Kever heeft een mening over witte tanden

Ferder durfde ik niet.

Net toen het leek alsof alles weer gewoon was na die nieuwe floerbedekking, gebeurde er iets dat nog veeeeeel moeilijker was, als ik het van teforen had geweeten had ik me ferstopt, maar ja: ik wist van niets en ik dacht er ferder ook niet bij na toen ik op een ochtend geen brokjes zag staan, ik ging naar mijn mensen en toeterde, zodat ze me eeten konden geefen en ik de tuin in zau kunnen met een lekker folle buik.

Outobus

Mijn outobus

Mijn mensen deden anders dan anders, nerfeuser, dat merkte ik wel, maar ik had nog steeds niet het gefoel dat er iets mis was, mijn vrouw liep met me mee mijn tuin in terwijl mijn man binnen mijn eeten klaarzette, DACHT ik, totdat mijn vrouw me ineens optilde en begon te lopen, ik spartelde natuurlijk tegen maar zat al snel in een tas, een nieuwe, eentje die eruit ziet als een outobus, dat maakte het niet minder erg want ik snapte meteen dat ik naar de dokter ging.
In de trem piepte ik af en toe, mijn vrouw hield haar hand in de tas zodat ze mij kon aaien, dat foelde feilig, ik was nog steeds niet echt heel erg bang, ik dacht dat we snel weer thuis zauden zijn, maar het ergste kwam nog.
Bij de dokter kwam er een meisjesmevrouw, zij pakte de tas met mij erin en liep naar achteren, ZONDER mijn mensen, nau toen wist ik dat het goed faut was!!, ik kreeg een prik en fiel in slaap en werd pas een hele tijd laater wakker, een beetje mipselijk en met pijn in mijn mond en in mijn buik, en zonder presies te begrijpen wat er was gebeurd.

Naar huis

Ik werd weer in mijn tas gezet en naar fooren gebracht, en daar stonden mijn mensen!!, zooo heee ik was helemaal blij en opgelugt, ik kreeg steeds maar kusjes en knuffels, en we gingen gelukkig weer naar huis.

Mijn mensen legden me uit dat ik een narkoose had gehad omdat de dokter mijn gebit moest schoonmaken, dat was noodig omdat mijn tandflees helemaal ontstooken was en bloedde, en dat kwam weer omdat ik veel steenen had ofzo, Tandsteen! roept mijn vrouw, maar er hoefde geen tanden of kiezen getrokken te worden, mijn gebit was ferder goed.

Ik kon me herinneren dat Tjaiia van de Tj-tjes zoiets ook pas had gehad, ze was heel dapper geweest en ze zei dat je je één dag helemaal niet lekker foelde, maar daarna ging het beeter.

In de tuin

Waar mijn infuus zat, brrrr….

Die dag was ik nog raar in mijn hoofd, mijn ene oog zat bijna dicht, ik bleef maar mipselijk en eeten wilde ik niet, ik was met mijn mensen in de tuin en ik foelde wel dat ze steeds naar me keeken, af en toe kwamen ze met een snekkie of wat natvoer, maar nee – ik had er geen zin in, ik kroop onder de struiken en ging daar liggen, mijn vrouw legde een deekentje over me heen zodat ik het niet kaud had, en ik zag dat er een geel vlindertje steeds bofen me floog, het waren Loes en Brammie!, daarom durfde ik wel een beetje te gaan slaapen, want Loes en Brammie waakten over me, en ik foelde ook dat mijn vrienden aan me dachten, en mijn lieve furkering Milamuisje.

De folgende dag foelde ik me weer bijna gewoon, ik at lekker en ik knuffelde en ik begon foorsichtig weer te toeteren, dus eigenlijk was alles weer normaal, totdat mijn vrouw mijn tuin in ging en froeg of ik mee ging, ik wilde wel maar bedacht net op tijd dat ik daar gisteren was gefangen, en ik had me er daarna zo ziekies gefoeld, stel je nau voor dat dat WEER zau gebeuren?, nee dat wilde ik absoluut niet, dus ik bleef binnen.

Ik durf niet

De hele dag hebben mijn mensen geprobeerd om me naar buiten te krijgen, maar als ik mijn tuin in ging rende ik na twee seconden KEIhard op korte pootjes (dan ren je harder!) weer naar binnen en ferstopt me heel goed onder het bed, soms toeterde ik in huis naar mijn mensen Help!!, ik durf niet!!, dan kwamen ze me meteen knuffelen en zeiden dat alles goed zau komen, ik kroop tegen ze aan en wist niet meer zo goed wat ik nau moest doen.

Na een tijdje kwam mijn vrouw bij me liggen en ging me heel lang aaien, ik stopte mijn gezicht in de palm van haar hand, zo bleefen we liggen, ik gaf haar likjes, en toen ze zei dat ze weer naar buiten ging dacht ik dat ik het misschien wel wilde prooberen, maar het lukte nog niet, ik bleef binnen bij de deur liggen en foelde me ferdrietig, net als mijn mensen, die niet presies snapten wat er aan de hand was, en ik kon het ze niet uitleggen.

Gewoner

Ik ben die dag wel efentjes buiten geweest, maar ik kon me niet ontspannen, ik was steeds aalert dat ik niet weer gefangen zau worden, gelukkig zag ik na een tijdje Mikkie en Pokon, en daardoor foelde ik me wat gewoner en minder bang, want als zij er ook waren kon er toch niet echt iets gefaarlijks zijn voor katten?

De dag erna durfde ik al met mijn mensen mijn tuin in, maar nog niet alleen, dat was nog te moeilijk, maar als jullie deze letters leezen hoop ik dat ik me weer foel zoals altijd, dat ik weer Tuinkater Kever ben, nu met hele witte tanden!, dat hoopen mijn mensen ook zeggen ze, ik denk dat ik het wel kan, SAAME met mijn mensen en mijn vrienden en mijn muisje, en met de sterren die op me passen, ja ik denk wel dat ik het kan.

***

Ik stuur zachte kopjes naar iedereen die iemand mist, en ik tetter gewoon door voor vreede!!

Joep en het Eerste Grote Weilandfeest

De laatste dagen heb ik vaak liggen denken of ik nou écht niks vergeten ben want nog een hele week (dat is nog zeven nachtjes slapen) en dan is het eindelijk zo ver…
Het Eerste Grote Weilandfeest!
Wekenlang ben ik bezig geweest met onderhandelen, regelen en organiseren, maar het is geloof ik allemaal gelukt. Vrijdag wordt alles geleverd en klaargezet en dan is ‘t zaterdag wachten op de eerste feestneuzen.
Jullie dus.

Hoe het kwam

‘t Idee voor een feestje kwam eigenlijk nadat ik (niet helemaal vrijwillig) tot twee keer toe in de sloot naast het weiland terecht was gekomen en toen bleek dat ik een hele goeie zwemmer was. Ik vond ‘t ook eigenlijk best lekker om baantjes te trekken, maar ik wilde meer.
Zwemdiploma A was zo gehaald, net als B en C. Maar ik wist niet van ophouden en ging door voor m’n diploma’s Snorkelen, Zwemvaardigheid, Springen, Kunstzwemmen, Nostalgische zwemslagen en Survival. En die waren nog geen twee weken later ook allemaal binnen.
Omdat ik er zoveel lol in had, heb ik ook nog even de Binnenslootwater- en Reddend zwemmendiploma’s gehaald, en toen vond ik het even genoeg.
Snorkelen werd al snel m’n favoriete watersport, want dan kon ik behalve op Weilandmuizen ook op Slootvissen gaan jagen. De doos in de vriezer, die ene tussen de krentenbollen en de ijsjes, werd al snel te klein voor al m’n vangsten.
Omdat ik m’n nieuwe hobbies graag met anderen wilde delen maakte ik de workshop ‘Snorkelen voor beginners’. En daar was zóveel belangstelling voor dat ik besloot om een dagje cursus te geven, met daarna een feest voor iedereen die de workshop had gedaan.
Nou, dat heb ik geweten! Want er waren nog veel meer katten én honden die iets bijzonders konden en dat graag ook aan anderen wilden leren. En zo is Het Eerste Grote Weilandfeest er gekomen!

Weiland

Ik ga natuurlijk nog niet te veel verklappen over welke workshops je volgende week allemaal in het weiland en de sloot ernaast kunt volgen, maar om 12.00 uur precies komt de kater die bij de burgemeester van ons dorp inwoont het weiland feestelijk openen. Daarna is er nog een korte speech door de hond van de voorzitter van de lokale winkeliersvereniging (die het feest een beetje gesponsord heeft) en dan kan het écht beginnen.
Naast de workshops kun je ook meedoen aan verschillende behendigheidsspelletjes, wedstrijdjes, muziek luisteren (of zelf maken) en tot 17.00 uur is de proeverijtent geopend, waar je de laatste nieuwe snekkies en brokken kunt proeven die nog niet in de winkel te koop zijn.
Er is catnipwijn voor de mauwers, maar die mag alleen geschonken worden aan de feestgangers die ouder zijn dan anderhalf jaar. En er is bottenbier voor de blaffers die ouder zijn dan 2½ jaar. Daar moet ik wel streng in zijn, want anders ben ik m’n vergunning kwijt en is het feest snel afgelopen…
Natuurlijk is er ook 0.0% catnipsiroop, bottenlimonade en vers water verkrijgbaar voor iedereen die geen wijn of bier lust, of gewoon nog te jong is.

Dieet

Om 19.00 uur zal Japie, de hoofdsponsor van het feest, samen met Chef Tiga, de Topkok van de avond, het buffet openen. Behalve de Zachte Zilte Zeemuizen van Muisbezorgd zullen er verse Weilandmuisribbetjes van de grill op het menu staan en voor de grotere eters onder de feestneuzen liggen er verse knoken met veel vlees klaar om lekker op te kluiven.
Als je een speciaal dieet volgt en dat nog niet naar me hebt doorgemauwt of -geblaft, dan kun je dat nog tot donderdagavond via de chat op FB doen. We doen trouwens niet aan vago… voga…nou ja vegetadinges die avond, maar als je dat écht wilt zijn er altijd nog wel ergens wat groentenbrokjes te vinden.

Eten

Weet je waar ik ook heel erg naar uitkijk? De lekkere hapjes en drankjes die sommige gasten zelf gaan maken en mee nemen. Dus heb je nog iets waarvan je vindt dat een ander dat ook écht moet proeven? Neem het lekker mee, dan kunnen we ‘t met z’n allen delen.
Er rijden speciale bussen vanuit ‘t hele land die de weg naar het feest weten te vinden, er wordt samen een taxi gedeeld of een compleet treinstel en er rijdt zelfs een speciale bakfiets vanuit Leiden via de Belgische kust naar hier. Mooi om te horen hoeveel dat vrienden én onbekenden voor elkaar over hebben…
Voor de feestneuzen die te ver weg wonen of nog niet naar huis willen na het feest heb ik 365 kartonnen dozen in verschillende maten geregeld. Je moet dan alleen zelf wel een dekentje of kussen mee nemen, want die waren vanwege de higidinges niet te huur. En voor ontbijt wordt natuurlijk gezorgd, de proeverijtent gaat om 10 uur zondagmorgen weer open met brok- en natvoer, maar als je trek hebt in een verse Weilandmuis is dat natuurlijk ook mogelijk, want die zullen na zo’n feest makkelijk te vinden zijn.

Ik ga nog maar wat dutten, want dit is de laatste rustige zaterdag van deze maand. En daar ga ik dus nog even flink gebruik van maken.
Hopelijk zie ik jullie allemaal volgende week!

Stevige poot en zachte kopjes,

Joep

Doe mij maar een bord (video)

“Nou heb jij het ook, Bert,” zei mijn vrouw, en ze wees in de doos. Ik kijken. En ja, daar was het. Precies net zoiets als waar Joep pas over schreef. Hij was er heel tevreden mee en toen dacht mijn vrouw dat zal Bert ook zijn.

Snek

Ze zette het neer met een snek erin.
Dan ben ik geen moeilijke jongen.
Ik eete tot het op was.
Daarna wassen.
Het staat op de film behalve het wassen.

(tekst loopt door onder de film)

Stukje

Toen ging mijn vrouw het ding afwassen en daarna was er een stukje af. Zo kreeg ik het met mijn afondeete erin. Het was van Hills met zalm, voor de gefoelige maag, die heb ik en ik lust graag zalm.
Maar ik bleef gewoon op mijn matje zitten. Dus mijn vrouw roepen en wijzen naar mijn eete, net of ik dat niet gezien had maar dus van wel.
Alleen ik ben nou gewend om van een bord te eete. Maakt mij niet uit of het hoog staat of laag, eem bord is goed. Dan blijfen mijn snorhaare veilig en ik kan mijn eete oferzien. En uit mijn borden daar is nooit een stukje af. Ik wil toch netjes eete.

Bord

“O Bert,” zei mijn vrouw en toen wist ik al dat het goed ging komen. En ja hoor, in de keuken deed ze mijn eete op een bord en dat bracht ze naar me toe.
Toen heb ik alles op gegeete, lekker hoor, zalm.

Die kom, of wat is het, heb ik ook weer gekregen met water. Maar mijn gewone waterschaal stond er dus dan ga ik niet uit vreemde dingen drinken. Ik snap niet wat er leuk of gemakkelijk aan is. Ik denk het is vast persoonlijk, en ik ben dus een bordenkater, dat heb ik nou geleerd.

Leootje: hoe gaan wij om met feranderdinge

Ajoooooooooo allemaal. Hier ben ik weer, Leootje de rieporter fan het miews uit de stat fan Den Haag!

So as jullie hebbe kunne leese waare onse tweefoeters best druk de afgeloope tijt en daardoor was foor ons het leefe ook anders.
Niet egt heelemaal anders maar wel een beetje anders dat je denkt fan ja.
Dit is eigelek nie gewoon maar het was ook niet erreg.
We krijge wel es fraage fan ‘wat maake jullie feel mee! Hoe doen jullie dat’ en ‘finde jullie het dan niet eng al die feranderdinge in huis?’ en ‘finde jullie het niet erreg dat je tweefoeters soms weg sijn en dat er dan de Losjéé is?’
Op die fraage ga ik probeere een an-twoort te geefe.

Chester

Eerst ben ik naar Chester gegaan en ik heb gefraagt hoe hij om-ging met groote feranderdinge in se leefe.
Chester seg hij heef feel meegemaak in de feertien jaare fan se leefe.
Heeeel feel en daardoor blijf hij altijt rusteg en is hij onse foorbeelt.
Chester seg:
“Er sijn groote dinge die gebeure en soms kan je er niets teege doen als kat sijnde.
Dan gebeure die dinge gewoon.
En as je dan fegte gaa, dan wort het nog meer moeieluk.
Foor jesellef weeges je ben fegte maar ook foor je tweefoeters en je broers weeges niemant wil jou boos of ferdrieteg sien omdat je aan het fegte ben.
Het beste kan je as kat je eige fast-houwe aan je eige gewoon-tes as de tijde moeieluk sijn.
So as: In de ogtent altijt oofer je frauw heenloope sodat se wakker wort en daarna meteen knuffele sodat se der bet niet uit wil.
En dan weer derooferheen loope sodat se wel wakker blijf en naar de WeeSee gaat.
Weeges dan weet je seeker dat je je eete altijt op desellefde tijt krijg en de likwitsnek ook en die moet altijt op desellefde leepel sodat die altijt vertrouwt foelt.
En slaape in een mantje dat naar tuis ruik en waar je eige haare insitte.
Je tweefoeters die altijt desellefde liefe woortjes fluisteren as se je knuffele op desellefde manier op desellefde tijt.
Dat je op de dag en in de nagt je eige roetiene hebt fan eerst eete en knuffele en dan eerst op de bank ligge en daarna op de stoel-die-so-lekker-sit en daarna in het blauwe mantje op de fensterbank.”

Dat is wat Chester segt oofer hoe hij omgaat met groote feranderdinge.
Dan moete de kleine gewoon-dinge altijt hetsellefde blijfe weeges dat is je hou-fast.
Dus dat was het ant-woort op de eerste fraag fan ‘hoe gaan jullie om met al die drukte’ en ‘wat maake jullie feel mee hoe doen jullie dat’.

Simon

As onse tweefoeters weg sijn dan is de Losjéé er.
Eerst kwam OppasOpa Beer maar nau is het dat Simon heel bang wort fan gesigte fan tweefoeters die hij niet faak siet.
OppasOpa Beer komt niet faak op se fiesiete, onse tweefoeters gaan wel faak bij hem op fiesiete.
Dus elleke dag dat OppasOpa Beer kwam, was Simon ferstop weeges OppasOpa Beer siet er anders uit dan onse tweefoeters.

Simon se oore sijn kapot.
Daardoor doen se ooge en se neus het heel goet.
Maar door se doof begrijp hij ook egt heel feel niet so goet.

Wij kunne hoore aan een stem wie het is en dan is het ook fertrouwt en goet.
En we weete welleke lugt bij wellek geluit hoort.
Dat weet Simon niet.

Tweefoeters kunne hetsellefde ruike maar er heel anders uitsien en se kunne ook anders ruike en er anders uitsien en tog desellefde tweefoeter sijn en dat snapt Simon niet.
Wij hoore aan de stem en aan het geluit fan hun kleeding en de foetstap wie het is.
As onse tweefoeters een hoet opsette en een bril opdoen is Simon in paniek weeges dan is sijn fertrouwde gesigt weg.
Dat se hetsellefde ruike daar heeftie geen bootsgap aan.
Se sien der anders uit en dan is Simon se feilege gefoel heelemaal weg.

Daarom kom nau de Losjéé as onse tweefoeters een weekie op ferkanzie gaan.
En daarom kom se ook een paar daage fan te foore.
Dan kan Simon wenne en dan gaan alle tweefoeters gewoon leefe so as altijt maar dan met de Losjéé derbij.
Dan denk Simon een dag laater fan oojaa dit is ook gewoon en dan is de Losjéé fertrouwt en dan kunne de tweefoeters weg.
En as de Losjéé der is dan gaan we as broers saame de dinge doen die foor ons feileg en fertrouwt sijn. En daar koome dan gewoon-tes bij.
So as slaape op de koffer fan de Losjéé.
Dat gaat omstebeurte.
Daar hebbe we een sgeema fan.
Met een moeielluk woort heet het dat we dan ‘roeleere’.
De koffer is nooit sonder kat as de koffer bij ons staat.
Dat is weeges as de Losjéé der is krijge we meer snoep dus we doen er alles aan om te sorrege dat se blijf en op de koffer ligge is loogies weeges as se daar niet bij kan, dan kan se niet weg!
En as de Losjéé der is dan fint Simon dat wel spannent weeges hij mis dan onse tweefoeters.
We lette dan allemaal ekstera op hem.
Tiga gaat hem faaker wasse.
Chester ligt faaker naast hem te slaape en sellefs ik sorreg dat hij in de nagt niet alleen sit.
Dan slaap ik der maar bij.
Dat is niet me faste gewoon-te.
Dat is een gewoon-te foor as de Losjéé der is.

Want as alles normaal is dan is Simon gewoon me kleine pesbroertje die soms wel ees boofe op me spring as ik leg te slaape of gewoon in me doos sit.
Dan laat ie me egt heus waar so hart sgrikke dat me fagt loskom fan me fel en dan krijg ik een heele dikke plumoo en dan wort ik egt heus waar ook een beetje boos.
As ik weet dat ie wil speele doe ik nau maar gewoon mee.
Dan ga ik ferstoppe en dan loop Simon me te soeke en dan spring ik onder de stoel fandaan en dan geef ik hem een poeier op se billitis en dat is grappeg weeges hij spring dan een meeter in de lugt!

Tiga

Tiga gaat weer heel anders om met feranderdinge.Oh wacht eefe, hij wil het sellef fertelle.
Hier komt ie, de eenige egte platHaags spreekende Kater: Tigaaaaaaaa!

Tiga

Tiga: “Mogge lùi!
Hieâh bent ik dan, Tiga!
Ja weit je, astâh feil feranderdinge zèn dan ken je maah ein ding doen.
En da’s rustâgh blèvûh.
Ja je hoâht me goed.
Rustâgh!!!
Vergeit nie dat wè katte 20 fan de 24 uâhre van de dag kenne slaape.
Da’s dan auk wat je mot doen.
Slaape.
En daahna zorrage dat je tweevoetâh perresies doet wat jè wilt voâh ut eite en voâh de knuffels.
Want auk de tweevoetâhs wogde onrustâgh van feranderdinge maah ze wille ut jâh vaak nie late merrekûh.
Dus dan stel jè ze gerus zaudat ze jâh auk gerus stelle snappie?
Dat werrek dus twei kante ùit.
En veâhdahs zorrag ik altèd voâh mèn broedâhs.
As ze ut moeieluk hebbe dan geift ik ze un lik achtâh de ore zaudat ze voele van
‘ik ben nie enkelt maah allein’.
Somps kent ik me broedâhs wel achtâh de voâhraadkas plakke maah ut zèn en blève wel mèn broedâhs en ik hâh van ze.
En ik vind zaulanggie van mekaah hâhd en d’r is lief en zach in hùis dan ken je saame alle feranderdinge an.”

Bes goet

Liefe friende ik hoop dat we hiermee sommige fan jullie fraage hebbe be-antwoort.
Nu weete jullie hoe het komt dat wij saame sofeel feranderdinge bes goet aankunne.
Dat is weeges we houde onse eige gewoon-tes, de tweefoeters houwe reekening met ons en we weete fan we sijn altijt saame en we hoefe het niet alleen te doen.
We sijn broers en broers sorrege foor mekaar ookal sijn se soms ierietant.
Saame is fijn en feileg.

Tot de follegende keer liefe leesers!
Jullie krijge boemskopjes fan Chester, Tiga en fan mij, Leootje.
En Simon seg keihart PRRÔÔÔÔÔWÂÂÂÔW en hij bedoel het goet maar hij kan se eige niet goet hoore en daarom klink het so ..

Mila, de tuin en de regen

Lieve allemaal, afgelopen week was het heel raar met het weer. Een dag was het zo heel veel mooi zon en toen kwamen er inees donkere wolken.

Ik was heerlijk aan de bloemen aan het snoffen toen er ies gebeurde. Mijn vrouw schepte mij zo inees op vanuit mij achterwerk zo naar voren. Ik liet meteen weten met een meh en een Prrrr dat ik het een beetje niet verwacht had. Dat was natuurlijk met een reden want mijn vrouw doet anders niet zo scheppen en zo snel. Mijn beide achterpoten hingen over haar arm heen net als mijn voorpoten. Eigenlijk hing ik best fijn zo over haar arm heen. Mijn pootjes gingen meteen in koekjesbakstand. Eerst ging links een trappel doen en daarna rechts. Prrrr vrrrr vrrr kwam er vanuit mij lijfje.

Binnen

Zo gebeurde het dus. Ik werd geschept en hing in de lucht. Er kwam ook nog een mehh bij. Mijn vrouw liep van achterin de tuin heel vlug naar binnen. Daar werd ik op de grond geland met mijn vier pootjes tegelijk. Sorry Poekie maar het moest even. Mijn vrouw zette mij gewoon neer hoor alleen ging alles heel vlug en voordat ik het in de gaten had zat ik binnen en zij buiten. Dat was niet eerlijk want ik wil ook buiten zijn. Mijn manspersoon en mijn vrouw waren allebei buiten en ik was binnen. Ik was in de war, waarom moest ik nou naar binnen. Ik dacht, ik ga eens kijken waarom ik nou naar binnen moet en hun niet.

Als ik op mijn achterpootjes ga staan kan ik net over de raamrand kijken van de keukendeur. Dat was lekker handig want nou kon ik zien wat er is. Eerst was er helemaal niks. De wolken waren wat donkerder en het waaide een beetje maar dat ken ik allemaal. Het was niks nieuws dus bang was ik niet. Er kwamen ook geen harde geluiden of enge dingen voorbij.
Dus ik bleef op mijn achterpootjes staan en toen keek ik meteen in mijn vrouw haar ogen. En zij ook in de mijne ik weet het zeker toen het inees kwam. Heel hard en heel veel. De wolken waren stuk en er kwam heel veel regen naar beneden. Dikke druppels die heel hard kletterde op de ramen en deuren maar ook op de tent waar mijn manspersoon en vrouw onder zaten.

Herrie

Ik keek naar de wolken omdat er zoveel druppels kwamen toen ik inees een flits zag. Het gebeurde zo heel snel dat ik niet eens kan mauwen hoe snel het ging. Wat daarna kwam dat klonk best eng en hard zo van KNAL en BOEMDELDEBOEM. Ik schrok er best van en nau wilde ik even niet meer voor de raam staan want je weet maar nooit met zo’n boemeldinggeluid.
Ik leerde later dat het onweer was en dat het knal geluid van de wolken en de bliksem afkwam. De bliksem is het felle licht en die kan soms een knal maken als hij iets raakt. Nau dat vond ik al meteen eng ik wilde even niet naar buiten of voor de raam staan. Ik vond mijn paal de beste keuze.
Toen ik op mijn paal lag hoorde ik best lang alle druppels kletteren. De bliksem en onweer waren er ook nog steeds. Zij maakte heel veel herrie overal, zo veel dat ik niet eens mijn eigen gespin kon horen. Ik vond er helemaal niks aan. En telkens als ik probeerde te dutten schrok ik weer wakker van de felle flits die dan inees in mij ogen kwam.

Deur

Na een hele lange tijd en ik weet echt niet hoelang, stopte het met flitsen en knallen boven mijn huis. Het leek wel alsof de wolken zeiden van dat de onweer maar ergens anders heen moest want hier is genoeg geweest. Dat vond ik wel fijn want nu kwam ook de zon weer terug en die kwam meteen door de raam heen kijken en lekker warme straale brengen. Daar geniet ik altijd van. Mijn vrouw maakte de deur weer open Mieltje? kom maar meisje, nou kan het weer! Daar mauw ik geen nee tegen.
Ik sprong van mij paal af en rende zo de tuin in en toen rende ik ook weer terug naar binnen. He bah, mijn pootjes waren helemaal nat en vies van de modder in de tuin geworden. Ik had besloten om die middag binnen te blijven en te dutten want weer vieze pootjes wilde ik niet en misschien kwamen de donkere wolken nog wel terug.

Ik hoop dat jullie ook allemaal heel feilig waren want op het nieuws zagen mijn vrouw en ik heel veel bomen kapot en heel veel regen en overal takjes. Ik geef voor de zekerheid een steunkopje voor wie het nog nodig heeft en ik blijft mee tetteren voor freede, ook in de wolken!

Pootgetekend, mienister van Zachte Zaake,
Milamuis