Ik ben een bescheiden katerjongen. Dat komt door mijn verleden, maar ook gewoon door wie ik ben. Mijn vrouw zegt dat ik altijd tevreden ben.
Ja, en waarom zou ik dat niet zijn? Ik krijg alles wat ik wil van mijn mensen, en ik hoef nooit ergens om te vragen. Dat vind ik trouwens ook best moeilijk, om iets vragen.
Uit mezelf
Toen ik net bij mijn mensen woonde, deed ik niets uit mezelf. Dat durfde ik niet.
Als mijn eten op was, wachtte ik netjes tot ik weer iets kreeg.
Als ik op bed werd getild, bleef ik daar zitten. Want ik wist niet of ik er weer af mocht.
Ik pakte nooit zelf speeltjes om mee te spelen. Want ik wist niet zeker of ze wel voor mij waren.
Ik ging nergens in huis snuffelen, en ik klom nergens bovenop. Ik was de hele tijd bang dat ik straf zou krijgen, omdat ik iets fout deed. En straf, dat kende ik nog wel van vroeger.
Ik mocht ineens alles, maar ik durfde niks.
Nu woon ik al meer dan drie jaar bij mijn mensen. Ik voel me veilig.
En toch vraag ik bijna nooit om iets.
Mijn mensen zeggen dat ze nog nooit een kat hebben meegemaakt die zó beleefd is!
Popje
Dat was met Pop en Beer en Mol wel anders, zeggen mijn mensen.
Vooral Popje kon ei-gen-wijs zijn.
Hij wilde altijd dat mijn mensen naast hem stonden als hij aan het eten was. Dat vond hij gezellig. Ook ’s nachts. Hij had wel altijd brokjes staan, maar maakte toch mijn mensen wakker.
Eerst heel lief, met kleine hoge geluidjes. Hij ging over ze heen lopen op bed en heel hard spinnen en kopjes geven. Daarna klom hij op de klerenkast en gooide alle spullen ervan af, één voor één. En als dat nog steeds niet werkte, liep hij naar de snoeren van de lampen en ging daar in bijten en aan krabben. Mijn mensen hebben een soort dik spul om de snoeren gedaan, maar daar krabde Pop gewoon doorheen.
Mijn vrouw vertelde me dat het gevaarlijk is om in elektriese snoeren te bijten. Daar kun je krullen van krijgen, zei ze.
Dus stonden mijn mensen altijd op, als Pop dat deed.
Als Pop het ergens niet mee eens was, rolde hij het kleed in de woonkamer op.
Als hij geen eten kreeg (hij was net als ik, een héél klein beetje te rond) ging hij naar buiten en kwam even later terug met een blaadje, of een takje, of een steentje. Dat gaf hij aan mijn mensen. Die waren daar natuurlijk blij mee, en zeiden “dank je wel, Pop!” Daarna liep hij naar zijn lege etensbakje en keek naar mijn mensen. Dat werkte altijd, zeker bij mijn vrouw.
Pop kreeg altijd zijn zin.
Molletje
Mijn Molletje wilde in het begin alleen door mijn man gekamd worden.
Als mijn vrouw haar probeerde te kammen, sloeg ze HOPLA! de kam of borstel uit haar handen.
Best stoer, vind ik eigenlijk wel.
Ze wilde niet dat mijn mensen niesten, of hoestten of lachten. Maar het ergste vond ze het als ze de hik hadden. Daar werd ze boos van.
Als mijn Mol iets niet wilde, of juist wel, ging ze heel hard mauwen. Mijn mensen zeiden altijd dat ze dan ging loeien. Terwijl ze natuurlijk helemaal geen koe was!
Ook mijn Molletje kreeg altijd haar zin.
GroteBeer
GroteBeer wilde niet dat mijn mensen, of andere mensen, op de bank gingen zitten. Als iemand dat toch deed ging hij ze aan zitten staren. Hij sprong op de bank, en deed alsof hij niet had gemerkt dat er iemand op zat. Dan zuchtte hij heel diep, en sprong er weer af. Dat kon hij net zo lang vol houden als nodig was. Daarom mocht er, behalve Beer, niemand op de bank.
Beer sliep in een kartonnen doos, in bed bij mijn mensen. Midden op het bed. Maar soms wilde hij ook náást zijn doos slapen. Dan hadden mijn mensen bijna geen ruimte. Maar Beer liet zich niet opzij schuiven.
Ook Beer kreeg altijd zijn zin.
Priep?
En ik? Ik durf nu soms te laten weten dat ik iets wil. Natvoer, of knuffels, of andere brokjes. Dan ga ik bij mijn man of vrouw zitten, en kijk ik ze aan. Ik maak hele grote ogen en ik hou mijn hoofd scheef. Ik zeg met mijn hoogste stem “Priep?” En ik beweeg mijn hoofd een beetje, van de ene kant naar de andere maar altijd scheef.
Raad eens wat er dan gebeurt?
Ja, inderdaad. Ik krijg ook altijd mijn zin.
Weet je wat ik denk? Waarschijnlijk hoort het zo, dat je als kat je zin krijgt. Anders zouden mijn mensen dat toch zeker niet de hele tijd doen? Het lijkt me eigenlijk ook wel logies.
Maar volgens mij weten nog niet alle mensen dat dat zo is. En daarom heb ik dit stukje geschreven. Speesjaal voor mensen die meelezen met hun kat. Dan weten ze nu dat katten altijd hun zin horen te krijgen!
Hallo Bolle,
Yes jij schrijft me toch een goed verhaal van hoe het moet, benne ikke effe blij dat vrouwtje en ikke altijd samen de schrijfjes lezen. Ikke heb vrouwtje eens goed in de ogen gekeken en miauw gedaan van zo is het en zo zal het horen hoor.
Ikke kan er ook wat van hoor. Als ik vind dat het mijn tijd is voor spelen, knuffelen of eten en wat te denken van een lekker snoepje, nou dan trek ik mijn truckjes doos open en ikke win meestal hoor.
Ikke ben goed ik voor haar neus te gaan zitten en met mijn poot en kopje zachtjes over vrouwtjes snuit te gaan, wil ze niet kijken nou dan de volgende stap. Met mijn poot ga ik naar haar neus en trek dan die naar mij toe zodat ze me eggies wel moet aankijken. Vrouwtje kan dan niet streng kijken, ze moet altijd weer lachen om mijn ondeugende snuit zegt ze.
Maar soms is ze ook wel heel streng hoor. heb ikke net mijn eten gehad en probeer ik nog een bordje eten te krijgen, maar als ik mijn portie op heb zegt ze streng. Nee Jip het is op en klaar. Die vrouwtje is me toch niet goed wijs geloof ik, want ik benne helemaal nog niet klaar met eten en de kast is nog meer als genoeg. Maar Bolle het lukt me dan niet om nog wat te krijgen, jij onze favoriete sportbrokken die staan er natuurlijk wel, maar net als iedere kat die op zijn maatje bontjas moet letten heb ik niet altijd zin in die brokken.
Bolle dat jij bescheiden bent in vragen snapper ik wel hoor, altijd blijft het verleden van je ergens in je koppie zitten en jij bent en blijft voorzichtig dat je weggestuurd wordt. Nou dat zal eggies niet gebeuren hoor, jouw mensen zijn stappel gek met je en die zullen dat dus nooit doen.
Mijn vrouwtje maakt wel eens een opmerking of het niet een goed idee is om een katten krantenwijkje te gaan lopen, kan ik een bijdragen doen in de pot met centjes, Nee vrouwtje heb ik gemiauwd dat kan niet. Ikke heb het veel te druk met controle doen van het buiten gebeuren en jou meehelpen hier in huis met in de weg lopen of zitten.
Och Bolle we zijn allemaal wel ieder op zijn eigen manier een stel boefjes en als we dat niet zouden zijn dan is onze vrouwtje en baasje heel bezorgt hoor.
Zo nu ga ik maar eens mijn huistaakjes doen, wie weet verdien ik dan nog een snoepje. Jij een hele fijne dag en vast en zeker op je landgoed. Vrouwtje wil jou veel knuffels geven en die stuur ik dan ook zeker naar jou toe.
Grote poot en kopje van je racemaatje en grote vriend Jip.
Dag Jip, mijn vrouw zegt dat ze blij is dat ik niet jouw truukjes kan doen! Als ik dat zou doen, zo met een pootje langs het gezicht van mijn vrouw, dan zou ik altijd mijn zin krijgen. Dat krijg ik nu ook, maar mijn vrouw zegt dat ze dan flauw zou vallen omdat ze het zo lief vindt wat jij doet! Ze snapt niet dat jouw vrouw je ooit iets kan weigeren.
Gelukkig denk ik dat dat ook niet zo vaak gebeurt. Maar toch, je krijgt soms geen eten meer terwijl je dat nog wel wilt. Dat heb ik hier ook. Dan heb ik diejeetbrokken staan, maar dat is geen eten vind ik. Weet je wat bij mij altijd goed werkt? Ik ga heel stilletjes mijn diejeetbrokken eten. En dan zegt mijn vrouw “och Bol, dan heb je echt honger, kom maar, je krijgt iets anders”. Het werkt niet altijd, want soms laat ze me gewoon die brokken eten zonder dat ze iets zegt. Erg hè?!
En Jip, een krantenwijk? Maar je kunt niet bij de brievenbussen. Misschien wel als je op je achterpoten staat, maar dan kun je niet ook nog de krant vasthouden. Dus dat kan helemaal niet!
Ik lig nu in mijn tuin, ook al schijnt het zonnetje niet. Maar ik moet toch de boel een beetje in de gaten houden.
Een heel lief kopje terug voor jou en je vrouw, en wil je je vrouw alsjeblieft bedanken voor de knuffels? Een poot terug van je vriend en Formule2-kooleega Bolle.
Oooooh bolle. Oepsie… zur Bolle😀😀
Natuurlijk moeten wij krijg wat we wil. Wij zijn katten!!
Soms heb ik geen trek in blik en dan ga ik zeuren en drentellen net zolang dat ze doorkrijgt dat ik eggies geen blik wil. En dan gaat zij vis in de magnogwat gooien😸😸
Maar ooooh wat spreek jij vol liefde over je wolkjesvrienden. En wat waar ze mooi❤❤❤
Ikjes ga dinsedag oof poekie praat. De silferblauwe poezengranddame voor mij. Ooooh wat zij flikte… hihihi😂😂
Dat durf ik niet hoor.
Kusje op je wang😽😽
Dag Prinses Katrientje, als ik Zur Bolle ben ben jij Leedie Katrientje! Want je bent toch een prinses!?!
Je hebt gelijk dat wij altijd moeten krijgen wat we willen. Omdat we katten zijn.
Gelukkig dat dat bij jou thuis ook zo gaat. Zeker als je 17 bent mag je alles eten wat je wilt. Drentellen is ook goed om te doen, maar dat durf ik niet. Ik ben bang dat mijn mensen dan over mij gaan vallen, en dat vind ik eng. Maar het werkt bij jou altijd goed, want je mensen merken dat het seerieus is. Dat je vis wilt. Is dat lekker, vis uit de magnowatdinges? Misschien moet ik dat ook eens vragen.
Dank je wel dat je Popje, Beer en mijn Molletje mooi vindt! Ik ben heel benieuwd naar Poekie. Want ik wist niet dat er dingen waren die jij niet durft!
Dank je wel voor het kusje, en een heel lief kopje terug voot jou van Bolle.
Ooooh zur bolle. Vis uit de magnogwat is heeeeel lekker. Ik hep dan een groene plestik bakje met deksel. En dan doen ze de vis en beetje waater er bij en 8 minuten later pinggggg. Klaar. En lekker joh. Maar ik krijg het nooit meteen 🙁
Het moete eerst af van je koel.
Dank je wel Leedie Catherine (dat is engels voor Katrientje, zegt mijn vrouw!), dat je uitlegt van de magnogwat vis! Ik ga vragen of mijn mensen dat ook willen doen voor mij. Ooo, maar dat wachten tot je het kan eten is vast moeilijk. Dat heb ik met mijn blokjes hart uit de dipevries. Dan zijn ze IJSkoud en daarom moet ik dan wachten. Daar kan ik best zenuwachtig van worden!
Hoi Bolle, wat een mooie foto van jou, vrouw zegt dat je fotogeniek bent, wij weten niet wat dat is maar het is vast iets goeds.En wat een mooie foto’s ook van je andere vriendjes. Wij krijgen ook altijd onze zin. Soms zit vrouw lekker op de bank te lezen en dan wil Oliver een knuffel en dan gaat hij gewoon op het boek zitten, dan legt vrouw altijd het boek weg om even een partijtje te knuffelen. Of als we miauwen om aandacht, dan komt vrouw altijd kijken wat er aan de hand is. Op het grote bed hebben wij altijd de beste plekjes. En als we een speeltje hebben dat we fijn vinden, zoals de wiew zakjes, dan koopt onze vrouw altijd weer nieuwe. Als we het eten niet lekker vinden, gaat ze ander eten kopen, net zolang tot ze iets heeft wat we wel lusten. En als we ziekjes zijn, gaat ze met ons naar de dokter. Dat vinden we natuurlijk niet zo leuk, maar ze doet het voor ons, omdat ze dan bezorgd is.
Vrouw zegt wel eens tegen ons “willen jullie een lekker kopje thee voor mij maken”? Maar dat gaan wij natuurlijk niet doen, wij hebben net als Jip onze eigen taakjes, daar hebben wij het druk genoeg mee. En eigenlijk zijn wij natuurlijk gewoon de baas in huis, wij laten vrouw denken dat zij dat is, maar wij weten wel beter. hihihi
Dit was het weer voor vandaag Bolle, je krijgt een hele dikke knuffel van onze vrouw en van ons natuurlijk , groetjes van Bas, Bjarne , Oliver , Kruimel en Bikkel
Dag Bas, Bjarne, Bikkel, Kruimel en Oliver, dank jullie wel dat jullie de footoos mooi vinden! Mijn vrouw noemt me vaak een plofkop. Omdat ik een groot hoofd heb, zegt ze. Ik weet niet of dat zo is hoor, ik heb dit hoofd altijd gehad.
Goed dat jullie ook altijd jullie zin krijgen thuis. Het is presies zoals jullie het zeggen: jullie zijn de baas. Dat hoort ook zo, Zo is dst nu eenmaal als je een kat bent. Dan ben je e allerbelangrijkste persoon in huis.
Mijn vrouw vroeg zich af of jullie vrouw nog wel in bed past, als jullie de beste plekjes hebben. Toen Pop, Beer en mijn Molletje hier woonden moesten mijn mensen soms heel raar slapen. Mijn mensen zeiden weleens “hebben jullie liever dat we ONDER het bed slapen, dan hebben jullie meer ruimte”. Maar dat zou ongezellig zijn, toch?
En natuurlijk kunnen jullie geen thee zetten. Dat mag geeneens, want dat is gevaarlijk! Ik heb ook geen tijd om dat soort dingen te doen, want ik moet patroejeren in mijn tuin.
En ik kan niet alles in mijn eentje!
Willen jullie je vrouw bedanken voor de knuffel? En een heel lief kopje voor jullie allemaal van Bolle!
Ooh Bolle,
mij vrouw heb het geleeze, ik heb het gevraag van mij eigen. Ze zeg ja Loes assie dat wil dan doe ik dat. Nu zittie met ze kop tusse ze hande …
Bolle jij heb gelijk, wij krijg altijd onze zin. Van me eigen ben ik verleege en bescheide alleen assie eete meebreng. Dan wil ik mij eete meteen Bolle en ik laat mij eigen hoore. Dan kan ik best hard miaaauwe en mij vrouw weet dan hoe laat zij is. Nou maak mij niet uit hoe laat, dan kruip ik uit mij eigen sjulp.
Zusje krijg ook altijd ze eigen zin.. Anders spring ze bij mij vrouw in ze nek, nou dan wil mij vrouw wel.
En Floris, hij miaauw assie het niet meer weet en assie iets wil en assie honger heb. Dat is zo assie ouder wordt.
Mij vrouw heb veel geluk, zij kan ons ze hele dag ze zin geeve. Ik vind dat mooi Bolle.
Net assie bij jou Popje, Grote Beer en jou Mollie had.
Maar jij ben anders, jij zeg netjes priep.
Jij ben foorzichtig en jij heb rezpekt.
Bolle mij hart voel, jij hoef nooit meer bang te zijn. Jij mag jou zin vraage, jij zal jou zin krijge.
Dan hebbie jou grote geluk gevonde
Mij lieve kopje voor jou vrouw, jou menseman en jou eigen. Ook van mij eigen vrouw, en ze heb nog steeds goede zin zeggie….
Liefs van Loesje
Dag lieve Loesje, ja, soms kunnen mensen wel eens eventjes vergeten dat hun hele leven om katten draait. Dan is het goed als je ze daar weer aan herinnert.
Ik vind het knap dat je uit je sjulp durft te komen voor het eten. Eten is belangrijk! Ik ben ook verlegen, maar als er met mijn eten iets niet in orde is laat ik dat merken.
Ik durf nog niet hard te miaaauwe, maar tot nu toe is dat nog niet nodig geweest.
En ik snap wel dat Zusje altijd haar zin krijgt. En Floris. En jij natuurlijk! Zo hoort het nou eenmaal.
Mijn Molletje was altijd een kletskous, maar toen ze ouder werd, en door, ging ze nog veel meer en veel harder praten. Zelfs de buren overal konden haar horen. Soms ging ze met mijn mensen eventjes de grote gang op. Daar had je veel eggo, dan was het net alsof er wel 10 katten stonden. Dan ging Mol helemaal los, dat vond ze prachtig. En dan moesten mijn mensen altijd lachen.
Ik heb zelf een kleine stem. Maar een groot berijk!
Ja Loes, ik heb mijn grote geluk gevonden. En jij ook, met je vrouw en Floris en Zusje.
En je vrouw ook, met jullie drie!
Een heel lief kopje voor jou en Floris en Zusje en je vrouw van Bolle, en ook kopjes van mijn mensen voor je vrouw!
Dag lieve Bolle,
Wat een prachtig, en vooral ook leerzaam verhaal 🙂 !!!
Wat een mooie fotoos van Mol, Popje en Beer weer. Ik ben benieuwd wat Mol te zeggen had op het moment dat die foto genomen werd.
Ik zat met open mond te lezen, maar mijn vrouw moest zo lachen dat mijn mond nog verder open viel. Toen vertelde mijn vrouw dat Poncke in zijn eentje alle streken uithaalde die Mol, Beer en Popje met z’n allen uithaalde!!! Behalve aan snoeren knagen gelukkig.
Als Poncke zo’n bui had, zei mijn Oma altijd ; “Oh, gaan we klieren?!”. Maar hij kreeg altijd z’n zin, want hij hield gewoon niet op. Soms werd hij de kamer uitgegooid, maar dan ging hij zo zitten brullen zat de deur bijna vanzelf weer open ging, anders zouden de buren komen klagen 🙂 !
Maar Poncke liet wel alles met zich doen. Er staat hier een foto in de kamer waar mijn Oma Poncke op schoot heeft met een beebiekeepje van één van haar kleindochters aan. Hij was ook nog zo groot dat het nog paste ook. Het zat helemaal los, dus met even schudden zou hij het zo uit hebben, maar om zijn mensen een plezier te doen heeft hij er ook nog even mee door de kamer gelopen vertelde mijn vrouw. Daarna heeft hij het afgeschud, en is er lekker op gaan liggen slapen.
Broddel kon er ook wat van, en mijn vrouw verdenkt hem er van dat hij mij van over de Regenboogbrug al zijn truuks leert, want ik ga precies dezelfde streken uithalen als hij. Al durf ik nog lang niet zoveel.
Wat jij doet, kop scheef en “Priep…!!” zeggen, werkt hier ook altijd, vooral als ik het heel zachtjes doe 🙂 . Mijn vrouw zegt altijd eerst dat ze er niet invliegt, maar dat lukt haar toch nooit, ik win altijd.
Wat een beer van een Beer was Beer!!! Ik denk dat hij even groot was als Derrick en Poncke.
Toen die hier woonden, vond mijn vrouw alle katten klein. Ik best een flinke kater, maar ben lang niet zo groot als die twee.
Bedankt weer Bolle, voor je mooie verhaal en de mooie fotoos. Er komt vanavond vast wel een gaatje in de bewolking, en dat gaan we naar Mol, Popje, Grote Beer en Billie zwaaien!
Een heel lief, zacht kopje voor jou en jouw mensen, ook namens mijn vrouw.
Vlo.
Dag Vlo, mijn mensen hebben ook snel geleerd dat het weinig zin had om Pop, Mol en Beer niet hun zin te geven. Vooral Pop gaf nooit op, zegt mijn vrouw. Hij was zijn hele leven op diejeet, maar had steeds weer nieuwe truukjes om toch iets te krijgen. En Pop werd ook wel eens uit de slaapkamer gezet. In het begin dan. Maar dat maakte de zaak alleen nog maar erger, want dan ging hij in de woonkamer lopen klieren. Dus ja, hij kreeg zijn zin.
En zo hoort dat ook, natuurlijk!
Dus bij jou werkt Priep ook? Gelukkig maar! We kunnen later, als we dat durven, altijd nog andere dingen proberen om onze zin te krijgen, toch?
Ik heb mijn vrouw horen zeggen dat ze het zo moeilijk om vind om mij iets te weigeren, omdat ik zo weinig vraag. En omdat ik zo netjes ben. Misschien heeft jouw vrouw dat ook?
Hoe dan ook, een kat hoort gewoon zijn of haar zin te krijgen.
Goed dat Broddel je al zijn truuks leert, dan heb je nog wat achter de hand!
Mijn Mol kon, net als Poncke, heeeel hard tetteren! Op de foto was ze het ergens niet mee eens, denkt mijn vrouw. Dat gebeurde nog al vaak, want Mol was het met veel dingen niet eens. Rennen, lachen, spelen, hoesten, niezen, er gebeurde van alles dat Molletje niet wilde, erg hè?!
En Beer was zeker weten groot. Zowel van postuur als van karakter, zeggen mijn mensen.
Dank je wel dat jullie gaan zwaaien vanavond! Dat vinden onze vier sterren vast heel fijn!
Een heel lief kopje, voor jou en je vrouw van Bolle, maar ook van mijn mensen!
Ha Bolle,
Mijn vrouw heeft ook moeite om mij wat te weigeren.
Toen ik hier kwam, vroeg mijn vrouw aan mijn vorige vrouw hoe ze het voor elkaar had gekregen een kat zo goed op te voeden. Mijn vorige vrouw keek wat verbaasd, want zo kende ze mij niet 🙂 . Ik moest gewoon nog even wennen.
Ik heb geluk gehad met mijn voorgangers, bij Poncke en Broddel vergeleken is iedere kat “goed opgevoed” . Maar ze waren zo leuk, dat mijn vrouw veel van ze pikte, en wat ze niet pikte, deden ze toch 🙂 .
Al mijn voorgangers hadden wel iets speciaals. Ik begin ook steeds meer te durven,
maar net als jouw Molletje vind ik hoesten en niesen en hikken doodeng!
Ach Bolle, wij weten toch heel goed dat wij onze vrouwen gewoon om onze poot kunnen winden? En als het eropaan komt, zal dat met je man ook wel lukken denk ik 🙂 . Wij katten zijn toch echt de baas in huis.
De zon komt hier door, ik ga denk ik lekker bakken in de vensterbank.
Nog een paar kopjes voor iedereen van Vlo.
Vlo, wij katten hoeven helemaal niet opgevoed te worden! We kunnen heel goed dingen leren. Maar alleen als we het zelf willen. Niet zomaar, omdat iemand zegt dat je iets moet doen. Als we dat deden waren we hondjes geweest. Die kunnen dat wel.
En zal ik je een geheim verklappen? Mijn man kan nog veeeel minder nee zeggen tegen mij. Alleen met eten is hij strenger. Dus daarvoor ga ik naar mijn vrouw. (KIjk, dat bedoel ik met iets kunnen leren!) Maar mijn man moet me altijd naar bed brengen, en met me knuffelen. Een paar keer per dag. En dat doet hij ook. Ik ga dan bij hem zitten, en ik kijk. Dan weet hij het al. Dat was al zo bij Mol, soms wel 10 keer op een avond.
Dus mijn mensen zijn al best goed getreend. Gelukkig maar dat jouw vrouw ook al treening heeft gehad. Anders kun je er nog best wat werk aan hebben, aan mensen!
Lieve kopjes terug van mij en mijn mensen, voor jou en je vrouw!
Oh prachtig Bolle, als ik dat zo hoor, lijkt jouw man heel erg op mijn Opa!!!
Wat zou ik die graag gekend hebben. Mijn vrouw vertelt altijd dat hij als de beste kon knuffelen en oortje kriebelen. En volgens mijn vrouw sprak hij vloeiend “Kats”.
We hebben het toch maar getroffen met onze mensen, maar zij nog veel meer met ons 🙂 !
Kopje, Vlo.
Hoi Bolle daar hebben we toch ook Personeel voor om onze zin te krijgen,!
Wij geven ons Personeel onze liefde en dan is het niet meer dan normaal dat wij ook onze wensen en eisen hebben!
Ik geef je helemaal gelijk hoor! 😉😊!!!
Kopje van Ollie
Hoi Ollie, wat zeg je dat goed, dat wij liefde geven en dat het dan niet meer dan normaal is dat wij onze wensen en eisen hebben! Zo is het presies!
Mijn mensen hebben in het begin, met Popje, nog wel eens geprobeerd om nee te zeggen, maar ze hadden al snel door dat dat geen zin had. Pop was vreselijk lief, en vreselijk koppig. Mol ook, en Beer ook.
Ik ben niet echt koppig, want dat hoeft niet. En ik durf het niet zo goed. Maar ik ben wel vreselijk lief, en jij vast ook! Nou, dan is het toch logies dat je altijd je zin krijgt?!
Een heel lief kopje terug van Bolle.
Hallo Ome Zur Bolle. Ohhh ik heb het gelezen en gelijk hier thuis verteld. Hier krijgen we niet altijd ons zin. Met eten meestal wel maar soms krijgen te te horen dat iets niet mag. Dan willen we op de salontafel zitten, helpen met de was vouwen, als ikke wakker ben en ze wilt haar bed nog niet uit. Dat vind ik raar we wonen toch samen en ze zegt altijd eerlijk delen en haar huis is ook ons huis. Een superdikke knuffel van ons
Dag lieve kleinegroteKyanapoesenpuuber, gelukkig dat je met eten wel meestal je zin krijgt, dat is een begin! Gewoon volhouden met helpen met de was, en op de tafel zitten of wakker maken van je vrouw! Soms kost het eventjes tijd voor je je mens hebt geleerd hoe het hoort. Ik denk dat als jullie met zijn allen samenwerken, het zeker weten gaat lukken!
Je hebt gelijk dat het ook jullie huis is. Dat zeggen mijn mensen hier ook, en toch mag ik dan bijvoorbeeld niet nog een paar blokjes hart. Ik moet nog uitvinden hoe ik kan zorgen dat dat wel lukt, en dan laat ik het je meteen weten!
Een heel lief kopje voor jullie allemaal, en voor jouzelf een lief neusje van je Oom Bolle (Zur ben ik alleen voor mensen en katten die ik niet goed ken, hoor! Jij mag altijd gewoon OOm Bolle zeggen!)