Gisteren, 11 september 2021, was het een jaar geleden dat ons lieve Bolletje naar de sterren reisde.
Het lijkt al weer zo lang geleden, en toch ook zo kort. Eigenlijk verwacht ik nog steeds dat hij op een dag weer binnen komt lopen, met zijn kromme beentjes en zijn halve oor. Tegelijkertijd weet ik dat dat niet gaat gebeuren.
Maar er gaat geen dag voorbij dat we niet aan hem denken en over hem praten. We huilen nog steeds om hem. Hij wordt nog net zo erg gemist als op de eerste dag na zijn dood.

Liefde

Ik heb lang zitten ploeteren op deze blog. Soms in tranen, op andere momenten met een glimlach. Met tussendoor steeds Kever die aandacht wil, en krijgt natuurlijk. Alles loopt door elkaar heen. Verdriet om Bol, vreugde om Kever.
Juist ook door Kever ben ik me er bewust van hoe Bol ons heeft geholpen. Bolle leerde ons ons hart weer open te stellen na de dood van Pop, Grote Beer en Molly. Hij leerde ons dat liefde steeds weer opnieuw kan bestaan. Dat het elke keer anders is, maar elke keer prachtig. Ook al hoort er weer een verlies bij, ooit.
Als Bolle opnieuw durfde lief te hebben, dan moeten wij dat toch ook kunnen?
Ik geloof dat Bolle mij Kever heeft aangewezen. En zo wonen we nu voor de tweede keer samen met een grotendeels brits korthaarkater met een vreemd gevormd lijf. Met een intens lief en zacht karakter. Ook al verschillen Kever en Bolle verder totaal van elkaar.

Vertrouwen

Pas terugkijkend zie ik ten volle hoe groot voor Bolle de stap moet zijn geweest om mensen weer te vertrouwen. Zoveel dingen die voor Kever heel gewoon zijn waren voor Bol heel moeilijk. Kever heeft een basisvertrouwen in zichzelf, en in anderen. Dat had Bol niet. Bol durfde niks meer te verwachten.
Ook zie ik hoeveel dichter Bol bij het oerleven van katten stond. Hij kon prima vechten als dat nodig was, probeerde in het begin de buurhond weg te krijgen, beet ratten binnen een paar seconden dood en kon zelfstandig buiten overleven. Dat zijn allemaal dingen waar je niet voor bij Kever aan hoeft te komen!

Zachtmoedig

Bolle was veruit de dapperste en meest zachtmoedige kat die ik ooit heb gekend.
Een kat die zo kapot was gemaakt dat hij liever buiten wilde leven dan met mensen. Een kat die zo mishandeld was dat hij niks meer uit zichzelf durfde te doen. Een kat die bij alles wat hij deed verwachtte dat hij klappen of schoppen kreeg, ook bij ons.
En toch was hij zo lief voor onze oude dame Molly. Met eindeloos geduld begeleidde hij haar overal en altijd. Hij heeft haar een jaar lang nog gezocht, nadat ze een ster was geworden.
Hij was zorgzaam voor zijn kinderen, waarvan er een eentje nog steeds langskomt.
En hij was zo lief voor ons, zijn mensen. Hij bracht ons een levende jonge rat bracht om mee te “oefenen”. Hij waste ons en gaf kusjes. Hij sliep in zijn laatste dagen met zijn kop in mijn hand.

De kattentherapeute die we in het begin hebben gevraagd om ons te helpen zei dat katten met een verleden zoals Bol maar 1 á 2 procent kans maken om te kunnen leven als huiskat. Gelukkig hoorde Bol bij die paar procent. Dat zegt al heel wat over zijn moed.

Spelen

Maar Bol was ook een hele slimme, grappige kater. Hij kon door zijn vreemde bouw belachelijk ver en hoog springen, en deed dat ook graag als we speelden. Hij was dol op zijn veren, waarmee we tot vervelens toe “moesten” spelen. Hij surfde vol overgave meters over zijn tasjes, geen idee hoe we daar ooit op zijn gekomen. Hij was dol op catnip, en kwijlde dan bij het leven. En hij vond het heerlijk als hij klapzoenen bovenop zijn kop kreeg, die hij scheef hield zodat je er makkelijk bij kon.
In de zomer genoot hij van het grasveldje in zijn tuin en zijn eigen stoel, in de winter van de vensterbank boven de verwarming en het bed. Als er sneeuw lag ging hij voor geen goud meer naar buiten.
Hij was lief voor andere katten, als ze zich maar netjes gedroegen.
Vogels liet hij met rust, er zijn hier in de tuin meerdere nestjes merels opgegroeid met het idee dat katten ongevaarlijk zijn. De halsbandparkieten in de binnentuinen sloofden zich op een gegeven moment speciaal voor hem extra uit, vlakbij hem, waar hij dan met grote ogen naar lag te kijken.
Nog steeds staan we soms in de keuken en denken “Opletten, want Bol komt zo binnenscheuren!” Dan kwam hij met een klap door het luikje rennen en rende meteen door naar de slaapkamer. Klaar om (wéér…) met de veer te spelen.

(tekst gaat verder onder video)

De goede tijden

En net toen we dachten dat alles op zijn plek was gevallen werd hij ziek. We hadden hem zoveel meer tijd met geluk en liefde gegund.
Aan die laatste week kunnen zowel Jeroen als ik nog steeds niet goed terugdenken. De angst, de hoop, de twijfels, en ten slotte het besef dat het voorbij was.
We drukken het weg, en proberen aan de goede tijden te denken.

Bolle. Een kat die geen naam had, waarvan helemaal niks bekend was, is iemand geworden. Veel mensen hebben hem zijn blogs gelezen. Hij is gezien voor de prachtige ziel die hij was.
Nogmaals wil ik Bertje en mevrouw Bert bedanken voor die kans.
En ik wil ook nog een keer iedereen bedanken die met ons meeleefde. Dat was heel erg troostend.
En ik wil Bolletje zelf bedanken, dat hij ons uitkoos. Zijn vertrouwen was een kostbaar geschenk, dat we altijd bij ons dragen. Hij zit voor altijd in ons hart.

Het geluk om Bolle gekend te hebben weegt toch nog altijd zwaarder dan het verdriet.
Ik zou het zo weer overdoen, wel duizend keer.

Vorige week hebben mijn mensen en ik zoveel goede tips gekregen voor mijn buik, we willen iedereen heel erg bedanken!, mijn mensen gaan nu uitzoeken hoe ik heb beste slank kan worden met een goed diejeet, dat hoeft niet snel want langzaamaan is het beste als het om je slank gaat, en we hebben de tijd hoor, want ik woon hier nu pas vijf maanden, dat is best lang maar ook best kort, want ik wil zeker nog wel tien jaar hier blijven wonen, en dat willen mijn mensen ook graag, dus we zijn het eens op dat PUNT.

Ont-wikkeling

Ik foel me al heel anders dan toen ik hier net was, en mijn mensen foelen zich ook anders zeggen ze, we kennen elkaar nu best goed en we vertrauwen elkaar, maar toch gebeurt er nog van alles tussen ons, dat heet ont-wikkeling en ont-wikkeling blijft altijd door gaan, legde mijn vrouw me uit, dat haudt nooit op, ze zegt dat je soms zomaar ineens merkt dat je nóg een beetje meer van elkaar haudt, ook al denk je dat dat haast niet kan, dat je elkaar nóg beter gaat leren kennen en nóg meer gaat vertrauwen, zooo heee dat lijkt me echt helemaal top, zau dat echt kunnen?, ja hoor zei mijn vrouw, denk maar aan gisteren!, o ja dat is een goed PUNT.

Trots

Tot nu toe durfde ik nog niet met mijn mensen tegelijk in de tuin, als zij de tuin in gaan ren ik altijd snel naar binnen, maar gisteren had mijn vrouw de deur open laten staan en zat ze zelf op de grond in de tuin, ze praatte zachtjes tegen me en na een hele tijd op het trappetje te hebben zitten kijken durfde ik zomaar naar haar toe te lopen, ik pakte een stukje kouwstik uit haar hand en ging vlakbij haar zitten, ze heeft me geaaid en ze zei dat ze helemaal trots op me was, dat ik een grote Keeftijger ben die zoveel durft, ik ging naast haar liggen op de tegels en ik kreeg ook nog allemaal kusjes, daarna hebben we binnen gerend, mijn vrouw en ik, en met de balletjes gespeeld, we waren helemaal vrolijk en blij, het was echt PUNTgaaf.

Mijn vrouw zei: Zie je wel, zo ont-wikkelt onze relaatsie zich, jij durft elke dag meer en we groeien steeds meer naar elkaar toe, zo noem je dat, dat gaat vanzelf, daarvoor hoef je alleen maar op elkaar te letten en voor elkaar te zorgen en met elkaar te knuffelen en dan gebeurt dat vanzelf, mooi is dat hè?, ja dat is zeker mooi, maar ik vind dat je elkaar ook een kouwstik moet geven, ook al zeggen mijn mensen dat ze geen kouwstiks hoeven, maakt niet uit dat eet ik ze wel, ik hoop echt heel erg dat onze relaatsie net zo groot gaat groeien als mijn buik, mijn vrouw zegt Nau… dat is wel héél groot maar dat gaat vast lukken , zet daar maar zo een streepPUNT!

Zwaaien

En toen kreeg ik heel droevige letters, van mevrouw Bende van Zes, dat de Bende nu maar met zijn vijven is want Bas is een prachtige ster geworden, zijn buik was ziek en kon niet meer beter worden, o wat verdrietig! lieve Bas ik ga naar je zwaaien en ik weet zeker dat Bolle en alle andere sterren op je gewacht hebben, en ik hau voor altijd een likwit snekkie voor je achter mijn wang en ik vergeet je nooit!, en ik stuur heeeeeel veel lieve kopjes naar mevrouw Bende en Oliver, Juultje, Kruimel, Bikkel en Bjarne om ze een klein beetje te troosten!!

Toen ik bij mijn mensen kwam wonen was ik best heel slank, ook omdat ik toen nog niet zo lang geleden was geopereerd, maar nau ik al bijna vijf maanden hier woon zeggen mijn mensen en de dierendokter dat ik te dik ben geworden, mijn buik is nau bijna net zo als die van Bolle, dat is prachtig vind ik, maar voor mijn gezond en mijn slank is het beter als mijn buik kleiner wordt, ik ben al een tijd op diejeet, ik krijg spesjale brokken dat mijn buik weer slank wordt, het zijn prima brokken alleen krijg ik er veel te weinig, maar weet je wat zo biesonder is?, mijn buik wordt niet kleiner maar is juist nog een beetje groter geworden, mijn mensen zeggen soms dat ze er een PUNThoofd van krijgen.

Sierene

En toch heb ik altijd honger, echt waar hoor!, en als ik niks te eten krijg, weet je wat ik dan doe?, ik zet mijn sierene aan, nau en die kan hard!, en mijn sierene blijft aan, net zolang tot ik een paar brokjes krijg, het maakt me niks uit hoelang dat duurt, mijn mensen zeggen weleens iets over achter het behang plakken, maar we hebben helemaal geen behang, en trauwens, brokjes achter het behang plakken, wat zau daar nau het PUNT van zijn.

Ik heb vier puusels gekregen zodat ik langzamer ga eten, ze zijn met vakjes of tunneltjes, zooo heee en dat is moeilijk!, ik snap het alleen als mijn vrouw laat zien dat ze de brokjes erin doet, maar als de brokjes stil liggen zie ik ze niet en pak ik ze niet, daarom hebben mijn mensen een eierdoos gevraagd aan de buren, ik moet mijn brokjes uit die kuiltjes halen, maar dat kan ik echt niet! ook niet als het de hele nacht blijft staan, mijn vrouw maakt wel eens een grapje, ze zegt dan dat ik niet het helderste lampje uit de doos ben, maar ik kan toch zeker niet weten dat er brokjes in de kuiltjes zitten, vooral niet als ze helemaal onderin de PUNT zitten.

(tekst gaat verder onder de video)

Tips vragen

Mijn vrouw zei: Keef misschien is het een goed idee dat je om tips vraagt, ja dat doe ik, ik wil dus graag weten of andere katten tips hebben hoe ik meer eten kan krijgen, “NEE!!” roept mijn vrouw, “hoe je af kan vallen!”, okee dus ik vraag hoe ik slanker kan worden en toch geen honger heb, ik doe al aan rennen en springen, ik krijg minder diejeetbrokken dan ik mag zegt mijn vrouw (zie je wel, dat dacht ik al!) ik krijg wat meer natvoer want dat is beter voor je slank en dat telt mijn vrouw ook bij het eten op natuurlijk, ik krijg één kouwstik op een dag, maar mijn buik wordt nog steeds groter en ik heb toch steeds honger, met zo een streepPUNT!

Veel katten weten meer dan eentje, mijn mensen en ik hopen dat jullie een gauden tip hebben, en ik hau jullie natuurlijk op de hoogte hoe het gaat met mijn buik, dus daarom zet ik hier geen punt maar een KOMMAA

Bijna elke kat speelt graag, ik ook, alleen moest ik het wel eerst leren, nau denk je misschien: Iedereen kan toch spelen?, maar toen ik hier net woonde was ik bang voor al het speelgoed dat er was, alleen balletjes snapte ik, als mijn mensen ze gooiden rende ik door het hele huis, dat was geen PUNT.

Veren

Maar mijn vrouw liet me een keer veren en glimspul aan een stokje zien, zooo heee ik kroop meteen weer onder het bed, zo bang was ik, mijn vrouw heeft dat stokje laten liggen en toen ben ik op een afstand ging staan snuffelen, ik durfde het niet aan te raken, mijn vrouw deed het voor, ze raakte het stokje aan en zei Kijk maar er gebeurt niks, maar ik durfde het pas na een tijdje, heeeeeeeel voorzichtig deed ik met één poot de veren aanraken, en pas toen ik echt zeker wist dat het niet gevaarlijk was durfde ik er aan te snuffelen, nau spelen we er elke dag mee!, zo ging het ook met speelgoedmuisjes, die vond ik zo grieselig!, nu ben ik er niet meer bang voor hoor, vooral als ze van gladde stof zijn vind ik ze leuk, mijn mensen gooien ze en ik vang ze soms, of ik pak ze bij het PUNTje van hun staart.

Spelen

Mijn mensen waren gewend dat een kat niet durfde te spelen want dat had Bolle ook, dat kwam omdat hij mishandeld was, dat vind ik zo erg, wie doet zoiets nau?!, maar Bolle was dol op zijn veren en zijn tasjes, mijn vrouw dacht dat het voor mij misschien ook leuk zau zijn om met de veren en tasjes van Bolle te spelen, ze legde twee tasjes neer, pakte een veer en ik werd meteen SuperKever, ik snapte waar de tasjes en de veren voor waren en ik was helemaal niet bang ervoor, ik ging surfen op het tasje, ik sloeg erop, ik beet de veer, ik vond het echt geweldig, mijn vrouw zegt dat Bolle heeft gezorgd dat zijn veren niet ver-waarloosd worden, en dat ze blij is dat ze weer elke dag met veren moet spelen en dan lacht ze een beetje, net alsof ze er geen zin in heeft, maar dat kan niet want de veren zijn altijd een hoogtePUNT van de dag.

Sierene

Spelen is goed voor mijn buik, want die wordt een beetje te groot, dat komt omdat ik vind dat ik altijd honger heb, mijn mensen zeggen dat dat niet kan, maar ik tetter van wel, eerst tetter ik zacht en dan hard en dan weer zacht, zo ga ik door, ook ga ik mijn vrouw de hele tijd kopjes geven, daarna ga ik heen en weer lopen met mijn siereene aan, dat kan ik lang volhauden hoor, net zolang tot mijn mensen er een PUNThoofd van krijgen.

Voor mijn slank

Met eten krijg ik niet altijd mijn zin, soms krijg ik gewoon niks, erg hè?, maar spelen mag ik altijd, gelukkig maar, ik vind spelen leuk, vooral ook in de nacht, mijn mensen zeggen dat ze dan slapen, als ik ga tetteren en rennen doen ze net alsof ze me niet horen, nau dan speel ik wel in mijn eentje, ik ren door het huis, ik vang zelf mijn balletjes, ik bijt mijn veren, ik tetter en ik ben vrolijk, het is goed voor mijn slank, daarna ben ik moe en ga ik slapen, en in de ochtend ben ik meteen weer klaar om te spelen met mijn mensen en de veer, ook al mag ik dan niet altijd eten, achter spelen hoef ik gelukkig nooit een PUNT te zetten

Mijn mensen moeten altijd lachen om mijn hoofd, want ik heb grote ronde wangen, net alsof ik twee pingpongballen in mijn wangen heb zegt mijn vrouw, ze heeft me uitgelegd hoe dat komt, het komt door de hor-monen, testos-teron, zo heet dat, ik heb geen idee wat dat is maar mijn vrouw zegt dat het iets is van jongenskaters, en het zorgt dat je de hele tijd kindjes wilt maken en gaat vechten met andere katermannen om te kijken wie de baas is, wat een gedoe zeg, ik moet er niet aan denken! wat is daar het PUNT nau van.

Hor-monen

Door die grote wangen kunnen andere katten zien dat je een grote gevaarlijke katermeneer bent, ik ben zelf helemaal geen gevaarlijke katerman hoor, ik ben juist schrikkerig en gefoelig, toen ik net hier kwam wonen beet en krabde ik wel maar dat was omdat ik bang was, en bovendien had ik toen nog veel hor-monen in mijn lijf, want ik ben pas in het asiel geopereerd, toen ik al 8 jaren was, daarom heb ik dus die grote wangen gekregen en die blijven ook, die gaan niet meer weg, logies want ik blijf natuurlijk een kater ook al ben ik geopereerd op één PUNT.

Nau is het zo dat als je dingen hebt gefoeld en gedaan je je dat kunt herinneren, dus als je weet hoe je kindjes moet maken kan het zijn dat je het blijft proberen bij een damespoes die dat wil, ook al ben je gekastreerd, dus het zau kunnen dat ik dan misschien zomaar bovenop een damespoes klim zeggen mijn mensen, nau echt waar zo iets geks heb ik nog nooit gehoord!, daar begin ik niet aan, PUNT uit.

Damespoes

Hier vlakbij woont een kleine damespoes, juffrouw Mier, zij wil soms kindjes, dan gaat ze roepen om een katerman, Bolle heeft er ook wel eens over geschreven, toen ik net naar buiten mocht van mijn mensen hoorde ik haar roepen en ik ging keihard loeien binnen, ik moest en zau naar buiten, de eerste keer dat mijn mensen keken stond juffrouw Mier voor mijn gaaas en snuffelden we aan elkaars neus, toen ze na een paar minuten kwamen kijken, was juffrouw Mier zomaar over mijn gaaas heen gesprongen, zooo heee en ik was bang!! ik stond helemaal tegen de muur aan en had me kleingemaakt, mijn mensen zeiden Kom maar snel binnen Keef, dus dat deed ik, ik was geschrokken van mijn neus tot in het PUNTje van mijn tenen.

Bewaren

Mijn mensen zeggen dat ik dan wel grote wangen heb, maar dat ik toch niet presies weet hoe ik met dames om moet gaan, jawel dat weet ik toevallig heus wel, je moet ze netjes gedag zeggen en je kan vragen of ze een kouwstik willen, net als bij jongenskaters, het is gewoon presies hetzelfde, zie je nau wel dat ik het weet?, ik vind poesendames lief maar ze moeten niet over mijn gaaas heenspringen want daar word ik bang van, mijn vrouw zei blijf jij nau maar bij je liefde voor kouwstiks Keef, ja dat doe ik ook, zooo heee daar ben ik dol op!, en weet je wat zo biesonder is?, ik heb hele grote wangen om ze in te bewaren, die wangen hebben niks met kindjes en hor-monen te maken vind ik, die zijn voor kouwstiks met zo een streepPUNT!!