Ajooooooooooo allemaal!
Hier ben ik weer!
Leootje fan de Haagse Katers!

Aperil

Wat doet het Weer gek he!
De eene dag legge we te puffe in de son en terwijl ik dit nau sgrijf fal de reege met se bakke teege de raame aan!
So kunne we tog nie buite sitte seg.
Gistere was het lekker warm en sonneg en nau hebbe se de ferwarreming maar weer aangeset weeges het wert kout binne.
Fre kwam hijgent en tot op der draatjes fan der spijkerbroek nat fan de reege tuis.
Se rook lekker fris naar de lente buite maar se font het sellef niet so leuk so te hoore.
Wij weete net als het Weer ook niet wat we moete doen.
Moete we nau rusteg en warrem in onse mantjes blijfe ligge.
Moete we nou met de lente in onse bolle gaan speele?
Het is de maan fan Aperil en die doet echt wat ie wil met se kikker in se bil!

Speelgoet

Onse Tweefoeters, die hebbe de lente in hun bol seg!
Die sijn helemaal fan je hoeplakeej en we gaan opruime en dit moet weg en dat moet weg en ineene ginge se ferrefe en Fre der kaamer moes leeg want die wilde der kaamer ferandere.
Daar sijn se nou al een tijt mee beeseg en we dagte fan mooi die sijn klaar maar die sijn niet klaar.
Wat se eerst hadde gedaan was se foorbe-rijding.
En toen ging het ineene ook oofer ons speelgoet!
Fan die tunnel die gaan se nie meer gebruike he, nee wanneer hebbe se die nau gebruik?
Weet ik nie sei de eene, geen ideej sei de andere.
Nou dan moet het maar weg.
En toen ging het oofer onse balletjes en spieraaltjes en toen seide se het eenege waar se mee speele is de hengels met de muise deraan!
Ja nee en toen ginge se te fer!

Ik ben naar Simon toe gegaan en ik wees naar se speelgoet en naar al het speelgoet en toen wees ik naar de Tweefoeters en toen schudde ik saggies fan:
“nee…. Het gaat allemaal weg… de fullesbak in.. egt heus waar…”
Nou.. En toen hat ik wat aan me leipe doofe broer hoor!
Want ineene dook tie met se heele hebbe en se heele houwe de tunnel in en ook in de doos die der stont en hij greep de hengels en hij ging als een reeswaage door het huis agter ALLE balletjes muissies en spieraaltjes aan en het gekke was…
Ik font het ook leuk!
Eerst ging ik kijke en toen ben ik ook weer es door de tunnel heen gerent en dat was leuk!
En toen sag Fre dat en sij ging met de hengel hengele foor de tunnel en toen ginge we der doorheen reesen om de muis aan de hengel te pakke en dat was fetkoelkikke joh!
Nau sijn we al een goeie week so hart aan het speele en ik moet segge die Simon hij heef bes gefoel foor huumor.
Hij hoort me niet as ik hem besluip en dat is bes grappeg.
Maar ik sie hem soms nie want hij kan wel goet ferstoppe dus soms laat ie mij ook sgrikke!
Tiga fint het ook leuk om te sien.
Hij gaat erbij sitte en hij is de Tussekat.
De Tussekat sorregt erfoor dat alles eerlek gaat en dat we niet boos worde en gaan fegte.
Chester doet ook Tussekat sijn maar niet meer altijt weeges Simon sprong een keer boofe op hem en toen ging hij keihart gille weeges dat deet pijn.
En dat hat Tiga gesien en nau gaat Chester faaker in se mantje ligge en doet Tiga Tussekat sijn.
Weeges Chester is nou Seeniejor fan se leeftijt en tante Loesje sei altijt fan dat assie seeniejor ben dan ben je gee-rie-jaa-tries en dan moet je in je sagte warreme mantje sijn en rust aan je kop hebbe en kijke hoe de jeugt fan teegeswoordeg speel.
Je moet nie meer so meedoen weeges dan springe se boofe op je gee-rie-jaa-triese rug en dan gaa je sgreewe.
Tiga heef altijt heel goet opgelet oofer wat tante Loesje altijt in haar letters sgreef dus nau lig Chester in se mantje en is Tiga Tussekat.
En de tweefoeters hebbe besloote dat al ons speelgoet mag blijve weeges we speele keihart ermee!

Weet je dat ik sellefs me ouwe hobby weer heb opgepak?
Ik ga weer in de agtbaan!
Jaaaa de agtbaan!
Foor alle niewe leesers en iedereen die het alweer fergeete was weeges het is so lang geleeje:
Ik ga je fertelle wat mijn agtbaan is!
Ik heb noodeg een liefe Fre en een doos.
As ik de doos heb dan spring ik derin en dan kijk ik lief en hoopfol en met groote waaterege oogies naar Fre. Dan snap se wat ik bedoel.
Dan pak se foorsigteg de doos en dan spring ik der heel soepel en leeneg en as een egte akkeroobaat derin en dan moet ik er NIET meteen weer uitspringe!
Ik herhaal, NIET der uit springe!
Neehee, want nau kom het leukste fan alles.
Fre gaat foorsigteg loope met de doos en dan steek ik me koppie deruit en dan ga ik fantaaseere dat ik in me eigenste fliegmasjiene sit!
Of dat ik in de agtbaan sit!
Of dat ik sellef een foogul ben!
Ik laat me fantaasie gaan en dan gaat se met de doos wiege en loope en soms hart en soms sagt en dat is egt so fet koelkikke as se dat doet!
Ik wort er heelemaal blij fan en as we dan klaar sijn dan zet ze me foorsigteg met doos en al weer op de gront of op de taafel.
As ik dan ga loope dan foelt het nog steets een beetje assof te dat ik sweef!
Fetkoelkikke he!
Moet je ook es probeere. Het kan in elleke doos maar een groote doos is foor geforderderden weeges daarin kan je sellef ook rolle. In een kleinere doos heb je hau-fast en rol je niet om.
Dan kan je beeter fantaaseere oofer dat je een fliegtuig ben of een hommelbijtje of een vlinder of een foogul die een poepie laat op het hooft fan se ferfeelende broertje.
Hahaha grappie natuurlek he…
Het was een grappie Tiga! Kijk nie so eng naar mij!
Nou eeh.. Ik denk dat het tijt is dat ik om een paar snoepies ga bietsen, Tiga wil je ook??
Pfjoewie ik dagt eefe dat ik een mep kreeg!
Tot de follegende keer!!
Liefs fan Leootje en het is ook naames Tiga, Chester en Simon natuurlek!

Liefe frientjes, deze blog gaat over oud zijn, ziekjes, de dierendokter en mediezijnen. Vanmiddag kwam frouwtje uit haar werk. Ze drinkt dan altijd koffie en tjekt dan de Feesboek terwijl ik bij haar op schoot zit. Soms valt ze na de koffie in slaap… zoals vanmiddag. Ineens viel de aaipet op de grond. Ik dee eggie waar niks hoor, de aaipet viel vanzelf, boem! En toen was het kabeltje van de aaipet afgebrooke. Oh Oscar zei ze, wat aakelig nou, zonder kabeltje loopt de batterij gauw leeg en je moet fanmiddag nog de blog schrijven. Ze deed haar jas aan en ging naarde winkel voor een nieuw kabeltje. En zo kon ik toch nog de blog schrijve.

Spuuge

Jullie weete dat ik al een poosje een keelontsteking hep, dat ik veel moet slikken ineens, en dat ik het benauwd in mijn neus hep. Soms ben ik misseluk en moet ik spuuge. Ik hep een tijdje geleeden antiebiejootie gehad. 2 kuuren zellufs, maar weet je wat het is? De pillekuur helpt wel, maar als die op is dan ga ik weer ziekjes worden. Zo kom je dus in een fieziejeuze cirkel zoals dat heet. Als je zo oud ben als ik, dan is de rek een beetje uit je gezond. En ik wil eg beeter worden, maar het ga nie eg. Frouwtje kijk mij bezorgd aan en zegt dan Oscar, hoe moet het nou met jou? Je wilt toch graag het stoelendansfeest meemaake met je frientjes bij Kever in de tuin en een fijne zomer in de zon op het balkonnetje? Ja natuurlijk wil ik dat, maar er is iets in mijn gezond die niet wil meewerke.

Nacht

Forige week was het ’s afonds al laat, ik had net wat brokke gegeete. Maar ik ging met mijn keel raare geluiden maake en ik kreeg het benauwd. Ik kon er eggie niks aan doen, en het ging niet eg oofer. We zijn toen laater naar bed gegaan. Ik lag op frouwtje haar rug, maar ze sliep niet hoor. Het licht was nog aan en ze keek iedere keer bezorgd door de spleete van haar ooge. Ik werd steeds meer onrustig en liep iedere keer van bed naar de klimpaal en weer terug. Er zat iets niet goed in mijn keel en ik ging keihard krijse. Zo gaat het niet langer Oscar zei frouwtje, straks doe je stikke. Toen stond ze op en heeft ze midden in de nacht de dierenambulance gebeld. Ze was egt zenuwagtig hoor.

De mefrouw van de dierenambulanze zei, ja maar die oude Oscar die ken ik goed. Ik heb hem verzorgd toen hij bij ons in het dierenhospitaal was opgenomen toen zijn baasje was ooferleeden en hij geen huisje meer had. Ze zei, in geval van nood komen wij altijd met de dierenambulanze langs, maar je moet toch eerst proberen of je eigen dierendokter kan bellen. Die heeft op de telefoonbeantwoorder staan welke dierendokter er nog wakker is, en daar kan je dan met Oscar naar toe gaan. Frouwtje ging de dierendokter bellen, nou die was nog wakker midden in de nacht en die nam gewoon de telefoon op, zo raar.
Ik had ondertussen van schrik slijm gespuugd en het slikken ging beeter en ik had het ook ineens minder benauwd. Toen zei de dierendokter tegen frouwtje, misschien zat de slijmprop hem in de weg. Hou Oscar maar goed in de gaate fanacht en kom morgen froeg maar eefe langs, dan kijke we verder. Toen zijn we gaan slaape, de dierendokter ook denk ik

Dokter

De folgende dag was toch wel raar, want je foelt gewoon dat er iets vreemds is en er een bepaalde spanning is. Frouwtje doet dan zenuwagtig. Ik hep toch gewoon gegeete hoor. Het gekke is eete doe ik goed. Ik eet zellufs meer sinds ik die antiebiejootpille slik, raar he?

Maar toen ineens had ik het door. Als de deur van de huiskaamer en van de badkaamer dicht gaat, dan weet ik het. Ik zit dan klem en ik wil eg nie hoor, maar het is dan kieze of deele, ik ga dan met teegenzin in die ferfeelende reistas. En ik was eg boos hoor, hep flink aan het gaas gekrapt. Er kwam zellufs een gat in, maar het was te klein om te ontsnappen. Bij de dierendokter was ik gelijk aan de beurt, want het was nog foor het spreekuur. Weer moest mijn bek oope en keek hij en foelde aan mijn keel. Kreeg ook weer de temperatuurmeeter in mijn poepertje, hij foelde aan mijn buik, en kreeg ik 2 spuite. Maar daar foel ik niks van en geef ik geen kik. Ik mocht gelukkig weer terug in de reistas.Toen ging de dierendokter teege frouwtje ofer mij praate. Oscar is oud zei hij. Om ferdere ondersoeken te doen en footo’s moet hij onder narkooze, en dat is een te groot rieziekoo, dat doen we liefer nie. Oscar is nog te goed en te aktief om te gaan inslaape en oofer de Reegeboogbrug te gaan. We gaan foor kwaalieteit van leefe dat Oscar nog eefe fooruit kan, en geef ik hem nog een kuur antiebiejootie en een kuur predniezon als paardemiddel.
Liefe frientjes jullie begrijpe fast dat ik zo blij was dat ik weer naar huis kon. En frouwtje ook, want die dacht, het is misschien de laatste keer en laat de dierendokter Oscar inslaape. Maar dat was gelukkig nie zo!

Honger

Nou is het zo, folgens mij gaat het wel beeter. Ik hep niet meer gespuugd en raar slikke doe ik ook niet meer en ben ik ook niet meer benauwd. Honger hep ik en eet ik foor 3 katers tegelijk. Dat is misschien een bijwerking van de pille zegt frouwtje, ze had het op de bijsluiter van de predniezonpille geleeze. Nou was ik aan de maagere kant, dus een dikkere buik kan geen kwaad
toch?
Nou slik ik zwaare pille en frouwtje zeg, het is nie goed foor je niere en leever maar als het nu helpt dan moet het maar. Ik ben wel wat meer gaan krijse de laatste tijd en ben soms onrustig.
Maar dat kom als je ziekies ben en iedere keer naar de dierendokter moet. Dan raak je van de slag en weet je soms niet meer goed waar je bent, en dan doe ik krijse. Folgens mij ben ik niet deement hoor. Ik doe het als ik mijn onrust foel en als ik ’s nachts honger hep ineens. Dan krijs ik net zolang totdat frouwtje opsta en ik eete van haar krijg. Ik kan niet teege het hongergefoel en frouwtje begrijpt dat. Ze zeg, Oscar ik hoef niet meer iedere dag te werke en froeg op te staan, dus het geef nie als je ’s nachts om eete krijs.

Zon

Zodra de zon komt ga ik erin ligge. De zon is een ekstra boest foor mij om beeter te worden. Maar het is wel gek, de eene dag lijk het herruf en de andere dag is het foorjaar. Soms gaat zellufs de ferwarming aan, maar dat fin ik wel fijn. We blijfe poosietief denke he, dat er steeds meer zon gaat koome en dat ik weer helemaal beeter ga worden.

Door de heele konsternaaizie van de dierendokter heb ik geen tijd meer gehad om jullie te beantwoorden op de forige blog. Jullie, liefe frientjes, baasjes en frouwtjes zijn altijd zo meedeleefend met mij. Als ik weer uitgerust ben en op krachte ga ik op de blog op jullie reejakzies reejageeren hoor. En de groote mijlpaal is het stoelendansfeest met jullie allemaal bij Kever in de tuin!

Tot de folgende keer en een dikke poot van mij, Oscar

Wat gaat zo’n week toch eigenlijk snel hè? Voor je ‘t weet is het alweer zaterdag…
Hoewel er weer veel te mauwen valt over van alles en nog wat in de afgelopen week wil ik juist vandaag nog wel even terugkijken op gisteren, want voor m’n personeel was dat blijkbaar een feestdag. Dus voor mij ook.

Ronde

Gisteren begon zoals gewoonlijk. Want sinds kort wil ik graag voor ‘t ontbijt al m’n eerste ronde door de achtertuin en over ‘t achterpad maken.
Zodra iemand van m’n personeel uit bed komt om op hun eigen bak te gaan grijp ik m’n kans, zeker als ‘t niet te koud is, om te mauwen of de tuindeur voor me open mag. Heerlijk, om dan in de ochtendschemering een frisse neus te halen wanneer ‘t net een beetje licht begint te worden.
Dat is ook een fantastisch moment om de lessen ‘Hoe vang ik een Weilandmuis’ van Luna poes in praktijk te brengen, hoewel ik heb gemerkt dat ik sommige lessen ook heel goed binnen kan oefenen. Ik ben inmiddels al heel bedreven in m’n antenne gebruiken, m’n personeel onzichtbaar te besluipen en m’n neus in hun zaken te steken. Alleen wil ‘t met het vinden van een échte muis in ‘t weiland nog steeds niet zo best lukken. Maar ik blijf volhouden, en kijk al uit naar de volgende lessen.

Personeel

Toen ik dus gistermorgen weer binnen kwam voor ‘t ontbijt, stond m’n personeel me in de keuken op te wachten. En dat vond ik een beetje vreemd want meestal is het óf Senior, óf Junior die me eten komt geven, brokjes bijvult en m’n water ververst. Maar ze staan er ‘s morgens nooit allebei tegelijk.
Niet dat ik er een probleem van maakte, want m’n ontbijt werd direct bij binnenkomst geserveerd. Al moest ik wel even twee keer snuffelen, want boven op m’n natvoer lagen een paar van m’n favoriete snoepjes!
Terwijl ik zat te genieten van dit heerlijke extraatje zo vroeg op de vrijdagmorgen, nam m’n personeel hun beker koffie mee naar de eettafel. Ik voelde hoe ze naar me keken terwijl ik at en hoorde hoe ze herinneringen ophaalden aan toen ik hen net in dienst had genomen. En dat de tijd zo snel voorbij is gevlogen. Ik begreep er weinig van, maar ik had het dan ook eigenlijk te druk met m’n etensbak om er veel aandacht aan te willen schenken. Prima combinatie hoor, natvoer met een paar snoepjes. Wil ik best elke dag krijgen.

Knuffel

M’n personeel begon net aan hun tweede bak koffie toen ik m’n etensbak helemaal schoongelikt had. En zoals elke morgen na m’n ontbijt liep ik naar Senior, streek langs z’n benen en sprong over de rechter armleuning van z’n stoel om achter hem langs naar de linkerleuning te lopen. Vaste prik, want dan tilt ‘ie z’n linkerarm op zodat ik m’n billen op die armleuning kan vleien, terwijl ik m’n voorpoten op z’n bovenbeen zet.
Knuffeltijd!

Pakjes

Maar zoals gemauwd, gisteren was anders. De knuffels waren er wel, maar er was nóg meer. Want er lagen twee pakjes op tafel. Ik snuffelde er aan, maar het rook helemaal nergens naar.
Omdat ik geen idee had wat ik ermee aan moest, maakte Junior het kleinste pakje open. Er kwam een, best wel sjiek, grijs borstharnas uit, met een lange lijn. Maar wat moest ik daar nou toch mee? Ik mag al wekenlang alleen naar buiten, zo’n ding had ik om toen ik nog een babykitten was en nog niet alleen de tuin in of het achterpad op mocht…
Heel eerlijk gezegd, ik vond het propje papier waar ‘t harnas in had gezeten eigenlijk veel interessanter en gaf ‘t een lel zodat het van tafel op de grond viel. Want elke knuffelsessie moet toch even onderbroken kunnen worden voor een stevig potje pootbal tussendoor.

Propje

Na een paar minuten had ik het propje onder de stoel getikt, en kroop ik weer op schoot bij Senior voor nóg meer knuffels. De borstel werd er zelfs bijgepakt, en ik zat weer te genieten.
Maar Junior was nog niet klaar. Het tweede pak werd opengescheurd, al ik had weinig belangstelling voor het vreemde ding wat daar uit kwam. De kleur was wel mooi blauw, er zaten slierten achterop en ‘t kon open. Maar ik had geen idee wat ‘t was.
Junior zette dat ding in de bank en toen moest ik wel op onderzoek uit. Heel voorzichtig besnuffelde ik ‘t van alle kanten, maar er zat geen beweging in. Toch werd ik steeds nieuwsgieriger, want ik kon er een poot inzetten. En m’n kop paste er ook in. En nog een poot. Ik stapte helemaal tussen de twee helften in, en liep er aan de andere kant weer uit. Maar wat was hier nou zo leuk aan?
De prop papier waar dat ding in gezeten had vond ik veel interessanter. Nóg groter dan die andere, die nu onder de stoel lag. Maar een nieuw potje pootbal moest nog even wachten, want ik had eerst nog een knuffelsessie af te ronden.

Op stap

Om een heel lang verhaal wat in te korten, die twee dingen die ik gisteren gekregen heb zijn dus om een keer mee op stap te kunnen gaan met m’n personeel. Een harnas om in onbekend gebied met ze te gaan wandelen en een rugzak waar ik lekker in kan zitten of liggen als ik geen zin meer heb om te lopen.
Junior heeft ‘t idee dat ik ‘t misschien wel leuk zou kunnen vinden om samen met m’n personeel verder te kijken dan m’n eigen tuin, achterpad en ‘t weiland aan de overkant van de sloot. Ze weet al dat ik het heerlijk vind om in de auto mee te rijden om dan vanuit m’n reismand te kijken naar alles wat voorbij komt.
Senior heeft zo z’n bedenkingen, want volgens hem heb ik ‘t al prima naar m’n zin in m’n eigen buurt, dichtbij huis en hoef ik niet zo nodig verder weg dan ik zelf kan aanlopen.

Ik heb dus weer iets om over na te denken. Want ben ik wel de échte huiskat die de rest van z’n leven dicht in de buurt wil blijven? Of ben ik diep in m’n hart eigenlijk toch een avonturier die met z’n personeel op stap wil naar plekken waar ‘ie zelf nooit zou komen?
Een combinatie van die twee lijkt me eigenlijk wel een optie om te overwegen. Gelukkig kan ik er nog even over nadenken.
Want vandaag ga ik eerst even bijkomen van gisteren, die bijzondere vrijdag waarop m’n personeel het nodig vond om m’n allereerste verjaardag te vieren.
Was heel erg gezellig en vooral lekker, maar vanmorgen zaten er geen snoepjes meer over m’n ontbijt. Het is dus weer gewoon een alledaagse zaterdag.
Toch best wel een beetje jammer…

Dikke knuffels, een stevige poot en/of een zacht kopje,
Joep.