Gisteren kreeg ik kip voor mijn avondeten. Het was heel erg lekker. Normaal ga ik dan op de bank liggen om na te smakken. Maar nou niet.
Onrustig
Ik weet niet wat het was, maar ik kon niet liggen. Iets in mij zei niet-doen dus ik deed het niet. Wat deed ik allemaal wel:
- ik liep rond en ik ging ergens in de huiskamer op het tapijt zitten te zitten
- ik miauwde en keek mijn vrouw aan
- ik probeerde te liggen maar dat lukte niet dus toen ging ik weer lopen
- ik at bijna al mjn brokjes op
- aaien vond ik maar even fijn dan niet meer
- ik keek naar de deur die naar de keuken gaat en toen naar mijn vrouw
Ik was gewoon onrustig. Mijn vrouw zei: Bert, dit is een nieuwe situatie. En ze legde het uit en ik snapte het ook.
Trek
Nou weet ik dat er lekkere trek bestaat dat is als je sneks wilt. En je hebt serieuze trek dat is dat je geen honger hebt maar je hebt gewoon nog niet genoeg op. Dat had ik dus. Ik snapte het geeneens hoe het kon. Maar het was zo.
Bordje
Mijn vrouw ging naar de keuken en ze maakte weer een bordje met kip voor me. Het was precies hetzelfde als het eerste bordje en het smaakte heel erg lekker. Dus ik at het helemaal leeg. Daarna kon ik wel op de bank liggen, en ik kreeg knuffels.
“Je had zo’n trek,” zei mijn vrouw, “dat je onrustig was. En dan heb je wat extra’s nodig Bert. Echte trek is echte trek.”
Ze aaide me en toen voelde ik me steeds rustiger in mezelf worden en daarna kon ik nasmakken, toen was alles in orde.
Dit was de allereerste keer van mijn leven dat ik twee keer avondeten kreeg.
