Wat ik als media katerman best moeilijk vind is dat het lijkt of ik altijd maar lig te slapen. Of te rieleksen. Of dat ik soms druk ben en dan heb ik haast dat ziet u nou eindelijk op deze foto.

Snek

Wanneer ik haast heb dat weet ik nooit van te voren. En eerlijk waar ik weet ook niet altijd waarom. Ik heb het nooit als ik naar de bak moet dat is wel dringend soms maar mijn gefoel zegt wanneer het tijd is en dat ga ik gewoon.
En ik heb het ook nooit als ik trek in een snek heb. Dan wil ik dan mijn vrouw haast maakt maar dat doet ze alleen als het ’s avonds laat is en ik laat weten dat ik het nou echt zeker weten tijd is voor mijn snek en dan maakt ze haast als ik maar één keer heb gemiauwd.

Raar

Haast is raar. Het komt opeens in me op. Ik lig dan op de bank te rusten en alles is goed en er gebeurt niks dus dat je foelt hier kan ik blijven liggen voor de rest van mijn leven. En dan wordt er iets in mij anders: ik moet naar de vensterbank en wel meteen dus dan heb ik haast.
Waarom is dat zo?
Als katerman ben ik soms een misteerie voor mezelf echt waar.

Moe

Nou het warmer is, blijft de deur van de huiskamer ’s nachts open. Dan kan ik beneden aan de voordeur gaan ruiken. Voor mij als binnenkater is dat belangrijk om informaazie over de straat te krijgen. Als de deur dicht is, krijg ik dat gefoel van haast dat ik NU naar de voordeur moet. Ik ga bij de deur staan, kijk mijn vrouw aan en doe meewww. Ze doet de deur open.
Dan foel ik dat het toch niet hoeft.
De deur gaat dicht.
Oja, toch wel.
Deur open.
Of eh…
En elke keer heb ik dat gefoel van haast. Dat je weet: het moet nu, nu NU. Serieus, daar kan ik zo moe van worden in mijn ligchaam.