Category Archives: uit mijn leven

kater Dorus over: Me vagt

Dorus

Hajooo.  Daar benne ik weer. PanterDorus. Hihihi. Fandaag gaat ik hut oofur me faggie en so heppe.

Stjeepies

Asse jullie dagge dat ikke helemaal swart ben dan zitte jullie fauwt. Ik hep een paar anners gekweurde iets op me. Ikke hep un witte snorhaar, een kjein beetje wit borshaar ennn één witte naagul.
En ikke hep stjeepies oppe fagt. Raar he? Ikke denk datte ik een siepertje wau sijn maar ook een swarte panter.
Toen dag ik waarom niet alle twee hihihi. Asse ik ligt oppe faggie kjijg kanne jullie me stjeepies goet zien. Frauw denk dat ik eigeluk een hele donkere siepurt ben.

Mein kaamer

Wete jullie wat mijn weukste plekje in huis is? Nee? Dat is de natte kaamer!! Eg!!
Ik sjaap gjaag oppe kleedje daar. Ook staat me bak daar en doe ik daar dus me drukje.
Maar asse me mense daar koome loop ik ook mee. Dan gaan se daar bjoot onner water staan!! Eg! Erg he?
Ikke woop met hun mee. Ikke wil wete wat se in mein kaamer doen.
Opeens doene se een gordein dig. Se wille gewoon niet dat ik sie wat daar gebeurt. Dat pik ik niet!! Ikke sguif die gorredein weer oppesij en ik ga kijke. Asse jullie denke dat het daarbij op hout denke jullie fauwt.

Kjaan

Opeens wegent het daar. Eg!! Ikke lik dan het water fanne de muur. Maar ik doe ook heel raar seg frauw. Ikke loop langs de hele regenmuur om water op te wikken hihihi.
Terweil hut dus wegent daar. Dan hoor ik Doohoor… je wor seikjenat!! Ga nau weg. Nee! Ikke loop daar gewoon ommedat ik dat wil. Het isse mein drukjeskaamer. Één keer stont frauw een paar mienuute te seure. Se wau de kjaan aanzette maar ik wiep daar. Deej se gewoon de kjaan aan!! Terweil se niet foor de rege stont om hut tege te hauwe.
Ik seg je, kon se niet segge datte se dat sau gaan doen? Ikke was kletskleddernat!!

Dwuk

DorusIk kjaag echt niet faak, maar dit keer wasse ik gewoon boos. Ikke bjeef se gewoon in de gaate hauwe en likte niet hun poote djoog. Sal se were!! Ikke was te dwuk met me-eige djoog te wikke.
Me mense finde me een ijgeweise katur.
Ik ben gewoon Dorus. Poinkiepoinkkater en pootballer in oppeleiding.

Dit was het foor dese week.
Ik sluit af met een dikke koes
Aan MammaLoes
Toedeledokie

Dorus

Wat ik doe als mijn vrouw moeilijke gefoelens heeft

troost

Ik heb mezelf en ik heb mijn vrouw. Dan heb je twee personen om mee om te gaan als huiskater zijnde en met moeilijke gefoelens is dat best veel.

Gefoel

Nou moet ik eerst uitleggen wat moeilijke gefoelens zijn. Voor mij zijn dat:

  • dat ik me onzeker voel omdat er iets anders dan anders is en dan ben ik mijn basis-gefoel in mezelf kwijt en dan weet ik het niet meer
  • dat er een monteur komt en dan ben ik bang voor hem
  • als de dokter op bezoek komt voor mij dan weet ik dat ik snoep krijg maar ook een prik dus dan wil ik dat niet
  • als mijn vrouw moeilijke gefoelens heeft wegens dat ik die ook foel, anders maar toch wel in mezelf erfaar ik dat

Als ik zelf ergens mee zit dan maakt mijn vrouw het meestal in orde. En als mijn vrouw zelf ergens mee zit, ook. Alleen help ik dan mee.

Spanning

Wat ik thuis erfaar soms dat is dat ze de hele tijd aan haar werktafel zit en dan gespannen is. Nou dat merk ik. Daar word ik gewoon wakker van. En dan is het hier anders want ik foel dan ook die spanning. En dat moet niet. Dus dan ga ik erbij zitten op het tapijt en ik kijk naar haar en ik miauw net zo lang tot we gaan aaien en dat is in het begin helemaal niet fijn maar als ze minder gespannen is dan wordt het steeds fijner. En daarna zegt ze dankjewel Bert. Dat hoort, weet ik.

Dus daarom zeg ik altijd dat ik in de thuiszorg zit.

Zorg

Ik weet dat vrienden van mij thuis ook zorgen. Dat ze kopjes geven als er verdriet is. Of dat ze dan ekstra dicht bij hun mensen blijven. Of eerlijk waar, dat ze gaan slapen om het goede voorbeeld te geven. Of spelen voor de afleiding. Iedereen doet dan weer wat anders.  Maar het is gewoon zo dat je als kat zijnde ook veel gefoel voor het gefoel van je mensen thuis hebt.

kater Bolle over als je veel binnen bent

binnen
Zolang als ik bij mijn mensen woon heb ik een eigen deurtje gehad. In de grote deur naar de tuin. Een kattenluikje heet dat. Dat was altijd open, ik mocht dag en nacht naar buiten.

Nooit dicht

Dat komt omdat mijn mensen zijn gewaarschuwd door de mensen die me voerden toen ik een zwerfkat was. Zij hebben me ooit één nacht binnen gehouden en toen heb ik de hele boel gesloopt, en ook nog iemand aangevallen.
Dus je snapt dat mijn mensen het deurtje nooit dicht deden. Alleen met dat feest van een jaar, als er allemaal lawaai en vuur in de lucht is. Maar die avond wil ik geeneens naar buiten, dat durf ik dan helemaal niet.

Op slot

Maar met de reenoovaatsie moest mijn deurtje op slot, omdat het buiten veel te gevaarlijk was.
Mijn mensen maakten zich wel zorgen. Over wat ik er van zou vinden. Vooral mijn vrouw was helemaal zenuwachtig. Ze dacht dat ik, als ik na een dag binnen weer naar buiten mocht, buiten zou blijven en weer in de tuinen zou gaan wonen.

Popje

Dat komt ook omdat mijn mensen met Popje geprobeerd hebben om hem af en toe binnen te houden. Dat ging helemaal mis.
Pop had nog wel eens een probleempje met zwerfkatten die niet geopereerd waren. Die vielen hem aan, en Pop dacht dat hij kon winnen en ging het gevecht aan. Dat gebeurde vooral in de nacht. Het is een paar keer gebeurd dat mijn mensen met een bloedende Pop tot de ochtend hebben moeten wachten om naar de dokter te kunnen.
Dat was natuurlijk niet fijn, niet voor Pop en niet voor mijn mensen. Daarom hadden mijn mensen besloten dat Pop in de nacht binnen moest blijven.
Dat ging een paar dagen goed, maar daarna ging Pop de hele nacht klieren. Omdat hij naar buiten wilde. Hij ging heel hoog mauwen, over mijn mensen heen lopen, door de kamer rennen, mijn Molletje pesten en ga zo maar door. En na nog een paar dagen kwam hij ’s avonds niet meer binnen, omdat hij wist dat hij dan niet meer naar buiten zou mogen. En toen kwam hij ook overdag niet meer naar binnen.
Dus dat was het einde van het projekt. Pop mocht weer altijd naar buiten.
Je snapt dat mijn mensen zich afvroegen hoe ik zou reageren.

Druksdruppels

Ik moet eerlijk zeggen dat ik best een beetje schrok toen ik de eerste keer niet naar buiten mocht. Ik was bang dat er iets heel ergs zou gebeuren. Dat ik naar de dokter moest ofzo.
Maar mijn vrouw liet me zien dat er buiten allemaal mannen liepen, gewoon in MIJN tuin! Dus toen snapte ik waarom ik binnen moest blijven.
Natuurlijk hielpen mijn druksdruppels ook. Daardoor sliep ik meer, en was ik een beetje slomig.
Af en toe was ik wel onrustig en wilde ik persee naar buiten. Maar als ik dan naar buiten mocht, kwam ik na een minuut al weer binnen. Ik wilde alleen weten of ik nog wel naar buiten kon. Het was gewoon een test.
Meestal ging ik gewoon slapen, op het grote bed.

Binnen

Ik mag inmiddels al weer een paar weken gewoon naar buiten wanneer ik wil. En wat doe ik?
Ik lig op het grote bed. Of ik lig op vensterbank, lekker te stoven boven de verwarming.
Soms loop ik naar de achterdeur, en kijk naar mijn mensen. Of ze hem open willen maken, bedoel ik daarmee. Want dat is makkelijker dan door mijn deurtje gaan (dat komt door mijn buikspieren). Als ze de deur voor me open houden blijf ik binnen op de mat zitten. Dat is handig, dan heb ik het niet koud en kan ik toch door de open deur naar buiten kijken. Perfekt.
Als mijn man of vrouw zegt: Wat gaat het worden? loop ik weer naar binnen, en klim op het bed. Of ik ga naar buiten, zit even op het terras en kijk van buiten weer naar de deur. Zodat mijn mensen weten dat ze hem weer open moeten doen. Dat kan een heleboel keren achter elkaar zo gaan. Totdat mijn mensen op een gegeven moment zeggen nou is het mooi geweest Bol, je kunt ook door je deurtje. En dan lopen ze weg, flauw hè?

Buiten

binnen

Af en toe ben ik een beetje langer buiten. En dan kom ik ineens keihard binnen rennen, in één keer door naar de slaapkamer en hóps zo mijn weecee in. Die staat naast de verwarming, dat is echt superdeluuks.
Soms loopt mijn vrouw even mee, mijn tuin in. Dat vind ik gezellig, met zijn tweetjes. Maar als ik merk dat ze weer naar binnen gaat ben ik meestal sneller binnen dan zij.

Dat gaat van de lente en van de zomer wel weer anders worden, voorspelt mijn vrouw.
Maar voor nu ben ik superblij met mijn leven als bijna-alleen-maar-binnen-huiskater.

Wat mijn eerste controle ’s morgens vroeg is

controle

Van mezelf ben ik een zachte katerman, ik vind heel veel goed zolang de dag maar gewoon is. En daar moet ik ook voor zorgen ik bedoel dat ik daarvoor controle doe.

De straat

Iedereen weet dat ik de straat controleer als ik in de vensterbank zit. Ik kijk of alles is zoals het moet zijn. Soms kijkt iemand omhoog naar waar ik zit. Dan kijk ik gewoon terug. Of ik ga even op de bank liggen. Maar als mijn vrouw in de straat staat en omhoog kijkt dan miauw ik dat ze gauw moe binnenkomen en dat doet ze dan altijd. Dan zijn we weer samen.

Ochtend

Als de dag gewoon moet zijn en blijven, dan is er meer werk dan alleen de straat controleren. Ik kijk altijd de boodschappentas na maar daar gaat het nou niet over. Mijn eerste werk van controle is ’s morgens vroeg.
De wekker gaat.
Ik word wakker.
Mijn vrouw wordt wakker.
Ik rek me uit.
Zij draait zich om.
Ik spring van het bed, ga ervoor zitten en kijk haar aan.
Ze zegt: “Ja Bert je hebt gelijk.”
Nou mij fop je niet dus ik blijf zitten en ik kijk intens naar haar.
Als er niks gebeurt, dan miauw ik.
En dan staat ze op. We gaan samen naar beneden.

Werk

Dus dat doe ik óók. Het is werk van controle dat haast niemand ziet maar ik doe het wel en  als ik het niet deed dan bleef ze de hele ochtend in bed, dat weet ik zeker. En dan is de dag niet meer gewoon.

Beneden is het tijd voor de eerste grote ochtendknuffel op mijn kussen. Dat is een goed gefoel. Om de knuffel natuurlijk maar ook omdat ik weet dat de dag op de goede manier begonnen is en dan lukt de rest van de dag ook wel.

Dus daarom ben ik er best streng op, dat ze op tijd opstaat.  Het is belangrijk voor een gewone dag en een gewone dag is belangrijk, zo denk ik erover.

Loesje vertel assie jou dielemma heb

Loesje
Mij jaar is alweer een tijdje begonne maar van mij eigen zit ik nog in mij dielemma. Dattie nie weet welke kant jij op moet of wattie moet kieze. Misschien hebbie selluf nog nooit foor mij dielemma gestaan, of hebbie er selluf een gehad?

Eerluk zijn

Misschien denk u wel waar zit Loes nu mee te stoeie van ze eigen. U weet van mij eigen ben ik gefoelig, mij emozie is mij oope boek. Mij Feesboek is er nie alleen voor mij paaling en mij kibbelding, of assie gelukkig ben met jou verkering. Mij Feesboek is ook voor mij probleem, mij ferdriet en mij dielemma. Dan leer u mij wel beeter kenne want mij boek sta oope. Assie alleen jou mooie weer speel hoefie geen Feesboek te hebbe.
Eerluk zijn is belangrijk ook assie gewoon huispoes ben. Dan kan jij deele en jij kan jou eigen meening geefe. Van mij eigen steek ik mij meening gewoon onder mij stoel of mij bank. Dan weet mij vrouw genoeg. En het mag ook onder mij taafeltje zijn. Jij moet jou standpunt duideluk maake. Jij heb jou eigen meening, jij tel ook mee.

Onder mij taafeltje

Nu zit ik al mij paar daage onder mij taafeltje in mij eigen dielemma. Op mij footoo kan u mij zien zitte, dattie weet Loes ferzin soiets nie. U weet mij dokter vin mij eigen tefeel weege. Hij heb het gesien op ze schaal en hij vin mij sijfertjes nie mooi. Ik geef er niks om, het zijn wel mij sijfertjes. Hij heb ook mij buik gefoel en hij zeg Loes moet op diejeet! Van mij eigen heb ik toen alles in mij buik befroore en heb ik mij kop teege mij vrouw aan geduw. Jij foel op jou klomp aan dat jou diejeet nie jou makkareel in fanieljevla is. Assie zo gefoelig ben als mij eigen foel jij dattie beeter niemeer naar jou dokter kan gaan. Hij zeg Loes het is foor jou gezond maar hij besorrug mij eigen bijna mij hartprobleem.

Diejeet

Nu denk ik al mij heele jaar ofer mij diejeet maar mij buik is nog nie gekrompe. Ik zeg u eerluk, van mij eigen vin ik het moeiluk. Iedereen probeer mij eigen ze hellup te geeve en iedereen wijs mij eigen op mij gezond. Maar in mij kop zie ik mij buufette van mij vis, mij kipkluife en mij kaassneks aan mij eigen neus foorbij gaan. Dan hebbie wel jou probleem.

Wat moet jij doen? Jij zit in jou eigen dielemma onder jou taafel en jij heb geen antwoord. Moet jij kieze foor jou gezond? Sellufs mij vriend kater Vlo heb van ofer ze Reegeboogbrug gezeg Loes jij moet het doen. Maar assie kies foor jou gezond weet jij nie wat jou te wachte sta. Krijg jij nog wel jou vis, jou tonijn, jou kaabeljouw en jou kibbeldinge. Of moetie jou rest van jou leeve slankbrokke eete met jou ene lange tand!
Mij kop roep nu hard: Slankbrokke diejeet ik nie! Maar mij verkering Bert doe het en mij vriend Jip heb ze halve buik ermee ferloore. Nu moet mij vriend Bolle er ook aan geloofe van ze eigen. Ze stijgermanne denke dattie swanger is. Dan weet jij wel dat jou vrouw jou slankbrokke weer uit jou kast ga haale.

mij vriend Bolle

Iedereen geef mij eigen ze tip en jij weet soms nie wat jou eigen oferkom. Mevrouw Bolle heb mij eigen ze heele doos met slankbrokke gestuur. Mij vrouw kon ze doos bijna nie tille. Nou dan kan jij nie praate van jou lichte eete.
LoesjeGelukkig heb mij vriend Bolle mij eigen wel gewaarschuuw. Hij heb stiekum ies opgeschreeve foor mij oferleefing. Assie wil kan u het leeze op mij footoo maar ik wil u fraage offie het nie teege mij vrouw fertel. Nu heb ik dus slankbrokke van mij vriend Bolle in mij huis. Mij vrouw zeg Loes, nu kan jij oefene. Van mij eigen wil ik helemaal nie oefene maar jij heb er niks ofer te zegge. Ik wil wel mevrouw Bolle zegge, dank u wel dattie zo denk aan mij buik. Mij hart foel u bedoel het wel goed. Net als mij beebie Dorus. Hij stuur ze MammaLoesje feere. Hij wil dat mij poote ga beweege foor mij gezond. Gelukkig hebbie mij kaas en mij zallumsnek meegestuur. Assie zofeel emozie heb moet jij jou tand erreges in kunne zette. Mij tand beweeg altijd meer dan mij poote.

Dielemma

Van mij eigen fraag ik mij nu wel af. Moet jij dat allemaal akzepteere? Selluf vin ik mij buik groot genoeg, maar jij heb er niks meer ofer te zegge assie bij jou dokter ben gewees. Jou buik wor oopebaar besit! Iedereen vin er wat van. In mij hart wil ik liefer gewoon alles eete en zofeel assie kan. Dan hoef jij nie bang te zijn want jij kan gewoon jou eigen buik houwe. Het enige wattie wel moet doen is jou andere dieredokter zoeke. Mij vrouw is het nie met mij eigen eens. Zij zeg Loes jou gezond ga altijd foor maar het kom goed. Van mij eigen hou ik mij buik vast!
Dus zit ik nog onder mij taafel in mij dielemma, dat wilde ik u fertelle. Dattie nie denk Loes is ze diejeet fergeete. Soms moet jij eers jou eigen dielemma uitfoogele en jij moet uitvisse wat jij wil. Van mij eigen denk ik wel, uitvisse is mij beste opsie!

Loesje