfoet, dat is tonijn voor me ziel maar soms ook garnaale. Me vrouw kreeg het niet aangesleept, ze heb me visboer moete bellen. Die heb toen ze vriezer leeg gehaald. Vriendschap is een fijne emoozie in me hart. Maar je moet er ook iets voor doen dus soms moet ik ook me tonijn delen.

Onzeker

Ik dacht ook, zou me Bert jaloers zijn. Dan zou ik heel onzeker worden van me eigen. Jaloesie is heel veel emozie en je tonijn heb een nare bijsmaak. Toen heb ik met Bert gepraat, als je een makkelijke verkering heb dan doe je dat. En Bert was lief. Hij heb ook vrienden van ze eigen. We hebben verkering en geen gefangenis. Dan zou ik niks meer moge in me leve. Als je verkering heb dan wil je dat de ander gelukkig is van ze eigen. En vriendschap is net zo belangrijk maar dan anders.

Rijk

Als poes voel ik me rijk. Ik heb verkering en ik heb vriendschap in me leven. Katrientje is er altijd als ik haar nodig heb en we begrijpen elkaar. Ze heb haar eigen leve en kariejerre. Ze doet zingen en ze heb thuiswerk in muizen vangen. Ze heb nog geen pensijoen. Ze blijf altijd een kitten op leeftijd en heel aktief.

Ik vind dat mooi en speciaal. U weet ik ben anders van me eigen maar Katrien maak me altijd blij.

Me hart

Ik leerde dat ik best anders mag zijn. Dat soolvriendschap diep in me hart zit. Het heb me leve rijker gemaakt. En het is ook fijn want als poes hebbie gewoon poezedingetjes. Dan is vertrouwen belangrijk en eten ook. Soolvriendschap is speciaal, je ben dan verbonden. En je heb het niet met iedereen maar soms ontmoet je zo iemand in je leve. Dan heb U wel geluk.

Liefs van Loesje

Hoe ik herstel van mijn operazie

herstel

Hoe ik herstel van een operatie, dat is niet snel gezegd. Het moet langzaam. Dat weet ik, want ik voel het van binnen en de dokter zei het en mijn vrouw ook al.

Sloom

Toen ik pas terug was van de operatie, voelde mijn kop raar. Ik was sloom. Het liefste wilde ik liggen en slapen maar ik wilde ook mezelf wassen en eten en rondlopen alleen lukte dat niet omdat mijn poten te zwaar en te raar waren. Ik probeerde het. Maar het lukte niet. Dus toen ging ik slapen. Ja, dat moest ik zelf ontdekken.

Wat ik heel fijn vond is dat mijn vrouw bij me bleef. Ook de dag erna. Ze zat gewoon aan haar werktafel net als altijd en daardoor voelde ik dat alles in orde was. Dat helpt. En ze aaide me vaker, heel zachtjes. Dat was ook fijn. Want ik heb psiegies best veel meegemaakt.

Pil

Van de dokter moet ik de hele week een pil nemen tegen de pijn. Die krijg ik in een avondsnek van Sheba. Mijn vrouw maakt de pil superkleinfijn in een vijzel dus ik proef het haast niet. Ik weet het wel. Maar ja, met extra aaien en Sneba liggen dat soort  zaken anders.

Maar ik laat me niet in mijn bek kijken, en ik gaap ook expres de andere kant op. Daar ben ik nou voorzichtig mee.

Brokjes

Binnen een paar dagen ben ik weer aan de brokjes gegaan. Ik kraak zo graag dus die kon ik niet lang missen. Het valt niet mee, daar moet ik eerlijk over zijn.

  • soms slik ik ze door maar mijn verkering Loesje zei dat zoiets niet goed is en zij heeft veel minder kiezen bij mij zijn er maar twee uit
  • soms eet ik aan mijn goede kant, dus waar geen kiezen weg zijn dan kan ik toch kraken
  • vanmorgen viel er een brokje uit mijn bek tijdens het eten, netjes eten lukt gewoon niet altijd

Beter

Ik voel me wel veel beter nou. Ik slaap extra, ik krijg extra knuffels en die Shebasnek vind ik lekker.  Maar ik voel ook dat er best iets met me gebeurd is.

Katrien over het liggen in mandjes

mandjes

En ja hoor…daar is ze weer.  Vandaag gaat deze dame het hebben over mandjes.

Ik heb heel veel mandjes gehad hoor. Minimaal 1 keer per jaar krijg ik een nieuwe. De kleur maakt mij niet uit. Als het maar lekker ligt. Toevallig heb ik nu een panterprint. Past goed bij mijn huispakje.

Handdoek

Toen Catoo en ik hier kwamen wonen lag er al een mand klaar. Zo’n lekkere zachte. Alleen weet ik niet meer welke kleur. We keken naar de mand. Ja? Wat moeten we daar nou mee? We waren helemaal geen mand gewend, wij waren gewoon gewend om op de vloer te slapen. Het liefst op een handdoek. We lieten dat stomme ding ook gewoon links liggen. Of rechts, maar dat doet er nu niet toe.
We hoorden wel steeds van ga er nou eens in liggen. Nee!!! Ga er zelf op liggen als je dat zo leuk vind. Maar dat deden ze nooit.

Het personeel had het één na kleinste mandje gekocht. Ze zeiden dat, zodra we uitgegroeid waren, ze een grotere zouden kopen. Nouuuu… we groeide wel, maar niet zo gek veel. We werden smurfkatjes genoemd. Tsssss.
Enniehauw….het kwam er in het kort op neer dat ze het mandje, wat ons betrof, weg konden gooien. Zo niet leuk vonden we het.
En uiteindelijk deden ze dat ook. Vrouw gooide het op balkon. Wij mochten ondertussen gewoon weer op ons balkon na mijn uitglijer. En we zagen dat stomme mandje liggen.

Buiten

Oooooh toen kregen we een iedeej. Zou het niet koel om lekker buiten te slapen? In die stomme mand?
Nou… na een uur kwam vrouw op balkon en ze zag ons tweeen prinsesheerlijk maffen in de mand. Ze riep man er bij. We hoorde dat ze nu wel blerde. Ja!!! Nu wel ja. Toen we eten kregen besloten ze ons mandje onder de tuinstoel te zetten. Kijk… we leven in regenland en ze hadden geen zin om iedere keer een mand te moeten drogen. We kregen dus een soort van afdakje. Zo handig, want zo bleven we droog tijdens regen.
En als de zon te fel was lagen we lekker in de schaduw.

Lijf

Trouwens… sommige van jullie zagen mij een keer lijf op feestboek slapen in mijn mandje. Echt… ze gunt me soms totaal geen rust als ik even priefee wil zijn. Het is echt een wonder dat jullie me nooit op mijn roze kattenbak hebben gezien.
Als we een nieuw mandje kregen ging de oude naar het asiel. En die waren nog heel goed hoor. Wel moesten we iedere keer even aan het nieuwe mandje wennen.
Want onze geurtjes zaten er nog niet in. Zolang het mandje buiten blijft ga ik er wel inliggen, want na bijna 17 jaar wil ik er nog steeds niet binnen op slapen.

Dit was het weer.

Veel liefs en een kusje,

Katrientje (prinses zonder erwt maar wel met een zacht balkonmandje)

 

 

Waarom die ene lange ochtendknuffel zo belangrijk is

ochtendknuffel

Elke ochtend krijg ik thuis knuffels. Op bed. Op de overloop als we naar beneden gaan. Beneden. En dan komt die ene lange ochtendknuffel. Die is extra belangrijk.

Kleine knuffel

Elke knuffel is belangrijk op een eigen manier, en ik kan niks missen. Dat zal ik uitleggen.

  • op bed: als ik op bed lig als we aan de dag beginnen, wil ik een hele zachte goedemorgen-aai over mijn kop. Dat ik weet dat ze wakker is en dat het allemaal in orde is en dat we zo gaan opstaan en dan kan ik water uit de badkamer gaan drinken.
  • op de overloop: nou weet ik zeker dat we gaan opstaan, ik geef de boeken die er staan kopjes en ik krijg aaien over mijn lichaam, de dag gaat serieus waar beginnen
  • beneden: voor of na het water drinken uit de badkamer ga ik op mijn kussen liggen en dan wil ik knuffels met een gesprekje, dat alles fijn is en wat we vandaag gaan doen en dat ze veel van me houdt en al die dingen meer. Dan voel ik me ontspannen en tevreden.

Als ik genoeg heb gedronken in de badkamer, mag zij erin. Daarna gaat ze aan haar werktafel zitten en dan kom ik erbij op de bank achter haar of op het krukje naast  de tafel. Aaien, ja tuurlijk. maar dat tel ik even niet mee. Een poosje later komt het. De echte grote ochtendknuffel.

Grote knuffel

“Mewww?” vraag ik dan. Ze kijkt en snapt het. “Ga maar naar je kussen, Bert,” zegt ze, “ik kom mee.” En dan komt de grote knuffel.
Zachtjes aaien met de ene hand en de andere hand tegen mijn schouder.
Friemelen in mijn buikvacht.
Zachte woordjes die ik geeneens altijd kan verstaan maar die toch heel fijn zijn om te horen.
Soms stopt ze haar gezicht in mijn vacht en dan gaat ze vachthappen. Of ze gaat op mijn heup liggen. Ze doet van alles en ik voel me dan steeds meer ontspannen worden, ik zak er helemaal in weg.
En zo val ik dan in slaap.

Dus daar is die ochtendknuffel voor,  om superheerlijk in slaap te vallen.