In mijn tuin staan een heleboel stoelen, ik find die stoelen heel biesonder, je kan er OP zitten maar ook er ONDER, als er zon is zit of lig ik op een stoel en word ik lekker warm, als het reegent zit ik er onder en blijf ik droog, bofendien kan ik goed krabben aan de onderkant van een stoel, en dat doe ik ook!, ik ga op mijn billen zitten en krab met mijn voorpoten onder aan de stoel rits rats rits rats, mijn vrouw roept dan Ja hoor, sloop jij de boel maar Keef, ik weet dat dat een grapje is, want ze moet er altijd om lachen als als ik het doe, maar ze zegt dat ze wél blij is dat ik dat alleen buiten doe.

Stoelen

Achter in de tuin staan wel zeeven stoelen, drie zijn alleen voor mij, dat zijn mijn nieuwe en mijn aude stoel en de stoel van Bolle, ferder zijn er ook nog mensenstoelen, ja die bestaan ook!, op die stoelen kan ik gewoon zitten, maar mijn mensen kunnen niet op mijn stoelen en die van Bolle zitten, want daar zakken ze dan zomaar doorheen.

Leenig en atleeties

Mijn nieuwe stoel en twee mensenstoelen staan op een rijtje, en nau heb ik helemaal zelf een spel bedacht, ik speel het in mijn eentje en het gaat zo: ik klim op een stoel en ik spring er weer vanaf, ik klim op een andere stoel en spring er weer vanaf, en dan…. spring ik op een stoel en klim naar de stoel die ernaast staat!, dat is keispannend!, je moet er best leenig en atleeties voor zijn en dat ben ik, dat kunnen jullie zien op de footoos!

Mijn vrouw zegt altijd dat ik een stoelendans doe als ik dat spel speel, ze legde me uit dat dat een spel is dat mensen spelen, fooral kinderen, het is een spel dat ze met vrienden spelen op feestjes, en er zijn zelfs footoos dat mijn vrouw dat deed toen ze klein was, van wel honderd jaar geleden, ik froeg of ze mee wilde doen met mijn spel, maar ze zei dat ze die tijd had gehad, flouw hè?, mijn man wilde ook niet, en toen dacht ik natuurlijk meteen aan jullie, mijn vrienden!

Het spel

Komen jullie met mij het spel met de stoelen spelen als het lente is?, nau reegent het nog te veel en het kan best frisjes zijn, maar in de lente is het warmer en droger, het wordt vast keigezellig, ik zorg voor snekkies en ik doe voor hoe het spel werkt, als je niet mee wil of kan spelen ga je gewoon lekker in het gras liggen, en het maakt niet uit wie het snelste is of wie er wint, we winnen gewoon allemaal, want SAMENzijn met vrienden is altijd feest!

Maar één stoel laten we leeg, want daar had Loes horen te zitten…

Ik tetter door voor vreede, zo lang als het noodig is, maakt niet uit hoe lang dat duurt!, en ik stuur iedereen die het noodig heeft liefe zachte kopjes!!

Bijna elke dag is er nau zon in mijn tuin, de zon is er al froeg in de morgen en schijnt vaak de hele dag, dat find ik heerlijk dus ik ben veel buiten, de zon is nog foorsichtig en als ze weg is is het meteen kaud en kruip ik binnen in mijn warme mand, Leootje schreef donderdag dat het Loes is die ons nau warme zonnestraalen stuurt, en dat is waar, dat kan ik foelen want de warmte is zacht en lief, net zoals Loes dat was.

De stoel

Dus als ik in de zon lig denk ik aan Loes, zo zit mijn tuin fol met herinneringen, er zijn natuurlijk de grafjes van Beer, Pop, Molly, Billy en Bolle, daar lig ik graag naast of bofenop, het foelt biesonder, ik foel dat daar liefde ligt, de stoel van Bolle staat er nog steeds, na al die jaren, hij is helemaal van kaal haut geworden maar ik kan er nog op zitten, de eerste stoel die ik kreeg staat ernaast en mijn nieuwe stoel staat er tegenofer, dat is een prima stoel maar hij heeft nog geen ferleeden, daarom ik zit liefer op mijn aude, ook al is die kapoo.

Maar mijn tuin is ook NU, want fandaag zijn er blaadjes die er gisteren nog niet waren, fandaag lig ik op mijn bankje in de warmte en tetter ik naar mijn mensen dat ze ook buiten moeten komen, liefst met een kouwstik, ik zie Mikkie op het dak van het schuurtje, ik zie vogels die in mijn gras zitten te pikken en dat mag niet, dus daar ren ik efentjes heen om ze te laten weeten dat het gras van mij is, de hond die naast mij woont blaft omdat hij de vogels ziet, en ik ga weer lekker op mijn bankje liggen, in de zon.

Toekomst

Mijn tuin is ook toekomst, ik weet dat er steeds meer groen komt, dat er bloemen gaan bloeien, over een tijdje zijn de kale takken waar mijn twalet tussen ligt hoge struiken geworden, er groeien appeltjes en peeren en framboosjes, die eten mijn mensen dan op, bah ik moet er niet aan denken!, en ik weet dat er steeds meer vogels komen, misschien zie ik zelfs wel weer beebievogels!, ik weet dat het beebies zijn omdat ze pluisjes op hun lijf hebben, pas als ze groot zijn krijgen ze veeren.

Alles is met elkaar ferbonden en het loopt allemaal door elkaar heen, we leefen fandaag, op dit mooment, maar we nemen onze herinneringen mee, onze herinneringen aan alles wat mooi was en alles wat ferdrietig was, aan Loes en alle andere sterren, aan alle liefde die we al hebben gekreegen en gegeefen, en aan alle liefde die nog gaat komen, liefde die nau nog ferstopt zit onder de grond, maar die vanzelf gaat groeien en bloeien, net zoals de toekomst: je weet dat er iets gaat komen, maar je weet niet hoe en wat, je moet geduld hebben, je kan het niet dwingen, morgen en overmorgen komen vanzelf, en ze groeien op gisteren en fandaag.

*

Ik stuur iedereen die het noodig heeft lieve zachte kopjes, ik zwaai naar Loes en alle andere sterren, en ik tetter weer voor vreede!!

Afgelopen week was er een paar keer zon, de zon was nog niet echt heel warm, behalfe als ik er presies in ging liggen, dus dat deed ik, het was heerlijk en ik bleef de hele dag buiten, ik schoof met de zon mee door mijn tuin, zodat ik dat warme bleef foelen.

Lente

Het leek wel alsof het lente was, ik keek om me heen en zag dat mijn tuin weer begint te groeien en te bloeien, er zijn al wat bloempjes en ook steeds meer blaadjes, mijn tuin haudt van de zon, net als ik!, er komen steeds meer kleuren en alles ziet er frolijker uit, Mikkie lag op het dak van het schuurtje te rollen van geluk, en Pokon rommelde stiekum in de tuin van de buren, en toch was het niet zoals het moest zijn, ik foelde een schaaduw over alles heen, ik kon die schaaduw niet zien maar mijn hart foelde de kau en het donkere ervan.

Ster

Die schaaduw is het ferlies van Loes, die nau een ster is, Loes die liefde gaf en licht uitstraalde, en Loes was er altijd!, alles is ineens helemaal anders zonder haar, fooral voor mevrouw Loes en Zusje, en voor Bertje en Door, maar iedereen mist Loes en haar mooie en wijze letters, ik krijg nu geen antwoord meer van haar op mijn letters, en daar ferheugde ik me juist altijd zo op!, net als op de heerlijke taarten die ze voor me bakte, ik bakte frietjes spesjaal voor Loes en haar leefeswerk, en dat kan nu niet meer dus mijn frietuur is foorgoed gesloten.

Uitfinden

We moeten ferder maar we moeten nog uitfinden hoe we dat gaan doen, konden we het maar aan Loes fraagen, Loes zau dat wel weten, ze wist alles over gefoelens, en ze kon moeilijke dingen toch poosietief bekijken, gelukkig hebben we van haar kunnen leren, ze leerde ons over liefde, respekt, akseptaazie, ferbinding, geduld, fielgoed, troost en steun, dat zijn mooie ronde en zachte woorden, en als ik ze hoor denk ik meteen weer aan Loes, en ik denk dat Loes daar trots op zau zijn!, met die herinneringen ga ik proberen poot voor poot ferder te gaan, hoe moeilijk dat ook is.

Heemel

Nu is het wel al een beetje lente aan het worden maar de zon en de warmte moeten nog komen, de hemel huilt nog veel om Loes, ik hoop maar dat het over een tijd ECHT lente wordt, dat er weer planten en bloemen groeien om de leegte heen die Loes heeft achter gelaten, en dat Loes in die lente dan de roose bloesem van de appelboom is, dat ze de mooiste roos is die bloeit, of de vlinder die foorbij fliegt, de vlinder die dwarrelt en danst in de lucht, die in de zon gaat zitten en haar vleugels open fauwt om van de warmte te genieten, en daarna wegfliegt, steeds hoger en hoger, tot ze in de blouwe heemel is…

Soms gebeuren er dingen die je niet kan begrijpen, ik niet en mijn vrienden niet en mijn mensen niet, je snapt gewoon niet hoe het kan, en waarom het kan, je zau willen dat het niet waar was maar dat is het toch, er zijn geen letters voor, er is alleen maar stilte en ferdriet en herinneringen, en zoiets is gebeurd: onze allerliefste Loes van de blog is een ster geworden.

Moeder aller Sterren

Loes die zo lief was en zo dapper, Loes, de Moeder van alle Sterren, staat nu aan de hemel te twinkelen, ze is weer bij Oopa Floris, maar hoe moeten we hier nau ferder zonder Loes, wat moet Bertje zonder zijn verkering, wat moet Door zonder zijn mamsie, wat moet ik zonder mijn lieve vriendin, wat moeten we allemaal zonder Loes?, maar fooral: wat zullen mevrouw Loes en Zusje veels te veel ferdriet hebben, wat een grote leegte in hun hart en in hun huis …

In ons hart

Lieve Loes, je was zo belangrijk voor de blog, dankjewel voor al je fantastiese letters, voor je goede zorgen voor iedereen, voor de Hoedjessjoows, voor je vriendschap en voor je leefen, we blijfen altijd aan je denken, je blijft bij ons, we dragen je mee in ons hart, en we staan poot in hand in poot in hand om mevrouw Loes en Zusje heen, om ze een heel klein beetje te kunnen troosten, want zo een groot ferdriet heeft tijd noodig, en het komt nooit meer helemaal goed.

Sterren

Lieve Loes, ik ga elke afond naar je zwaaien, ik weet zeker dat de sterren je met open armen en pootjes op hebben gewacht, en ik fergeet nooit wat je me hebt geleerd, je hebt me geleerd dat zacht zijn sterker is dan hard zijn, dat rond een mooie form is, dat liefde bijna alles kan, en dat de sterren altijd bij ons blijfen, we kunnen ze zien en naar ze zwaaien, en dat is natuurlijk heel mooi, dat ga ik ook doen, maar het is helemaal niet hetzelfde als toen je nog hier was, ik mis je zo heel heel heel erg… maar wat een geluk dat ik je heb gekend, tot ziens lieve Loes!

Een paar dagen geleden was het Faalentijn, dat is een spesjale dag om de liefde te fieren, en liefde is een heeeeeel goede reeden voor een feestje want het is zo iets moois, ik denk dat ik liefde wel het allermooiste find dat er bestaat!, misschien denk je Maar ik heb helemaal geen ferkering, nau dat hoeft ook niet, want liefde is niet alleen voor je ferkering, het is ook wat je foelt voor je mensen, voor je broertje of zusje, voor je mama of papa en voor je vrienden.

Heppie

Zelf ben ik helemaal heppie met mijn ferkering Milamuis, mijn spesjale vriendferkeer Brammievlinderleeuw en met Jafita, het is misschien biesonder maar in de liefde mag alles, als je maar niemand pijn doet of ferdrietig maakt, zo zie ik dat, maar ik heb nog meer geluk: met mijn mensen natuurlijk, met mijn Pepekind Faalentino, met mijn Mikkie en mijn Pokon en zeker weten met mijn vrienden, het mooie van liefde is dat het groeit als je het deelt, en je hart zit zooo vol liefde dat er altijd liefde overblijft, het is nooit op!

Ik hau ook van mijn vrienden die een ⭐️ zijn geworden, als je iemand echt heel lief findt blijft die liefde altijd bestaan, ook na het leefen, daarom ben je dan ferdrietig en foelt je hart zwaar aan als iemand een ⭐️ wordt, want waar moet je naar toe met al die liefde die er nog in zit?, sterren zijn fantasties mooi maar je kan ze niet knuffelen of kusjes gefen, dus die liefde blijft in je hart, hij komt in een aapart stukje waar een gat zit in de form van degene die je zo mist, en daar past die liefde presies in.

Faalentijnsdag

Op Faalentijnsdag had ik voor mijn mensen een kadoo meegenomen, ik moest best lang zoeken dus het was pas in de afond, maar dat geeft niets, een kadoo is een kadoo, ik was er zelf keitrots op en ik wist zeker dat mijn mensen blij zauden zijn, dus ik liet het kadoo zien toen ze efentjes niet opletten, en jawel hoor: ik had suukses!

Mijn kadoo ferstopte zich meteen onder de bank, en mijn mensen gingen heel druk doen, maar het lukte ze niet om mijn kadoo te fangen, ik heb zelf de hele nacht op de bank geslapen en nog gerommeld met mijn kadoo, de folgende ochtend dacht mijn vrouw dat ik heel veel brokjes had gegeten, maar toen ze later met dat stofzuigding door de kamer heen ging zag ze dat mijn kadoo allemaal brokjes onder de bank had ferstopt, als een foorraad, wat een slimmerdje!

Naar buiten

Zo hebben we twee dagen plesier gehad van mijn kadoo, op de tweede dag heeft mijn vrouw hem in een kartonnen doos gelokt door er allemaal brokjes in te leggen, en zo kon ze hem weer naar buiten brengen, en weten jullie wat ze tegen me zei?, dat ik maar geen siegaaren uit eigen doos meer moest gefen, nau ja!, het was een jonge rat en geen siegaar, hoe zau ik daar aan moeten komen, ik rook niet eens!, maar mijn mensen zeiden ook dat ik een auwe tijger ben, en ik kreeg heeeeeeel veel knuffels en kusjes, zooo heee en een kouwstik!, en toen wist ik het weer zeker: liefde is het allermooiste dat er bestaat, zonder liefde smaakt zelfs de lekkerste kouwstik naar karton.

Ik heb van Door zo een biesondere kaart gekregen voor Faalentijn, daar ben ik heel blij mee, en ik ben als poomsie trots dat hij zo een lieve grote jongen is!
En natuurlijk tetter ik door voor vreede!!