Dit is mijn krabpaal, de paal die beneden in de huiskamer staat. Ik heb er best lang over gedaan maar nou is die paal op en stuk en oud. En ik krijg een nieuwe, heb ik gehoord.
Als huiskater heb ik eigen meubels nodig. Dat hoort zo. Want een kater is geen vrouw, en als je samenwoont dan heb je vrouwenmeubels nodig en katermeubels.
Nieuwe
Op Facebook zeiden mijn vrienden dat de nieuwe krabpaal hoog moest zijn en met mandjes om in te liggen en al die dingen meer. Ja, als je zoiets durft dan is het leuk. Dan heb je van die grote meubels waarmee je van alles kunt. Voor mij is dat te moeilijk. Ik wil alleen meubels die ik snap en die ik kan. Dus geen mandjes en klimmen wil ik zeker weten helemaal niet.
Plank
Ik heb beneden een plank en een krabpaal en boven op de slaapkamer ook. Alles heeft dat touw dat ik fijn vind. Ik kreeg een keer een plank van karton met geur, alle katten vonden dat leuk hadden ze in de winkel gezegd en toen kocht mijn vrouw dat. Ik vond het niet leuk. Die plank heeft nog ik weet niet hoelang in huis liggen stinken en toen was hij eindelijk weg. Serieus, zoiets wil ik niet. Ik wil gewone meubels.
Bank
Soms hang ik aan de bank met mijn nagels. Er is een stukje dat harder is dan de rest van de bank, er zit iets op ik weet niet wat. Daar hang ik dan aan. Lekker rekken ook. Soms hang ik ook tegen de muur maar dan glijd ik naar beneden dus dat is niet zo leuk eigenlijk.
Maar het allerfijnste is toch een krabpaal. Lekker stevig, van dat touw eromheen en dat het gewoon ruikt naar thuis dus. Dat is mijn ideaal.
Over mijn krabplank en wat ik ermee doe. Daar gat het over. Toen ik hier kwam, lag er een krabplank voor mij klaar. Tuurlijk wist ik waar die voor was. Ik ben dan wel een ex-asielkater maar dan weet je nog wel dingen.