Van mezelf ben ik een makkelijke katerman, ik lust alles en ik eet ook alles, ik kan prima slapen, ik hau heel veel van knuffelen en ik kan fantastiese natte neusjes geven, ik hoef geen spesjale spullen om aan te krabben want ik krab overal, ik ga netjes op mijn bak in de tuin (veel fijner dan binnen!), ik bijt of krab niet meer, en als ik iets wil ga ik tetteren zodat mijn mensen me kunnen helpen, soms mopperen ze daar wel eens over, maar als PUNTje bij paaltje komt krijg ik toch mijn zin.

Dingen leren

Ik kan alles wat ik moet kunnen, daar ben ik best blij om, want nieuwe dingen zijn moeilijk, en als ik iets niet snap word ik ferdrietig of een beetje bozig, maar gelukkig kan ik alles wat je als Kever zijnde nodig hebt, logies natuurlijk want ik ben Kever!, ik ben goed zoals ik ben, en dat komt omdat ik een kat ben, alle katten zijn goed zoals ze zijn, dat is nau eenmaal zo, het is niet dat ik zo spesjaal ben hoor!, ik ben niet aarogant, nee bah daar hau ik helemaal niet van, ik ben gewoon Kever en dat vind ik prima, PUNT uit.
Mijn mensen vinden soms dat ik nog dingen zau kunnen leren, zoals met dat krabben: ik heb een krabmeubel, een krabpaal, vijf krabkartonnen, een spesjale krabmat en drie plankjes die aan de deuren hangen, ik gebruik ze ook allemaal wel, maar het liefst krab ik gewoon waar ik toefallig lig of sta, ik ga toch niet spesjaal naar zo een karton lopen?, mijn mensen legden eerst de kartons neer op plekken waar ik aan de floerbedekking krabde, en dan krabde ik er gewoon naast, ja ik zei toch dat de floerbedekking fijner is?!, nau hebben ze het opgegeven, dat is dus een PUNTje voor Kever!

Luikje

Maar mijn man bleef vinden dat ik één ding moest leren, en dat was mijn kattendeurtje, daar heb ik eerder over geschreven, en mijn vrouw ook, dat ik dat niet kan, niet durf en niet wil, dat is toch duidelijk?, maar mijn man zei dat hij niet de hele winter in de kau gaat zitten, met twee open luikjes die zo groot zijn dat hij zelf zijn hoofd er doorheen kan steken, ikzelf bleef weigeren er doorheen te gaan en mijn vrouw vond mij zielig, maar op een afond zei ze ineens Probeer het een keertje Keef!, nau ja!!!, hoe ik ook tetterde, het deurtje bleef dicht, en weten jullie wat ik toen deed?, het staat op fillum, ik deed het deurtje helemaal ZELF open!!!, met de PUNT van mijn neus.

(tekst loopt door onder video)

Zooo heee en ik kreeg me toch een boel kompliementen en knuffels en kouwstiks!!!, mijn mensen zeiden dat ik zo een slimme en lieve en handige Keverjongen ben, ik was helemaal trots, nau ga ik elke afond door mijn luikje in de tuindeur naar binnen, en ook door mijn luikje in de keukendeur, mijn mensen moeten er dan wel vóór gaan zitten hoor, en tegen me praten, maar dan kan ik het!, naar buiten lukt nog niet maar dat geeft niks vinden we alledrie, op dat PUNT kom ik vanzelf (of niet).

Vorige week ik was ik een dag thuis met mijn man, we deden van alles, we gingen samen de tuin in, ik kreeg knuffels en brokjes, en mijn man ging gek doen in de slaapkamer, dat heet sporten zegt hij, er hoort een mat bij en een soort raar ding om op te tillen, ik doe zelf niet mee hoor!, maar ik ga wel steeds op de mat liggen, of kopjes geven en tetteren natuurlijk, zo help ik hem en daar is hij blij mee, en dat is natuurlijk het PUNT van samenwerken.

Over mijn stuur

Mijn vrouw was een paar uur weg, tenminste dat zegt ze zelf, dat het een paar uur was, ik hau dat niet zo bij, maar in de middag ging mijn man ook nog weg, dat vond ik nog niet meteen zo erg, ik ging gewoon in mijn mand onder het bed slapen, daar lag ik nog toen mijn vrouw thuis kwam, ze riep me en ik kwam kopjes geven en natte neusjes, we knuffelden en we zijn even in de tuin gaan kijken want dat wil ik altijd graag, ik kreeg ook nog een snekkie en alles was helemaal in orde, ik was gelukkig niet meer alleen, en ik bleef in de tuin om alles goed te bekijken, het was kaud maar er was zon dus ik heb overal gekeken en gesnuffeld om alles tot in de PUNTjes te kontroleren.

Na een tijdje ging ik weer naar binnen, ik tetterde zachtjes dat ik eraan kwam, maar ik hoorde geen antwoord want mijn man was nog niet thuis, en mijn vrouw was ook al weer weg!, zooo heee daar moest ik echt keihard van tetteren, ik was helemaal over mijn stuur, ik stond in het gangetje en ik bleef maar roepen waarom ik nau WEER alleen was, straks moest ik voor altijd alleen blijven, o dat zau echt heel vreselijk zijn!, ik was zooo ferdrietig, ik riep en ik huilde, tot ik ineens de stem van mijn vrouw hoorde, ze riep steeds Keef, ik ben hier!, haar stem kwam vanuit de kamer met al het water, mijn vrouw riep tegen me dat ze onder de doesj stond, ze deed de deur open en zei Kijk maar Keef, hier ben ik!, ze wilde de deur weer dicht doen maar ik ging snel naar binnen, ik moest zeker weten dat mijn vrouw daar echt was, ik ging die kamer in, leunde tegen haar aan en werd nat van mijn neus tot het witte PUNTje van mijn staart.

Knuffels

De rest van de afond wilde ik kontinu knuffelen, met mijn man en met mijn vrouw, de hele afond hebben we geknuffeld, ik klom bij mijn vrouw op het buro en kroop tegen haar aan, mijn vrouw legde me uit dat ze het druk had gehad, en dat ze daarom weg moest, nau ja!!! ik had het ook druk maar ik was toch gewoon thuis, dus dat kan best, maar folgens mijn vrouw is dat anders voor mensen dan voor katten, mijn man heeft me twee keer zachtjes geborsteld en in de nacht sliep ik tegen zijn benen aan, mijn vrouw had nog maar een kleine PUNT van het bed, zei ze de folgende morgen.
Mijn mensen zeggen heel vaak dat ze ALTIJD terug komen bij mij, dat ze me nooit achter zullen laten, dat weet ik ook eigelijk wel, en ik probeer er op te fertrauwen, soms lukt dat ook, maar andere keren ben ik zoooo bang dat ze niet meer thuiskomen, dat ik weer op straat moet wonen en heel maager word, hoe kom ik dan aan knuffels?, en wat moet ik dan doen?, dan word ik bang en foel ik me heel klein en allenig, het is toch nog een gefoelig PUNT.

Vorige keer ging het over katten en vuurwerk. Inmiddels is al het geknal gelukkig achter de rug. Ik hoop dat alle katten weer hersteld zijn van de schrik. En ik hoop van harte dat dit het laatste jaar was met zoveel vuurwerk. En dat nog wel ondanks een vuurwerkverbod.

Het luikje

Deze keer heb ik een vraag over Kever.
Sinds bijna een jaar mag Kever de tuin in, wat hij graag en vaak doet.
Al bijna net zo lang heeft hij twee kattenluikjes tot zijn beschikking. Maar tot nu toe is dat geen succes. Tot een maand geleden probeerde hij niet eens of hij iets kon met die deurtjes.
Na heel veel oefenen is hij nu zover dat hij vanuit de tuin naar binnen kan door het luikje open te duwen. Helemaal zelfstandig! Maar hetzelfde lukt hem dan weer niet bij de keukendeur, terwijl dat luikje exact hetzelfde is. Naar buiten gaan (dus het luikje de andere kant opduwen) lukt ook niet.
We hebben wel eens geprobeerd om hem in het gangetje te laten zitten, in de hoop dat hij dan zelf het luikje naar de keuken open zou doen. Los van het feit dat ik dat zielig vind, heeft het ook geen zin. Want hij doet het niet.

Hoe werkt het

Kever is een heerlijk jochie, zonder enig ruimtelijk inzicht. Voor Kever is het zo dat wat hij ziet de werkelijkheid is. Dus als hij een dicht deurtje ziet denkt hij dat dat altijd zo is, en komt hij niet op het idee om het open te doen.
Beer, Mol en Bol kwamen allemaal al door het luikje voordat ze hier officieel woonden. Alleen aan Pop hebben we het uit moeten leggen, maar die had in zijn vorige huis een luikje dus hij snapte het principe.

(tekst gaat verder onder video)

Tot nu toe stonden de luikjes open op elastieken, behalve in de nacht. Maar dat wordt nu nogal koud.
We hebben al honderden keren op onze knieën naast Keef gezeten, en hem laten zien hoe het luikje werkt: je duwt het de kant op waar je naar toe wilt. Tevergeefs.
Maar waarom kan hij dan wel naar binnen komen uit de tuin? Let wel: dit doet hij alleen laat op de avond! Overdag gaat hij gewoon net zo lang tetteren totdat wij de deur open doen. En als je dat niet doet blijft hij gewoon buiten zitten…!
Elke keer als hij zelf naar binnen komt krijgt Keef heel veel complimenten, en hij vindt dat zelf ook wel terecht en komt al trompetterend van trots binnen, haha!

Ik hoop dat er veel tips komen, zodat Kever trots kan toeteren omdat hij zelfstandig zijn luikjes kan gebruiken.

Mevrouw Kever.

Ook een vraag?

Ook een vraag om tips en advies? Mail de vraag naar huiskaterbert@xs4all.nl, dan maakt mevrouw Kever er een mooi stuk van voor op het blog.

Soms gebeurt er iets heel biesonders, dat hebben mijn mensen en ik deze week meegemaakt, het is een ferdrietig verhaal, maar toch ook mooi, ik ga het nau vertellen, het komt achter de dubbele PUNTen:

Tuintje

Het begon omdat onze buurvrouw aan de deur klopte en zei dat er verderop een kat heel stil in een tuintje lag, hij lag er al in de ochtend en in de middag nog steeds, hij keek niet op als ze iets tegen hem zei, mijn vrouw ging meteen mee, en mijn man ging een kattenmand halen, toen ze bij het tuintje aankwamen zag mijn vrouw een klein wit katje, met zijn gesichtje in de aarde, hij reageerde niet op praten, maar mijn vrouw ging hem zachtjes aaien, en hij stond ineens op!, hij was heel fies en mager en zijn oren en zijn neus waren helemaal kapoo en fies, hij zakte steeds door zijn achterpootjes, maar hij bleef maar knuffelen, elke keer als mijn vrouw ophield met aaien raakte hij haar foorsichtig aan met de PUNT van zijn pootje, dat ze doorging met knuffelen.

Mand

Mijn vrouw heeft hem opgetild en meegedragen naar ons huis, daar had mijn man een tas voor katten klaarstaan, maar wat ze ook probeerden, de kat wilde er niet in!, hij krabde en heeft mijn vrouw keihard in haar duim gebeten, logies zegt ze, want hij was bang, toen ze een grotere mand pakten en er brokjes in legden liep hij er bijna vanzelf in, hij heeft brokjes gegeten, en een likwit snek, er fiel wat in de mand en hij heeft alles helemaal opgelikt, hij zocht of er nog meer brokjes waren want hij had zooooo een honger!, mijn mensen hebben de Dierenambuulans gebeld, en die zijn gekomen, de mensen van de Ambulans hebben gekeken of de kat een sjip had, en ja hoor!, hij was vermist, maar nau niet meer, hij kon eindelijk een PUNT zetten achter zijn afontuur.

Samen

Een mevrouw van de Dierenambuulans kwam later nog even terug om te zeggen dat de kleine kater al twee weken vermist was, dat hij zestien jaar was en ook hoe hij heet, dat hij naar de dierendokter ging om goed onderzocht te worden, dat ze zijn vrouw hadden gebeld, zij moest huilen en ging meteen weg van haar werk om hem op te halen, en zo kon hij ineens weer naar huis, de kleine witte katermans met een paar zwarte vlekjes, mijn mensen en de buurvrouw waren helemaal frolijk ervan, zo zie je maar, er hoeft maar één iemand te zijn die iets ziet, en dan kan je SAMEN alles doen!, zo ben ik misschien ook wel gefonden, en Bolle ook, en nog een heleboel katten van de blog die op straat moesten zwerven en die nau een heel fijn huis hebben en tot in de PUNTjes verzorgd worden.

Thuis

Ik heb de hele afond ekstraveel knuffels en snekkies gekregen, dat was omdat mijn mensen zo blij waren dat ik gewoon veilig thuis was, dat ik niet helemaal alleen op straat liep, terwijl er overal knallen zijn en het heel erg kaud is, met een neus en oren die helemaal kapoo zijn, terwijl ik zooooo graag zau willen knuffelen, want dat wilde de kleine witte katerman nog het liefst, knuffelen, dat had hij nog het meest gemist, nau kan hij thuis weer zoveel knuffelen als hij wil!, mijn vrouw zei dat het een dag was met een gauden randje, het leek wel een sprookje, dat alles weer goed afgelopen was voor de katerman, en dat is zeker waar, met zo een streepPUNT!

En ik wil Mevrouw Sylvia heeeeeel veel lieve kopjes sturen om een klein beetje te troosten dat Elani een ster is geworden, en Mevrouw Mo voor Opa!!

Dit is al mijn tweede keer op de blog dat er een nieuw mensenjaar is begonnen, ik kan me van forige keer nog herinneren dat er toen ook zo veel lawaai en vuur en rook was, ik moest binnen blijven, gelukkig maar want buiten was het heel grieselig, zelf doe ik niet aan jaren, ik heb ook geen aagendaa, dat je kijkt of het 45 juuni is, of 203 oktoober, zo noemen mensen dat toch?, nee hoor, ik leef gewoon mijn leven, dwars door alle jaren heen, net zolang tot mijn leven er een PUNT achterzet.

Thuis

Forige keer met dat nieuwe jaar moest ik nog heel erg wennen, aan mijn mensen, aan mijn huis, aan mijn tuin, eigenlijk aan mijn hele leven want alles was nieuw, maar ik ben thuis gekomen, bij mijn mensen en bij mijn vrienden en vriendinnen van de blog, ik heb het allerliefste Pepekind gekregen dat er bestaat, Faalentino!, ik heb meegedaan aan de Hoedjessjoow en naar de sterren gezwaaid, ik weet nau waar ik in mijn tuin moet staan om te kunnen zwaaien naar de sterren, ik heb een mooie grote buik gekregen en mijn hart is tot aan het randje vol met geluk, en ook wat ferdriet, maar dat hoort bij liefde, dat is nau eenmaal zo, dat weet ik heel goed, met zo een streepPUNT!

Top

Zo wil ik eigenlijk ook gewoon doorgaan, mijn leven is helemaal top!, alleen hoop ik dat er in dat nieuwe mensenjaar geen ruusie meer is, en geen honger, dat iedereen een huisje heeft, dat iedereen feilig is en gelukkig en gesond, dat er genoeg knuffels en kouwstiks zijn, dat wens ik voor iedereen!, met als belangrijkste dat iedereen zich SAMEN foelt, want SAMEN is het mooiste woord, SAMEN kun je bijna alles, daar had Bolle helemaal gelijk in, daar wil ik geen letter en geen PUNT aan veranderen.

Toekomst

Stel je voor dat het ooit zo wordt, dat zau echt fantasties zijn, ik droom er wel eens over als ik in mijn kerstmand lig of op mijn schaapje, het zijn mooie dromen met heel veel licht en allemaal kleuren, soms is het bijna jammer dat ik wakker word, ik hoop dat ik er nog ben als het ooit zo wordt, maar ik denk er verder niet over na want ik weet dat ik daar helemaal niks over te zeggen heb, dus ik leef gewoon mijn leven, ik kijk fooruit en niet achteruit, ook al draag ik mijn ferleden met me mee, maar ik hau mijn neus in de wind, ik ruik de toekomst, en ik zie vanzelf wel op welk PUNT ik uitkom.