All posts by @Bertje

Minnie ofer de zon in haar leefe

Hoi liefe dierenvriendjes. Hier ben ik weer op Minnie dinsdag. En wat ik me nu toch weer heb beleefd. Pak een brokje, drink een slokje en lees gezellig mee. Of laat je foorlezen door je mens. Dat kan natuurlijk ook.

Spullen

Frau kwam forige week maandag thuis met een groote mand fol met spulletjes. Die had ze gekregen omdat ze al vijf jaar lang brokjes furrdienen doet bij deese brokjesbaas. Ze deed de mand neer zetten op de tafel en mijn neusje ging meteen van snif snif. Want rook ik dat nu goed? Dat lijkt wel catnip. En ook rook ik een noepie geur. Huh een noepie geur? Dat kan toch niet? Dit is een mand speciaal voor Frau.
Nou en toen ging ze het plastic er fan afhalen en zag ik wat erin zat. En dat geloofe jullie nooit miauw! Naast zakjes voor in heet water wat Frau graag drinkt en een grote beker om dat hete water in te doen. Zat er dus ook een doosje Whiskas noepies in! En een doosje met een kattespeeltje waar catnip ooferheen gespoote is. Dat stond op de doos. En dát rook is dus!
Ikke fond dat zo lief dat de brokjes furrdien mensen niet alleen aan Frau maar ook aan mij hadden gedacht. Miauw hihi ik mauwde teege haar heb je het soms wel eens oofer bij. Nou en toen moest ze blozen. Ja lieve Minnie jij bent mijn allerliefste kattekindje dus ja ik heb het vaak over jou. Nou toen moest ik ook bijna bloose. Bijna dan want katjes kunnen dat niet. Ik fraag me af of hondjes of kipjes dat wel kunnen? Wie weet weet een van jullie mijn leezers dat wel.
Een paar dagen later het was de dag met de zater er in toen foelde ik me wat onrustig. En toen wist ik. Er komt zon! Dus ikke sprong meteen fan de groote mensenmand en dribbelde de trap af naar beneden. Eerst nog eefe op de bak want ja het kan er maar uit zijn he. Toen richting mijn bakjes foor wat brokjes en wat slokjes water. En ik mauw nou wel slokje maar ik drink waater niet zoals tweebeners doen. Jullie ook niet denk ik he? Ikke lik het water op met mijn tongetje. Je steekt je tong in het bakje met water en laat de druppels erop vallen. Dan doe je je tongetje omhoog zo je bekkie in. En als je dat een paar keer achter elkaar doet dan heb je lekker gedronken.

Fensterbank

Nou goed en toen ik daar klaar mee was toen liep ik naar de fensterbank. In de ferte zag ik de zon al boofe de bomen. Het was al lekker aan het schijnen. Alleen erg warm werd ik er nog niet van. Want in de tuin en op het raam scheen de zon nog niet. Hmm dacht ik en nu dan? En doen bedacht ik me. De zon begint altijd foor aan het huis. Ikke weet niet waarom dat is maar het isse wel so. Dus ging ikke foor de deur fan de MinKeef zitten mauwen dat ik daarin wilde. Maar Frau was eefe bezig dus die hoorde me niet. Of ze deed alsof ze me niet hoorde. Die tweebeners hebben af en toe bananen in hun oren. Dan horen ze je echt wel maar doen ze alsof van niet. Miauw dat isse echt super irritant soms.
Dus toen ging ik maar bij de foordeur zitten. Daar kwam een klein straaltje zon doorheen. Toen ik daar zo zat bedacht ik me dat boofe natuurlijk ook een fensterbank is. Dus ik dribbelde snel de gang uit en hop de trap op. Hop, hop, hop naar boofe. Wat doe je allemaal Min? Hoorde ik Frau roepen. Mauw! Nou ineens hoor je me wel he. Nou nu deed ik alsof ik brokjes in mijn oren had. Ik dribbelde ferder door naar de fensterbank bij de groote mand.

Zon

En jaaaa daar was de zon. Oh en wat was die heerlijk warm. Ik foelde het oofer mijn hele fagtje. Het raam stond ook nog eens open dus nou had ik twee in een. En lekker het warme op mijn fagtje en frisse lucht. Dus ik draaide een paar keer in de rondte zodat ik zeker wist dat ik goed lekker zat. En toen kon het groote poezegenieten beginnen. Mew!
Nou dit was het weer foor deese keer. Uiteraard blijf ik nog steeds tetteren foor Freede. Ikke wens jullie allemaal een hele fijne week!
Pootje van Minnie

Lucky is weer terug van weggeweest

Hoi lieve vriendjes, hier ben ik weer na een paar weekjes dat ik niet op de blog was. Mijn vrouw had veel aan het hoofd en kon me niet helpen met de blog (helemaal alleen aan de laptop mag ik natuurlijk niet) maar daarom heeft Japie ons uit de brand geholpen en is hij twee keer achter elkaar op maandag geweest. Dat vonden we zeer lief van hem, heel erg bedankt daarvoor Japie en de BBB! Wat kan hij mooie dingen dromen zeg, zo over al die muizen en zo. Ik heb mijn mensen wel geholpen door ze veel te knuffelen en daarom is er deze week weer een blog van mij. Het is intussen zomaar blog 98 dus we hebben bijna een feestje natuurlijk als we nummer 100 bereiken. Dat zijn toch wel serieus veel blogs he?

Buiten

Ik heb de afgelopen weekend niet super veel spannende dingen beleefd maar het is natuurlijk wel enorm positief dat het eindelijk beter weer is. Dat hebben jullie in de blogs van andere vriendjes die net als ik buiten komen natuurlijk ook al kunnen lezen. We hebben eindelijk zon en het goede nieuws is ook dat het minder regent. Mooi weer betekent hier ook dat we ons buitenhuis weer terug in de tuin hebben. Onze mensen kunnen alleen het kleedje dat erin hoort niet vinden maar goed, met een zachte handdoek zijn we ook al dik tevreden. Molly slaapt veel in het huisje, ik zit er regelmatig bovenop en soms er in. Samen erin doen we maar niet want dat wordt wat krap vrees ik. Het zwembad is er nog niet maar dat is ook nog te koud. Het water moet natuurlijk wel lekker warm worden voordat ik een poolparty kan geven.
Ik wilde het even hebben over verkennen. Dat doet ik natuurlijk altijd erg als katermans maar mijn broer Moos kan er ook wat van. Ik kom iedere dag nu minstens twee keer in de voortuin en besnuffel daar alles goed. Er komen regelmatig buurtpoezels in de tuin dus ik kan hun sporen volgen. Er staat ook een nieuw boompje dus dat heb ik uiteraard eerst moeten inspekdingesen en goedkeuren. Maar goed, nu wij meer buiten zijn wordt mijn broer Moos ook actiever. Eerst dachten we dat hij dezelfde hobby als ik met stip op nummer 1 had staan, namelijk slapen. Maar hij is veel actiever dan we dachten.

Moos

Moos vindt rondsnuffelen erg leuk maar hij vindt het nogal spannend en vooral als de dames er ook zijn. Nu het mooier weer is, zijn de dames (en ik trouwens ook) veel meer buiten en kan Moos de kamer ook gaan ontdekken. Wat hij dan zeker ook doet. Hij vindt alle speelgoed leuk (nu ruikt dat dus ook meteen naar hem) en hij is zelfs al helemaal tot in de keuken en de berging geweest. Hij deelt wel een andere hobby met mij, namelijk de liefde voor eten. Dat kan er zeker ook mee te maken hebben gehad dat hij in de keuken kwam want daar is het meeste en lekkerste eten te halen. Wij weten uiteraard precies waar het natvoer staat. Dat kwam eerder deze week weer in zo’n doos met die groene band. Ik ben er maar op gaan zitten om ervoor te zorgen dat het voer niet in verkeerde handen hun pootjes viel en het netjes daarna in de kast werd opgeborgen.
Maar goed, hier gaat alles zo zijn gangetje en we wennen steeds beter aan elkaar. Soms zeg ik een keertje een beetje boos miauw tegen Moos (hij wil bij ons zijn zeggen mijn mensen maar ik vind het ook nog een beetje spannend) en bromt hij een keertje terug maar we kunnen ook al heel dicht bij elkaar zitten in de kamer of op de bank. Het komt goed denken ze hier maar het kost wat tijd. En dat is niet erg want straks zijn we gewoon samen alsof het altijd zo geweest is.

Knuffels van Lucky voor jullie allemaal

PS vraagje voor Japie: we vangen momenteel ook spinnen en vliegen. Kunnen die allebei als topping dienen voor de muisgerechten? Dan moet ik wel vragen of Moos ze niet meteen opeet. Ik weet niet of chef-kok Tiga daar ook wat mee kan?

Kever heeft een mening over rustig genieten

In mijn tuin heb ik het altijd keidruk, ik heb nouwelijks tijd om te gaan liggen en rustig te genieten, het begint er elke ochtend mee dat ik eerst tsjek of alles oferal in orde is, en daarna komt de rest van mijn werk: ik moet zorgen dat die grote zwartwitte vogels niet te lang in mijn tuin blijfen zitten, ik moet door mijn gaaas kijken of bij de buren alles is zoals het hoort, ferder moet ik nog over mijn gras rennen, met Mikkie en Pokon neuzen en bijpraten, heel goed aan alle stoelen krabben, opletten of ik vlinders zie want dat kunnen Loes en Brammie zijn, en dat is nog maar een gedeelte van mijn werk.

Plantjes

Wanneer mijn vrouw plantjes in de grond heeft gezet graaf ik ze weer uit als ik find dat ze op de ferkeerde plek staan, soms schop ik ze met graafen per ongeluk kapoo, maar daar kan ik niets aan doen, ik pinkel er ook elke dag tegenaan om ze welkom te heeten, zodat ze zich thuis foelen in mijn tuin, folgens mijn vrouw finden veel plantjes dat niet zo fijn en worden ze helemaal bruin, maar dat lijkt me oferdreefen, dan waren het gewoon geen goede plantjes.
Als snek eet ik wat van mijn gras dat elke dag groter wordt, zooo heee en dat is me toch een partij lekker!, het smaakt groen en zacht maar ook knapperig, ik zoek de langste sprieten uit, die nog een beetje fochtig zijn van fersheid, en dan knabbel ik ze hapje voor hapje op, het is een frisse smaak, dat lentegras, en ik find het heerlijk!

(tekst gaat verder onder de video)

Knuffels

Tussendoor toeter ik om de tien minuuten of mijn mensen ook naar buiten willen komen, en of ik iets lekkers mag, of het liefst eigenlijk allebei tegelijk, als mijn mensen naar buiten komen fertel ik ze alles wat ik heb meegemaakt en heb gezien en geroken, en krijg ik knuffels en kusjes.
Na het knuffelen gaan we spelen, ik speel nu het liefst met takjes van een plant die in mijn tuin groeit, en mijn mensen beweegen die takjes dan heeeeeel snel heen en weer, maar toch fang ik ze altijd!, ik bijt de takjes en ik krab ze, en soms ook mijn mensen maar dat bedoel ik niet gemeen, het komt doordat ik Tuintijger Kever ben!, kijk maar op de fillum, als ik uitgespeeld ben krab ik met mijn voorpoten goed aan mijn gras en daar moeten mijn mensen altijd erg om lachen, en soms sla ik de naagels van mijn voorpooten in het gras en trek ik mezelf zo over het gras heen, Als een stoomwals zegt mijn vrouw, maar ik heb geen idee wat dat is.

Aalert

Een paar keer per dag komt de hond die naast mij woont naar buiten in zijn tuin, en dat beteekent dat ik aalert moet zijn: waar is hij, wat doet hij, en waarom doet hij wat hij doet, dat snap ik nog steeds niet helemaal, daarom is het ekstra belangrijk dat ik hem goed in de gaaten haud.

Sterren

Als het donker is let ik op of Pokon in mijn tuin komt, en als hij dat doet ga ik naar mijn mensen en toeter dat Pokon er is, ze tillen hem op en zetten hem weer naar bofen, het is een spelletje van Pokon, hij rent zelf al naar de ladder en klimt er soms ook een stukje op omhoog, op het schuurtje staat Mikkie dan te wachten en soms krijgen we alledrie een snekkie, dus eigenlijk hoop ik stiekem dat Pokon naar beneeden komt.

En als het echt helemaal donker is en de sterren staan aan de heemel zwaai ik naar alle sterren, en ze twinkelen altijd terug.

De folgende ochtend begint alles opnieuw, en ik ben er klaar voor, het is een grote ferantwoordelijk om een tuin te hebben, zeker als het het landgoed van Bolle is, maar ik kan het, alleen word ik wel eens boozig als mijn vrouw zegt Heb je weer lekker liggen slapen in de tuin?, want ik kom helemaal niet aan slapen toe!, O nee? zegt mijn vrouw dan, Waarom zie ik je dan altijd ergens liggen?, ja, dat weet ik ook niet hoor, dat is dan toefallig als ik efentjes uitrust.

***

Ik tetter door voor vreede zolang als het noodig is, en ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes!
En ik stuur Oscar heeeeeeeeel veel beeterschapskopjes, ik hoop zo dat je op mijn Stoelendansfeest komt, lieve vriend!!

Joep: mijn allereerste verjaardag

Wat gaat zo’n week toch eigenlijk snel hè? Voor je ‘t weet is het alweer zaterdag…
Hoewel er weer veel te mauwen valt over van alles en nog wat in de afgelopen week wil ik juist vandaag nog wel even terugkijken op gisteren, want voor m’n personeel was dat blijkbaar een feestdag. Dus voor mij ook.

Ronde

Gisteren begon zoals gewoonlijk. Want sinds kort wil ik graag voor ‘t ontbijt al m’n eerste ronde door de achtertuin en over ‘t achterpad maken.
Zodra iemand van m’n personeel uit bed komt om op hun eigen bak te gaan grijp ik m’n kans, zeker als ‘t niet te koud is, om te mauwen of de tuindeur voor me open mag. Heerlijk, om dan in de ochtendschemering een frisse neus te halen wanneer ‘t net een beetje licht begint te worden.
Dat is ook een fantastisch moment om de lessen ‘Hoe vang ik een Weilandmuis’ van Luna poes in praktijk te brengen, hoewel ik heb gemerkt dat ik sommige lessen ook heel goed binnen kan oefenen. Ik ben inmiddels al heel bedreven in m’n antenne gebruiken, m’n personeel onzichtbaar te besluipen en m’n neus in hun zaken te steken. Alleen wil ‘t met het vinden van een échte muis in ‘t weiland nog steeds niet zo best lukken. Maar ik blijf volhouden, en kijk al uit naar de volgende lessen.

Personeel

Toen ik dus gistermorgen weer binnen kwam voor ‘t ontbijt, stond m’n personeel me in de keuken op te wachten. En dat vond ik een beetje vreemd want meestal is het óf Senior, óf Junior die me eten komt geven, brokjes bijvult en m’n water ververst. Maar ze staan er ‘s morgens nooit allebei tegelijk.
Niet dat ik er een probleem van maakte, want m’n ontbijt werd direct bij binnenkomst geserveerd. Al moest ik wel even twee keer snuffelen, want boven op m’n natvoer lagen een paar van m’n favoriete snoepjes!
Terwijl ik zat te genieten van dit heerlijke extraatje zo vroeg op de vrijdagmorgen, nam m’n personeel hun beker koffie mee naar de eettafel. Ik voelde hoe ze naar me keken terwijl ik at en hoorde hoe ze herinneringen ophaalden aan toen ik hen net in dienst had genomen. En dat de tijd zo snel voorbij is gevlogen. Ik begreep er weinig van, maar ik had het dan ook eigenlijk te druk met m’n etensbak om er veel aandacht aan te willen schenken. Prima combinatie hoor, natvoer met een paar snoepjes. Wil ik best elke dag krijgen.

Knuffel

M’n personeel begon net aan hun tweede bak koffie toen ik m’n etensbak helemaal schoongelikt had. En zoals elke morgen na m’n ontbijt liep ik naar Senior, streek langs z’n benen en sprong over de rechter armleuning van z’n stoel om achter hem langs naar de linkerleuning te lopen. Vaste prik, want dan tilt ‘ie z’n linkerarm op zodat ik m’n billen op die armleuning kan vleien, terwijl ik m’n voorpoten op z’n bovenbeen zet.
Knuffeltijd!

Pakjes

Maar zoals gemauwd, gisteren was anders. De knuffels waren er wel, maar er was nóg meer. Want er lagen twee pakjes op tafel. Ik snuffelde er aan, maar het rook helemaal nergens naar.
Omdat ik geen idee had wat ik ermee aan moest, maakte Junior het kleinste pakje open. Er kwam een, best wel sjiek, grijs borstharnas uit, met een lange lijn. Maar wat moest ik daar nou toch mee? Ik mag al wekenlang alleen naar buiten, zo’n ding had ik om toen ik nog een babykitten was en nog niet alleen de tuin in of het achterpad op mocht…
Heel eerlijk gezegd, ik vond het propje papier waar ‘t harnas in had gezeten eigenlijk veel interessanter en gaf ‘t een lel zodat het van tafel op de grond viel. Want elke knuffelsessie moet toch even onderbroken kunnen worden voor een stevig potje pootbal tussendoor.

Propje

Na een paar minuten had ik het propje onder de stoel getikt, en kroop ik weer op schoot bij Senior voor nóg meer knuffels. De borstel werd er zelfs bijgepakt, en ik zat weer te genieten.
Maar Junior was nog niet klaar. Het tweede pak werd opengescheurd, al ik had weinig belangstelling voor het vreemde ding wat daar uit kwam. De kleur was wel mooi blauw, er zaten slierten achterop en ‘t kon open. Maar ik had geen idee wat ‘t was.
Junior zette dat ding in de bank en toen moest ik wel op onderzoek uit. Heel voorzichtig besnuffelde ik ‘t van alle kanten, maar er zat geen beweging in. Toch werd ik steeds nieuwsgieriger, want ik kon er een poot inzetten. En m’n kop paste er ook in. En nog een poot. Ik stapte helemaal tussen de twee helften in, en liep er aan de andere kant weer uit. Maar wat was hier nou zo leuk aan?
De prop papier waar dat ding in gezeten had vond ik veel interessanter. Nóg groter dan die andere, die nu onder de stoel lag. Maar een nieuw potje pootbal moest nog even wachten, want ik had eerst nog een knuffelsessie af te ronden.

Op stap

Om een heel lang verhaal wat in te korten, die twee dingen die ik gisteren gekregen heb zijn dus om een keer mee op stap te kunnen gaan met m’n personeel. Een harnas om in onbekend gebied met ze te gaan wandelen en een rugzak waar ik lekker in kan zitten of liggen als ik geen zin meer heb om te lopen.
Junior heeft ‘t idee dat ik ‘t misschien wel leuk zou kunnen vinden om samen met m’n personeel verder te kijken dan m’n eigen tuin, achterpad en ‘t weiland aan de overkant van de sloot. Ze weet al dat ik het heerlijk vind om in de auto mee te rijden om dan vanuit m’n reismand te kijken naar alles wat voorbij komt.
Senior heeft zo z’n bedenkingen, want volgens hem heb ik ‘t al prima naar m’n zin in m’n eigen buurt, dichtbij huis en hoef ik niet zo nodig verder weg dan ik zelf kan aanlopen.

Ik heb dus weer iets om over na te denken. Want ben ik wel de échte huiskat die de rest van z’n leven dicht in de buurt wil blijven? Of ben ik diep in m’n hart eigenlijk toch een avonturier die met z’n personeel op stap wil naar plekken waar ‘ie zelf nooit zou komen?
Een combinatie van die twee lijkt me eigenlijk wel een optie om te overwegen. Gelukkig kan ik er nog even over nadenken.
Want vandaag ga ik eerst even bijkomen van gisteren, die bijzondere vrijdag waarop m’n personeel het nodig vond om m’n allereerste verjaardag te vieren.
Was heel erg gezellig en vooral lekker, maar vanmorgen zaten er geen snoepjes meer over m’n ontbijt. Het is dus weer gewoon een alledaagse zaterdag.
Toch best wel een beetje jammer…

Dikke knuffels, een stevige poot en/of een zacht kopje,
Joep.

Opeens een bonk tegen mijn kop

Het was een hele gezellige afond geweest en toen mijn vrouw naar bed ging dacht ik nou ga ik mee foor nog meer gezelligheid.
Dus ik de trap op, zij ging eerstes, naar de slaapkamer.

Kopje

Dat is ook al gezellig dat ik weet we beginnen saame aan de nacht met het slaape. Ik sprong hop op mijn kussen dat ligt aan de ene kant van het bed. Mijn vrouw zat nog op de rand van het bed wat op het kladblok te doen en ik foelde opeens wat ik kan foelen omdat ik een knuffelkater ben en dat is het zachte warme gefoel van ik ga nou een kopje geefe.
Dus ik liep van mijn kussen af, ofer het bed naar haar toe.
En toen meteen ook draaide ze zich om en bonk ze raakte mijn kop.
Ik was meteen uit mijn gefoel van kopje geefe.
Dus ik het bed af, en op het tapijt staan en kijken wat nou.

Goed

“Het spijt me Bertje,” zei ze. “Ik zag je niet. Ben je in orde?”
Ik bleef gewoon staan.
“Als je weer op bed komt, krijg je een knuffel,” zei ze met die knuffels-stem en toen ze ook nog op bed klopte (“kom maar”) toen was mijn gefoel sterker dan ik dus ik weer op bed. Knuffels, knorren, slapen.
Het leek helemaal goed.

Gefoel

Alleen ferderop in de nacht werd ik wakker en ik was helemaal keiwakker. Dat ik dingen wilde doen. Ik weer van het bed af. Ik sprong in de kast en weer eruit op de planken: KABOEM. Nog een keer. Toen in de dozen die daar onder de tafel staan en weer eruit en nog een keer. In de kast. KABOEM.
“Bert?” klonk een stem uit het bed, “Wat doe je?”
Dat wist ik eigenlijk ook niet goed. Toen ben ik naar beneden gegaan om daar ferder te slapen, en toen werd het vanzelf ochtend zonder rare gefoelens.
Misschien was het de lente die ik in mijn kop foelde. Of misschien was het erna-gefoel door de bonk, ik weet dat soort dingen niet presies.
Oferdag deed ik een dutje ekstra, en ik kreeg vaak knuffels, gelukkig zonder bonk.