Tag Archives: Billy

Kater Bolle over als je er weer bent (zijn laatste blog)

weer

Bolle is begonnen aan zijn reis over de Regenboogbrug. Dit heeft hij kort ervoor geschreven, hij was heel gelukkig met zijn mensen en met ons zijn vrienden. En wij met jou, Bolle. Dankjewel voor al je vriendschap en liefe woorden. Je blijft bij ons horen.

Het ene moment ben je gewoon in je tuin aan het scharrelen, ook al moet je steeds spugen. Het volgende moment zit je zomaar in je reistas.

Spugen

Ik vond het zelf niet nodig, maar mijn mensen waren eerlijk waar in paaniek. Alles wat ik die dag te eten had gekregen kwam er keihard uit, ik wist geeneens dat ik zo keihard kon spugen! En de laatste brokjes wilden er niet meer uit. Ik bleef maar kokhalzen, zo heet dat.
Ook al kwam er niks, mijn tong hing bijna op de grond zo hard probeerde ik de brokjes eruit te krijgen.

Ziekenhuis

Toen we met de trem en de meetroo waren geweest waren mijn mensen en ik in een soort ziekenhuis voor dieren. Nou, dan weet je het wel. Ik werd bekeken aan alle kanten, en er werd een footoo van mijn buik en mijn longen gemaakt.
Na een tijd zei de dokter dat ze wilde dat ik daar bleef loosjeren. Ik wilde dat zelf eigenlijk niet, en mijn mensen ook niet. Maar ze zagen wel dat het nodig was, vertelden ze me later.
Iedereen dacht dat ik een haarbal had die helemaal klem zat, of een grasspriet die tussen mijn neus en mijn keel was gekomen. Dan moest ik geopereerd worden.

Morfien

weer Ik was superbang. Iedereen was heel erg lief, maar ik kende ze helemaal niet! Ik wilde niet eten, ik wilde niet naar de weecee, en ik lag helemaal verstopt in een hoek. Ik deed tegen niemand boos, maar ik heb wel een keer geblazen. Dat vond ik zelf best stoer, maar ik werd toch opgepakt en meegenomen. Naar een kamertje waar ik een kale buik kreeg, en iets dat een egoo heet. De dokter schrok toen ze mijn buik en darmen zag. Alles was helemaal dik. Daarom kreeg ik pijnstiller, een hele sterke. En een infuus.
In de middag werd ik in mijn tas gezet, en meegenomen naar een kamertje. Daar zaten mijn mensen! Ik was een beetje stoont, wegens dat ik morfien had gekregen. Maar we hebben zoveel geknuffeld en kusjes gegeven, het was superfijn.

Loosjeren

Na een tijdje werd ik weer meegenomen naar mijn hokje. Ik kreeg wat eten in mijn mond, want ik wilde zelf persee niet eten. En ik moest toch nóg een nachtje blijven loosjeren, erg hè?

Naar huis

weer De volgende dag heeft iemand nog met naalden in me geprikt. Dat vond ik niet fijn. Toen ze me nog een keer wilden prikken, voor mijn bloed, was ik zo vreselijk bang dat ik helemaal in elkaar dook en me probeerde te verstoppen. Daarom heb ik een heel klein mienie-narkoosje gekregen, een roesje.
In de middag werd ik weer in mijn tas gezet en meegenomen.
Ineens zag ik mijn mensen. En ik snapte dat ik naar huis mocht, samen met mijn mensen.
Ooo, ik was zo vreselijk blij, ik moest trappelen en schuiven in mijn tas. In de meetroo mocht ik met mijn hoofd uit de tas en ik kroop helemaal tegen mijn mensen aan. Ik bleef maar kopjes en kusjes geven. Mijn vrouw deed eigenlijk best een beetje raar, ze riep de hele tijd mijn geheime naam en zei dat ze me nooit meer alleen zou laten. Mijn man was heel stilletjes, hij had natte ogen.

Thuis

Nu ben ik weer thuis.
Ik krijg drie keer per dag meediesijnen zomaar hóps in mijn mond gespoten.
Ik heb iets dat een hele moeilijke naam heeft. Pancreatitis. Dat betekent dat mijn alvleesklier ontstoken is. Raar is dat, ineens ben je ziek van een klier waarvan je niet eens wist dat die bestond. Mijn maag en mijn darmen zijn ook ontstoken. En mijn nieren zijn een beetje ziek.
Maar nu ik die fiese meediesijnen krijg foel ik me piekoo belloo.
Ik spin, ik rol op mijn rug dat mijn kale buik wordt geaaid en ik eet alles wat ik voor mijn neus krijg.

Pootjes

En weet je wat zo biesonder was? De hele tijd dat ik ziek was, en nog steeds, foelde ik van alle kanten pootjes. Die pootjes waren van mijn vrienden en vriendinnen, dat wist ik meteen. Er waren ook sterrenpootjes bij, van mijn Mol en Billy en Vlo. Zoooooveel pootjes…
Mijn mensen foelden dat ook, zeggen ze. Die pootjes die hielden ons overeind, we konden er op leunen zodat we niet omvielen.
En die pootjes hebben gezorgd dat ik me nu zo goed foel, en geen pijn meer heb.
Mijn mensen kregen allemaal lieve berichtjes en telefoontjes en meels, ze moesten er elke keer weer om huilen. Omdat ze het zo vreselijk lief vonden, hoor, niet van verdriet.
Daarom zeggen we alledrie wel een miljoen keer dankjulliewel. En ik geef iedereen heel veel lieve kopjes, ook al zijn ze een beetje kleverig en wankel van de morfien.
Maar ik ben er weer!

Pee Es: weer in het ziekenhuis hebben ze een teekening en letters voor me gemaakt. Die mocht ik meenemen. Ik ga hem altijd bewaren.

Kater Bolle over als je heupen ouder worden

heupen

De laatste tijd gebeurt er soms iets vreemds als ik loop. Mijn voorpoten lopen rechtdoor, maar mijn heupen zakken een beetje naar de zijkant. Samen met mijn achterpoten. Het is maar eventjes hoor, ik val niet om.

Als mijn mensen het zien houden ze mijn heupen even recht, dat ik weer goed sta. Als ik alleen ben doe ik zelf alles weer goed neerzetten.
Ik heb de laatste tijd ook wel eens dat het niet helemaal goed lukt als ik wil gaan liggen. Mijn rug foelt niet fijn en ik kan ineens niet verder. Dan probeer ik het de andere kant op en dat gaat wel goed.
En als we met de veer spelen doe ik nu iets voorzichtiger met surfen over mijn tasjes.

De jongste

Mijn mensen zeggen dat dat komt omdat ik niet meer de jongste ben. Terwijl ik wél de jongste ben! Bij ons thuis in ieder geval. Ik ben ongeveer 15, en mijn mensen zijn echt veel en veel ouder dan 15. Maar mijn vrouw legde me uit dat het iets is dat mensen zeggen. Het betekent dat ik een beetje oud ben. Of seeniejor, zo kan je het ook zeggen.

Gewrigten

heupen Ik vind het mooi om ouder te worden. Als je ouder bent heb je veel erfaring, je weet een heleboel, je hoeft niet meer de hele tijd te rennen en te spelen en je kan lekker veel slapen. Superfijn vind ik dat. Maar sommige dingen zijn misschien niet zo leuk. Dat je een beetje minder soepel bent in je lijf en in je gewrigten beivoorbeeld. Dat hoort er bij, het is sleitaasje. Mensen noemen dat ar-tro-se.
Het is daarom ook belangrijk dat mijn buik niet te groot is. Want die buik moet ik natuurlijk dragen, en dat maakt dat mijn kniejen sneller sleiten als ik te dik ben.
Mijn mensen en ik doen ons best dat ik slank word, maar het lukt nog niet helemaal.

Mijn hendikep

En ik heb ook nog mijn hendikep. Omdat ik als beebie niet goed te eten heb gekregen ben ik een beetje raar gegroeid. Dat komt omdat ik niet genoeg fietamiene Dee heb gehad.
Bij mensen had je dat vroeger ook, het heette Engelse ziekte of rachitis. Ik heb gevraagd of mijn vrouw dat even wilde schrijven, want het zijn moeilijke woorden.
Ikzelf gebruik die woorden niet, want waarom zou ik? Ik hoef niet aan andere katten uit te leggen wat ik heb. Als kat maakt dat je helemaal niet uit.
Mijn benen zijn altijd anders geweest dan bij andere katten. Ik ren anders, mijn benen gaan naar de zijkant in plaats van naar voren en naar achteren. En ik kan met mijn achterpoten bovenop mijn hoofd krabben, dat is best handig.
Ik ben zoals ik ben, ik weet niet anders en ik foel me er prima bij.

GroteBeer

heupen GroteBeer, die hier voor mij woonde, kreeg spesjaal voer voor zijn gewrigten. Dat hielp een hele tijd goed, en toen het niet meer hielp kreeg hij elke dag iets tegen de pijn. Zover is het bij mij nog niet. Maar mijn mensen zeggen dat ze volgende week de dierendokter gaan bellen. Ik hoef zelf niet aan de telefoon gelukkig, want ik zou niet presies weten wat ik moet zeggen. En ik wil er liever ook niet heen want ik ben net geweest. Straks kom ik dan zonder tanden thuis, net als Loes!
Maar mijn mensen zeggen dat ze willen vragen of er iets is dat ik in mijn eten kan krijgen. Iets dat een beetje helpt dat ik weer goed kan bewegen.

Ar-tro-se

Mevrouw Jip schreef in een antwoord op de blog al over traumeel. Dat is ook goed voor als je ar-tro-se hebt. Sinds een week krijg ik dat in mijn eten. Het zijn pilletjes die mijn vrouw helemaal fijn maakt en door een beetje goermetmoes met vissmaak doet. Dat eet ik heel goed, met pil en al.
Ik merk nog niet echt iets dat ik weer helemaal jong ben. Maar dat is misschien ook te snel.

Seeniejor

heupen Ik vind het niet erg dat ik niet meer zo snel en zo soepel ben. Zo gaat dat in het leven, dat weet ik best. Eerst ben je een beebie en dan een grote kater of poes en als laatste een seeniejor. Andersom kan nou eenmaal niet.
Je kunt beter oud kunt worden dan dat je het niet wordt, vind ik. Zoals Billy, mijn vriend uit de tuin. En Vlo en Fynn en beebiePop. Of onze Popje. Die hebben geeneens oud kunnen worden, ook al hadden ze dat vast wel gewild. Maar hun lijf was kapot.
Dat is superverdrietig, als je voor altijd jong blijft. Als ster.
Wat maakt het dan uit als ik een beetje onhandige benen heb?

Dus ik loop gewoon door, ook al gaan mijn heupen soms de andere kant op. Ik heb geen haast, dus dat geeft niks.
Ook al duurt het wat langer, ik kom altijd waar ik wil zijn.
Bij mijn mensen.

kater Bolle over: als je als mankater seksie bent. Of niet.

seksie
Pasgeleden lag ik in mijn doos in de tuin. Ik was mezelf aan het wassen. Ik lag in een houding waarin ik makkelijk mijn borst en mijn buik kon wassen. Heel gewoon, niks biesonders.

Zo seksie

Mijn vrouw kwam naar buiten, zag mij en begon te lachen. Ze vond het zo leuk dat ze er footoos van ging maken.
Ik wist zelf niet wat er nou zo lollig was en was een beetje beledigd. Ik hou er niet van als ik word uitgelachen. Als kat merk je dat echt wel of je wordt uitgelachen. Maar mijn vrouw zei dat ze me niet uitlachte, maar toe lachte. Omdat ik zo seksie in mijn doos lag.
Eerst dacht ik jaja, dat zal wel. Maar toen moest ik nadenken. Want seksie, ik?
Ik weet eigenlijk helemaal niet presies wat dat is. Ik dacht dat seksie wulps betekent, of
misschien een beetje swoel. Maar kan een mankater dat ook zijn? En kan ik dat zijn?

Heel seeriejeus

Ik vind dat jongenskaters en meisjespoezen hetzelfde kunnen. Even los van kindertjes krijgen. Alleen zijn meisjes vaak stoerder, dat is wel zo. Maar van seksie weet ik het niet zeker, of alle katten dat kunnen zijn. Dat is toch dat je zorgt dat een andere kater of poes allemaal gevoelens van jou krijgt en dat je een beetje flurt.
Maar ik ben geen flurt, ik ben juist heel seeriejeus. Als ik verliefd ben dan is dat voor altijd, zoals met mijn Mol. En mijn Mol had me een knal verkocht als ik seksie ging doen, denk ik. En mijn Mol deed ook niet seksie want daar was ze te oud voor geworden.

Een beetje verliefd

Mijn mensen hebben me wel eens verteld dat mijn Molletje vroeger een beetje verliefd was op een hele grote zwartwitte kater die Billy heette. Niet de Billy die bij ons in de tuin woonde hoor, die was daar naar vernoemd. Mijn vrouw zei dat als Mol die Billy zag, ze altijd opsprong en ergens aan een boom ging staan krabben. Een beetje uitsloverig, helemaal rechtop staand, en ze keek of Billy het zag. Na een tijdje te hebben gekrabd ging ze dan naast Billy zitten. Maar Billy had alleen maar aandacht voor een andere poezendame die nog kindertjes kon krijgen. Hij liet mijn Mol altijd gewoon zitten, erg hè.
Mijn mensen vonden dat best een beetje zielig voor Mol. Mijn Molletje ging seksie doen door te krabben en ze kreeg geeneens aandacht.
Ik zelf zou zeker weten gekeken hebben als een poezendame ineens voor mijn neus aan een boom ging krabben. Dat zou ik misschien ook best seksie hebben gevonden.
Ik krab in mijn tuin ook altijd aan de grote roo-doo-den-dron die er staat. Ik ga op mijn achterpoten staan en begin te krabben. Als mijn vrouw erbij is zegt ze altijd Goed zo Bol!
Dat vind ik leuk om te horen, maar ik denk niet dat mijn vrouw me seksie vindt als ik aan die boom krab. Dus misschien is het alleen seksie als meisjespoezen dat doen?

Flurten

Het zou natuurlijk ook best kunnen dat de ene kat wel seksie kan zijn en de andere kat niet. Of je nou een kater bent of een poes. Of twee katers of twee poezen, of een kater en een poes. Dat maakt helemaal niet uit.
Popje kon heel goed flurten. Als hij iets wilde (eten, knuffels, aandacht) of als hij bij mijn vrouw in haar nek wilde liggen, deed hij zijn ogen halfdicht en ging zitten lonken. Zo noemt mijn vrouw dat. Hij keek dan met een beetje schuingehouden hoofd, en knipperde steeds met zijn ogen, terwijl hij de hele tijd naar mijn man of mijn vrouw keek. Een vriendin van mijn mensen zei altijd dat Pop slaapkamerogen op kon zetten.
Dat kan ik zeker weten niet. In de slaapkamer slaap ik, met mijn ogen gewoon dicht. Of ik speel met mijn veer, dat kan ook. Dan heb ik mijn ogen gewoon open, wijdopen zelfs. Want ik moet op de veer letten.

Ik denk zelf eigenlijk dat ik te seeriejeus ben om seksie te doen. Want daarvoor moetje toch een beetje nonsjalant zijn en een beetje zelfverzekerd. Dat je zegt: kijk mij nou eens.
Zo ben ik helemaal niet. En ik vind dat je je niet anders moet voordoen dan je bent.

Borsthaar

seksie En toch vond mijn vrouw dat ik seksie in mijn doos lag te zijn. Terwijl ik zelf niks doorhad. En ook helemaal niks spesjaals deed.

Dus uiteindelijk heb ik bedacht dat seksie voor een jongen betekent dat je je borsthaar wast. Dat moet het dan wel zijn.
Heb ik nooit geweten!

Bolle over: als je iets geks op de radio hoort

geks

Mijn man luistert vaak naar de raadioo, naar het nieuws. En allebei mijn mensen lezen de krant. Zo hoor en lees ik dus ook wat mensen bezighoudt.

Hondje

Vaak snap ik het niet, of wil ik het geeneens snappen. Maar soms begrijp ik waar het over gaat. Vooral als ik het woord katten hoor, let ik altijd eventjes ekstra op.
Nu stond er deze week een stukje in de krant over een mevrouw. Diezelfde mevrouw was later ook op de radio. Zij is voor haar werk footoograaf. Ze had nu footoos gemaakt van haar hondje. Het hondje was oud en ziek, en is nu een ster. Dat kon je allemaal zien op die footoos. En de mevrouw had superveel verdriet over haar hondje. Logies natuurlijk.
Maar in de krant en op de radio ging het erover of dat normaal is, dat een mens veel verdriet heeft om een hond of kat die een ster is geworden. Ja, dat lees je goed. Er waren mensen die het vreemd vonden dat iemand verdriet had om een hondje.
Want het is toch maar een hondje, zeiden ze.

Kat

Toen Pop, Beer, mijn Molletje en Billy een ster werden, zeiden mensen dat ook weleens. Dat ze toch maar een kat waren. Nee, zei mijn vrouw dan. Ze waren een kat. Dat is wat anders. Mijn mensen hebben heel veel verdriet gehad om Pop, Beer, mijn Mol en Billy. En nog steeds missen ze ze. Ik heb zelf alleen Molletje gekend, en Billy. Maar ik heb ook verdriet gehad.

E-mo-tie

geks — Hier lig ik op het graf van Billy

Ik heb mijn Mollevrouw heel lang gezocht. Wel een jaar, zeggen mijn mensen. En toen Billy een em-bo-lie kreeg in de tuin en vreselijk veel pijn had, ben ik bij hem gebleven. Net zo lang tot de ambulans kwam. Terwijl ik eigenlijk heel bang was. Maar ik wist dat hij nog banger was. En mijn man ook. Op de dag dat Billy hier in de tuin begraven werd heb ik de hele middag op zijn graf gelegen, en aan hem gedacht.
Maar je hebt mensen die dat niet geloven. Die geloven niet dat een kat gevoelens heeft.
Bij mensen noemen ze een gevoel een e-mo-tie. Dat betekent dat je beivoorbeeld bang bent, of verdrietig, of verliefd. Zoals wij katten dus.
Nou is het vreemde dat er best veel mensen zijn die denken dat een kat, of een hond, of een ooliefant zulke dingen niet voelt. Dat een dier (want zo worden wij genoemd) alleen maar wil eten wil, slapen en kindertjes maken. Verder niets.

Gelukkig snappen mijn mensen wel dat ik gevoelens heb. Ja zeg, stel je eens voor als dat niet zo was!
Mijn mensen worden altijd boos als ze horen dat dieren geen gevoelens zouden hebben , en geen verstand.

Mensen

Ik moet er zelf altijd om lachen als ik een mens hoor zeggen dat dieren dom zijn. Kijk toe, kijk toe, denk ik dan. Die mens beeldt zich heel wat in.
En waarom? Een mens kan niet vliegen, heeft geen staart, ruikt bijna niks, hoort bijna niks, ziet bijna niks, heeft geen snorharen, kan niet uren onder water zwemmen en kan niet hard rennen . Een mens is de hele dag geluid aan het maken (in hun eigen mensentaal) en nog begrijpen ze elkaar niet. Ze hebben een hele hoop van dat geluid nodig voor iets wat een kat met één beweging van zijn oor kan laten merken.
Ze maken onderling ruzie, kunnen niet samenwerken en vechten veel te vaak. Blijkbaar zijn ze niet slim genoeg om samen te kunnen overleggen.
Wij dieren waren er al voor er mensen waren, en we zullen er ook nog zijn als er geen mensen meer zijn.

Konkluusie

Ik heb er lang over nagedacht hoe het toch mogelijk is dat mensen zo weinig weten.
Over zichzelf, en over dieren. Ik ben tot de konkluusie gekomen dat het geen zin heeft om daar over te piekeren. Sommige dingen kun je als kat nou eenmaal niet begrijpen.
Wat ik wel weet, is dat er ook slimme mensen zijn. Mensen die kunnen nadenken, en die gevoelens hebben, net als wij katten. Als kat is het dus zaak om zulke mensen te vinden.
Ik denk dat ons dat hier op de blog allemaal wel gelukt is.
En die mensen weten ook heel goed hoe verdrietig het is als een kat een ster wordt. Denk maar aan de mensen van Katrientje. Die missen haar heel erg.
Alle mensen en katten op de blog missen katten die een ster zijn geworden. En alle katten kunnen ook mensen missen die een ster zijn geworden.
Katten en mensen verschillen helemaal niet zoveel van elkaar. Alleen denk ik niet dat alle mensen verstand hebben, of gevoelens.

Huiskater Bert

Samen is het gezelliger