Lieve allemaal, fandaag is het de eerste zaterdag-Brammie dag van dees nieuwe jaar. Eerlijk is eerlijk afgelopen jaar vond ik zwaar. En al helemaal toen we naar het nieuwe jaar gingen. Er zijn best veel feranneringen geweest en het nieuwe gewoon is nog niet gewoon.
Gefoelig
Het begon eigenlijk al met dat ik van mezelf gefoelig ben. Gefoelig voor eenerzjie en hoe de dagen gaan. Van mezelf ben ik een gelukkige katermans en kom ik niks tekort thuis. Ik mag niet klaage oofer mij gezond of mij tuin met beestjes. Want het was ooit anders toen ik als kitten op straat liep. Daar raakte ik mijn mama kwijt en nu is alles anders. Maar ik weet ook dat het voor veel andere katermansen en dieren anders is. Er komt nu een stukje vanuit mij hart die ik saame deel met mij vrouw. Dat is gewoon zo en dat foelen we allebei zo.
Gesprek
Eerst woonde ik in het asiel en daar waren veel vrienden. Sommige spreek ik nu nog, maar mijn vrouw werkt allang niet meer in het asiel. Ze ruikt nu niet telkens naar andere poese en katers, maar alleen naar Yuki, haar snek die ik eigenlijk geen snek mag noemen. Het is mijn blog. Eerst deden mijn vrouw en ik altijd wensen maken en kadootjes sturen naar een asiel. Het maakte niet uit welke zolang ze maar gelukkig zijn met alle liefe spullen. En toen kwam het ineens dees jaar van mij vrouw naar buiten. Ze vroeg aan mij: ‘Brammie jongen, heb je eefe tijd voor een seeriejeus gesprek?’
Katerhart
Mijn katerhart staat altijd oope voor iedereen en zeker voor mij vrouw, dus natuurlijk kwam dat gesprek. Als eerst begon het met: ‘Mis jij ook de tijd in het asiel?’ Nou eerlijk gezegd niet omdat ik daar niet wilde zijn omdat ik het liefst bij haar was. En toen foelde ik iets in mij hartje toen ik mij vrouw aankeek. Zij heb traane oofer haar wang druppen. Ik zag en foelde 
hoe moeilijk mij vrouw het had bij dees gedachte en nou snap ik wat ze bedoelde. Toen ik daar in het asiel zat, wilde ik niets liever dan de hele dag bij mijn vrouw zijn. Maar er waren en zijn daar nog steeds heel veel katermansen en poesen die dat ook willen, alleen kan dat niet bij ons bij mijn vrouw. Wij zijn compleet. Maar het foelt magteloos dat je het wel weet maar er niks aan kan doen. Toen mijn vrouw daar werkte gaf ze iedereen kopjes en ik ook. Maar nu is dat niet meer. Ik kreeg ook traane in mij hartje want het is zo, soms moet je stoppen of iets afsluiten om ergens anders weer iets nieuws te doen of te maken. Zo ook met dit. Afgelopen jaar waare er heel veel emoozies. Emoozies van friende die ster zijn geworre. Emoozies van afsluiten en ook emoozies voor fijne dingen. Zelf heb ik dit allemaal heel zwaar gefonde afgelopen jaar. Het gefoel dat je aan het rennen bent, geen eenerzjie meer hebt en dat je geen adem meer hebt, maar je wel door moet gaan met rennen. Dat je gewoon heel erg moe bent van alle gebeurtenissen dat je geeneens meer kunt bloggen en ooferal fouten maakt.
Nieuwe jaar
En toen kwam ineens het nieuwe jaar binnen. Ooferal waren knallen en lichtflitsen en ik zat feilig in mijn kelderkast met friende die ook bang waren. Denkend aan alle dingen die geweest zijn en die nu ook gewoon daar mogen blijven. Ik was geeneens klaar voor het nieuwe jaar met alle nieuwe dingen, maar daar zat ik dan in de kelderkast. Het is nu tweeduisend-en-vierentwinnig jaar. Het nieuwe jaar en weet je wat? Misschien heeft het nieuwe jaar ook wel gelijk. Soms ben je gewoon toe aan een nieuwjaar zodat je alles achter je kan laten. Zo heb ik al heel snel geleerd dat de tijd gewoon door gaat, altijd, letterlijk! Oooo dat is fieloosoofies, daar hou ik van. Maar het is zo. Tijd is gewoon en gewoon is tijd. Als ik elke dag denk aan gewone tijd dan kan ik elke dag iets stoppen, iets starten en ook gewoon door laten gaan zonder dat ik er last van heb. Nou ja dat denk ik dan. Zolang ik het maar met een oprecht en eerlijk hartje doe. Want het zal nooit mijn intenzie zijn om 
iemand of iets te kwetsen wegens tijd of zo. Dat wilde ik eefe kwijt. Het is recht uit onze harten, ook die van mijn vrouw. Wij wensen iedereen een heel fijn en gewoon jaar zoals het jaar er voor jou hoort te zijn, hoe dat ook mag zijn. We geefe neusjes aan wie het nodig heeft, een poot voor wie het kan gebruiken en een swaai met liefde naar alle sterren, waar dan ook. Het tetteren voor freede blijft bestaan omdat we het heel hard kunnen gebruiken, zeker nu.
Tot de volgende blog lieve allemaal, stoer kopje van mij, Bram
Lieve Bram,
Wat een mooie fielosofiesche blog heb je geschreven moet er echt over nadenken in mijn mandje.
Maar je hebt wel enorm veel gelijk, het nieuwe jaar is begonnen en de tijd is altijd aanwezig.
Tijd voor nieuwe dingen…..tijd om dingen achter je te laten, tijd om vooruit te kijken.
Ik denk vaak aan vriendjes die het moeilijk hebben en dan hoop ik dat er een tijd komt dat ze net zo’n fijn huisje vinden als dat wij hebben.
Samen zijn is zo belangrijk voor iedereen voor mens en dier.
Pootje van Tommy!
Dag oom Bram.
Uwes hep mooie letters gemaak.
Foorig jaar was foor ons en foor scullery girl ook een grote jaar fan feranneren.
Scullery girl was allenig,nadat tante Muzette naar se Regenboog brug fertrokke was.En langsaam kwam er ruimte in der hart foor annere katjes.En toen se onse footoo sag,wer se flieft op ons.Se hat ook naar annere footoo’s gekijkt fan katte in asiel of annere opfang.
Maar se wis ut niet.En bij onse footoo klik klik was ut.Pas feel laater toen se onse paspoorten las,wis se dat Muzette sig ermee bemoei hat.
Want we benne geboor op de dag dat sij haar laatste stukje leefe begon in te leefere….
Nou ja,we gingen in se ootoo en ut was errug warrem.Nou toen waare we in Amserdam!
En toen sijne we gaan wenne.Dat duurde wel ff.Seekers foor Rannoch.Nieuwe huis,nieuwe naame,een een scullery girl die foor ons sorrege doet.En we benne maar met ons 2 niet meer met heeleboel.
En er kwam kers en nieuwjaar.De knalle fonde we wel in-te-res-sant.
Maar toen alles klaar was,wasse we heel moei.
En hebbe we feel slaapie gedaan.
Nu is alles weer gewoon.En dat finde we ut fijnste.We weete nu hoe ut werrek met de buitenkamer,hoe onse scullery girl is,we we knuffele feel.Hoe we hier speele doen en o sofeel meer.
We finde ut heel akelig om te leese dat feel fan onse frienden sofeel bang wasse met de knallen afond……nu wille we dat eigenlijk nooit meer.
Scullery girl seg dat se uwes Frau ook begrijp,met ut renne en te lang doorgaan en dat ut dan mis ken gaan in der kop.Sij hep ut ook wel gehat.
Se seg dat se dit jaar beeter planne gaat doen en wij haar goet daarbij kenne hellepe.
We weete nog lang nie alles oom Bram.
We moeten nog feel leere.
Maar uwes maak letters waarfan wij kenne leere.
Dank uwes wel.
We wense u,uwes Frau en de snek Yuki een fijn russig jaar,gewoon dan weete we hoe alles werkt.En niemant ofer se Regenboog brug.
Want we weete wel dat dat errug furdrietig is.En we tettere mee foor se freede.
🐾🐾🐾🐾 Rannoch en Aiydan
Sij hep ut ook wel
Lieve Brammiesaurus je hebsse mijn hartje geraakt met je lieve mooie woorden. Van mij krijg je een extra kusje. Loef joe Jafita
Lieve Jafita, ik kom je zo ophalen, dan gaan we naar je Brammiesourus!!, tot zo!!, hele lieve kopjes van Kever!!, doe je een warme jas aan?
Dag lieve Brammievlinderleeuw, wat heb je biesondere letters gemaakt, zoals alleen jij dat kan, mooi gefoelig en zacht, met aandagt en liefde voor iedereen, ik ben keitrots op je!, en ik snap wat jij en je vrouw bedoelen met dat je je soms magteloos kan foelen, dat er ferdriet is en ellende en dat je zau willen helpen maar dat kan niet, dat foel ik ook en mijn mensen ook, het is een moeilijk gefoel, maar niemand kan alles, maar we kunnen wel allemaal een klein beetje doen, en jij en je vrouw en Mila en Toby en Yuki geven kleur aan de blog, een mooie zachte glansende heldere kleur, en dat is heeeeeeel belangrijk!, ik hoop dat jij en je vrouw en je famielie een heel mooi nieuw jaar krijgen lieve vlinder, met geluk en liefde en fertrauwen en vrienden en zon en snekkies en reegenboogen en gras en spikkels, ik kom zo naar je toe, ik haal eerst je Jafita op en dan zijn we onderweg, met zachte warme deekentjes en kussens en snekkies!!, heeeeeeel veel neusjes van je Kevermans!!
💞