Hoi allemaal, vandaag een verhaaltje over een sterretje, Spinner genaamd. Spinner was ongeveer 6,5 jaar toen ze bij haar mensen kwam wonen en ruim 15 jaar toen ze haar koffertje pakte in 2013. Ze woonde in het huisje waar nu Molly, Dropje en Lucky wonen. Spinner woonde er als enige kat en dat was maar goed ook want ze hield niet zo van soortgenootjes.
Hoe Spinner in dat huisje terecht kwam kun je hier lezen want ze vertelt het zelf aan jullie.

Knuffel

Mijn mensen besloten op een dag dat ze graag een huisdier wilden hebben en dat het een kat moest zijn. Ze gingen naar het asiel om een volwassen poezenbeest uit te zoeken. Ze kozen eerst een andere maar die bleek ziek te zijn en mocht niet lang bij ze blijven wonen. Dus weer terug naar het asiel, waar ze mij de eerste keer ook al gezien hadden want toen kwam ik aanlopen om een knuffel te halen. En de tweede keer kwam ze weer dus toen was de keuze snel gemaakt en mocht ik mee naar huis. Mijn mensen hadden nog niet eerder een kat gehad dus er waren nog geen spulletjes voor mij in huis… alles snel gehaald bij de dierenwinkel en toen mocht ik ook mee.

Wennen

Ik was een lieve kat, zeiden ze, maar in het begin moest ik wel erg wennen en woonde ik vaak achter de koelkast. Als er visite kwam, kwam ik er alleen maar achter uit voor een hapje vanillevla want dat vond ik het lekkerste van allemaal! Ik bleef gewoon binnen in huis want in de tuin vond ik het allemaal nogal spannend. Later was er alleen een balkon maar dan stond de deur vaak open en kon ik fijn achter een deur met gaas liggen. Zo kon ik wel fijn alle geuren van buiten opsnuiven. Toen we daarna in een huisje kwamen met weer een tuin wilde ik ineens wel graag buiten. Ik rende soms een klein stukje maar meestal ging ik vies water uit een bakje drinken (hoe viezer hoe beter) om daarna lekker ergens te gaan slapen. Enne, ik heb toen ook wel eens een muisje gevangen hoor en aan mijn mensen cadeau gedaan.

Pension

Toen ik wat ouder was, viel ik veel af en zei de dokter dat ik ziek was en niet meer beter kon worden. Maar ik kreeg iedere dag een pilletje (in de vla natuurlijk) en heb toen nog meer dan een jaar in mijn huis en tuin kunnen wonen. Het was toen super mooi weer dus ik mocht iedere dag naar buiten, dat was nog eens fijn. Baasje en vrouwtje gingen toen een weekje weg en ik mocht naar het kattenpension. Daar kwam ik graag want ik kreeg er een verblijf alleen en mensen die mij bijna heel de dag kwamen aaien. De laatste nacht, net voordat ik naar huis mocht, ben ik rustig ingeslapen. Mijn mensen hebben er veel verdriet van gehad dat ik niet meer naar huis kwam maar het was goed zo. Nu ben ik met veel andere vriendjes samen en ik heb ook geen hekel aan andere katten meer hoor. Dat had ik namelijk het laatste jaar dat ik hier nog was, ook al niet meer.
Kijken jullie naar de foto’s? Die kunnen natuurlijk nu niet meer van mij gemaakt worden maar manspersoon heeft zijn best gedaan om iets moois te zoeken en er een nieuwe foto van te maken. Hopelijk vinden jullie ze mooi. Ik was een heel speciale kat, zeggen ze hier altijd.

Oproep

Wil jij in de volgende spotlight?
Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Hoi ik ben Noa en ik ben nu 8 maanden oud. In september ben ik jarig. Ik ben bij mijn mama gekomen nadat ome Jimmy over de Regenboogbrug is gegaan. En dat vind ik niet leuk van hem, maar mama zegt dat het beter voor hem was maar dat snap ik niet. Hoe kan dat nu beter zijn? Later leerde ik dat ome Jimmy ziek was.

Net geboren

Mama zag na twee maanden een fotootje van mij toen ik nog maar net geboren was en ze was helemaal verliefd op me. Ik heb gezorgd dat ze nog een heleboel veel foto’s van me genomen heeft en toen was mijn mama helemaal verkocht. Mama wilde graag weer een nieuw poes hebben. Toen heeft een vriendinnetje van mama me gewoon gehaald en mij naar mijn nieuwe mama gebracht. Ik wende heel snel want eerlijk gezegd is ze ook echt heel erg lief voor me.

Grote Noa

Ben soms ook wel beetje ondeugend hoor, dan ga ik dingen doen wat ik eigenlijk niet mag zoals papier eten. Dan zeg mamma holle bolle Gijs (als grapje) en legt het papier dan weg. Ook vind ik het leuk om, als mama haar dutje doet, haar wakker te maken. Ik doe dan eerst zachtjes een tik geven tegen haar gezicht.
Als ze niet reageert dan geef ik een iets hardere tik. En als ze dan nog niet haar ogen open doet dan mauw ik keihard bij haar oor. Dat werkt meest wel.
En dan vraagt mama: ‘wat is er lieve Noaatje?’
Mijn mening is dat ik niet Noaatje ben maar een grote Noa. Daarna ga ik heerlijk bij mijn mama kroelen.
Ook vind ik het leuk om met mama’s voeten te spelen. Mama niet, ze zegt dan altijd Noa niet kietelen. Maar dat doe ik niet, ik speel altijd.

Samen

Weet je wat mijn leukste hobby is?
Samen spelen. Als mama een balletje of vis of knuffel weg gooit, dan ga ik het pakken en breng het weer naar mama. En dan moet ze het weer gooien, misschien som wel 10 miljoen keer. Soms wil ik ook op mama’s slaapding slapen.
En op buitenbalkon kijken naar de toeter en de mens en de vliegbeesten.
Die zijn leuk joh, die zweeft in de lucht en die praten allemaal in rare taal.

Ik ben pas geholpen want ik was drie keer in anderhalve maand krols. Ik weet niet wat dat is maar mama zei dat ik geen baby’s meer kan krijgen. En dat rare gevoel in mijn lijf is nu ook weg. Dat was best een avontuur. Eerst zijn we op mama’s rijding naar de witte jas geweest en daar mocht ik even blijven. Het ging allemaal heel snel want mama kwam mij even later weer halen.
Ze was er gelukkig zo weer.
Toen ik weer in mama’s huis was wou ik nog wel heel even slapen. Mama zei tegen me ‘doe maar zoals jij het wilt lieve Noaatje’. Maar nu was ik te moe om wat terug te zeggen.

Noa heeft zelf geen Facebook maar haar mama wel, mocht je een lieve prinses Noa als vriendinnetje willen, dan mag je haar toevoegen van mama.

Spotlight

Wil jij in de volgende Spotlight?
Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Hoi allemaal, vandaag mag ik in de spotlight en dat vind ik best koel. Ik weet niet wat het is maar mijn vrouw zei dat ik over mezelf mag schrijven. Over wie ik ben en wat ik doe. Dat vind ik heel leuk.

Pup

Mijn naam is Toby en ik ben een hond. Ik ben geboren op 11 oktober 2011 op een boerderij. Dit jaar word ik 10 jaar. Op de boerderij waren best veel andere honden. Mijn papa en mama waren daar ook. Mijn mama is een sheltie en mijn papa een keeshond en nu ben ik een mengelmoesje van beide. Mijn vacht is blond van kleur en mijn staart krult als die van mijn papa. Toen mijn vrouws vorige hond over de Regenboogbrug ging, was ze helemaal alleen en dat vond ze heel moeilijk. Ze is toen naar een witte jas gereden om te vragen of er nog pups waren geboren die een huisje zochten. En die waren er. Wat mijn vrouw niet wist en wat de witte jas niet had gezegd was dat wij best ziek waren. Toen mijn vrouw op de boerderij kwam, waren alleen mijn zusje en ik in de stallen. De andere honden waren er toen niet. Mijn vrouw heeft toen voor mij gekozen.

Knuffel

Ik mocht meteen mee naar mijn nieuwe huis. Daar leerde ik een nieuwe huisgenoot kennen, een kater genaamd Bram. Hij is de baas in huis. Maar ik wilde toch niet spelen want ergens in mijn buikje voelde het niet zo fijn. Ik had geen honger en wilde ook niet spelen. Ik wilde zelfs de brokjes van Bram niet. Toen ben ik naar een andere witte jas gegaan en na 9 maanden ziek zijn en veel spugen zag weer een andere witte jas dat mijn nier niet goed is. Het hoort er uit te zien als een boontje maar die van mij was klein en zag er anders uit. Toen kreeg ik medicijnen en je raad het al, ik wilde eten en ik leerde spelen. De buik deed normaal. Ik kreeg heel veel knuffel beestjes van iedereen die op bezoek kwam. Mijn allereerste knuffel is een grote groene Dino en die is helemaal van mij. Ik heb hem nog steeds!

Het bos

Wat ik erg leuk vind om te doen is graven. Als ik in het bos ben voor een wandeling dan moet ik gewoon even mijn snuit in de grond stoppen en snoffen. Snoffen wat daar is geweest. En soms ruik ik iets interessants en dan moet ik gewoon meteen graven met mijn poten. Ook vindt het leuk om ballen te zoeken. Vlak bij het bos is een veld waar ze met groene ballen slaan. Deze gaan wel eens over het hek heen en dan ben ik kei snel want die wil ik altijd hebben. Meestal mag dat wel. De bal neem ik helemaal mee naar huis toe. Ik vind dat ik niet genoeg ballen heb maar mijn vrouw zegt dat twintig ballen echt te veel is en dat is best aan het asiel kan doneren.
Soms vind ik dat ook maar dan alleen als we samen nieuwe gaan zoeken. En dat doen we gelukkig ook. En wat ik mega leuk vind is zwemmen. Ik zwem graag in het water en in de modder. Als ik maar kan zwemmen. Waar ik ga zwemmen lopen ook koeien en die maken van die grote bruine vlekken op de grond. Die zijn het aller fijnst om in te rollen. Zeker als het mooi weer is. Ik zou zeggen, probeer het eens! Fijn dat ik in de spotlight mag staan. Hele fijne week allemaal.
Poot van mij, Toby

Oproep

Wil jij in de volgende spotlight? Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s (min. 1mb) bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Vandaag mag ik in de spotlight staan en dat vind ik best wel spannend hoor. Ik ben namelijk niet zo’n heel dappere poes en vind veel dingen nog best wel eng maar ik zal toch wat proberen te vertellen over mezelf.

Bijna zwart

Mijn naam is Dropje en ik word in augustus 8 jaar. Ik heet zo omdat ik een bijna helemaal zwarte poes ben en dat vonden mijn manspersoon en vrouwtje wel bij me passen. Als je goed kijkt op de foto’s, dan kun je zien dat ik een paar witte haartjes heb op mijn borst maar veel zijn dat er niet hoor. Ik heb aan mijn onderzijde ook wat witte haren maar die laat ik aan niemand zien. Dat is privé. Wat wel apart is, is dat ik een soort bruinrode gloed over mijn vachtje krijg als ik in de zon zit of lig. Dan is het net of je een soort streepjespatroon ziet.
Ik woon samen met mijn mamapoes Molly en broertje Lucky (Roodmans) in een huis. Waarom ik hier woon? Dat wil ik jullie wel vertellen. Toen mijn mamapoes in het huis kwam waar we nu allemaal samen wonen, had ze een eigen kitten, een katermans Felix genaamd. Helaas is Felix heel vroeg over de Regenboogbrug gegaan (hij was nog niet eens een keertje jarig geweest) en toen was Molly eenzaam. Manspersoon en vrouw hebben toen besloten een nieuw kitten te gaan halen in het asiel.

Verstoppen

Er kwamen steeds andere mensen kijken maar niemand niemand die mij wilde meenemen. Dat was ook nog niet zo makkelijk om me te spotten daar, want ik verstopte me omdat ik bang was voor vreemden en alles nogal eng en spannend vond. Toen mijn manspersoon mij voorbij zag rennen in het verblijf besloot hij dat hij mij wilde hebben. Nu ja, ik moest in een bak en dat viel niet mee want ik stribbelde erg tegen maar het lukte ze toch. Daarna mocht ik in een raar brommend ding op vier wielen en gingen we naar mijn forever home. Ik wist natuurlijk niet dat daar al een poezel woonde maar wat was ik blij dat daar een mamapoes was! Ik bombardeerde Molly meteen tot mijn mama en zij sloot mij als kitten ook direct in haar poezenhart. We waren zo blij met elkaar dat we niet eens gebromd hebben.
In het begin was ik best wel bang hoor en zat ik veel onder de bank. Maar toen ik hier wat langer woonde leerde ik van alles bij. Ik hoorde ze steeds Dropje zeggen dus begreep al snel dat ze mij daarmee bedoelden. Ik ben in de winter toen het best koud was hier gekomen (was iets ouder dan vijf maanden) en toen het warmer weer werd wilde mijn mamapoes naar buiten. Dat mocht en ik ging voorzichtig mee. Daar verkende ik eerst de tuin en op een mooie dag besloot ik er maar eens uit te gaan…mijn vrouwtje was in alle staten en heeft toen Molly erop uit gestuurd om mij te zoeken. Dat is gelukt want we zijn samen weer naar huis gegaan. Daarna heeft de manspersoon een mooi rolsysteem op de schutting gedaan zodat ik er niet meer uit kan. Nu ja…dat lukt me dus nog steeds want ik stap er gewoon overheen.

Neusjes

Ik ben hier gekomen als een schichtig, tamelijk dun kitten. Ze noemden me wel eens scharminkeltje. Maar nu zeggen ze dat ik een knappe poes geworden ben en dat ik op een soort oosterse dame lijk, omdat ik nogal veel verhalen vertel. Mijn lijfje is ook slank trouwens, niet alleen mijn kop. Ik eet genoeg, daar kan het niet aan liggen. Ik heb veel geleerd van mijn mamapoes en ook van mijn broertje maar ik ben wel bang voor harde geluiden en vreemde mensen. Maar mijn mensen zeggen dat het toch knap is wat ik tegenwoordig allemaal durf en dat ik nog steeds meer leer. In het begin ging ik niet zo vaak met Lucky spelen maar hij heeft een schoenveter en die vind ik ook erg leuk. Daarmee speel ik soms. En we geven elkaar ook steeds meer neusjes. Dat is best wel fijn.

Knuffels en een neusje van Dropje

Oproep

Wil jij in de volgende spotlight? Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!

Wat leuk dat ik de spot mag! Natuurlijk wil ik over mezelf vertellen. Als kitten ben ik gevonden door toeristen en die hebben me naar de kattenopvang in Turunc (Turkije) gebracht. Daar zorgen Lea en Jobey geheel belangeloos voor de straatkatten. Ik kreeg de naam Olivia naar de toerist die me gevonden heeft en denken ze dat ik geboren ben in Augustus van het jaar 2018.

Huisje

Mijn opvangouders hebben me naar de dierenarts gebracht voor controle en daar bleek dat ik een kreupel pootje met misvormd voetje te hebben. Waarschijnlijk ben ik aangereden of aangevallen door een ander dier. Ik weet het niet meer.
Hierdoor was het geen optie om mijn leven verder door te brengen in de opvang of weer op straat. Ik had een goed huisje nodig. Dus kwam er een oproep op Facebook.

En jawel, mijn nu mensenmama las dit en wilde mij een goed en veilig plekje geven.
Toen woonde ik nog in Turkije. De eerste weken zag ik het niet zo zitten en heb de nodige weken in de keuken onder de kast gezeten en kwam alleen ‘s nachts tevoorschijn voor eten en de bak. Mijn mensenmama raakte er moedeloos van.
Maar na weken begon ik langzaamaan tevoorschijn te komen en ging het steeds beter. Ik genoot van het mooie weer en van zitten op het balkon. Vanaf daar kon alles in de tuin in de gaten houden.

Lange reis

Maar toen kwam het covid-virus.
Ik merkte dat mijn mensenfamilie zich zorgen maakte. Ik moest de reismand in en mee naar de witjas. Oh jee, wat nu weer?, dacht ik.
Ik kreeg een chip of zo iets zeiden ze. Dan kan ik niet verloren lopen. Nou ik kan mijn huis wel vinden. De witjas wilde wat van mijn bloed voor controle. Als bonus kreeg ik wel mijn eigen paspoort met foto! Gelukkig bleek ik goed gezond. Ik had ook niet anders verwacht mijn mensenfamilie zorgt goed voor me. Toen kwam de melding van mensenmama die zei: “Olivia we gaan een lange reis maken naar Nederland.” In de auto daarna het vliegtuig in en toen weer in een auto. Het was spannend en vermoeiend. We kwamen aan in een nieuw huisje en mensenmama zei toen: “Olivia dit word ons nieuw huisje.” Ik vond het best zolang mijn mensenmama er maar was.

Gewend

Intussen ben ik goed gewend hoor. Ik lig graag op de vensterbank, dan kan ik alles goed in de gaten houden. De vogels en de eendjes in het water en alle hondjes die voorbij wandelen. Soms zie ik ook een soortgenoot lopen en dan mauw ik even
Verder ben ik graag op het balkon maar dan moet het wel mooi weer zijn.
Verder doe ik rek en strekoefeningen op mijn krabplank ik moet wel in conditie blijven natuurlijk. ‘s Avonds lig ik het liefst op schoot en laat me dan kriebelen. Dan ronkt mijn motortje volop. Maar mijn grootste hobby ondanks mijn handicap is… pootballen! Ik heb veel balletjes waarmee ik wedstrijden speel en ik weet zeker dat ik in het eerste katelftal thuis hoor. Facebook heb ik nog niet en ik weet niet of ik het al kan en wil. Ik ben blij met mijn leven zoals het nu is.

Vele groetjes van Olivia, een poezemeisje uit Turkije

Oproep

Wil jij in de volgende spotlight?
Stuur dan een mailtje naar: indespot@outlook.com
Wat vertel je: wie ben je, waar kom je vandaan
en wat maak je mee in je leven. Iedereen mag meedoen!
Er horen ook drie mooie foto’s bij je verhaal dus niet vergeten mee te mailen.
Tot de volgende spotlight!