Minnie en kattemoederdag

Het was de dag met de vrij er in. Waarom ze dat zo noemen weet ik niet. Want veel van de tweebeners zijn dan helemaal niet vrij. En wij dieren hebben natuurlijk altijd vrij. Oh wacht ff. Zou het daarom zo heten? Miauw je weet maar nooit!

Maar goed, waar was ik. Oh ja ik ging wat bemauwen. Nou het zat dus zo. Frau kwam iets eerder thuis van brokjes furrdienen. Ikke wist dat niet dus zat ik niet beneden in de fensterbank klaar om haar welkom te miauwen. Dus toen ik de achterdeur hoorde gaan ben ik meteen de trap af gerend (want ik lag boofe op het wasrek in de zon te tsjillen) en roetsj zo de woonkamer in.

Wachten

Miauw mauwde ik, ben je nou al thuis. Ja Minnie zei ze. Er komt zo iemand aan de deur. En die brengt een nieuwe zak met brokjes foor jou. Mew! Ik hou er eigenlijk niet zo fan als er andere tweebeners anders dan Frau of mensenoopaa foor de deur staan. Maar als het om een zak met brokjes foor mij gaat nou hihi fooruit dan maar.
We gingen in de MinKeef op hem wachten want dan kan je de straat goed zien. Mooi dacht ik, dan kan ik meteen nog een rondje fensterbankcontrole meepikken. Foor mijn gefoel duurde en duurde het maar. Kreeg inmiddels wel een knor in mijn buikje. Dus sprong de fensterbank uit en dribbel naar de woonkamer om een brokje te eten. M’n natfoer wist ik nou al zou Frau pas geefe als de zak geleefurrd was. Ook moest ze een beetje om me lachen. Wat foor mij echt heel lang leek te duure was volgens haar nog niets eens 5 minuten.
Doe je ding maar Min, je hoort het fanself als de deur oope gaat. Oh mag ik daar dan bij zijn? Hihi ikke probeer bij de foordeur altijd te ontsnappen om op de straat te gaan kijken. Ze schudde haar hoofd. Je mag netjes fan een afstandje kijken. Oh nou mauw. Ok dan. Zal me gedraage. Nou en na nog een tijdje wachten toen was de zak met het foer er eindelijk.

Kattemoederdag

Op de dag met de zon erin kreeg ik heel froeg een berichtje fan tante Sab. Zij is het zusje van Frau. Dat het kattemoederdag was en of ik daar al aan gedacht had. Miauw nee helemaal furrgeete! Dus snel ging ik ff keihard spinnen om een goed na te gaan denken hoe ik dit ging aanpakken. Ikke besloot dat ik Frau in ieder geval wilde laten uitslaape. Dat fond ik van meself wel een mooi eerste kado. Tante Sab hielp me ondertussen met een leuk plaatje te maake wat we konden appen.
Maar wat zou ik nou nog meer kunnen doen? Ik zag mijn staartje bewegen oofer de floer. En miauw, toen kreeg ik een heel goed idee! Als ik nou eens ga schoonmaake. Dan gebruik is mijn staartje als swiffer hihi. Want zo heet zo een ding. Dat heb ik mensenoopaa wel eens horen zeggen. Dus nou daar ging ik hoor. Feeg feeg hier. Feeg feeg daar. Ikke deed heel goed mijn best.
Nou en toen was het tijd om Frau wakker te gaan maken. Ikke dribbelde de trap op en sprong op de groote mensenmand. Ik ging foorzichtig tegen haar aan liggen. Ze was al wakker en zei Goeiemorgen Minnie. Miauw mauwde ik. Fijne kattemoederdag! Ze vond dat heel lief van mij. Dus ik kreeg een aai oofer mijn koppie en ze krabbelde lekker onder mijn kinnetje. Ook zei ze dat ze mijn appje al had gezien. Mew prr prr deed ik. En toen gingen we nog effe lekker ferder met saame kroele terwijl de zon door het raam naar binnen scheen.

Nou dit was het weer foor deese keer. Nu meer dan ooit is het belangrijk om te blijfe tetteren foor Freede!
Pootje van Minnie

Lucky en zijn blog nummer 100

Lieve allemaal, deze keer ben ik er met zon! Tenminste dat hoop ik toch want nu ik deze blog maak, is er super veel zon en is het lekker warm.

Buiten

Dit betekent dat we heel lang buiten kunnen als het licht wordt en dat is natuurlijk altijd prettig. Ik heb inmiddels ontdekt dat er hier twee poezels in de buurt wonen die op mij lijken. Of zij op mij, het is maar hoe je dat wilt zien natuurlijk. Hannes heb ik al eerder genoemd maar er is ook een poesje dat dezelfde kleuren heeft. Zij zit regelmatig in onze tuin maar jullie snappen natuurlijk wel dat ik daarna alle plekjes waar zij geweest is, goed moet inspecteren want je weet maar nooit of ze er toevallig een kuiltje heeft staan graven of dat ze haar geur ergens aan heeft afgezet. Ik blijf nu eenmaal een verkenner hoewel ik van mijn mensen eigenlijk niet zo ver de straat in mag als ik tegenwoordig wel eens doe. Dan zijn ze me kwijt en kunnen ze me niet altijd meteen vinden. Ik zeg uiteraard ook niks als ze mijn naam roepen. Verstoppertje spelen vind ik nu eenmaal een erg leuk spel.

Tuin

Het is in de achtertuin ook prettig vertoeven hoor. Jullie weten al dat we een buitenhuisje hebben. Dat is een grijs huis maar de kleur doet er eigenlijk niet zoveel toe. Nu lag ik er pas in te slapen en dat vond Molly wel een beetje moeilijk. Zij wilde er namelijk ook graag in liggen maar we zijn allebei niet de kleinste dus dat ging niet lukken. Toen zag mijn vrouw op internet dat de huisjes een beetje goedkoper waren dan anders en heeft ze een nieuw besteld. Of liever, eentje extra! Het kwam heel snel met de postmevrouw maar toen lieten mijn mensen het in de gang staan. Iets met nog even bewaren zeiden ze. Daar deed ik natuurlijk niet aan mee en toen de doos zowat omgevallen was op mij, hebben ze besloten deze daar weg te halen. Molly en ik hebben onze meest zielige blik opgezet en toen was het zo geregeld. Onze man heeft de doos open gemaakt en het huis in elkaar gezet. Dus nu hebben we er twee.

Anders

Het nieuwe huisje staat in de tuin naast het andere. Het is eigenlijk helemaal hetzelfde alleen de kleur is anders. Molly ligt op de foto in het huisje maar ik heb er ook al meer keren in gelegen natuurlijk. Ik zat er uiteraard als eerste ook in. Mijn mensen zeggen dat het erg luxe is dat we een eigen buitenhuisje hebben. En als je goed kijkt, zie je op de foto ook nog het egelhuisje staan. Daar kunnen wij niet in maar er bovenop liggen terwijl de zon op je vachtje schijnt, is zeker aan te bevelen. We hebben al een paar keer tegelijk in een huisje gelegen maar ja, je denkt toch zeker niet dat we zomaar even blijven zitten als ze weer met die telefoon aankomen om een foto te maken? Dus dat is niet gelukt maar goed. Jullie snappen het idee wel. O, mocht je nu ook zo’n soort huisje hebben of iets dat erop lijkt? Je wordt er in principe niet nat in en je waait niet uit je haren als het stormt maar soms is er zoveel pinkel van Oopa dat het kleedje dat erin ligt, nat kan worden. Even melden bij je mensen zodat ze het vervangen voor een schoon en, vooral belangrijk, droog exemplaar.

Nummer 100

Deze keer is het blog nummer 100 die ik schrijf, dus dat is toch wel heel veel al he? Tenminste, dat vind ik wel want dat zijn zomaar drie cijfers achter elkaar! Mevrouw Loes heeft er een hele mooie en speciale foto voor gemaakt en mijn mensen hebben het ook over ballonnen. Nu weet ik niet zo heel goed wat dat voor dingen zijn maar ze horen bij een feestje. Volgende keer meer over ballonnen als ik eenmaal weet wat dat voor dingen zijn. Omdat het toch mooi weer is en we pas zo’n supermooi feest voor Oscar hadden, doen we bij deze ook een poolparty ter gelegenheid van blog nummer 100!
Komen jullie ook allemaal? Er is een bbq met visjes, snekkies en muisjes (wil jij ze klaarmaken chef Tiga?) en iedereen mag zwemmen, lekker luieren in de zon en een huisje kiezen dat je aanstaat. Ik zou het super vinden als iedereen komt. En dan kunnen we meteen nog wat verjaardagen vieren natuurlijk. Samen met al onze vriendjes is toch het leukste dat er is. Doorie kun jij iedereen ophalen met de flowerpower boes? Dank je wel alvast en iedereen tot straks!

Knuffels van Lucky

Kever heeft een mening over het ferboden woord

Nu het echt lente is met veel zon en weinig reegen ben ik een frolijke jongen, ik ben de hele dag in mijn tuin en ik geniet van alles om me heen, oferal is het groen en zijn er bloemen, ik zie altijd wel een Loes- en Brammievlinder dansen in de lucht, we hebben het Stoelendansfeest voor Oscar gefierd en het was helemaal top, dus ik ben blij en mijn leefen is fantasties, soms fergeet ik gewoon dat ik ooit een hele bange katermans was.

Mikkie en Pokon

Mikkie is elke dag op het dak van het schuurtje of in de tuin van de buren, en Pokon klimt elke dag wel een keer in mijn tuin, dat ben ik al gewend en mijn mensen ook, eigenlijk mag het niet, maar ja: hij is een kattenpuuber dus hij doet wat hij wil, mijn mensen moeten er om lachen, maar ze zeggen ook dat hij geen gefaar ziet en eerst iets doet en dan pas nadenkt, hij stort zich bijfoorbeeld zó van het dak van het schuurtje af, en mijn mensen hebben hem al een paar keer op moeten fangen of moeten helpen omdat hij niet meer voor- of achteruit kon.

Zelf ben ik heel anders, ik ben foorsichtig, ik ben een ferantwoordelijke en nette jongen, ik doe geen kasten open, ik klim niet op taafel als mijn mensen eeten, ik maak niet zelf de zakken van mijn brokjes open, ik probeer niet uit het raam te klimmen, ik kom niet in de buurt van de wasmasjien of het fornuis waar mijn mensen hun eeten maken, ik knaag niet aan kaabels en ik laat me nergens van af fallen, want dat is gefaarlijk, dat weet ik heus wel.

Ferboden woord

Daarom hoefen mijn mensen nooit het ferboden woord tegen mij te zeggen, het grieseligste woord dat er bestaat, het liefst zau ik willen dat dat woord niet bestond, als ik er aan denk word ik al helemaal ferdrietig, het is een klein woordje maar het foelt heeeeel groot, het foelt alsof mijn weereld in elkaar stort, het is een woord dat beteekent dat ik iets faut heb gedaan en straf ga krijgen, en dat mijn mensen me niet meer lief finden, dat ze me misschien wel terug gaan brengen naar het asiel, o ik moet er niet aan denken!

Helemaal in het begin heeft mijn vrouw het één keer tegen me gezegd, daar heb ik over geschreefen, toen heb ik me de hele afond ferstopt onder het bed, ik durfde mijn vrouw niet meer aan te kijken, wat ze ook probeerde, en ik was helemaal van mijn slag, mijn mensen merkten dat en hebben daarom dat woord nooit meer tegen mij gezegd.

Maar een paar dagen geleeden had mijn vrouw haar dubbele oogen niet op, mijn vrouw roept nau dat dat een bril heet, dat kan best, naar enniewee, ze zag ineens Pokon zomaar keihard door de tuin rennen, dus ze riep Nee, Nee!, en toch rende Pokon gewoon naar binnen, en mijn vrouw riep nog een keer Nee Pokon!, alleen zag ze toen ineens dat ik het was, ik kwam binnenrennen om mijn vrouw te halen omdat ik wilde spelen, maar doordat ze Nee riep wist ik het niet meer, want NEE is het ferboden woord, het allerengste woord.

Naar buiten

Ik zat in het gangetje en was helemaal in de war, ik wilde gewoon spelen, wat was daar nau zo erg aan?, mijn vrouw zei O Keef, sorry sorry!!, maar toen ze me wilde aaien ging ik snel naar buiten en ferstopte me in de planten, ze gaf me brokjes, die liet ik gewoon liggen, ik was veels te ferdrietig om te eeten en mijn hart deed pijn, mijn vrouw probeerde met me te spelen, ze gooide stukjes kouwstik, maar ik keek naar de grond want ik had iets helemaal ferkeerd gedaan, en ik wist zeker dat mijn vrouw me niet meer lief fond.

Mijn vrouw foelde zich vreselijk, en dat zei ze ook tegen me, ze zei dat ze niet weet wat er froeger met me is gebeurd, foordat ik in het asiel kwam, maar dat ik NOOIT bang hoef te zijn voor mijn mensen, dat ik nooit straf krijg en dat ze me nooit wegbrengen, dat ze van me hauden en dat ze me niet willen missen, en dat ik niets faut had gedaan, maar zij zelf, en dat ik trauwens helemaal niets faut KAN doen!

Bijkoome

En toch duurde het een hele tijd voordat ik weer tefoorschijn kwam, heel foorsichtig, en ik had heeeeeeeeeel veel knuffels noodig, een paar dagen wilde ik ekstraveel aandagt en kompliementjes, en ik moest ekstra slaapen om weer bij te komen van het ferboden woord.

Mijn best

Ik ben een hele gefoelige en zachte jongen en ik doe altijd mijn best om lief te zijn, echt waar hoor!, en ik hoop echt dat ik dat enge woord nooit meer hoor, fandaar dat ik het ook niet opschrijf, ik wil gewoon fergeeten dat het bestaat, dat woord waardoor ik me zo klein en eensaam foel, gelukkig weet ik al weer dat ik thuis ben bij mijn mensen en zij bij mij, ik heb mijn zelffertrauwen weer terug, en ik foel weer dat ik voor mijn mensen de allerliefste Keveretti Spaagettie ben, voor altijd!

Ik stuur nog feeliesietetters naar Foppe, ik denk aan Oscar en mevrouw Oscar, ik stuur iedereen die iemand mist zachte kopjes, en natuurlijk blijf ik tetteren voor vreede!

Joep leert voor Weilandmuizenjager

WeilandmuizenjagerVorige week had ik het over wat ik graag wil worden als ik later groot ben. En hoewel ik alweer een jaar oud ben heb ik nog steeds het gevoel dat ik heel veel te ontdekken en te leren heb voordat ik een oude wijze kater mag worden. Dat komt niet van de ene op de andere dag, zoiets heeft tijd nodig om te groeien.

Promotie

De komende tijd ga ik me helemaal richten op ‘t werken als Weilandmuizenjager. Nóg meer ervaring opdoen, uitdagingen zoeken en cursussen volgen om de beste technieken in m’n poten te krijgen. En dan hoop ik uiteindelijk promotie te kunnen maken naar de functie van Weilandmuizenvanger, om de diepvrieslade te vullen met de beste muizen die ik kan vinden.
‘t Lijkt me de meest ideale baan, lekker dicht bij huis zodat ik tussen de middag daar kan gaan lunchen. Met werktijden die ik zelf kan bepalen tussen zonsopkomst en zonsondergang, want ik blijf eigen baas natuurlijk. Er moet tussendoor toch ook nog tijd overblijven voor dutten, wassen, knuffelen, spelen, slapen en eten…

WeilandmuizenjagerUil

En over spelen gesproken, afgelopen week heb ik maar liefst twee nieuwe speeltjes gekregen. En ‘t zijn niet eens balletjes, maar ik ben er wel heel erg blij mee!
Maandag kreeg ik Uil. Hij is van een heel lekker stofje dat ik nog niet kende en hij heeft veren. En veren zijn leuk om mee te spelen, dat weet ik nog van de uitschuifbare hengel die ik kreeg toen ik klein was. Maar die is intussen helemaal versleten, al zegt mijn personeel dat ik ‘m gewoon gesloopt heb door er steeds op te gaan springen. Maar wist ik veel dat dat niet de bedoeling was, die hengel boog zo lekker door als ik er m’n voorpoten er op zette…
Maar, terug naar Uil. Senior heeft de Joep-proof-test gedaan voordat ik ‘m kreeg, door aan de veren te trekken of ze wel stevig genoeg vastzaten. En hij werd helemaal goedgekeurd. Maar ja, da’s natuurlijk wel weer een uitdaging voor mij om te zien hoe lang het duurt om Uil te plukken…

Stick

WeilandmuizenjagerOp dinsdag, na een hele dag op zoek te zijn geweest naar Weilandmuis, kwam ik een beetje verdrietig thuis want ik had wéér niks gevonden… Ik gaf het sisal muisje dat ik een tijd terug had gehad een lel met m’n voorpoot waardoor ‘ie onder de bank schoot, en was ervan overtuigd dat ik dan misschien wel een hele enthousiaste muizenjager was maar toch nóóit een echte muizenvanger zou kunnen worden.
M’n personeel zag aan me dat ik teleurgesteld was en probeerde me op te vrolijken met een lekkere kauwstick. Heerlijk hoor, maar ‘t was geen muis…

Net toen ik me omdraaide om de gang in te lopen hoorde ik m’n naam roepen en zag iets over de grond schuiven. Een muis!
Ik twijfelde geen moment, rende er achteraan, dook er bovenop en greep ‘m met vier poten tegelijk vast.
Terwijl ik m’n stiletto’s en tanden in z’n vacht zette bedacht ik me dat deze muis nooit in de diepvrieslade terecht zou komen en al helemaal niet op de menukaart van Nemo, want hij was wel heel erg mager en kwam niet uit ‘t weiland. Maar hij was wel heel erg geschikt om mee te spelen en m’n jachttechnieken mee te oefenen.

Muis

WeilandmuizenjagerVol trots liep ik even later met de veroverde muis naar m’n personeel en legde ‘m voor Seniors voeten neer. M’n allereerste cadeautje was voor hem, en zo te zien was m’n Eerste Bediende er heel erg blij mee. Ik werd op schoot genomen, kreeg aaien en lieve woordjes en heel veel knuffels. Terwijl ik me als succesvolle speelgoedmuisvanger voelde groeien, legde hij m’n vangst op de eettafel en pakte een blikje. Zodra dat open ging herkende ik gelijk de geur die er uit kwam en ik keek nieuwsgierig over de rand van de eettafel mee hoe Senior de buik van de muis opende en er iets uit dat blikje in stopte, net zolang tot de muis dik en rond was. Nooit geweten dat muizen op die manier te eten krijgen…
Toen de muis genoeg eten had gehad maakte Senior ‘m weer dicht en rolde ‘m tussen z’n handen heen en weer. Wat rook dát lekker, zeg. Eigenlijk had ik er wel een beetje spijt van dat ik de muis cadeau had gedaan. Maar Senior vroeg of ik ‘m terug wilde, want hij en Junior eten geen muis. Zelfs niet als ‘ie zo goed gevuld is zoals deze.

Nou, ‘t leek me een heel goed idee, want zo’n mooie dikke muis weggooien zou toch zonde zijn.

En zo is Muis in m’n leven gekomen. Ik word heel erg vrolijk van ‘m, hij kwam precies op het goede moment in huis. We vechten en spelen samen, en ik leer heel veel van ‘m.
Al vergeet ik natuurlijk mijn vrienden Nemo en Uil niet, en m’n springveren, balletjes, knikkerbaan en andere speeltjes. Die moeten ook allemaal genoeg aandacht krijgen, want stel je voor dat m’n personeel het idee zou krijgen dat ze iets van m’n speelgoed kunnen weggeven omdat ik er niet meer naar omkijk…

Stevige poot en heel veel kopjes van Joep, aankomend Weilandmuizenvanger.

Wat is dat een ligferandering

Ik heb weleens uitgelegd hoe ik een smaakferandering kan hebben. Dat ik iets eet wat echt superduperlekker is en de ene dag eet ik het bord leeg en de andere dag helemaal opeens dan foel ik: nee.
Dat is de smaakferandering.

Het kussen

Hoe zoiets kan dat weet ik niet. Maar het gebeurt. En ik heb het ook met op het bed slapen. Ik heb er mijn eigen kussen, het is groot en zacht en ik weet: daar heb ik de ruimte, dat is foor mij, daar kan ik liggen. Voor mij als ex-asieljongen is zoiets ekstra belangrijk. Een plek helemaal alleen voor mezelf, dat gefoel.
Oja ofer het liggen. Op het kussen heb ik een handdoek. Twee lagen dik en hoe het ligt dat is zo fijn dat kan ik niet zeggen. Warm en gezellig en gewoon super.

Het bed

En nou gisterafond gingen we aan de nacht beginnen en ik was ook naar de slaapkamer gegaan, mijn vrouw lag al in het bed en ze zei: “Kom maar Bertje”. Ze klopte op het kussen. Ik keek ernaar en dacht: nee.
Dus ik sprong niet.
Aan de andere kant van het bed zag ik een kussen in een kussensloop. Ik bleef ernaar kijken want ik foelde meteen hoe iedejaal dat moest liggen. Dat gladde. Zo rustig aan je vagt.
Ik had een lig-ferandering.

Spinnen

Mijn vrouw zag me kijken. “Moment hoor”, zei ze en toen wist ik wat ze geen doen. Dus ik bleef staan waar ik stond. Ze haalde de handdoek van mijn kussen en legde er een kussensloop op, die kwam van de stapel, dus ik was de eerste die erop ging slaape.
Toen sprong ik meteen op bed, ik stapte op mijn kussen en ik foelde meteen dat dit het was wat ik wilde, ik begon keihard te spinnen, dat ging vanzelf, ook toen ik ging liggen, ik kon gewoon niet slaape omdat ik zo moest spinnen, het is echt superduperheerlijk slaape op een kussensloop dat wist ik nou weer.