Leootje had het er al over in z’n blog van donderdag, en eigenlijk wil ik het daar vandaag toch ook nog even over hebben: speelgoed.
Al vanaf dag één dat ik op mezelf ging wonen heb ik speelgoed in huis. En dat is inmiddels best wel veel geworden in de afgelopen maanden…

Eefe niet

Net als bij Leootje thuis is er altijd wel iets te vinden waar ik even niet meer mee speel, omdat ik elke dag wel iets anders uit m’n speelgoedbak kan pakken om mezelf en m’n personeel urenlang te vermaken.
Soms sneuvelt er ook wel ‘s wat, omdat m’n personeel niet altijd uit hun doppen kijkt en hun pootmaatje heel wat groter is dan die van mij. Tsja, en als dat niet meer te repareren is verdwijnt ‘t in de prullenbak omdat je daar dan écht niemand meer een plezier mee kan doen.
Maar zodra ik in de gaten heb dat m’n personeel ook maar íets van m’n speelgoed weg wil doen omdat ik er al heel lang niet meer naar omgekeken heb laat ik ook dezelfde dag nog zien dat ik er nog steeds mee wil spelen. Net zoals Leootje en Simon. Dan kan ik het na een dag of wat intensief gebruik weer even links laten liggen, tot dat hele verhaal weer van voren af aan begint.

Balletjes

Eén van m’n favoriete speeltjes op dit moment zijn toch wel balletjes. Zoals bijvoorbeeld die ene van rubber met gaten erin, waar een witte speelgoedmuis in zit die al begint te piepen als ik langsloop. Da’s niet alleen nu heel erg interessant vanwege de cursus ‘Hoe vang ik een Weilandmuis’ die ik volg, maar die bal is lekker zacht en precies ‘t goeie formaat.
Heerlijk, als ‘ie vanuit de woonkamer met een enorme zwieper door de gang richting de slaapkamer wordt gegooid. Ik sta daar dan voor ‘t bed al klaar om te voorkomen dat ‘ie er onder rolt. En wanneer die bal hoog wordt aangegooid, vis ik ‘m met alle vier m’n poten uit de lucht nog voordat ‘ie de grond raakt.
Als er ooit nog ‘s een Nederlands Kattenelftal wordt geformeerd, kan ik zo als doelkat opgesteld worden. Er komt geen bal doorheen.

Wachten

Zo kan het dan gebeuren dat na een tijdje een flink aantal ballen voor het bed ligt, want vaak gooit m’n personeel alle ballen die ze kunnen vinden achter elkaar naar me toe. Meestal ga ik er dan, als de laatste gegooid is, gewoon tussen zitten en wacht tot ze komen om het spel te herhalen, maar nu in omgekeerde richting terug naar de woonkamer. Want ík ga die ballen natuurlijk niet terugbrengen als zíj ze gooien.

Eerste speelgoed

M’n allereerste speelgoed heb ik ook nog steeds, hoewel het al een paar keer op de nominatie heeft gestaan om weggegeven te worden.
Ik kreeg ‘t van de broer en schoonzus van Senior: een pluchen kaasblok met een balletje erin. En een knikkerbaan, die vanuit praktische overwegingen onder de salontafel gelegd werd zodat m’n personeel er hun nek niet over brak. Ik denk dat met dat speelgoed ook m’n liefde voor pootbal is begonnen, dus ‘t mag nóóit weg.
Maar daar bleef ‘t niet bij. Al snel kwam m’n personeel thuis met een uitschuifbare telescoophengel, waar veertjes aanhingen. Iets heel anders dan balletjes, maar ik kon m’n jachtinstinct ook daar prima op oefenen. En leren om te balanceren, want als ik met m’n voorpoten op de hengel ging staan dan boog ‘ie zo leuk door…
Tot drie keer toe heb ik ‘m op die manier in stukken gebroken, maar elke keer wist Senior ‘m weer te maken met Duct Tape zodat ik er nog steeds mee kon spelen. Tot de hele hengel bijna van tape aan elkaar hing. En toen ik ‘m voor de vierde keer brak was ‘ie écht kapot en belandde ‘ie toch in de vuilnisbak. Vond ik prima, want met al die lagen tape boog ‘ie toch ook helemaal niet meer zo lekker door.
Gelukkig heb ik nog genoeg andere speeltjes aan een stokje. Die hangen allemaal onder de eettafel, dus ze vallen voor m’n personeel niet zo op als ik er een tijdje niet mee speel.

Veren

Kattenveertjes ben ik trouwens ook dol op maar die raak ik regelmatig kwijt, onder de bank of een kastje. Of m’n personeel gaat er per ongeluk op staan, en dan rollen ze niet meer zo best. Maar ik weet dat in de voorraadkast nog een zakje ligt met nieuwe, in alle kleuren en maten. Dus daar kan ik voorlopig wel mee vooruit zolang er nog geen stoffer onder de bank of de kastjes doorgehaald is door m’n personeel.

Dozen

Met dozen heb ik niet zoveel, maar met tassen des te meer. Ik heb er nu twee voor mezelf, waar de handvatten van losgeknipt zijn zodat ik daar niet in verstrikt kan raken tijdens ‘t spelen. En natuurlijk de papieren zakken, hè. Want die knisperen zo lekker als ik erin duik om er vervolgens de hele woonkamer mee door te schuiven.

Palen

Ook de krabpalen ontbreken natuurlijk niet in m’n huis. Toen ik nog heel klein was kreeg ik een klein kittenpaaltje, waar ik prima mee uit de poten kon. En een platte van karton, waar ik eigenlijk nooit naar omkeek tot ik ‘m pasgeleden weer ontdekte in ‘t hoekje naast de bank. Inderdaad, net toen m’n personeel ‘t idee had om dat ding weg te doen. Best een leuk ding hoor, en ‘t voelt heel anders dan het sisal op m’n krabpaal.

Al snel was m’n eerste krabpaal te kort, en kwam er een hoger exemplaar. En een krabton, waar ik ook nog ’s lekker in kon liggen. Later kwam er nog een stellage bij, waar ik niet alleen m’n nagels aan kon scherpen maar waar ook een holletje en een plank op zit. Best een luxe, al is ‘ie niet zo groot. O, en Junior kwam een paar maanden geleden nog thuis met een grote sisal bol op een vierkante plaat. Die staat nu ook onder de eettafel, maar ik ben er nog niet echt aan toegekomen om uit te testen hoe die vorm aanvoelt om m’n nagels op te scherpen.

Zak

Pas toen m’n personeel met een bijna twee meter lange krabzak thuis kwam die aan het plafond kon worden gehangen, wist ik zeker dat m’n huis een écht kattenhuis zou worden.
In ‘t begin vond ik het heen-en-weer slingeren van die krabzak best wel eng, dus m’n personeel besloot om het onderste stuk op m’n nieuwe krabpaal vast te zetten. Tsja, en toen was er geen houden meer aan, want tijdens m’n zoomies door ‘t huis kon ik nu ook helemaal tot aan het plafond komen. Had ik gelijk een mooi overzicht in m’n woonkamer én de keuken.
Dankzij die krabzak heb ik leren klimmen maar belangrijker, ik kon ook oefenen om weer naar beneden te klauteren. Al koos ik soms ook wel ‘s de weg van de minste weerstand hoor, door me vanaf ‘t plafond in de bank te laten ploffen om daarna op topsnelheid weer verder te gaan waar ik met m’n zoomie gebleven was.

Vis

M’n vang- en vechttrainingen oefen ik sinds kort met Nemo, een oranje-wit gekleurd visje dat met een elastiek aan ‘t plafond boven de bank hangt.
Ik kan ‘m besluipen en naar beneden trekken. En als ik ‘m dan weer loslaat vliegt ‘ie alle kanten uit, zodat ik moet springen om ‘m opnieuw te pakken te krijgen. Of ik geef er een flinke mep tegen en vang ‘m uit de lucht zodra ‘ie mijn kant weer opzwaait. En als ik ‘m dan weer tussen m’n voorpoten vast heb krijgt ‘ie er op de bank flink van langs met m’n achterpoten. Nemo begint dan ook al een beetje pluizig te worden…
Daarna laat ik ‘m weer los zodat ‘ie kan ontsnappen, maar ik krijg ‘m toch altijd wel te pakken, zodat het kat-en-visspel weer van voor af aan kan beginnen.
In gedachten stel ik me stiekem voor dat deze Nemo geen vis maar een Weilandmuis is, waar ik achteraan jaag. Ook een hele goeie oefening zolang ik nog geen echte muis heb kunnen vinden.

Dop

En dan heb ik nog niet eens verteld over m’n speelgoed dat uit zichzelf kan bewegen of geluid maakt. Komt een volgende keer wel, want terwijl ik deze blog zit te mauwen aan Junior zie ik dat er een flessendop op de grond is gevallen die ik nu toch echt eerst even door de kamer moet tikken tot ‘ie onder de koelkast in de keuken ligt…

Dikke knuffel van Joep

Ajooooooooooo allemaal!
Hier ben ik weer!
Leootje fan de Haagse Katers!

Aperil

Wat doet het Weer gek he!
De eene dag legge we te puffe in de son en terwijl ik dit nau sgrijf fal de reege met se bakke teege de raame aan!
So kunne we tog nie buite sitte seg.
Gistere was het lekker warm en sonneg en nau hebbe se de ferwarreming maar weer aangeset weeges het wert kout binne.
Fre kwam hijgent en tot op der draatjes fan der spijkerbroek nat fan de reege tuis.
Se rook lekker fris naar de lente buite maar se font het sellef niet so leuk so te hoore.
Wij weete net als het Weer ook niet wat we moete doen.
Moete we nau rusteg en warrem in onse mantjes blijfe ligge.
Moete we nou met de lente in onse bolle gaan speele?
Het is de maan fan Aperil en die doet echt wat ie wil met se kikker in se bil!

Speelgoet

Onse Tweefoeters, die hebbe de lente in hun bol seg!
Die sijn helemaal fan je hoeplakeej en we gaan opruime en dit moet weg en dat moet weg en ineene ginge se ferrefe en Fre der kaamer moes leeg want die wilde der kaamer ferandere.
Daar sijn se nou al een tijt mee beeseg en we dagte fan mooi die sijn klaar maar die sijn niet klaar.
Wat se eerst hadde gedaan was se foorbe-rijding.
En toen ging het ineene ook oofer ons speelgoet!
Fan die tunnel die gaan se nie meer gebruike he, nee wanneer hebbe se die nau gebruik?
Weet ik nie sei de eene, geen ideej sei de andere.
Nou dan moet het maar weg.
En toen ging het oofer onse balletjes en spieraaltjes en toen seide se het eenege waar se mee speele is de hengels met de muise deraan!
Ja nee en toen ginge se te fer!

Ik ben naar Simon toe gegaan en ik wees naar se speelgoet en naar al het speelgoet en toen wees ik naar de Tweefoeters en toen schudde ik saggies fan:
“nee…. Het gaat allemaal weg… de fullesbak in.. egt heus waar…”
Nou.. En toen hat ik wat aan me leipe doofe broer hoor!
Want ineene dook tie met se heele hebbe en se heele houwe de tunnel in en ook in de doos die der stont en hij greep de hengels en hij ging als een reeswaage door het huis agter ALLE balletjes muissies en spieraaltjes aan en het gekke was…
Ik font het ook leuk!
Eerst ging ik kijke en toen ben ik ook weer es door de tunnel heen gerent en dat was leuk!
En toen sag Fre dat en sij ging met de hengel hengele foor de tunnel en toen ginge we der doorheen reesen om de muis aan de hengel te pakke en dat was fetkoelkikke joh!
Nau sijn we al een goeie week so hart aan het speele en ik moet segge die Simon hij heef bes gefoel foor huumor.
Hij hoort me niet as ik hem besluip en dat is bes grappeg.
Maar ik sie hem soms nie want hij kan wel goet ferstoppe dus soms laat ie mij ook sgrikke!
Tiga fint het ook leuk om te sien.
Hij gaat erbij sitte en hij is de Tussekat.
De Tussekat sorregt erfoor dat alles eerlek gaat en dat we niet boos worde en gaan fegte.
Chester doet ook Tussekat sijn maar niet meer altijt weeges Simon sprong een keer boofe op hem en toen ging hij keihart gille weeges dat deet pijn.
En dat hat Tiga gesien en nau gaat Chester faaker in se mantje ligge en doet Tiga Tussekat sijn.
Weeges Chester is nou Seeniejor fan se leeftijt en tante Loesje sei altijt fan dat assie seeniejor ben dan ben je gee-rie-jaa-tries en dan moet je in je sagte warreme mantje sijn en rust aan je kop hebbe en kijke hoe de jeugt fan teegeswoordeg speel.
Je moet nie meer so meedoen weeges dan springe se boofe op je gee-rie-jaa-triese rug en dan gaa je sgreewe.
Tiga heef altijt heel goet opgelet oofer wat tante Loesje altijt in haar letters sgreef dus nau lig Chester in se mantje en is Tiga Tussekat.
En de tweefoeters hebbe besloote dat al ons speelgoet mag blijve weeges we speele keihart ermee!

Weet je dat ik sellefs me ouwe hobby weer heb opgepak?
Ik ga weer in de agtbaan!
Jaaaa de agtbaan!
Foor alle niewe leesers en iedereen die het alweer fergeete was weeges het is so lang geleeje:
Ik ga je fertelle wat mijn agtbaan is!
Ik heb noodeg een liefe Fre en een doos.
As ik de doos heb dan spring ik derin en dan kijk ik lief en hoopfol en met groote waaterege oogies naar Fre. Dan snap se wat ik bedoel.
Dan pak se foorsigteg de doos en dan spring ik der heel soepel en leeneg en as een egte akkeroobaat derin en dan moet ik er NIET meteen weer uitspringe!
Ik herhaal, NIET der uit springe!
Neehee, want nau kom het leukste fan alles.
Fre gaat foorsigteg loope met de doos en dan steek ik me koppie deruit en dan ga ik fantaaseere dat ik in me eigenste fliegmasjiene sit!
Of dat ik in de agtbaan sit!
Of dat ik sellef een foogul ben!
Ik laat me fantaasie gaan en dan gaat se met de doos wiege en loope en soms hart en soms sagt en dat is egt so fet koelkikke as se dat doet!
Ik wort er heelemaal blij fan en as we dan klaar sijn dan zet ze me foorsigteg met doos en al weer op de gront of op de taafel.
As ik dan ga loope dan foelt het nog steets een beetje assof te dat ik sweef!
Fetkoelkikke he!
Moet je ook es probeere. Het kan in elleke doos maar een groote doos is foor geforderderden weeges daarin kan je sellef ook rolle. In een kleinere doos heb je hau-fast en rol je niet om.
Dan kan je beeter fantaaseere oofer dat je een fliegtuig ben of een hommelbijtje of een vlinder of een foogul die een poepie laat op het hooft fan se ferfeelende broertje.
Hahaha grappie natuurlek he…
Het was een grappie Tiga! Kijk nie so eng naar mij!
Nou eeh.. Ik denk dat het tijt is dat ik om een paar snoepies ga bietsen, Tiga wil je ook??
Pfjoewie ik dagt eefe dat ik een mep kreeg!
Tot de follegende keer!!
Liefs fan Leootje en het is ook naames Tiga, Chester en Simon natuurlek!

Liefe frientjes, deze blog gaat over oud zijn, ziekjes, de dierendokter en mediezijnen. Vanmiddag kwam frouwtje uit haar werk. Ze drinkt dan altijd koffie en tjekt dan de Feesboek terwijl ik bij haar op schoot zit. Soms valt ze na de koffie in slaap… zoals vanmiddag. Ineens viel de aaipet op de grond. Ik dee eggie waar niks hoor, de aaipet viel vanzelf, boem! En toen was het kabeltje van de aaipet afgebrooke. Oh Oscar zei ze, wat aakelig nou, zonder kabeltje loopt de batterij gauw leeg en je moet fanmiddag nog de blog schrijven. Ze deed haar jas aan en ging naarde winkel voor een nieuw kabeltje. En zo kon ik toch nog de blog schrijve.

Spuuge

Jullie weete dat ik al een poosje een keelontsteking hep, dat ik veel moet slikken ineens, en dat ik het benauwd in mijn neus hep. Soms ben ik misseluk en moet ik spuuge. Ik hep een tijdje geleeden antiebiejootie gehad. 2 kuuren zellufs, maar weet je wat het is? De pillekuur helpt wel, maar als die op is dan ga ik weer ziekjes worden. Zo kom je dus in een fieziejeuze cirkel zoals dat heet. Als je zo oud ben als ik, dan is de rek een beetje uit je gezond. En ik wil eg beeter worden, maar het ga nie eg. Frouwtje kijk mij bezorgd aan en zegt dan Oscar, hoe moet het nou met jou? Je wilt toch graag het stoelendansfeest meemaake met je frientjes bij Kever in de tuin en een fijne zomer in de zon op het balkonnetje? Ja natuurlijk wil ik dat, maar er is iets in mijn gezond die niet wil meewerke.

Nacht

Forige week was het ’s afonds al laat, ik had net wat brokke gegeete. Maar ik ging met mijn keel raare geluiden maake en ik kreeg het benauwd. Ik kon er eggie niks aan doen, en het ging niet eg oofer. We zijn toen laater naar bed gegaan. Ik lag op frouwtje haar rug, maar ze sliep niet hoor. Het licht was nog aan en ze keek iedere keer bezorgd door de spleete van haar ooge. Ik werd steeds meer onrustig en liep iedere keer van bed naar de klimpaal en weer terug. Er zat iets niet goed in mijn keel en ik ging keihard krijse. Zo gaat het niet langer Oscar zei frouwtje, straks doe je stikke. Toen stond ze op en heeft ze midden in de nacht de dierenambulance gebeld. Ze was egt zenuwagtig hoor.

De mefrouw van de dierenambulanze zei, ja maar die oude Oscar die ken ik goed. Ik heb hem verzorgd toen hij bij ons in het dierenhospitaal was opgenomen toen zijn baasje was ooferleeden en hij geen huisje meer had. Ze zei, in geval van nood komen wij altijd met de dierenambulanze langs, maar je moet toch eerst proberen of je eigen dierendokter kan bellen. Die heeft op de telefoonbeantwoorder staan welke dierendokter er nog wakker is, en daar kan je dan met Oscar naar toe gaan. Frouwtje ging de dierendokter bellen, nou die was nog wakker midden in de nacht en die nam gewoon de telefoon op, zo raar.
Ik had ondertussen van schrik slijm gespuugd en het slikken ging beeter en ik had het ook ineens minder benauwd. Toen zei de dierendokter tegen frouwtje, misschien zat de slijmprop hem in de weg. Hou Oscar maar goed in de gaate fanacht en kom morgen froeg maar eefe langs, dan kijke we verder. Toen zijn we gaan slaape, de dierendokter ook denk ik

Dokter

De folgende dag was toch wel raar, want je foelt gewoon dat er iets vreemds is en er een bepaalde spanning is. Frouwtje doet dan zenuwagtig. Ik hep toch gewoon gegeete hoor. Het gekke is eete doe ik goed. Ik eet zellufs meer sinds ik die antiebiejootpille slik, raar he?

Maar toen ineens had ik het door. Als de deur van de huiskaamer en van de badkaamer dicht gaat, dan weet ik het. Ik zit dan klem en ik wil eg nie hoor, maar het is dan kieze of deele, ik ga dan met teegenzin in die ferfeelende reistas. En ik was eg boos hoor, hep flink aan het gaas gekrapt. Er kwam zellufs een gat in, maar het was te klein om te ontsnappen. Bij de dierendokter was ik gelijk aan de beurt, want het was nog foor het spreekuur. Weer moest mijn bek oope en keek hij en foelde aan mijn keel. Kreeg ook weer de temperatuurmeeter in mijn poepertje, hij foelde aan mijn buik, en kreeg ik 2 spuite. Maar daar foel ik niks van en geef ik geen kik. Ik mocht gelukkig weer terug in de reistas.Toen ging de dierendokter teege frouwtje ofer mij praate. Oscar is oud zei hij. Om ferdere ondersoeken te doen en footo’s moet hij onder narkooze, en dat is een te groot rieziekoo, dat doen we liefer nie. Oscar is nog te goed en te aktief om te gaan inslaape en oofer de Reegeboogbrug te gaan. We gaan foor kwaalieteit van leefe dat Oscar nog eefe fooruit kan, en geef ik hem nog een kuur antiebiejootie en een kuur predniezon als paardemiddel.
Liefe frientjes jullie begrijpe fast dat ik zo blij was dat ik weer naar huis kon. En frouwtje ook, want die dacht, het is misschien de laatste keer en laat de dierendokter Oscar inslaape. Maar dat was gelukkig nie zo!

Honger

Nou is het zo, folgens mij gaat het wel beeter. Ik hep niet meer gespuugd en raar slikke doe ik ook niet meer en ben ik ook niet meer benauwd. Honger hep ik en eet ik foor 3 katers tegelijk. Dat is misschien een bijwerking van de pille zegt frouwtje, ze had het op de bijsluiter van de predniezonpille geleeze. Nou was ik aan de maagere kant, dus een dikkere buik kan geen kwaad
toch?
Nou slik ik zwaare pille en frouwtje zeg, het is nie goed foor je niere en leever maar als het nu helpt dan moet het maar. Ik ben wel wat meer gaan krijse de laatste tijd en ben soms onrustig.
Maar dat kom als je ziekies ben en iedere keer naar de dierendokter moet. Dan raak je van de slag en weet je soms niet meer goed waar je bent, en dan doe ik krijse. Folgens mij ben ik niet deement hoor. Ik doe het als ik mijn onrust foel en als ik ’s nachts honger hep ineens. Dan krijs ik net zolang totdat frouwtje opsta en ik eete van haar krijg. Ik kan niet teege het hongergefoel en frouwtje begrijpt dat. Ze zeg, Oscar ik hoef niet meer iedere dag te werke en froeg op te staan, dus het geef nie als je ’s nachts om eete krijs.

Zon

Zodra de zon komt ga ik erin ligge. De zon is een ekstra boest foor mij om beeter te worden. Maar het is wel gek, de eene dag lijk het herruf en de andere dag is het foorjaar. Soms gaat zellufs de ferwarming aan, maar dat fin ik wel fijn. We blijfe poosietief denke he, dat er steeds meer zon gaat koome en dat ik weer helemaal beeter ga worden.

Door de heele konsternaaizie van de dierendokter heb ik geen tijd meer gehad om jullie te beantwoorden op de forige blog. Jullie, liefe frientjes, baasjes en frouwtjes zijn altijd zo meedeleefend met mij. Als ik weer uitgerust ben en op krachte ga ik op de blog op jullie reejakzies reejageeren hoor. En de groote mijlpaal is het stoelendansfeest met jullie allemaal bij Kever in de tuin!

Tot de folgende keer en een dikke poot van mij, Oscar