Hier is Trudy, de poezevrouw die de wedstrijd tong-uitsteken won op mijn feesboekpagina.  Ik mocht haar en Freek interviewen.

Hoe oud zijn jullie en waar wonen jullie precies?

Wij, Trudy en Freek, zijn allebei 13 jaar en wij wonen bij Hokazo Dierenopvangcentrum in Uden. En wij zijn ongeveer 10 jaar getrouwd. Freek gaf me op die dag een kopje en toen was ik vlieft en toen deden we trouwen.

Wat mooi Trudy. Liefde is gemakkelijk dat heb ik ook met Loesje ontdekt. Hoe kan het dat jullie in een asiel wonen en niet op zoek zijn naar een eigen huis?

Eerst woonde we gewoon op straat. En elke keer rook het zo lekker naar eten bij Hokazo dus gingen daar ons kostje scharrelen. We kregen een buiten hok zodat we ook droog konden slapen. Zo zijn we eigenlijk blijven hangen. En de mensen daar gaven ons lekker vlees en veel sneks. Ik vond het prima. Maar op den duur word je ouder en ik ben niet meer zo snel.

En bij ons wonen ook honden en ze hebben me al een paar keer gepakt. Daarom wonen we nu in de tuinen. Dan kunnen de honden ons niet meer pakken. We vinden aaien soms oke, niet zoveel. Freek vind maar een paar mensen okee, ik iets meer maar ik ben liever gewoon buiten met Freek. De mensen zeggen ook dat wij bij Hokazo horen.

Ja dan heb je toch een eigen thuis. Dus dat is goed. Jullie zijn getrouwd. Hoe verloopt een gewone dag voor jullie samen?

’s Morgens als we wakker worden (naast elkaar) dan is het etenstijd. Ik ben een vreetbuil en lust alles! Ik heb weinig tanden maar kan goed eten, hoor. Mijn Freekie doet ook goed eten. We geven kopjes tot dat er mensen gaan schoonmaken, dat vinden we te eng. Freek kruipt achter de pellut en ik loop rond. Als het rustig is liggen we te rieleksen en houden we wacht. Als er speciale mensen komen dan doe ik bodiegard spelen voor Freek. Ik kan heel goed kletsen. Als het donker word dan krijgen we vlees en dan zijn we snel. Lekker schrokken! Freek blijft bij ons huisje, dat is vertrouwd. Hij moet nog wennen dat we samen wonen. Daarna gaan we kopjes geven en lief doen.

 Trudy, wist je ervan dat Bram je foto bij de tong-wedstrijd zette en wat ging er door je heen toen je gewonnen had? Steek je vaak je tong uit?

Hihihi, nee Bertje! Het was een verassing. Nou ze willen mijn foto in de kantine hangen. Ik ben in eens een beroemde poes. En dan heb ik ook nog een maatje meer. Maar ik wist niet dat er zo’n koele wetstrijt was. En nu denk ik van, jaaaa Trudy… dat heb je goed gedaan. En mijn tong is altijd buitenboord voor als er eten komt.

Soms gaat dat vanzelf, dat is de natuur. Nou heb ik een vraag voor je katerman. Freek, ben je trots op Trudi? Of denk je had ik maar meegedaan?

Eh, ik ben heel trots op mijn poesevrouw. Ze kan alles en ze durft alles. Oh nee Bertje, daar ben ik te verlegen voor.

Ja dat snap ik wel. Volgens mij durft elke poesevrouw meer dan een katerman. Wat is jullie wens voor de toekomst, voor jullie zelf?

Dat we samen nog vele jaren samen mogen blijven en dat we oud worden en veel eten krijgen.
En natuurlijk dat de andere poesen en katers wel een ander huisje krijgen. Wij wonen hier prima en we vinden de mensen die ons verzorgen heel fijn!

Mijn Feesboekvriend Bram heeft me geholpen bij het interview. Dankjewel Bram!

Wilt u meer weten over waar Trudy en Freek wonen: klik en kijk hier over de Hokazo