Hier en daar een buitje hoor ik op de radio. De meeste regen valt naast me, dus geen enkele reden om niet op pad te gaan. De eerste druppels vallen tijdens mijn patrouille door de speeltuin. Voor dat beetje nattigheid draai ik mijn poot niet om. Eerlijk gemiauwd vind ik regen best lekker. Mijn jas wordt er heerlijk zacht van. Dat vindt Pummy fijn. Dan kruipt ze nog dichter tegen me aan.

Het weer heeft niet goed naar de radio geluisterd. Het buitje gaat over in gieten. Ik laat me niet kennen. Zelfs nu de takken vervaarlijk heen en weer beginnen te zwiepen, stap ik stoer door. Ik prent mezelf in dat ik Mo moet vragen om de ladder neer te zetten. Aan het eind van mijn avondronde wil ik wel dag miauwen tegen Oopa Floris. Sinds hij een purrachtige ster is, geef ik ieder donker kopstoten naar de hemel. Beter doe ik dat niet vanuit mijn boom als het zo stormt.

Kitkat

Opeens kletteren keiharde kogeltjes op mijn kop. Woest kijk ik om me heen. Wie denkt er zo lollig te doen? Tot overmaat van ramp worden er foto’s gemaakt. Van alle kanten komen lichtflitsen. Zou iemand het op KitKat willen zetten om me te kunnen chanteren? Dat hadden ze gedacht. Ik ben slimmer dan die lafaards. Snel duik ik onder de struiken en baan me zigzaggend een weg richting de achtertuin. Nog één sprintje en dan ben ik binnen. Ik sjees langs het konijnenhok, miauw gedag tegen Magnum en dender door mijn kattenluik.

Hagelwit

Terwijl ik de natte bende uit mijn vacht schud, spoel ik de film in mijn kop terug. Zag ik het nou goed? Had Magnum ook van die witte knikkers in zijn jas zitten? Zouden ze het ook op hem gemunt hebben? Daar moet ik een stokje voor steken. Dat ze mij te grazen willen nemen, is al erg genoeg. Maar van mijn furriend blijven ze af. Na een snelle hap – met een volle buik kan ik beter denken – stap ik weer naar buiten. De regen is overgegaan in een wolkbreuk. Ik tuur tussen het hekwerk door maar zie amper een poot voor ogen. ‘Magnum,’ schreeuw tussen het geraas van slagregens en donderslagen door, ‘Magnum, waar zit je?’ Als ik hem tijdens een felle flits vrolijk aan zie komen huppelen, schrik ik me tien brokken in de rondte. Tijdens het weerlicht zie ik nog net hoe de pestkoppen zijn zwarte jas veranderd hebben in hagelwit. Hoe durven ze mijn furriend zo te plagen! ‘Zoek je Magnum?’ snuffelt het witte snuitje. ‘Hij schuilt even onder een pallet. Mijn furloofde houdt niet zo van hagel en onweer.’

Hoge hoed

‘Uw fffur furloofde?’, weet ik stotterend uit te brengen. ‘Weet u zeker dat u niet mijn furriend Magnum bent? Zijn de kogeltjes niet te hard op uw kop terecht gekomen, waardoor u niet meer weet wie u bent?’ Het witte snoetje is heel stellig en snuffelt dat Magnum echt haar furloofde is. Nu snap ik helemaal niks meer van. ‘We hebben elkaar nog niet ontmoet, toch?!,’ gaat het witte snoetje opgewekt verder. ‘Jij moet Japie zijn. Magnum heeft al zoveel over je gesnuffeld. Ik herken je meteen. Ik zal me even voorstellen. Pita is mijn naam.‘ Ik ben met stomheid geslagen. Hoe komt die ineens uit de hoge hoed getoverd?

Ajoooo allemaal!
Hier ben ik weer!
Jullie alteit rasende rieporter Leootje!
De Ferkanzie is foorbei!

Gewoon

Sou alles nau weer een beetje gewoon worde?
So gewoon dat het weer lekker saai wort?
So saai dat wij tijt hebbe om grappe te fersinne?
Nou.. Ik weet het niet.

• Deese blog hat ik gesgreefe foordat Oopa Floris se ster werd. We finde het heel erg foor se Frau en foor tante Loesje en tante Zusje. Dus deese blog draage wij op aan de allerliefste gekste keipoepste Oop die ooit heef rontgeloope en gepinkelt op deese weerolt. Oopa Floris, deese is foor U en we sulle U neffer nooit nie fergeete-
  Leootje names alle Haagse Katers

Tweefoeter

Eers was Fre heel erreg druk.
Fre is onse jongste Tweefoeter.
Folleges Mama is se een Puubert.
Se ging ineene haar kaamer opruime!
Dat is niew!
Mama hat het gefraag en Papa hat het gefraag.
En toen hadde se het een keer wat harder geseg en daarna werde se een beetje boos en toen ging Fre aan de slag.
Eers gooide se alles uit der kaamer en daarna dee se alles weer terug.
Mamma stont erbij met het swifferding en Pappa gaf fuilnes sakke aan.
We fonde het jammer dat se moes opruime want je kan in haar kaamer so leuk speele met alle dingetjes die op de gront ligge.
Se heef fan die leuke ela-stiek-jes.
Die noem ze knekkies.
Die sijn leuk om mee te speele!
Je kan se meppe en je kan se draage assof het een gefaarleke slang is!
Simon doet dat graag.
Die speel altijt dattie een leew is of een teiger met zijn prooi.
Tiga sit alteit op de dingetjes te kauwe waar tweefoeter-snoepies in hebbe geseete.
Mamma wort daar boos fan as se het siet.
Tiga mag daar nie op kauwe en Fre moet het alteit meteen wegdoen.
Fre en Tiga finde dat allebij stom maar Mamma seg het is foor se feiligheit.
Dan seg se dat se niet naar de witjas wil om plestik uit Tiga se buikie te laate haale.
En dat tweefoeter-snoep nie gesont is foor katte.
Is het foor tweefoeters wel gesont dan?
As ik Mama so hoor is het foor tweefoeters ook niet so gesont maar Fre doet het tog.
Dat sijn dinge die snappik nie.
Waarom is iets lekker en tog nie gesont.
Want ik hep ook heule lekkere snoepies maar wij krijge der stees minder fan weeges Mamma fint het niet gesont foor ons.
Se seg we worde te dik.
OppasOpa heef een andere meening want hij heef ons egt HEUL feel gegeefe toen se op ferkanzie waare.
Het was elleke dag feest as hij kwam!
Ik hep toen elleke dag sooofeel gegeete dat mijn buikie beina het leefeswerrek fan tante Loesje wert!
En dat fan Tiga helemaal!
Maar dat is niet dik.
Dat is leefeswerk en leefeswerk is belang-rijk foor katten.
Nau krijge we feel minder snoepies.
Het is geen ferkanzie meer seg Mama.
Het is uit met de ferwennerei en de pret.
En Fre moes ineene weer froeg op om de heele dag weg te sijn.
Ik hep nog geprobeer om Fre tuis te hauwe maar dat is nie geluk.
Ik was met me bille op haar leptop gaan sitte.
So fan. So! Sonder leptop kan je niet op sgool sijn.
En ik heb sitte mauwe fan blijf assebief hier want we gaan je so misse!
En Fre ging me aaie en segge dat se me so ging misse!
En toen sij se dat se de leptop wel mee moes neeme anders worde se op sgool boos weeges se heef der spulle niet bij der.
Hoe durrefe se.
Maar toen ben ik wel fan de leptop af gegaan.
Maar onder protes want ik fint het heul erreg saai sonder Fre.
Want wij hauwe fan Fre.
Se is alteit só lief foor ons.

We mooge op haar bet meekijke naar kattefillumpjes op haar teelefoon.
We mooge op sgoot sitte bij haar en kopjes geefe en se gaat alteit so lief kriebele en aaie..
We mooge op haar aller aller aller sagtste hoedies en sjurts ligge.
Se maak soms sellef kattespeeltjes foor ons, weeges se kan haake en dat is heel fijn.
Dat je dan een balletje krijg en die ruik alfast naar je faafoor-iete tweefoeter.
Hat ik al geseg dat se ons soooo lief kan aaie daar wort je heelemaal fein kriebeleg en blij fan.
En se geef ons snoepies ook as het nie mag fan Mama, hihi!

Chester

Chester en Fre kenne mekaar al hun heele leefe.
Chester seg dat hij met tante Noga bij Mamma kwam woone toen Fre nog maar een hallef jaartje was.
Een mense-beebie.
En nau is Fre dertien jaare en Chester ook.

Tante Noga is forig jaar ofer de reegenboogbrug gegaan.
Daar hadde we allemaal heel feel ferdriet fan.
Nu wor Chester Seenior.
Maar hij wil nog heelemaal geen Seenior sijn!
Hij wil speele met Simon fan boe-boe-buikie-HAP en met se hengel met de feertjes eraan en hij wil gewoon op het bet klimme en op de bank en in de fensterbank.
Nu heef hij een op-stap gekreege foor het groote bet.
Dat hij daar wel makkelijk op kan weeges hij maak se altijt wakker om te segge dat se ontbijt moete geefe. Dat is belang-rijk!
Mamma en Pappa sorge heel erreg foor sijn gesont want hij moest naar de witjas!
Daar kreeg hij een prik foor sijn botjes, segt Mama.
Dan doen die niet so een pijn. *
En in de Maan fan Septem-ber moet hij wéér naar de witjas!
Dan gaan se sijn tantjes sgoon maken.
Brrr. Ik moet er niet aan denke.
Chester fint het sellef heel eng maar ook wel OK.
Hij foel sig beeter met se prikkie segt hij.
Want hij wil ook klimme op het bet fan Fre weeges alles is sacht en Fre is lief.
Daar heef hij ook een op-stap.
Want als sij weer naar sgool gaat dan is se er de heele dag niet.
En dan ligge wij allemaal op haar bet.
Ook Chester.
So sijn wij tog bij Fre ookal is sij niet tuis.
Dat doen wij foor de emozieoneele suu-port.
So foelt se dat wij fan haar haauwe.

Rie-tuweel

Want elleke aafont foor dat sij naar bet gaat heeft sij een rie-tuweel.
Een rie-tuweel is bijfoorbeelt dat je elleke aafont hetsellefde doet omdat dat fijn is.
Fre doet altijt ons allemaal eerst knuffele en we krijge een kusje EN een snoepje.
Daarna gaat se weltruste knuffele met Papa en Mama en daarna gaat se NOG een keer ons allemaal knuffele en kusjes geefe.
Daarna gaat se naar bet.
En dan is haar kamerdeur digt weeges dat se in de nagt nie gestoort wil worde.
Dus as we snagts gaan renne dan kunne we niet oofer Fre heen renne.
Wel oofer Papa en Mama.
Chester loop nog wel eens oofer Papa en Mama heen as se slaape.
Gewoon omdat hij het wil en daarna gaat hij weer slaape op de bank of in de fensterbank.
Tiga slaap eigelek nooit in de slaapkaamer.
Die slaap liefer in het blaauwe mantje in de fensterbank.
Hij gaat wel soms een keer kijke bij Mama of se wel goet lig.
Dan krijg se een TigaBoemkopje teege haar hant en dan gaat hij weer naar se mantje toe.

Simon slaap alteit in de slaapkaamer bij Mama.
Hij slaap oofer Mama der hooft heen of in haar arreme as het kout is en as het warrem is dan slaap hij op de rant van het bet boofe Mama der hooft.
Ik ga soms bij Papa ligge op het foete einde fan het bet.
Faak slaap ik gewoon in me eige hooge krappaal of in de StoelDieSoLekkerSit.
Oofer slaape gesprooke, ik hoor dat het bijna bettijt is foor Fre!
Dus dan heef se … SNOEPIES!
Ik ga alfast lief doen en koppies geefe en gille en mauwe sodat se weet fan hej dat buikie moet eefe ekstera gefult worde met SNOEPIES!
Free! Freeee! Maauwe!
Mag ik een snoepie assebief?
Kijk es hoe lief ik ben?
Dag liefe leesers!
Tot de follegende keer!
Leootje Anshu de Snoepende Sgrijfer!

Het gaat niet goed met mijn mens. Ik denk dat de hitte naar haar hoofd is gestegen. Ze doet dingen die ze normaal nooit doet (althans, ik heb het haar nog niet eerder zien doen). En ze kraamt onzin uit. Ze heeft het maar over ene Pita. Pita zou een vriendin zijn die hier komt wonen. Mijn furkering kan het niet zijn, want die heet Pummy. Voor de zekerheid check ik bij Foppe of hij een andere scharrel heeft. Daar is hij heel stellig in. Hij is nog altijd tot ver over zijn snorharen furliefd op Luna Poes. Magnum wast zijn lange oren in onschuld. Had ik maar weer een meisje, verzucht hij.

Ruimte maken

Met veel woorden, die niet voor herhaling vatbaar zijn, haalt mijn mens een hoge ladder uit de overvolle schuur. Een interessant ding, ik kan niet anders miauwen. Vanuit de schaduw onder de dichte struiken kijk ik toe hoe Mo puffend plantenbakken vol uitgedroogde bloemen de trap op zeult en op het schuurdak neer zet. ‘We hebben ruimte nodig, Japie, anders kan Pita hier niet wonen’, legt ze uit. Weer die geheimzinnige Pita.
Daar waar ik eerst kon slalommen tussen de grote kuipen vol planten wordt het steeds leger. Alleen de heg staat nog breeduit in de weg. Niet voor lang, want zelfs die moet er aan geloven. Weer klimt ze de ladder op. Deze keer om met een enorme schaar de lange takken te lijf gaan. Onvoorstelbaar hoeveel groter de tuin wordt.

Slecht meows

Geluiden op de telefoon trekken haar aandacht. Dankbaar voor een pauze tijdens het zware werk in de hitte leest ze de berichten die binnenkomen. Waar haar hoofd eerst nog knalrood was, trekt het opeens wit weg. Naast water dat van haar voorhoofd gutst, komt er nu ook vocht uit haar ogen. Ze zakt neer in de zee van ruimte die ze voor de onbekende Pita aan het maken is. Ik voel aan mijn snorharen dat er iets niet klopt en kruip op haar schoot. Terwijl ze aait en aait voel ik hoe haar tranen in mijn vacht druppelen. Ik helemaal niet van dat gefrunnik aan mijn lijf en het liefst zou ik wegspringen, maar ik merk dat er iets belangrijks is gebeurd. Net als ik het niet meer uithou, fluistert ze bijna onhoorbaar: ‘Oopa Floris is een stralende ster geworden, jochie. Je grote voorbeeld is er niet meer.’ Vergeten is Pita, vergeten het werk. Stilletjes kruip ik weg tot het bijna donker is.

Hemel

In de tuin staat de trap er verlaten bij. Dit is mijn kans. Voorzichtig zet ik een poot op de onderste tree. Dat gaat verrassend makkelijk. In mum van tijd roetsj ik omhoog, veel sneller dan wanneer ik in mijn boom klauter. Onder me gaapt een enorme diepte, boven me strekt zich de sterrenhemel uit. Daar zijn onze furriends die we op aarde moeten missen. Ik speur naar de meeste stralende ster. Die ene daar, daar moet hem zijn. ‘Dag lieve Oopa Floris,’ miauw ik naar de hemel, ‘ik ben het, Japie! Zullen we nog één keer?’ Ik ga op mijn achterpoten staan en strek me zover mogelijk uit. Dichter bij de sterren kan ik niet komen. ‘Hier komtie, Oopa, kopstoot naar links, kopstoot naar rechts.’

Koppie van Japie