Vorige week was ik heel vroeg in de ochtend aan het patroejeren. Het was nog niet eens licht zo vroeg was het. Ik liep door mijn tuin, en de tuin van de hond naast mij, en op de daken van de schuurtjes. Alles was zoals het hoort te zijn, er was nergens iets vreemds aan de hand.

Linkervoet

Totdat ik een stukje verder liep. Zomaar ineens deed mijn linkervoet pijn. Echt zo veel pijn dat Ik bijna niet meer op die voet kon staan.
Ik strompelde naar huis en ben op mijn kurk geklommen. Mijn vrouw werd wakker en tilde me op het grote bed. Daarna hebben we met zijn drietjes nog even geslapen.

Mank

Toen mijn vrouw opstond probeerde ik ook op te staan. Gelukkig tilde mijn vrouw me van het bed, want ik had niet kunnen springen.
Ik probeerde te doen alsof er niks aan de hand was en liep op drie poten door de kamer. Maar mijn vrouw zag het meteen en maakte mijn man wakker. Ze vertelde hem: “Bolle loopt mank” en ze deed het licht in de slaapkamer aan. O jee, zei ze. Er lag bloed op het
bed, allemaal voetstapjes en vlekken. Ik voelde aan mijn water (en aan mijn poot) dat er iets niet klopte dus ik hinkte naar buiten. Mijn vrouw hield me tegen en tilde
me op. Ik wriemelde maar ze keek toch onder mijn tenen. En ze voelde aan mijn voet. Iep! deed ik, want dat deed pijn. Mijn vrouw zag dat één van mijn kussentjes een wond had. Ze zette me op de grond en ik hopte zo snel mogelijk naar mijn huisje. Daar ben ik gaan liggen want ik kon niet verder lopen.
Ik hoorde nog net mijn vrouw bellen met de dierendokter.

Reistas

Ik heb even geslapen en hoopte dat ik misschien toch niet naar de dokter hoefde. Na een tijdje kwam mijn vrouw naar me toe met een bakje met goermet er in. Ik kwam gelijk aanhinkelen en begon te eten. Ik was pas halverwege toen me vrouw me alweer optilde en met me naar binnen liep. Daar stond mijn man klaar, met mijn reistas. Flauw hoor, dat ik zo gefopt word.
Ik deed in mijn tas heel hoog piepen, en ik ging ekspres de hele tijd heen en weer schuiven. Want ik wilde niet naar de dokter. Vorige keer kreeg ik druppels in mijn oog, en dat was echt supereng.
Zoiets wil ik niet nog een keer.

Zilveren spree

Bij de dokter liet ik bloederige vegen achter op de tafel. De dokter keek naar mijn voet. Hij draaide me hops! op mijn rug en keek met een lamp en een soort bril naar mijn teen. Er zat niks in de wond, zei hij. Hij dacht dat ik misschien over een schutting was geklommen waar glas op was gemaakt, tegen katten. Heb je wel eens zoiets ergs gehoord? Wie doet nou ekspres glas op iets zodat katten daar intrappen? Dat mag helemaal niet!
Mijn mensen zeiden dat ze niet dachten dat ik over schuttingen klom. Maar dat als ze zouden weten dat iemand zoiets deed, diegene nog niet jarig zou zijn. Wat jarigzijn met schuttingen te maken heeft weet ik niet.
Ik kreeg een prik tegen de pijn, en een prik met antiebieootiecaa. En toen kwam er nog iets. De dokter pakte een spuitbus en spoot iets op mijn voet. Een zilveren spree, met glitters. Aluumienie-um-spree, legde hij uit. Dan geneest een wond sneller en het maakt
een soort laagje over de wond.

Tenen

Daarna gingen we weer naar huis.
Ik ging overal kijken in huis, en ook in mijn tuin. Ik bleef maar rondhopsen. Dat doe ik altijd, als we thuiskomen van de dokter.
Dan moet ik even overal kijken of alles nog hetzelfde is.
En weet je wat zo mooi was? Overal waar ik liep liet ik zilveren voetstapjes achter. Het was zooo biesonder! Ik maakte een
glitterspoor door het hele huis en door mijn tuin.
Ik voelde me heel spesjaal, met mijn zilveren tenen.
Uiteindelijk hebben mijn mensen me op het grote bed getild en hebben we met zijn drietjes geknuffeld. Ik viel in slaap en heb de hele avond geslapen.

Glittertenen

Ik kreeg nog een paar dagen pijnstiller. Dat vond ik prima, want dan krijg ik ekstra soepjes. Daar gaat de pijnstiller doorheen. En ik liep een paar dagen te hinkepinken.
Mijn mensen hebben ekstraveel met met geknuffeld, en me steeds op het bed getild, en er weer vanaf. Zelf kon ik dat niet.
Nu is de wond al bijna dicht en doet geen pijn meer. Ik kan weer prima lopen, en ik heb al keihard met de veer gespeeld. Mijn glittertenen zijn weer gewoon zwart geworden, zoals altijd. Dus alles is weer in orde. Dat is het allerfijnste, als alles is zoals het hoort.
Al vind ik het een beetje jammer dat ik geen zilveren voetstapjes meer achter laat.