Category Archives: positief kattennieuws

Kato was een maatje veel te veel

kat moet afvallen Een maatje meer is mooi, maar een maatje veel te veel is moeilijk voor je gezondheid. Kato de kater was ooit veel te zwaar.

Zomaar op een dag besloot een veel te dikke kater dat hij ergens wilde wonen. Hij besloot op de oprijweg naar het huis te gaan zitten en van de zon te genieten, dan kwam het vast in orde.

Aaien

Dat was zo’n drie jaar geleden. De dikke kater zat en wachtte op de dingen die gingen gebeuren en die gebeurden ook. Uit het huis kwam een mens. Een man. Markus was verbaasd deze grote kater te zien liggen.  Hij liet zich aaien. Hij liet zich optillen. Hij liet zich knuffelen. Waar hoorde hij thuis, dacht Markus.

Hij had een chip dus dankzij de dierenarts konden ze het thuis van de kater achterhalen. Dat was een stadje verderop. Een telefoontje leerde Markus dat de persoon aan de andere kant van de lijn geen prijs meer stelde op het gezelschap van de kater. Markus begreep het niet maar hij wist: nu hoort die grote jongen bij mij en ik noem hem Kato.

Eten

Kato was groot en ook, eerlijk is eerlijk, hij was ook te dik. Hij at veel te veel. Zoiets is niet goed voor de gezondheid. Meer dan tien kilo was, gezien de kater die hij moest zijn, eigenlijk te veel. Dus Markus besloot om Kato te helpen met afvallen.

Zomaar minder eten geven zou een veel te grote verandering zijn voor de kater.  Heel langzaam lukte wel, zo langzaam dat Kato het eigenlijk niet eens merkte.

Er kwam nog iets anders bij. Als binnenkater was beweging voor Kato belangrijk. Hij kon goed rennen en springen dus dat was geregeld.

En zo lukte het om langzaam af te vallen, gram voor gram, tot dat Kato een mooie kater was met een gezond gewicht. Nog steeds groot, dat wel.

Wat slim van Kato, om een goed nieuw thuis uit te zoeken. (bron: Lovemeow)

Waarom kater Bailey zoveel liefde geeft

kater geeft liefde  Daar zit hij, de roodwitte kater Baily. Hij is een senior van dertien jaar, vol levenswijsheid en vooral vol van liefde. Die deelt hij graag uit. Dat heeft een reden.

Toen hij nog maar een kitten was, had hij geen thuis en geen mensen die van hem hielden. Toen ontmoette hij een vrouw en Bailey wist: zij is het. Hij hield haar met zijn kittenpootjes vast zodat ze voelde wat hij wilde.

Thuis

De vrouw, die eigenlijk nog jong en studerend was, nam Bailey mee naar haar studentenhuis. Ze wist dat huisdieren verboden waren, maar ze kon hem niet weerstaan.

Natuurlijk werd het ontdekt. Ze kreeg 1 week om hem een goed thuis te geven.  Maar hij voelde zich niet gelukkig in zijn eerste huis en zo kwam hij uiteindelijk bij de ouders van de vrouw terecht. Zo was hij veilig. En ze konden elkaar gemakkelijk ontmoeten want het was duidelijk dat ze op de een of andere manier bij elkaar hoorden.

Dochter

Jaren later woont Bailey bij de vrouw Zij heeft een dochter, en Bailey is even dol op haar als op zijn vrouw. Het was liefde op het eerste gezicht. Bailey wil bij het meisje zijn als ze slaapt, als ze eet en vooral als ze leest. Dan gaat hij tegen haar hangen en luistert naar haar stem.

Bailey  houdt van aandacht en samenzijn. Hij wil niet alleen zijn.  Dus hij loopt de mensen achterna in de slaapkamer, in de keuken, in de badkamer, overal.

 Toen er een tweede dochter in het gezin kwam, besloot Bailey haar ook zijn liefde te geven. Wanneer zij moet slapen, dan slaapt Bailey mee.

Bezoekers zijn weleens verbaasd over de onuitputtelijke aandacht die de kater voor de meisjes en zijn vrouw heeft. Maar vooral zijn vrouw weet: Bailey geeft de liefde die hij kreeg in duizendvoud terug.

(bron: Lovemeow.com)

Gelukkig met één oor, het kan

een oor   Je ziet het meteen. Deze jonge poes mist een oor.  Ze werd geboren met een oor aan elke kant van haar kop, maar toen werd het leven moeilijk. Nu woont Vesper – zo heet ze – bij haar mensen. Die hebben haar ook zo mooi op de foto gezet. Dan weet je meteen: ze houden van Vesper.

Wie nog een keertje kijkt, ziet ook dat andere: twee verschillende kleuren oog.

Begin

Het prille begin van Vespers leven moet moeilijk geweest zijn. Ze was pas zes weken oud, toen ze zich onder een auto schuil hield, ergens in een parkeergarage.  Daar vond een vrouw haar. De vrouw bracht haar water en snacks, maar het kleine poesje durfde niet zo goed onder de auto uit te komen. De wereld daarbuiten was te groot voor haar.

Maar de vrouw wilde het toch. Ze had gezien dat er iets met een oortje van het kitten was.

Met hulp van twee dierenartsen lukte het eindelijk om het bange kitten onder de auto uit te krijgen. Ze moest meteen door naar het dierenziekenhuis.

Ziekenhuis

In het ziekennhuis wisten ze dat er maar één oplossing was: het oortje moest eraf. De operatie ging goed en ze mocht met de vrouw mee naar huis.

Herstellen duurde langer dan ze dachten.  Vesper hield ook op een dag op met eten en spelen. Ze moest terug naar het ziekenhuis.

Daar ontdekten ze dat Vesper chronische ziekten had, onder andere leukemie. Dus ze zou niet heel erg oud worden. Haar mensen vonden het heel erg maar ze wisten ook wat ze moesten doen: heel veel liefde geven en een veilig thuis. En dat doen ze dus.

Voorbeeld

Vesper heeft best problemen: soms valt ze om want altijd recht lopen is moeilijk. Maar ze is altijd in een goed humeur en ze speelt en rent en springt als een gewone jonge poes. Ze is ondeugend en lief, en haar mensen zijn superblij met haar.  Ze vinden haar een voorbeeld van hoe je moet leven.

En dat ze niet heel oud wordt? Ze zijn blij met elke dag dat Vesper er wèl is. Voor elke ochtend dat ze wakker worden omdat er iemand in hun tenen bijt. Voor elke keer dat een klusje langer duurt omdat er een jonge poes komt meehelpen. Voor elke keer dat ze niet alleen naar de badkamer kunnen omdat er iemand mee wil.  Zij zijn gelukkig en Vesper is dat ook.

(bron: Lovemeow.com)

Soms helpt alleen een groepsknuffel

  Dit is het verhaal van kleine kittens die een goed pleegthuis vonden. Ze werden geboren in een zwerfkattenkolonie, zoals er nog zo veel zijn. Met een enkel telefoontje kwam een asiel in actie.

Vrijwilligers besloten in te grijpen. De volwassen poezen moesten geneutraliseerd worden, zodat er niet meer nestjes zouden komen. De kittens moesten een thuis krijgen.

Clubje

Het was meteen duidelijk dat de vier kleintjes bij elkaar moesten blijven. Ze waren ongeveer negen weken oud en menselijk contact kenden ze niet. Elk van de vier was bang en zocht steun bij de anderen. Een clubje waren ze en dat clubje had het moeilijk.

Ze begrepen niets van wat er gebeurde. In het reiskorfje kropen ze naar elkaar omdat ze zich dan nog een beetje veilig voelden.

Zo kwamen ze in het huis van een pleegmoeder.

Hier kregen de vier kittens een naam: Tintin en Charlie voor de jongens en Rachel en  Luce voor de meisjes.

Schoot

Toen de pleegmoeder begreep dat de vier steun en veiligheid van elkaar kregen, wist ze wat ze moest doen. Voorzichtig tilde ze het clubje kittens op en zette ze neer op haar schoot, om ze daar langzaam en behoedzaam te knuffelen.

Eerst voelde ze vier kleine hartjes zenuwachtig kloppen. Maar geleidelijk werd het ritme rustiger. Ze waren nog steeds samen en nu voelden ze ook iets nieuws: liefde van een mens. Ze vonden het fijn.

Spelen

De ene groepsknuffel na de andere volgde en het had effect. De kittens werden dapperder. Ze durfden in het huis rond te lopen, te verkennen en zelfs te spelen. En Rachel, het allerkleinste kitten, besloot dat ze de baas was en dat de anderen moesten doen wat ze wilde.

Volwassen

Al snel mochten de vier kittens naar een tweede pleeggezin. Daar waren drie volwassen katten die aan de kittens konden voordoen hoe je kater of poes kon worden, en wat je dan allemaal moet leren.

Rachel was niet bang en dus de anderen ook niet. En zo ontdekken vier kleintjes het geluk van huiskat zijn.

(bron: Lovemeow.com)

Kattencafé Ditjes & Katjes gaat sluiten

Kattencafé  Kattencafé Ditjes & Katjes gaat sluiten. Twee jaar geleden opende het de deuren in Den Haag.  Straks is het er niet meer.

Op de website kun je nu nog van alles kopen dat te maken heeft met het Kattencafé. Met korting. Er staat ook de aankondiging van sluiten.

 


Na twee fantastische jaren, gaan wij onze deuren sluiten. En geloof me, dit is natuurlijk een moeilijke beslissing geweest! Want wat hebben we het ontzettend fijn gehad, met elkaar en bovenal met de katten. Mijn liefde voor de katten is enorm, en ik vond het ook nog eens geweldig om deze zaak opgezet te hebben. Maar het wordt tijd voor nieuwe uitdagingen; hoe en wat, dat kan ik nog niet zeggen, maar het wordt ongetwijfeld weer leuk!

Onze katjes gaan nu genieten van een zeer verdiend ‘pensioen’! We hebben voor alle katten uiteraard een heel fijn huisje gevonden en misschien leuk om te weten dat Pim en Pelle bij elkaar blijven gezellig, evenals Koda en Eusebio. Zij, maar ook hun nieuwe baasjes, kunnen niet wachten om aan deze fase van hun leven te beginnen. Wat gaan ze het ook weer fijn krijgen! Misschien nóg wel fijner dan hier, hoewel dat moeilijk voor te stellen is 😉

Zeg, en wat hebben we het geweldig mooi gehad, he? Jullie hebben enorm genoten van de katten, en de katten (en wij ook natuurlijk) van jullie. Van jullie schoot, nek (!), stoel (‘opgestaan, plaatsje vergaan’), jassen en tassen, eten (soms. Oeps.), handen, speeltjes, noem maar op. Het was gewoon fantastisch!
Ik wil jullie daarom ook uit de grond van mijn hart bedanken voor deze fijne tijd; en voor het feit dat we dit met elkaar tot zo’n fijne plek hebben gemaakt!
Jullie willen vast nog afscheid komen nemen van de katjes; dat kan! We zijn nog geopend tot zondag 19 augustus en het is business as usual: je kan lekker een hapje en een drankje tussen de katten doen, en misschien nog de laatste merchandise meenemen (50% korting!!).

Daarnaast organiseren we op vrijdagavond 17 augustus een laatste High Wine; en op zondagmiddag 19 augustus sluiten we feestelijk af met live-muziek. Veel plekjes zijn hiervoor al vergeven, dus als je erbij wilt zijn, laat het ons snel weten, dan boeken we nog een tafeltje!


Sluiting

De sluiting roept ook vragen op over de levensduur van kattencafé’s. Is de rage voorbij?