“Bertje, wat zie je als je in de spiegel kijkt?” vroeg mijn vrouw.  Ik dacht wat denk je zelf. Dus ik keek alleen even. Je woont toch samen.

Mijn vrouw had met de vrouw van Bolle gemaild over dieren die in de spiegel keken en of ze dat wel of niet begrepen.

Bolle en ik, dat weet ik gewoon zonder het te vragen, begrijpen vrouwen niet altijd.

Spiegel

Bij mij thuis staat beneden een grote spiegel en ook op de slaapkamer. ’s Avonds kijk ik daar soms in, voordat ik op het bed spring. Ik loop een rondje door de kamer en daar hoort ook bij, dat ik de spiegel doe.
Eerst kijk ik naar de spiegel.
Daarna kijk ik in de spiegel. Naar mezelf, dus. En omdat mijn vrouw dan meteen begint te praten, kijk ik in de spiegel naar haar en zij kijkt in de spiegel naar mij en zo zien we elkaar. Ik hoop dat u het nog kunt volgen.

Hetzelfde doe ik met de spiegel beneden, daar kijk ik in als ik op de zijleuning van de bank hang. Even opzij hangen dan kan ik mezelf zien en dan zie ik ook meteen hoe mijn vrouw altijd moet meekijken. Nou ja. Ik vind het best, al doe ik het bij haar nooit.

Dus ik weet gewoon dat ik als kater zijnde snap wat een spiegel is.  Dat wilde ik even zeggen.

En ik doe ook geen gekke dingen als achter de spiegel kijken of daar een kater zit of met mijn poten tegen de spiegel slaan. Nergens voor nodig. Er is hier maar één kater en dat ben ik.

Raam

Als ik in de vensterbank zit, dan kan ik mezelf ook een beetje in het raam zien. Is leuk, maar meer niet.

Kijk, ik weet wel hoe ik eruit zie. Alleen al door het wassen weet ik dat, dat lijkt mij logisch. Die spiegel, dat is een mensendingetje. Of eh… een vrouwendingetje. Dat kan ook.