Op het tapijt lag een kraaktas. Muis kwam er net uit en ik dacht, wie of wat zou er nog mee in die tas zitten? Ik voelde me bang worden. Van dat kleine bang, dat je nog wel gewoon brokjes kunt eten maar dat je toch de hele tijd weet o er is iets en daar ben ik bang voor.

De dag was dus een beetje moeilijk. Maar ik ben er toch goed doorheen gekomen en dit is wat ik heb gedaan.

Als je voor iets kleins bang bent, helpt het om te wennen. Dan moet je de tijd nemen. Dus ik rook vaak aan de tas. Een keer heb ik met mijn pootje erin gestaan maar dat was omdat ik ontdekte dat er een brokje in lag. Meestal liep ik met een bocht om de kraaktas heen, dan had ik even pauze van het wennen.

Wat ook helpt, is samen zijn. Muis is wel heel groot en blauw, maar hij is mijn vriend. Soms lig ik samen met hem in mijn doos. Vind ik fijn. Samen-zijn is belangrijk. Dus toen Muis in de tas lag, dacht ik nou… misschien is het leuk. Mijn vrouw is naast me komen zitten en toen hebben we samen in de tas gekeken. Zij stak haar hand in dat donkere. Ik kon die hand niet meer zien. Vond ik raar. Ze haalde heel langzaam haar hand uit de kraaktas en deed het nog een keer, en daardoor snapte ik het een beetje.

Dit zijn mijn tips. Veel is het nog niet en ik weet geeneens hoe het afloopt met die kraaktas en mij. Want ik ben er nog druk mee bezig. Maar ik dacht, ik geef het vast door misschien heeft u er wat aan!!  Als u tips heeft  dan lees ik het graag bij de reacties.