Ik had de hele tijd zitten wachten op mijn wiekentsnek en eindelijk ging ze naar de keuken. Toen ze het bordje voor me neerzette, wist ik het meteen. Foute boel.

Bord

Nou moet ik zeggen dat als je samenwoont je dingen voor elkaar doet en laat. Dat is gewoon zo.  Zij houdt van borden en die moeten bloemen hebben en goud en al die dingen meer. Is een vrouwendingetje. Mij maakt het niet uit.

Nou ja, ik kreeg een keer soep in een bord met gaten toen dacht ik wel waar is ze mee bezig. Dat is gelukkig maar één keer gebeurd. Verder eet ik van het bord dat ze neerzet. Ik een snek, zij dat bord, ik zeg win-win. Maar zondag voelde ik: nee.

Oer

Er kwam weer zo’n bordje en daar lag een zalm kauwstaaf op. Lekker spul. Had ik al een hele tijd niet gehad. Dus ik voelde meteen trek. Ik keek naar het bord. Eten kon niet.

Kauwstaaf is voor het oer in de katerman. Zo erfaar ik dat. Je tanden ergens in en dan flink kauwen en dan voelen dat je wat kunt. Met soep heb ik dat gefoel niet. Met kauwstaaf wel. Kauwstaaf eet je van de krant, dat weet iedereen. Zij ook. Waarom dan toch een bordje met bloempjes en goud? Serieus, vrouwen snap ik soms niet.
Zo kon ik het toch niet eten.

Krant

Gelukkig snapte ze me best snel. Ze ging naar de keuken en haalde daar een krant. Die legde ze op het tapijt en toen kreeg ik de staaf stukje voor stukje, precies zoals ik het graag heb. En serieus, het was een superlekkere wiekentsnek.

Alleen toen ik het bijna op had, kwam toch weer even dat bordje. Waarom, denk je dan als huiskater, waarom? Ik at niet. Ze gaf het laatste stukje gewoon op de krant.

Het leven kan zo gemakkelijk zijn, maar dan moet je het niet moeilijk maken.