Is het zielig als je de enige kat in huis bent? Daar dacht ik weer over na. Want Loesje schrijft dat ze met meer katten woont en dat ze het heeft geleerd, hoe dat moet bedoel ik.
En toen dacht ik of ik dat ook wilde. Misschien is het fijn na het wennen.
Maar ik wil het liever niet.
Andere katten
Vroeger toen ik nog in het asiel woonde, kreeg ik best vaak tijd om vrij rond te lopen. Ze hadden daar een buiten. Ik liep er niet alleen er waren ook andere katers en poezen. Daar kon ik wel tegen ik bedoel dat ik geen ruzie maakte maar ik wilde ook geen vrienden maken. Ik was nogal op mezelf.
Misschien ook omdat ik van binnen alles niet zo goed wist. Want ik kwam van de straat af en daar was alles moeilijk geweest, dus als je dan binnen zit bemoei je je liever niet met de rest, je kunt nooit weten. Ik was dus nog een beetje straatkater.
Die andere katten, nee.
Thuis
Nou en toen kwam ik hier. Hier, dat is in dit huis met kamers en trappen en er is één mens dat is een vrouw en wij wonen dus samen. Er zijn geen andere dieren.
Soms gaat mijn vrouw weg, ze zegt dat ze geld voor brokjes moet verdienen. Ik heb liever dat ze thuis blijft.
Met haar kan ik wel samen zijn. Een vrouw is toch anders dan een kat. Van binnen voel ik me nou ook zekerder, dat is omdat ik snap hoe het leven hier gaat. Elke dag is bijna hetzelfde als de andere dus dat is goed.
Ander
Daarom wil ik er ook niemand anders bij. Mijn leven is nou rustig en ik voel me veilig en het is zij en ik samen en dat is serieus waar genoeg voor mij.
Ik woon in een tweepersoonshuishouden. De ene persoon is mijn vrouw en de andere persoon ben ik. Dus ik ben de enige kat hier. Is dat zielig? Sommige mensen denken van wel.