Category Archives: uit mijn leven

Waarom ik goed kan horen maar niet altijd luister

luisteren

Als ik slaap, hoor ik van alles. Hoe dat kan dat weet ik niet. En als ik wakker ben, dan hoor ik helemaal alles. Maar of ik luister dat is weer iets anders.

Horen

Voor mezelf is het zo dat ik informaazie belangrijk vind. Dus dat ik alle geluiden hoor:

  • de trap kraakt wat is dat
  • er rijdt een grote auto door mijn straat gaat dat wel goed
  • mijn vrouw loopt naar de gang als ze maar niet boodschappen gaat doen, o nee, ze rommelt in de keuken
  • vreselijk de glazenwasser, als het stil is dan is hij echt weg

Luisteren

Bij al die geluiden hoort ook dat mijn vrouw geluid maakt. Ook dat ze tegen me praat, dat zijn vaak liefe woordjes en ze vertelt aan me hoe gezellig we het samen hebben, dat weet ik al. En soms vraagt ze iets, dan wil ze dat ik luister.
Luisteren is dat ik meteen doe wat ze wil.
“Bertje, kom eens hier”
Dan kijk ik meestal van waarom-nou, en als ik dan net lekker op de bank lig, blijf ik ook liggen en wat gebeurt er dan? Niks. Of zij komt naar mij toe. Dus luisteren hoeft niet, dat heb ik zo ontdekt.
“Eet nog eens wat brokjes, dit is echt niet genoeg”
Soms eet ik een paar brokjes maar dat is alleen omdat ze kijkt en ik erna een knuffel en een compliement krijg want ik maak toefallig zelf uit wat ik eet, maar ja ik ben natuurlijk wel een knuffelkater.
“Hier is een leuk propje, ga maar spelen”
Ik niet hoor. Want spelen doe je samen, of als je het gefoel ervoor hebt. Dus ik doe het nooit. En vaak komt ze dan meedoen en het kan zijn dat ik van mening verander het kan ook zijn dat ik knuffels wil.

Foorbeelden

Dit zijn maar een paar foorbeelden.
Wat ik wil zeggen is dat ik als kat zijnde nooit hoef te luisteren, het zit niet in me en eigenlijk is het ook nergens voor nodig.

Het was nacht en ik hoorde iets (video)

Dit heb ik meegemaakt en ik wil het eerlijk vertellen, dus niet om op te scheppen maar gewoon dat ik meer doe dan alleen rieleksen. Het is misschien een klein afontuur dat weet ik niet zeker.

Meehelpen

Een poos nadat ik hier kwam wonen was ik zo gewend dat ik ook iets wilde doen. Dus dat ik meehielp met het huis. En omdat ik best goed kan opletten, dat zei mijn vrouw ook, ben ik uiteindelijk controleur van de straat geworden. Dus dan zit ik in de vensterbank en ik let op en als er wat is dan kijk ik van dat-mag-niet of ik roep mijn vrouw, dat is bij grote geluiden of als er iets te moeilijk is voor mij.

Alleen ’s nachts sta ik er alleen voor.
Dan slaapt ze.
Soms slaap ik een stukje mee maar een hele nacht niet, dat duurt te lang. En ik wil ook naar de autolampen kijken, die zijn het mooiste als het donker is.

Nacht

En nou gebeurde het dat ik op bed lag en ik was al wakker, en ik dacht zouden er auto’s zijn, en toen hoorde ik buiten rare geluiden. Het was dus nacht en ik weet dan hoort zoiets niet.
Mijn eerste gefoel was niet naar beneden gaan.
Dus ik bleef stil op bed liggen.
De geluiden bleven.
Ja, wat moet je dan als controleur van de straat.
Je gaat kijken.

Dapper

Dus ik hopte het bed af, liep heel stil over de trap naar beneden en ging in de vensterbank zitten om te zien wat het was.
Mensen.
Mannen die raar deden met geluid en hard roepen en tegen elkaar duwen. Ik vond het stom en ook een beetje eng want ik ben snel bang voor mannen. Maar ik bleef zitten en ik keek en daarna ben ik weer naar boven gegaan.

Soms doe je iets in het leefe en pas daarna denk je dat was best dapper van mezelf, en dat heb ik nou.

Hoe ik tegenwoordig mijn brokjes eet

brokjes

Elke nacht eet ik van mijn brokjes en soms doe ik dat ook overdag. Eten is voor als je honger hebt en als je trek hebt en ook voor de gezelligheid. En ik ben best presies in hoe ik eet.

Bordjes

Over mijn bord wil ik alleen zeggen, dat het een vrouwendingetje is en ik aksepteer het ook al eet ik net zo gemakkelijk van een krant. Maar thuis houdt mijn vrouw van bordjes met bloemen en met goud en weetikwat allemaal. Ik eet ervan wegens dat mijn snorharen dan veilig zijn. Dat is voor mij personlijk belangrijk. Dus die bordjes maken me verder niks uit als katerman zijnde.

Bergje

Het liefste eet ik van een hoek. Dus aan de ene kant van het bord en dan zo verder eten naar het midden. Maar de laatste tijd eet ik steeds in het midden van het bord, waar een bergje brokjes is. En als brokjes op heb, moet mijn vrouw er weer een bergje van maken dan kan ik verder eten.

Gezelligheid

Ze weet niet dat ik dit ook zo doe voor de gezelligheid. Want ze praat dan altijd even tegen me van dat ik een goede eter ben en ik krijg een knuffel en soms kijkt ze even hoe ik dan verder eet en dan krijg ik een compliement.
Dat is ook belangrijk bij het eten, gezelligheid.

Eten om het eten is alleen als je trek hebt.
Dan maakt het verder niks uit.

Avondeten doen we altijd samen, zij heeft haar bord en ik het mijne en soms kijk ik even om zodat ik kan zien hoe zij eet en zij kijkt af en toe hoe ik eet. Dus dat is ook gezellig.

Een snek eet ik vooral van haar vingers, daar is ze nou aan gewend.

Eten is heel belangrijk, dat krijg ik thuis vaak uitgelegd maar in mezelf heb ik het gefoel dat samenzijn toch ook heel belangrijk is misschien wel meer.

Dit is mijn gefoel over ouder worden

ouder

Ouder worden dat gaat vanzelf en opeens komt er dan een moment dat je vrouw zegt: “Bertje, hoe is het nu eigenlijk met je?”
Nou gewoon dacht ik nog.

Gedachten en gefoelens

Maar later toen ik op de bank lag te doezelen, kwamen er allerlei gedachten en gefoelens in mijn kop.
Sinds ik een gefoelige maag heb, krijg ik ander eten, en hapjes waar mediesijn in zit en ik doe mijn best maar ik ben wel een beetje afgevallen en dat was nou niet de bedoeling zegt mijn vrouw. Ik krijg ook meer knuffels en meer aandacht en daar ben ik nou aan gewend dus ik wil elke dag lange knuffels. En van binnen weet ik dat komt ook omdat ik seeniejor katerman ben. Dan ben je niet alleen gefoeliger in je maag maar ook in je leefe.
Dus toen de glazenwasser kwam toen schrok ik heel erg dat heb ik toen ook op Feesboek gezet. Maar toen ik daarna zacht aaien kreeg, toen ontspande ik weer van binnen en ook door de liefe woordjes.

Seeniejor

Ik ben altijd wie ik ben maar eerlijk waar, van lang en wild spelen hou ik niet echt. Mijn hobbie is scheuren met papier. Soms rol ik met een balletje of een propje. Dus ik speel rustig en nooit lang. Dat is ook wegens dat ik geen kitten meer ben. Zo gaat dat je kunt niet altijd kitten blijven en je hoeft ook niet te doen alsof. Rustig spelen is iets voor seeniejor zijn en dan voel ik me zeker weten nog wel oer dat zit gewoon in me.

Steun

En wat ik ook erfaar is dat ik meer steun nodig heb. Wegens dat ik me kwetsbaar foel voor alles dat zomaar gebeurt. Dus ik slaap vaker op bed en ik wil altijd samen zijn dat is voor de gezelligheid en de veiligheid. Ouder worden is dat je altijd jezelf bent maar je hebt wel meer steun van thuis nodig, dat is wat ik foel.

Waarom de lucht bij de straat hoort volgens mij

lucht

Ik ben controleur van de straat en soms ben ik aan het werk en dan denk ik: maar wat is de straat eigenlijk? Hoort de lucht ook bij de straat?

Vogels

In de lucht zijn vogels.  Als ze voorbij vliegen, moet ik kijken, dat het is oer in mij. Als ze geluid maken, dan voel ik me klein en bang en dan kan ik dus niet in de vensterbank om mijn werk te doen. Ik ga dan op de bank zitten en als ik een knuffel krijg en ik zie iets vliegen dan kijk ik toch ook al ben ik er bang voor. Mijn vrouw zegt dan dat het vogels zijn die niet in huis komen. Dat is belangrijk.

In de lucht zijn ook huizen daar wonen mensen in. Ze hebben geen gordijnen, wij wel. Dus ik kijk soms wat ze doen. Ze lopen en zitten en eten en ze gaan slapen en dan worden ze weer wakker. Maar naar mij kijken ze nooit dat is raar want ik zit er toch? Ze kunnen best zwaaien vind ik.

Vliegtuig

Heel erg soms heb ik een vliegtuig. Dorus vindt dat eng en ik snap dat wel, het is groot en raar en het geluid is zwaar dat je het helemaal in jezelf voelt, maar ik heb er al veel langer erfaring mee  dus eng is het niet. Het is de laatste tijd ook veel minder dat vind ik toch wel fijn.

Dus ik let wel en niet op wat er in de lucht gebeurt. Dat is mijn ferantwoordelijkheid als controleur van de straat maar het is ook wegens dat ik nieuwsgierig ben behalve naar de foguls dus.

Werk

Mijn mening is dat de lucht niet bij de straat hoort. Of eigenlijk niet bij mijn werk als controleur van de straat. De foguls zijn te moeilijk voor mij en de lucht is ook te groot, ik zie van alles en ik ben dan wel groot als katerman, maar zo groot ook weer niet.