In mijn tuin heb ik het altijd keidruk, ik heb nouwelijks tijd om te gaan liggen en rustig te genieten, het begint er elke ochtend mee dat ik eerst tsjek of alles oferal in orde is, en daarna komt de rest van mijn werk: ik moet zorgen dat die grote zwartwitte vogels niet te lang in mijn tuin blijfen zitten, ik moet door mijn gaaas kijken of bij de buren alles is zoals het hoort, ferder moet ik nog over mijn gras rennen, met Mikkie en Pokon neuzen en bijpraten, heel goed aan alle stoelen krabben, opletten of ik vlinders zie want dat kunnen Loes en Brammie zijn, en dat is nog maar een gedeelte van mijn werk.

Plantjes

Wanneer mijn vrouw plantjes in de grond heeft gezet graaf ik ze weer uit als ik find dat ze op de ferkeerde plek staan, soms schop ik ze met graafen per ongeluk kapoo, maar daar kan ik niets aan doen, ik pinkel er ook elke dag tegenaan om ze welkom te heeten, zodat ze zich thuis foelen in mijn tuin, folgens mijn vrouw finden veel plantjes dat niet zo fijn en worden ze helemaal bruin, maar dat lijkt me oferdreefen, dan waren het gewoon geen goede plantjes.
Als snek eet ik wat van mijn gras dat elke dag groter wordt, zooo heee en dat is me toch een partij lekker!, het smaakt groen en zacht maar ook knapperig, ik zoek de langste sprieten uit, die nog een beetje fochtig zijn van fersheid, en dan knabbel ik ze hapje voor hapje op, het is een frisse smaak, dat lentegras, en ik find het heerlijk!

(tekst gaat verder onder de video)

Knuffels

Tussendoor toeter ik om de tien minuuten of mijn mensen ook naar buiten willen komen, en of ik iets lekkers mag, of het liefst eigenlijk allebei tegelijk, als mijn mensen naar buiten komen fertel ik ze alles wat ik heb meegemaakt en heb gezien en geroken, en krijg ik knuffels en kusjes.
Na het knuffelen gaan we spelen, ik speel nu het liefst met takjes van een plant die in mijn tuin groeit, en mijn mensen beweegen die takjes dan heeeeeel snel heen en weer, maar toch fang ik ze altijd!, ik bijt de takjes en ik krab ze, en soms ook mijn mensen maar dat bedoel ik niet gemeen, het komt doordat ik Tuintijger Kever ben!, kijk maar op de fillum, als ik uitgespeeld ben krab ik met mijn voorpoten goed aan mijn gras en daar moeten mijn mensen altijd erg om lachen, en soms sla ik de naagels van mijn voorpooten in het gras en trek ik mezelf zo over het gras heen, Als een stoomwals zegt mijn vrouw, maar ik heb geen idee wat dat is.

Aalert

Een paar keer per dag komt de hond die naast mij woont naar buiten in zijn tuin, en dat beteekent dat ik aalert moet zijn: waar is hij, wat doet hij, en waarom doet hij wat hij doet, dat snap ik nog steeds niet helemaal, daarom is het ekstra belangrijk dat ik hem goed in de gaaten haud.

Sterren

Als het donker is let ik op of Pokon in mijn tuin komt, en als hij dat doet ga ik naar mijn mensen en toeter dat Pokon er is, ze tillen hem op en zetten hem weer naar bofen, het is een spelletje van Pokon, hij rent zelf al naar de ladder en klimt er soms ook een stukje op omhoog, op het schuurtje staat Mikkie dan te wachten en soms krijgen we alledrie een snekkie, dus eigenlijk hoop ik stiekem dat Pokon naar beneeden komt.

En als het echt helemaal donker is en de sterren staan aan de heemel zwaai ik naar alle sterren, en ze twinkelen altijd terug.

De folgende ochtend begint alles opnieuw, en ik ben er klaar voor, het is een grote ferantwoordelijk om een tuin te hebben, zeker als het het landgoed van Bolle is, maar ik kan het, alleen word ik wel eens boozig als mijn vrouw zegt Heb je weer lekker liggen slapen in de tuin?, want ik kom helemaal niet aan slapen toe!, O nee? zegt mijn vrouw dan, Waarom zie ik je dan altijd ergens liggen?, ja, dat weet ik ook niet hoor, dat is dan toefallig als ik efentjes uitrust.

***

Ik tetter door voor vreede zolang als het noodig is, en ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes!
En ik stuur Oscar heeeeeeeeel veel beeterschapskopjes, ik hoop zo dat je op mijn Stoelendansfeest komt, lieve vriend!!

Mijn tuin wordt steeds groener, net als mijn gras, en de peertjesboom heeft allemaal kleine roose bloempjes, ik word elke morgen heeeeeeel froeg wakker omdat de vogels gaan zingen, maar als ik dan buiten kom reegent het soms, het is lente maar ook weer niet, net alsof de lente nog niet goed weet of ze er wil zijn, het is een beetje een tijd die oferal tussenin zit, het is geen winter meer maar ook nog niet echt lente.

Op een dag kwam mijn vrouw de tuin in, liep met mij mee naar mijn gras, en zag dat de stoel van Bolle nu echt kapoo was, hij was helemaal in elkaar gezakt en lag in een paar stukken op de grond, ik heb haar niet ferteld dat ik dat heb gedaan toen ik er een keer op wilde gaan zitten, mijn vrouw fond het een beetje moeilijk, de stoel was een herinnerding aan Bolle, maar ze fond ook dat het misschien inderdaad tijd was voor iets nieuws, en ze zei dat Bolle toch in het hart van mijn mensen zit, ze fergeten hem nooit, daarna heeft ze de stoel in nog kleinere stukken gemaakt en in een fuilniszak gedaan.

Een plekje

De laatste tijd was moeilijk, er zijn veels te veel sterren bij gekomen, dat geeft ferdriet, het meeste voor hun famielie natuurlijk, maar wij als vrienden hebben ook ferdriet, en dat moet je eerst ferwerken, mensen zeggen weleens dat je het een plekje moet geefen, maar welk plekje dan?, kan je ferdriet zomaar vastpakken als een pakketje, en waar zet je je ferdriet dan neer?, ik zie het zelf zo: je moet eerst door het ferdriet heen om weer frolijk te worden, er blijft altijd een stukje ferdriet achter, maar als je heel goed ferdriet hebt gehad heb je ook weer ruimte in je hoofd en je hart voor de mooie herinneringen, en dan hoef je misschien geen herinnerding meer te hebben.
Of wel, want ferdriet is voor iedereen anders, daar heeft mijn lieve vlinder Brammie nog over geschreven hier (Bram heeft tips voor moeilijke gefoelens) en hier (Bram heeft nog meer adfies), sommige katten blijfen heel lang ferdrietig en andere niet, het is allemaal goed want je mag zelf weeten hoe je je eigen ferdriet wilt ferwerken, ik denk dat het voor mensen hetzelfde is maar dat weet ik niet zeker, o mijn vrouw roept nu dat dat zo is!, zelf heb ik ekstraveel geknuffeld met mijn mensen, en mijn mensen met mij, als kat kan je je mensen helpen als ze ferdriet hebben door ze kopjes te geefen en door tegen ze aan te kruipen, zodat ze weeten dat je er voor ze bent, en mijn vrouw huilt weleens traanen in mijn haaren.

Soms weet ik niet zo goed of ik wel frolijk mag zijn, nau Loes en Brammie en Bram en Panda en Romy zo plotseling een ster zijn geworden en mensen en katten ferdriet hebben, maar mijn vrouw legde me uit dat je tegelijk frolijk en ferdrietig kunt zijn, dat dat heel gewoon is, en dat de sterren echt wel weeten dat we aan ze denken.

Ferbonden

Mijn leefen is ferbonden met dat van mijn vrienden, ik heb plezier met mijn vrienden en ik heb ferdriet met mijn vrienden, en ik heb ook ferdriet en plezier OM mijn vrienden, ik zau het liefste willen dat we altijd plezier hebben, maar ik weet dat het leefen niet zo in elkaar zit, er bestaat geen liefde zonder ferdriet, en als je vrienden bent deel je dat met elkaar.

Fanmorgen was er reegen en wind toen ik mijn tuin in ging, maar nu lig ik in de zon en is mijn lijf helemaal slap en warm, zo gaat dat deze lente, ik moet wennen aan een leefen zonder mijn vrienden die een ster zijn geworden, dat is moeilijk, maar ik heb liefer ferdriet om mijn vrienden die een ster zijn geworden dan dat ik ze niet had gekend, dus ik wacht rustig af tot de zon weer folop gaat schijnen en de reegen een herinnerding is geworden.

***

Ik stuur iedereen die iemand mist hele zachte kopjes, en ik tetter door voor vreede!!

Steeds vaker ben ik urenlang in mijn tuin, fooral op dagen dat Loes zachte warme straalen stuurt, ik lig dan op mijn bankje of in mijn gras, mijn lijf foelt warm en zacht, en mijn hart ook, Mikkie ligt op het dak van het schuurtje te rollen, Pokon slaapt stiekem in de tuin van de buren, ik denk aan mijn vlinderleeuw Brammie en doe net alsof we SAMEN in het gras liggen, en zo gaan de eerste lentedagen foorbij, fol met mooie herinneringen.

Bakjes

Maar op een ochtend werd ik heeeeeeel froeg wakker, liep naar mijn bakjes toe en dacht eerst nog dat er een fergipsing was: mijn bakjes waren weg, mijn pleesmat lag er gewoon, en dat was alles!, ik toeterde naar mijn man, hij stond op en liet me naar buiten, toen ik weer binnen kwam waren mijn bakjes er nog steeds niet, en hoe hard of zacht of zielig ik ook toeterde, ze blefen weg.

Nou denken jullie misschien al: Keef let op, er klopt iets niet!, maar ik had niks door, en terwijl ik voor de miljoenste keer toeterde dat ik honger had werd ik zomaar opgetild en in mijn reistas gezet, ook al hield ik me vast aan de tas en wilde ik mijn hoofd niet naar beneeden doen, na een tijdje was de rits toch dicht, ik wist meteen dat het mis was, die tas beteekent iets freselijks, die tas beteekent dokter, hellup!!!

Ik heb geprobeerd me uit te graafen en ik krabde aan het gaaas van de tas, ik heb het zelfs kapoo kunnen maken!, maar het hielp allemaal niet en voor ik het wist zat ik op de taafel bij de dokter, ik werd gewoogen en alles werd bekeken, ik kreeg twee prikken en toen kwam het moeilijkste: mijn bloed moest getsjekt worden, daarom mocht ik thuis dus niet eten, ik moest nuchter zijn, zo heet dat, ook al drink ik helemaal nooit alkoohol!, daarna mocht ik gelukkig weer naar huis, en daar was ik toen ook heel erg aan toe.

Ons huis

Toen we thuis waren liep ik door ons huis en zag dat het nog net zo was als foordat ik naar de dokter ging, alles was in orde, ik at een zakje sjieba fis in sous en ik ging op de grond liggen, mijn man borstelde me zachtjes en ik bromde, zo noemen mijn mensen het als ik spin, elke keer als mijn mensen naar me toe kwamen begon ik te brommen, zo blij was ik, ik was moe en ik klom een paar keer in mijn mand maar kwam er toch weer uit, ik wilde nog niet slapen, ik wilde gewoon liggen en genieten, genieten omdat ik weer thuis was, waar alles goed is.

Na een paar daagen belde de dokter dat mijn bloed helemaal gezond is, daar waren mijn mensen en ik heeeeeeeel erg blij om, want we weeten hoe snel dat kan feranderen, je leeftijd kan ineens op zijn en je kan zomaar een ster worden, ook als je daar helemaal niet op hebt gereekend, maar voor nu lig ik nog lekker in de zon, met mijn gezonde bloed feilig opgeborgen in mijn lijf, ik denk ekstraveel aan mijn vrienden die over de Brug zijn gegaan, ze wonen allemaal in mijn hart, en als de zon onder is gegaan zwaai ik naar ze.

**

Natuurlijk tetter ik gewoon door voor vreede!!, en ik stuur iedereen die iemand mist heel veel lieve kopjes, en ik wens iedereen fijne Paasen!

Fandaag heb ik maar een paar letters want ik ben zoooo ferdrietig, er is alweer een ster: onze lieve Brammie van de blog, zijn hartje was op, en hij is door Loes, de Moeder van alle Sterre, met open pootjes ontfangen.

Miniester

Brammie was een hele biesondere katermans, hij was lief en zacht en gefoelig, hij was Mienister van gefoelige Saake in het kattenkabinet en dat deed hij fantasties, hij had één oog maar hij zag alles omdat hij ook met zijn hart keek, en hij schreef hele mooie letters, letters over zijn tuintje, over sneks en over onder de poort door gluren die in zijn tuin staat, dat was een hobbie van hem.

Vlinderleeuw

Brammie was spesjaal voor mij, een paar jaar geleeden kreeg ik een brief van hem waarin hij froeg ik friendferkering met hem wilde, en dat wilde ik heel graag!, ik noemde hem altijd mijn vlinderleeuw omdat hij zacht maar ook dapper was, hij klom in struiken en in zijn klimpaal,

hij rolde in de aarde en kon keigoed speelmuisjes fangen, dat is stoer natuurlijk, maar hij wees beestjes die in zijn tuin verdwaald waren de weg, hij had een groot zacht hart en was altijd vriendelijk voor iedereen, en dat is zacht, dus dan ben je een vlinderleeuw, zo zie ik dat.

Brammie had ferkering met Jafita, en ik met Mila, het zusje van Brammie, we waren vaak met zijn viertjes in de tuin, Brammie en ik lagen graag met onze buiken omhoog in de zon, dat findt Mila niet netjes, maar je buik wordt zo lekker warm, dus deden we het toch, Bram woonde met zijn zusje Mila en zijn hondbroer Toby, hij had een vrouw en een manspersoon en een oma, die foelen nau heel veel ferdriet, er is een leegte waar Brammie was, en wij, zijn vrienden missen hem ook, iedereen die Brammie heeft gekend mist hem want als je Brammie kende hield je van hem, dat kon gewoon niet anders.

Troostkopjes

Ik stuur de famielie van Brammie heeeeeeeel veel zachte troostkopjes, maar ik weet dat het er nooit genoeg kunnen zijn, en ik hoop maar dat mijn vlinder nu de hele tijd zon heeft en met zijn buik omhoog kan liggen en rieleksen, en dat hij af en toe onder de Hemelpoort doorgluurt en mij dan ziet, en ik hem, want ik mis hem zo, mijn lieve lieve vlinder… tot ziens Brammie, je zit voor altijd in mijn hart ❤️

In mijn tuin staan een heleboel stoelen, ik find die stoelen heel biesonder, je kan er OP zitten maar ook er ONDER, als er zon is zit of lig ik op een stoel en word ik lekker warm, als het reegent zit ik er onder en blijf ik droog, bofendien kan ik goed krabben aan de onderkant van een stoel, en dat doe ik ook!, ik ga op mijn billen zitten en krab met mijn voorpoten onder aan de stoel rits rats rits rats, mijn vrouw roept dan Ja hoor, sloop jij de boel maar Keef, ik weet dat dat een grapje is, want ze moet er altijd om lachen als als ik het doe, maar ze zegt dat ze wél blij is dat ik dat alleen buiten doe.

Stoelen

Achter in de tuin staan wel zeeven stoelen, drie zijn alleen voor mij, dat zijn mijn nieuwe en mijn aude stoel en de stoel van Bolle, ferder zijn er ook nog mensenstoelen, ja die bestaan ook!, op die stoelen kan ik gewoon zitten, maar mijn mensen kunnen niet op mijn stoelen en die van Bolle zitten, want daar zakken ze dan zomaar doorheen.

Leenig en atleeties

Mijn nieuwe stoel en twee mensenstoelen staan op een rijtje, en nau heb ik helemaal zelf een spel bedacht, ik speel het in mijn eentje en het gaat zo: ik klim op een stoel en ik spring er weer vanaf, ik klim op een andere stoel en spring er weer vanaf, en dan…. spring ik op een stoel en klim naar de stoel die ernaast staat!, dat is keispannend!, je moet er best leenig en atleeties voor zijn en dat ben ik, dat kunnen jullie zien op de footoos!

Mijn vrouw zegt altijd dat ik een stoelendans doe als ik dat spel speel, ze legde me uit dat dat een spel is dat mensen spelen, fooral kinderen, het is een spel dat ze met vrienden spelen op feestjes, en er zijn zelfs footoos dat mijn vrouw dat deed toen ze klein was, van wel honderd jaar geleden, ik froeg of ze mee wilde doen met mijn spel, maar ze zei dat ze die tijd had gehad, flouw hè?, mijn man wilde ook niet, en toen dacht ik natuurlijk meteen aan jullie, mijn vrienden!

Het spel

Komen jullie met mij het spel met de stoelen spelen als het lente is?, nau reegent het nog te veel en het kan best frisjes zijn, maar in de lente is het warmer en droger, het wordt vast keigezellig, ik zorg voor snekkies en ik doe voor hoe het spel werkt, als je niet mee wil of kan spelen ga je gewoon lekker in het gras liggen, en het maakt niet uit wie het snelste is of wie er wint, we winnen gewoon allemaal, want SAMENzijn met vrienden is altijd feest!

Maar één stoel laten we leeg, want daar had Loes horen te zitten…

Ik tetter door voor vreede, zo lang als het noodig is, maakt niet uit hoe lang dat duurt!, en ik stuur iedereen die het noodig heeft liefe zachte kopjes!!