Er zijn katten en ook honden, die gaan naar de dokter en de dag erna zijn ze gewoon weer zichzelf. Soms ook na een ooperazie. Dat heb ik niet.
In je gefoel
Misschien komt het omdat ik een oudere katerman ben. Of dat ik altijd al snel bang was. Of omdat het van die ooperazie aan mijn tanden heel moeilijk voor mij was en dat doe je er gewoon lang over om het te verwerken en het kan ook, zegt mij vrouw, dat je van binnen, dus in je gefoel, een litteken hebt.
Dat kan best.
Friemels
Gisteren gebeurde er iets.
Mijn vrouw hoorde een geluid in de straat en ze zegt, een pakje, en ze ging meteen met de sleutels naar beneden en ik hoorde haar aan de deur en in mijn kop werd het meteen raar en vreemd, ik foelde ik moet weer naar de dokter ze gaan weer een ooperazie doen,
en ik werd bang
en ik ging onder de tafel liggen en toen achter de kastjes.
En toen kwam mijn vrouw erbij. Ze zei dat alles in orde was en ik kreeg friemels achter mijn oren. Eerst deed het me niks. Daarna kon ik spinnen dat was ook van de spanning.
Ik moest heel erg bijkomen en het duurde best lang eer ik weer de kamer in durfde.
Eigenlijk was er niks gebeurd en toch had ik van alles gefoeld.
Dat is dus een trauma. Iets van froeger komt opeens terug en je foelt je net als toen al weet je dat het leefe nou anders is.
Het leefe
En mijn vrouw zei dat het niet uitmaakt wat andere katten doen of hoe ze zijn en dat het leefe altijd mooi is op Feesboek, en dat ik haar liefe jongen ben trauma of niet maar ik foel me toch een beetje dat ik denk misschien kom ik hier wel nooit overheen en is dat niet stom.
Ohhh lieve Bert, het is zeker niet stom hoor. Echies niet. Soms zijn dingen in je leven zo heftig geweest dat ze altijd als een piepklein bolletje in je lijf blijven wonen. Dan weet je zelf niet eens dat ze er zijn. Maar als er dan iets gebeurt: een geluidje, een geur, een iets, dan springt het bolletje omhoog en komt dat gevoel weer terug. Het is wel lastig denk ik want je weet nooit wanneer het komt. Maar gelukkig heb je een lieve vrouw die je begrijpt en dat je mag zijn hoe je bent. Muppet hier heeft ook angst bolletjes uit haar jeugd meegenomen. En dan kan ze zomaar ineens in de boekenkast (op de 3e plank) achter de boeken gaan zitten, om zich te verstoppen. Gelukkig voelt ze zich hier zo vertrouwd dat ze na een poosje, korter of langer, weer tevoorschijn durft te komen. Niks is stom hoor Bert. Je bent wie je bent en jij bent een knappe, stoere katerman met een super lieve Loesje verkering en heeel heel veel vriendjes die van je houden, kattepoezels, honden, en mensen. Ze houden van jou zoals jij bent. Een begripvol prrr prr van Muppet en lieve, voorzichtige knuffel van mij, Maria.
hoi Maria en Muppet dank jullie wel voor de steun en dat jullie mij snappen. Muppet doet het dus ook net als ik dat ze even weg moet om bij te komen en dat ze dan een eigen plekje heeft dat is ook belangrijk. Uit jezelf weer komen kan alleen als je zeker weet dat je dan geen straf krijgt en dat krijgt Muppet dus niet en ik ook niet. Het is waar ik weet nooit wanneer het bolletje komt!!
pootjes
Bertje
Hoi lieve Bert, hier Cisca, de vrouw van Kever (en Bol, en Pop, en Beer, en Molletje!). Het is helemaal niet stom dat jij een trauma hebt van je operatie. Zo’n operatie is heel eng, het doet pijn, je snapt niet wat er gebeurt, je bent ineens alleen zonder je vrouw op een plek waar je niet wilt zijn… dat is een heleboel om te verwerken. En de ene kat is daar makkelijker in dan de andere. Molly had een dag later al nergens last meer van, maar Popje is na zijn eerste gebitsbehandeling altijd bang gebleven voor bepaalde dingen. En de eerste maanden erna rende hij al naar buiten als wij mijn jas aan deden.
Ik denk dat je schrikt als je vrouw snel naar de deur loopt omdat je denkt dat de dierenarts weer bij je thuis komt. Maar gelukkig was dat niet zo!
Lieve Bert, doe maar rustig aan en je bent precies goed zoals je bent. Ieder mens en ieder dier doet dingen op zijn of haar eigen manier. En er is niet één manier die beter is dan de andere.
Heel veel liefs en een zachte aai, en Kever stuurt heeeeeeeel veel lieve kopjes!!!,
Cisca.
Nou ja! Wij deden natuurlijk niet “mijn” jas aan, maar ONZE jas!
hoi Cisca met de hele lange poesenaam, ik snap Popje wel en ik snap ook dat ik niet de enige ben die heel lang een moeilijk gefoel heeft, Popje had het dus ook. Dat je met hje verstand weet hoe het is en dan komt je gefoel en dan is het opeens anders. Ik moet het misschien nog ferwerken van de ooperazie dat kan best. Dus het is voorbij en nie tvoorbij dat is wel raar maar toch is het zo,
dankuwel voor de steun,
Bertje
Hallo Bert, Nou jij hoeft je niet te schamen en je ook niet stom te voelen.
Jij hebt heel veel in jouw leven meegemaakt en daar zijn dingen bij die heel erg voor jou waren, Dat zit zo vast in je en dat gaat niet meer weg, het kan bij jouw door heel veel liefde en begrijpen van jou vrouwtje wat gemakkelijker worden en dat net als wat je hier schrijft weer wat weg gaat uit je koppie. Maar het blijft er zitten. Nee en de witte jas kan het er ook niet uithalen. Dat jij nu weer vreselijk bang werd kwam vast doordat eerst de dokter bij jou thuis kwam en ja die was ook door de deur naar binnen gekomen. Maar kort erna moest jij naar de dokter voor de operazie en die was heel naar en je bent er heel lang ziek van geweest. Dus nu kwam de postduif en floep moest jij daar aan denken en natuurlijk ik zou dan ook heel goed mij gaan verstoppen hoor.
Maar Bert jij bent Bert en niks minder dan een ander hoor, er zijn heel veel vriendjes van jou die bang zijn . Ikke ben ook reuze bang geweest en nu gaat het best wel goed, maar er hoeft maar ietsiepietsie te gebeuren en ik heb het weer, maar het gaat dan ook wel weer voorbij. Weet je mensen hebben dat ook, mijn vrouwtje is ook een schrikkemens en is ook voor veel dingen plotseling bang. Dat komt ook door dingen die ze heeft meegemaakt Maar wij zorgen samen voor elkaar en dan gaat dat best wel weer goed. Kijk en jouw vrouwtje is er altijd voor jou, want dat weet ik.
Zo Bert nu ga is samen met vrouwtje Jippedag doen, vrouwtje is klaar met haar werkjes en de hapjes uit de winkel zijn door mij nagekeken en alles is klaar. Wij verdienen nu een vrije dag. Doe jij samen met vrouwtje maar fijne dag maken van veel knuffelen en fijne dingen in de oren spinnen bij haar, vind ze vast heel fijn en krijg jij knufjes. Knuffels van mijn vrouwtje, poot en kopje van je grote vriend Jip.
hoi Jip jij snapt het dus ook en je vrouw ook, en het is zo dat schrikken gewoon moeilijk is door jullie erfaring met dingen, dan is het toch biesonder dat jullie elkaar hebben gevonden en weten hoe je samen kunt zijn, en wat Jippedag is. Ik kreeg vandaag ekstra knuffels en een snek en we deden heel langzaam met alles en nou ben ik aan het bijkomen dat foel ik gewoon.
pootjes terug
van je vriend Bert
Lieve Bert,
Natuurlijk is het niet stom dat je een trauma hebt van alles wat je hebt meegemaakt.’
De dokter is eng, een operaazie is eng, dus dan is het logisch dat je bang bent en een trauma hebt.
Tommy zegt: Bert vin jou heel stoer dat je erover durf te praate, en een traum is nie stom hoor.
Degene die dat zegge die zijn pas stom.
Pootje van Tommy en een knuffel van Annelieke
Lieve Bert,
van mij hart wil ik teege jou eigen zegge, jij ben nie stom. Jij ben wie jij ben en jij heb gefoel. Assie zoies meemaak net als jij van jou operazie, dan hebbie tijd noodig foor jou hesstel. En nie alleen jou hesstel van jou gezond maar ook jou hesstel van jou gefoel. Jij weet van mij eigen heb ik ook mij erfaring. Mij dokter heb mij eigen neus gespoel en toen was ik zofeel van mij slag. Mij vrouw heb ze eigen toen feel zorge gemaak want ik wilde oferdag niemeer beneeje koome. Zij heb mij eigen toen rust gegeefe en knuffels en mij tonijn. En fertrouwe Bert, dattie foel dattie weer veilig ben. Nu doe ik weer op mij bank ligge en in mij denkpaal, maar ik vond het moeiluk.
Lieve Bert wij heb allemaal onse eigen gefoel en wij heb allemaal onse eigen tijd noodig. Maar jij bennie stom. Jij ben jou eigen en jij ben mij lieve verkering. Van mij hart ben ik trots op jou dattie zofeel eerluk ben. Daar hebbie wel jou moed foor noodig,
Jou Loesje
liefe Loesje wat moet dat moeilijk zijn geweest dat je niet naar beneden wilde komen, je wilt er toch bij zijn maar je gefoel zegt van niet doen en dan doe je het niet. Ik kreeg vandaag ook weer rust en knuffels en een snek en toen kwam het goede gefoel langzaam terug maar het andere is er ook.
Ik wil gewoon eerlijk zeggen hoe ik me foel en hoe mijn leefe is als katerman.
Maar ik find het superfijn dat je trots op me bent,
je Bertje
Lieve Bert,
Dat is helemaal niet erg , Bert. Er zijn veel katers en poezen die ergens last van hebben. Vroeger woonden hier twee broertjes Thijs en Disney ( ze hadden dezelfde ouders als onze Lisette ) en die werden op dezelfde dag door de dierenarts “geholpen” . Toen ze weer terug kwamen stapte Thijs uit het vervoersmandje op zoek naar een stevige maaltijd en dat mocht hij natuurlijk nog niet. En Disney verstopte zich onder het bureau van onze vrouw en bleef daar bijna twee dagen zitten. Zo verschillend kunnen zelfs broertjes zijn.
En Ivar heeft wat last van verlatingsangst, want elke keer als onze vrouw weg is geweest staat hij roepend achter de deur en wil hij gelijk een poos op schoot zitten. Wij begrijpen dat wel, want Ivar is door onze vrouw uit het asiel gehaald toen hij 11 jaar was .Hij was al twee keer van de straat gehaald en dus twee keer in het asiel terecht gekomen. Maar bij ons mag hij altijd blijven, zegt onze vrouw.
Zo zie je maar, Bert, dat het helemaal niet stom is dat jij daar last van hebt. Jij bent gewoon goed zoals je bent !
Veel lieve kopjes als bemoediging van Cindel, Fenneke, Jillie, Lisette en Ivar en een knuffel van onze vrouw.
Hoi Cindel, Fenneke, Jillie, Lisette en Ivar en mevrouw, wat fijn dat Ivar dan steun van thuis krijgt als hij bang is dat hij niet meer thuis mag wonen, als je al zo seeniejor bent is dat vast ekstra moeilijk om echt te gelofe dat je nou je voor altijd thuis hebt waar je mag zijn en blijfen. Ik wist het voor mezelf in het begin ook niet zeker. En nou ik weet dat ik de enige niet ben foel ik me ook rustiger in mezelf,
dankjulliewel voor de steun,
Bertje
Ach lieve Bert ik.vind dat zielig voor je, u krijgt een hele berg knuffels van.mij
Ik herken het wel ik heb dat met een bepaald geluid van steentjes of zand onder de schoenen van mijn personeel..Mijn vrouwke denkt dat ik vroeger in Spanje door stoute mensen achterna ben gezeten en dat daar dsr geluid hetzelfde is wat ik soms hier ook.hoor.
Knuffels Ollie
hoi Ollie, jij ook al dan zijn we met best feel die moeilijke gefoelens hebben soms en dat het dan opeens er weer is dat moeilijke, het is vandaag bijna weg en ik hoop dat jij je ook goed foelt nou,
pootje
Bertje
Lieve Bert.
Het is helemaal niet stom.
Gefoel kan soms heel moeilijk zijn en daarmee te leren omgaan heeft veel tijd en liefde nodig.Dat krijg je gelukkig van je vrouw in overvloed.
Maar dan toch blijven er restjes van het eng zijn in je kop hangen.En soms is er iets heel anders dat opeens dat eng en angst weer naar boven brengt.Je wil het niet maar het gebeurt gewoon.
En ik vind het heel knap dat je daarover praat.Dat is een teken van heel sterk zijn.
Kijk,mijn zus bleef verlatingsangst houden nadat ze als jonge poes 2 X in een korte tijd in het dierenziekenhuis moest blijven.Dat is nooit meer overgegaan. Alleen als onze scullary girl er was vond ze alles goed.
Ikzelf had na een tand operatie ook problemen.
Ik wist niet meer hoe ik moest eten…..
Mijn bek was mijn bek niet meer.
Het eten was hetzelfde,maar mijn gefoel niet.
Dat heeft ook tijd gekost.
Bert je gefoel is je gefoel.Daar is niks mis mee.
🐾🐾🐾🐾🐾🐾Van Muzette
hoi Muzette ja jij hebt ook die erfaringen dat het gewoon lang duurt eer je gefoel zegt dat het leefe in orde is en misschien komt dat oude gefoel nou steeds terug. Verlatingsangst lijkt me heel erg om dat te foelen van binnen. Dus ik heb veel tijd nodig dat snap ik nou beter,
dankjewel voor de steun
Bertje
Liefe Bert,
Wat jij hebt, heb ik ook. Ik ben nog wel jong maar dat heeft dus niet met leeftijd te maken maar wel met erfaringen van eerst of nu of pas geleden. Gelukkig heb je een lieve vrouw die gewoon zegt dat jij goed bent zoals je bent want je bent gewoon goed en niet gek of raar. Jij bent jij. Een heel leuke Bert.
Pootjes van mij en ons ❤️ en een knuffel van het mensenmeisje
hoi Tjessi, dat is waar je kunt een erfaring hebben ook al ben je heel jong en dat kan dan in je gaan zitten dat heb ik nou geleerd. Ik heb steun van thuis en jij voor jouzelf gelukkig ook.
pootjes terug,
Bertje
Lieve Bert, je hoeft je nergens zorgen over te maken, iedereen, mens of dier, heeft wel iets waar hij problemen mee heeft . En jij hebt zoveel meegemaakt in jouw leventje, vooral die zware oopeerazie aan je mond heeft je erg aangegrepen. Gelukkig ben je samen met jouw ontzettend lieve en begrijpende vrouw, en dat is zo belangrijk, samen zijn met onvoorwaardelijke liefde. En je ziet, alle vriendjes en dinnetjes hebben wel iets wat soms ineens tevoorschijn komt. Je bent een hele lieve stoere wijze katermans, die ook nog gesteund wordt door lieve Loesje. Knuffels van Ina en Floortje.
hoi Ina en Floortje, ik dacht echt van ik ben de enige en het is vast stom maar nou weet ik van niet en dat veel vrienden ook moeilijke gefoelens kunnen hebben door iets en dat je dan veel steun van thuis nodig hebt, dat is zo. En ik foel ook steun van Loes en van mijn vrienden dankjulliewel!!
Bertje
Hoi Bert hier Givencio nou jij bent helemaal niet raar hoor. Soms gebeurd er iets dat heel moelijk is om te begrijpen. Ik was gevallen of uitgegleden Bert en ik had pijn in mijn achterpoot en ik kon er niet op staan of op lopen. Dus ik moest mee naar de dierenarts en daar gingen ze een foto maken van mijn poot. Nou dat was niet leuk en deed pijn. Ik kreeg wel lekkere druppels tegen de pijn en ik zou na het weekend terug moeten omdat ze mijn pootje weer terug zouden zetten. Ik was ook in de war Bert want ik kreeg geen eten en toen ik thuis kwam had ik een kap om mijn hoofd. Het vrouwtje deed de tas open en ik ging volgens haar helemaal raar doen ik begon te schudden ging over de grond rollen en ik wilde bijten en krabben. Mijn vrouwtje dacht dat het door de narekoos kwam maar het was die kap die kreeg ik er gelukkig af , en ze heeft wel geprobeerd de kap weer om te krijgen maar Bert ik wilde dat niet . Dus ze belde de man met de witte jas en oke de kap mocht af maar ik mocht niet mijn poot wassen omdat er hechtingen inzaten. Nou Bert ik voelde me vies want ik kon mijn poot niet wassen want ze had er vieze crème opgedaan. De hechtingen zijn eruit en mijn pootje gaat iedere dag beter maar de kap Bert ze pakte hem laatst uit de kast en ik was weg. De kap heeft ze weggegooid en ze heeft me beloofd nooit meer een kap op. En mijn poot is nu weer superschoon en fris