Hoi lieve vriendjes, hier ben ik weer na een paar weekjes dat ik niet op de blog was. Mijn vrouw had veel aan het hoofd en kon me niet helpen met de blog (helemaal alleen aan de laptop mag ik natuurlijk niet) maar daarom heeft Japie ons uit de brand geholpen en is hij twee keer achter elkaar op maandag geweest. Dat vonden we zeer lief van hem, heel erg bedankt daarvoor Japie en de BBB! Wat kan hij mooie dingen dromen zeg, zo over al die muizen en zo. Ik heb mijn mensen wel geholpen door ze veel te knuffelen en daarom is er deze week weer een blog van mij. Het is intussen zomaar blog 98 dus we hebben bijna een feestje natuurlijk als we nummer 100 bereiken. Dat zijn toch wel serieus veel blogs he?

Buiten

Ik heb de afgelopen weekend niet super veel spannende dingen beleefd maar het is natuurlijk wel enorm positief dat het eindelijk beter weer is. Dat hebben jullie in de blogs van andere vriendjes die net als ik buiten komen natuurlijk ook al kunnen lezen. We hebben eindelijk zon en het goede nieuws is ook dat het minder regent. Mooi weer betekent hier ook dat we ons buitenhuis weer terug in de tuin hebben. Onze mensen kunnen alleen het kleedje dat erin hoort niet vinden maar goed, met een zachte handdoek zijn we ook al dik tevreden. Molly slaapt veel in het huisje, ik zit er regelmatig bovenop en soms er in. Samen erin doen we maar niet want dat wordt wat krap vrees ik. Het zwembad is er nog niet maar dat is ook nog te koud. Het water moet natuurlijk wel lekker warm worden voordat ik een poolparty kan geven.
Ik wilde het even hebben over verkennen. Dat doet ik natuurlijk altijd erg als katermans maar mijn broer Moos kan er ook wat van. Ik kom iedere dag nu minstens twee keer in de voortuin en besnuffel daar alles goed. Er komen regelmatig buurtpoezels in de tuin dus ik kan hun sporen volgen. Er staat ook een nieuw boompje dus dat heb ik uiteraard eerst moeten inspekdingesen en goedkeuren. Maar goed, nu wij meer buiten zijn wordt mijn broer Moos ook actiever. Eerst dachten we dat hij dezelfde hobby als ik met stip op nummer 1 had staan, namelijk slapen. Maar hij is veel actiever dan we dachten.

Moos

Moos vindt rondsnuffelen erg leuk maar hij vindt het nogal spannend en vooral als de dames er ook zijn. Nu het mooier weer is, zijn de dames (en ik trouwens ook) veel meer buiten en kan Moos de kamer ook gaan ontdekken. Wat hij dan zeker ook doet. Hij vindt alle speelgoed leuk (nu ruikt dat dus ook meteen naar hem) en hij is zelfs al helemaal tot in de keuken en de berging geweest. Hij deelt wel een andere hobby met mij, namelijk de liefde voor eten. Dat kan er zeker ook mee te maken hebben gehad dat hij in de keuken kwam want daar is het meeste en lekkerste eten te halen. Wij weten uiteraard precies waar het natvoer staat. Dat kwam eerder deze week weer in zo’n doos met die groene band. Ik ben er maar op gaan zitten om ervoor te zorgen dat het voer niet in verkeerde handen hun pootjes viel en het netjes daarna in de kast werd opgeborgen.
Maar goed, hier gaat alles zo zijn gangetje en we wennen steeds beter aan elkaar. Soms zeg ik een keertje een beetje boos miauw tegen Moos (hij wil bij ons zijn zeggen mijn mensen maar ik vind het ook nog een beetje spannend) en bromt hij een keertje terug maar we kunnen ook al heel dicht bij elkaar zitten in de kamer of op de bank. Het komt goed denken ze hier maar het kost wat tijd. En dat is niet erg want straks zijn we gewoon samen alsof het altijd zo geweest is.

Knuffels van Lucky voor jullie allemaal

PS vraagje voor Japie: we vangen momenteel ook spinnen en vliegen. Kunnen die allebei als topping dienen voor de muisgerechten? Dan moet ik wel vragen of Moos ze niet meteen opeet. Ik weet niet of chef-kok Tiga daar ook wat mee kan?

Hoi lieve allemaal, hier is jullie rood witte kater blogger weer. De vorige twee keren heb ik over mijn nieuwe broer Moos verteld en mocht hij zelf ook wat zeggen. Hij is momenteel wel steeds verder de kamer aan het verkennen maar vindt het ook nog best spannend. Hij is vooral aan de wandel als wij buiten zitten en ik zal jullie zeggen, dat kon afgelopen week ook zowaar eens omdat het niet regende. Kijk, in de tuin groeit en bloeit er veel en we hebben nu ook een struik met heel mooie roze bloempjes erin. Deze ruikt ook lekker dus ik geef er regelmatig kopjes aan. Zoals Kever al eerder zei: denk dat Loes ervoor zorgt dat de natuur nu mooi bloeit en Oopa zorgt voor het nodige water voor de planten door flink te pinkelen. Als ik naar de struik kijk, moet ik steeds aan Loes denken.

Voorjaar

Eerder deze week was er een dag met mooi weer, veel zon en het was best lekker warm ineens. Het was heus voorjaar. Mijn mensen waren brokjes verdienen maar ze hadden het luikje open laten staan zodat we allemaal naar buiten konden. Moos doet dat nog niet maar dat komt wel. Ze vonden het zelf wel een beetje spannend ook maar ze denken niet dat hij buiten geweest is. Wij uiteraard wel.
In de tuin zaten ineens veel hommels en zelfs al vlinders! De hommels zoemen soms zo hard dat het lijkt alsof de struiken waar ze in zitten, dat geluid maken. Er zit geel spul in de struiken en daar vliegen ze hard tegen aan. Dan zie je het gele stof zowat voorbij komen maar dat hoort zo zegt mijn vrouw. Dan krijgen de hommels eten en komen er een ander jaar nog meer struiken. Dat lijkt me een goed plan.

Genieten

Maar goed, ik zat dus lekker buiten in het zonnetje te genieten die dag, samen met Molly en Dropje. Ik moet zeggen, dat egelhuis (momenteel geen bewoners, het staat te huur dus als er liefhebbers zijn onder de egels, kom naar hier, jullie zijn welkom) is een perfecte plek om in de zon te gaan liggen en ook de rand van de bloembak komt er zeker voor in aanmerking. Ik kan jullie zeker aan raden om ook zo’n plekje te zoeken, want dan hoef je niet op de koude grond of het natte gras te gaan liggen.
Als jullie nu echte binnenkatten zijn en dus niet naar buiten gaan, dan is ook de vensterbank een ideale plek om te liggen. Zeker als de zon schijnt. Achter het glas is het namelijk extra warm en dan kun je prima slapen. Of rondkijken naar wat er buiten zoal gebeurt.
Katten zijn dieren met een eigen wil zeggen mijn mensen. Wij doen toch immers graag wat we zelf willen. Maar als jullie nu denken dat we allemaal wat anders doen hier, dan is dat niet het geval. We hebben allemaal een grote hobby en dat is slapen. Dat staat bij mij zeker op nummer 1. Daarna komt eten en ik denk daarna verkennen. Of misschien toch weer slapen trouwens. Daar moet ik nog even over nadenken eerlijk gezegd.

Broer

Nu heb ik ook ontdekt wat de hobby’s van Moos zijn en die komen sterk overeen met die van mij. Hij slaapt ook graag, eet zowat alles en hij doet dezelfde dingen als ik. Dan vind ik toch speciaal want hij is wel mijn nieuwe broer, maar hij heeft natuurlijk niet altijd hier gewoond. Zo kun je op de foto zien dat hij ook graag op de vensterbank zit te kijken naar buiten. Hij kijkt naar mensen, wacht op poezels en hondjes die voorbijkomen en op onze mensen tot ze thuis komen. Allemaal dingen die ik ook graag doe. Zal toch eens vragen of hij Loedertje ook al gezien heeft en wat hij nu van haar vindt. Hij kijkt ook graag rond en je moet wel even goed naar de foto’s kijken trouwens. We zitten bijna op dezelfde plek maar het is toch heus de ene keer hij en de andere keer ik op de foto. Je ziet wel duidelijk verschil hoor.
Ik ben een maatje meer, ben donkerder rood en heb meer wit… zien jullie nog meer verschillen tussen mijn broer en ik?

Veel knuffels van Lucky

Hoi lieve vriendjes, mijn blog voor deze keer lag eigenlijk al klaar maar toen kwam het verpletterende en droevige nieuws dat Loes een ster geworden is. We zijn er erg verdrietig over en we sturen veel troostkopjes naar haar vrouw en Zusje. En ook naar alle anderen die het nodig hebben. We gaan Loes heel erg missen. Mijn vrouw heeft met haar vrouw gepraat en zij vindt het wel fijn als we een positieve blog maken, dus bij deze.

Hoi iedereen, hierbij het vervolgverhaal van mijn nieuwe broer. Moos blijft Moos heten trouwens. Zo heette hij al in de opvang en Moos is een zogenaamde afstandskat. Dat betekent dat hij eerder al in een huisje woonde bij iemand. Hij woonde daar met twee andere katten maar omdat zijn mensen niet meer goed voor hem konden zorgen, hebben ze hem naar de opvang gebracht en nu mag hij bij ons blijven wonen. Moos is dus aan mensen en aan andere katten gewend maar nog wel wat verlegen, hoewel dat al erg meevalt zeggen mijn mensen.

Verlegen

Heb ik jullie wel eens verteld dat mijn mensen eigenlijk geen rode kat wilden, ook niet toen ze mij uitgekozen hebben? Nou, jullie zien allemaal wat daarvan terecht gekomen is want ik woon hier inmiddels meer dan 8 jaar en ben toch echt rood met wit. En Moos dus ook. Hij is wat minder donker rood maar zeker wel rood. En hij heeft voor twee witte sokjes en achter twee witte kniekousen. Tenminste zo noemen mijn mensen dat dan toch. Ik heb niks met kousen want die heb je als katermans toch helemaal niet nodig?
Moos durft wel wat over zichzelf te vertellen maar soms is hij ineens verlegen dus help ik hem maar een pootje want zo ineens op de blog voor alle andere poezels en mensen die deze lezen, is natuurlijk best spannend. Ik heb zelf inmiddels zowat 100 keer een blog geschreven dus ik kan hem wel helpen. Maar goed, het begon er dus allemaal mee dat mijn mensen Moos zagen op de laptop. Als een dier in een asiel of opvang woont, dan staat er meestal een verhaaltje en foto’s bij. Zo ook bij Moos. Mijn vrouw heeft dat gelezen en ze dacht wel dat hij goed bij ons zou passen. Omdat Moos al veel minder verlegen is dan eerst, durft hij nu zelf ook wat te vertellen.

Moos

Moos: ik ben een rood witte kater van 8 jaar en word in maart 9. Ik ben net een maandje ouder dan Lucky dus die blijft nog altijd de benjamin hier in huis. Nu ja, ze hebben konijntjes die jonger zijn zeggen ze wel maar die heb ik nog niet gezien want ik ben nog niet buiten geweest. Dat kan wel maar ik ben eerst nog de andere kant van de kamer aan het verkennen. Ik zit sinds een kleine twee weken gewoon beneden bij de rest want om eerlijk te zijn, had ik het boven op zolder ook wel gezien. Ik durfde alleen niet verder dan de eerste traptrede naar beneden dus ze hebben me maar naar beneden gebracht in mijn mand. Geloof me, ik heb me laten horen want dat vond ik niet zo leuk. Dat in die mand.
Ik ben een rustig type, kijk graag de kat uit de boom (of in mijn geval meer vanaf een hoge plank aan de muur), vind vrijwel alles wel goed, houd van klimmen en op hoge plekjes zitten, ben dol op knuffels en lekkere hapjes en kan als een ware circusartiest op mijn achterpoten staan. Ik eet dieetvoer voor mijn blaasgruis en dat komt goed uit, want dat eet de rest hier ook. Mijn vrouw roept nu het volgende: Moos lust werkelijk alles, ook het eten dat zijn mensen krijgen maar dat mag hij niet hebben. Hij lijkt een voorliefde te hebben voor Chinees eten en alles waar saus bij zit. Dan vergeet ik gewoon mijn verlegenheid en ga op tafel alles besnuffelen hoor. Dat doen jullie als katers of poezen misschien ook wel?

Vriendje

Lucky weer hier. Het is voor ons allemaal even wennen dat er een nieuw kattenvriendje bij gekomen is. Soms blazen we zachtjes naar elkaar of we staren een poosje maar we trekken veelal ons eigen plan en doen gewoon wat we altijd doen. Aan Moos wennen we wel en hij ook aan ons. We vinden het sowieso fijn dat we samen kunnen zijn en hij hoort er nu ook gewoon bij. Hij gaat steeds meer verkennen en let wel: daarvoor is hij bij mij natuurlijk aan het juiste adres want ik hoor per slot van rekening toch bij de verkenners. Ik ga beslist vriendjes met hem worden maar alles rustig aan. Dan komt het gewoon goed. De dames kat vinden het geloof ik ook allemaal wel best. Voor Moos is alles hier nieuw maar hij heeft eerder met kattenvriendjes gewoond en is aan mensen in een huis gewend. En hij mag ook de tuin in als hij wil maar hij snapt het kattenluik ook niet zo goed. Net als ik dus. Misschien kunnen we samen bij Dropje op cursus want zij weet perfect hoe er doorheen te gaan.

Knuffels van Lucky en de rest

Hoi lieve allemaal, ik hoop dat jullie een fijne Valentijnsdag gehad hebben en misschien hebben jullie ook wel kaartjes of een cadeautje gekregen? Wij wel in ieder geval en veel knuffels zijn anders natuurlijk ook prima! Ik wil deze keer iets vertellen dat ik best spannend vind, ik hoop dat jullie het graag willen lezen.

Zoals jullie wel weten wonen we hier met drie poezels en nu nog twee konijntjes omdat Kimmie vlak voor kerst een sterretje geworden is. Misschien krijgen konijntjes Jip en Janneke in het voorjaar nog een nieuw vriendje maar dan moet het eerst wat beter weer worden hebben ze besloten hier zodat ze ook allemaal samen in de tuin kunnen rennen en spelen. Nu gebeurde er alleen pas iets anders toen mijn vrouw op de laptop zat te kijken. Ze zag ineens een foto staan van een (andere) roodwitte katermans en ze begon zijn verhaaltje te lezen.

Moos

De katermans heet Moos en woonde in een dierenopvang best een eindje rijden hier vandaan maar dat vonden ze niet zo erg. Mijn mensen hebben toen een berichtje gestuurd omdat ze dachten dat deze kater goed hier zou passen en toen belde er een aardige mevrouw terug die in de opvang voor hem zorgde. Ze hebben een hele poos aan de telefoon gepraat en toen hebben ze een afspraak gemaakt om kennis te gaan maken met Moos. Zo kan dat gaan als je een nieuwe poezel gezien hebt die je erg leuk en lief lijkt. Mij hadden ze niet eerst online gezien maar toen ze in het asiel kwamen, wisten mijn mensen meteen dat ik hier goed zou passen! Dat je een klik hebt met elkaar is natuurlijk heel erg belangrijk.

Broertje

Maar goed, Moos dus. Mijn mensen pakten de vervoersmand en stopten die in de auto. Wij waren heel dapper want de mand bleef leeg en niemand van ons hoefde er in. Ze zijn naar Moos geweest en hebben hem al een beetje leren kennen en toen mocht hij mee naar huis. Naar ons huis dus. Eigenlijk waren we niet zo erg wakker en alert toen onze mensen thuis kwamen met Moos en hadden we nog niet meteen door dat hij er nu is en er ook bij hoort. Dus nu zijn we met vier poezels. Twee dames en twee heren. Dat is wel mooi verdeeld vinden jullie niet?
Moos is een verlegen kater dus hij mag nu eerst op zolder wonen om aan onze mensen, aan alle geuren en geluiden in huis en, uiteraard rustig aan, aan ons te wennen. Nu weten jullie wel dat ik bij de verkenners ben he? Dus een paar dagen nadat Moos hier gekomen is, ben ik mee naar zolder gegaan. Mijn man had snacks in zijn handen, dus je snapt wel dat ik niet te lui was om hem te volgen. Toen ik boven aan de trap kwam, stond de deur open en ik rook wat anders dan anders. Ik besloot toch maar de snekkies te volgen en mijn nieuwsgierigheid was natuurlijk enorm, ik wilde ook wel eens kijken wat er achter die deur was. Ik ben daar namelijk nog niet zo vaak geweest. Ineens zag ik speelgoed, knuffeltjes, een baan met een balletje, een mand (nu ja zeg, die leek wel heel erg op de mand die ik een poosje geleden ook had) en een bakje met eten en water. En toen zag ik… Moos!
Ik heb heel zachtjes tegen hem geblazen maar het maakte weinig indruk geloof ik. Moos keek een keer naar mij en ging rustig op een kleedje liggen. Toen heb ik mijn kans ook maar gegrepen en ben ik verder de zolder gaan verkennen. Moos was er ook maar dat vond ik niet erg. Ik heb lang rondgesnuffeld en hij bleef gewoon liggen. We moeten natuurlijk nog even wennen aan elkaar maar ik denk dat we wel vriendjes kunnen worden. Eigenlijk heb ik er nu dus gewoon een broertje bij. Dat is ook leuk want tot nu toe heb ik alleen dames-vriendjes hier.

Mijn vrouw

Mijn vrouw wil ook nog wat zeggen: Moos is verlegen zeiden ze… dat lijkt reuze mee te vallen maar hij heeft wat tijd nodig om te wennen aan alles. Die tijd krijgt hij ook. Daarom zit hij nu nog op zolder, waar hij alles heeft wat hij nodig heeft en gaan we met grote regelmaat gezellig bij hem zitten. Hij spint als de beste, heeft de balletjesbaan zo bewerkt dat hij deze nu ineens geweldig vindt omdat hij beter bij de bal kan en is dol op eten. Hij was niet zo’n beste eter werd gezegd en hij eet alleen als je erbij zit… wij weten inmiddels beter en Moos lust werkelijk alles! Waarom we hem gekozen hebben en hoe hij is, vertelt Lucky de volgende keer. Omdat Moos wat verlegen is, zal Lucky voor hem miauwen. Moos miauwt nog niet… dat compenseert hij met heel luid spinnen en knuffelen vindt hij ook erg prettig. Zelfs met de oppas die hij nog niet eerder gezien had.
Knuffels van Lucky en de rest
PS Hij kan wel miauwen!

Lieve allemaal, als ik deze blog miauw is het niet koud meer maar er valt wel weer best veel regen. Denk dat Oopa Floris daarvoor zorgt. We hebben ook al zon gehad en de plantjes in de tuin krijgen knopjes zodat ik nu ook weet dat het toch een beetje voorjaar wordt. Dat vind ik erg fijn want dan kan ik weer vaker buiten en in het zonnetje liggen.

Knuffeltjes

In een jaar zitten verschillende maanden en nu heet de maand februari. Niet dat ik als katermans aan maanden en tijden doe, dat is meer iets voor mensen natuurlijk. Alleen is er in deze maand wel een speciale dag en dat is op 14 februari. Dan is het namelijk Valentijnsdag.

Mijn mensen hebben uitgelegd wat dat is. Op die dag kun je andere mensen of dieren want die mogen natuurlijk ook meedoen, een kaartje of een cadeautje geven. Gewoon omdat je ze lief vindt. Dat is dan extra speciaal en dan kun je bijvoorbeeld iets kiezen waar hartjes op staan. Gewoon om de ander te laten weten dat je aan ze denkt of omdat je ze super lief vindt. Dat is toch wel een goed idee om te doen, vinden jullie ook niet? Dan weten anderen ook dat je aan ze denkt. Je hoeft dan niet per se je naam op de kaart te zetten maar dat mag natuurlijk wel. Als je daar te verlegen voor bent, dan mag het op die dag ook zonder naam. Dat is best een beetje spannend natuurlijk. Ik weet niet of ik een kaartje krijg maar ik vind het allang best als ik maar een knuffel en wat lekkers krijg. En de rest natuurlijk ook want die horen er allemaal bij. Ik ben wat dat betreft niet zo moeilijk en snel tevreden, zeker als er snekkies aan te pas komen.
Nu was het pas dus nog geen Valentijnsdag maar toen was er toch wat met de post gekomen en het zat in een doosje. We hebben van een lieve vriend een mooi pakket met allemaal spulletjes gekregen. Mijn vrouw ging het open maken maar ze zei nog wat over plakband en dat er zoveel omheen zat. Nu ja…ze had de grootste moeite om het open te krijgen maar het is gelukt hoor. Ik vond het zelf natuurlijk wel steeds spannender worden omdat we zolang moesten wachten voordat ze het eindelijk open had. Maar goed, er zaten (hebben wij ff mazzel) snekkies in voor ons en voor de konijntjes en ook wat lekkers en leuks voor onze mensen. Maar het mooiste van alles waren toch wel de knuffeltjes die erin zaten!

Slaapplekjes

Zoals jullie misschien weten is ons konijnenvriendinnetje Kimmie vlak voor kerst een sterretje geworden. Ze at niet meer en toen mijn mensen naar de witte jas gingen met haar, is ze daar ingeslapen. Dat was heel verdrietig en we missen haar erg. De andere twee konijntjes hebben elkaar nog gelukkig maar ze vinden het best raar en vooral niet leuk dat Kimmie er niet meer is. Kimmie was dan wel een langoor maar we waren vriendjes want we gaven elkaar neusjes door het gaas van hun konijnenhuis heen. Om ons te troosten hebben we twee mooie knuffels gekregen die een heel speciale plek in huis gekregen hebben zodat we er iedere dag naar kunnen kijken. Voor de foto heeft mijn man ze even in mijn mandje gezet maar nu staan ze in de kast. Zo denken we nog steeds aan haar en we zwaaien ook elke avond even. Ook naar alle andere sterretjes natuurlijk. We zijn wel super blij met de cadeautjes en vinden het heel erg lief dat we deze gekregen hebben.

Ik ben de laatste dagen een beetje op zoek naar andere slaapplekjes in de kamer om uit te proberen. Ik lig veel op de bureaustoel (en ja, Kever die draait inderdaad rondjes als je zelf beweegt, dat vroeg jij pas toch) maar ook op de plank aan de muur. Daar staat Siepie ook op maar ik pas er nog best bij. Enne het kaartje dat nog aan Siepie zat is er nu af hoor. Dat waren ze vergeten eraf te halen. Best dom toch? Maar nu staat ze daar mooi te zijn en ik vind het een fijne plek om te slapen. Hoog, lekker zacht op een dik kussen en warm tegen Siepie aan. Wat wil je als katermans nog meer…lekker dromen en doezelen is toch perfect?

Knuffels van Lucky