Het kan vreemd lopen in het leven, ook als het gaat om geluk en gezelschap. Dit is het verhaal van een kitten, een vuilnisman en het merkwaardige toeval waardoor ze bij elkaar kwamen.
Het is net een Disneyland-film en toch is het echt gebeurd, in de Amerikaanse staat Californië.
Doos
Zo begint het verhaal. Michael Cabrera was als gewoonlijk op weg voor Waste Management, het bedrijf waarvoor hij werkte om afval op te halen en weg te brengen. Die dag vond hij iets in zijn vrachtwagen dat er niet thuis hoorde. Een klein dier had zich verstopt in een kartonnen doos.
Eerst dacht Michael dat het een stinkdier was. Toen hij beter keek, zag hij dat het dier een klein katje was, een kitten nog, en dat het in een bedenkelijke conditie was. Arm dier, voelde Michael.
Hulp
De vrachtwagenchauffeur begreep dat hier onmiddelijk hulp nodig was. Het kitten had nog een navelstreng aan het lichaam zitten. Er moest iets gebeuren en Michael moest dat doen. Met zijn grote handen pakte hij het diertje voorzichtig op. Daarna reed hij met spoed naar de dichtsbijzijnde dierenarts voor hulp. Meteen kreeg hij een medische behandeling en een pleeggezin waar ze het kitten elk uur voeding konden geven.
Foto
Michael had zijn taak als reddende engel volbracht maar hij kon het diertje dat hij had gered niet loslaten. Elke dag dacht hij aan het kitten en hij hoopte dat het katje het zou redden.
Op een goede dag kreeg hij een foto van de kat te zien. Hij was gegroeid, hij deed het goed. En toen werd het iedereen duidelijk: Michael was verliefd.
Inmiddels had het kitten een passende naam gekregen: William. Daarin zaten de letters W en M als een eerbetoon aan de vrachtwagenchauffeur van Waste Management.
Thuis
Bij het pleeggezin kon William niet blijven. Michael wist wel een goed thuis voor hem: bij hemzelf. Toen William een gezond gewicht had weten te bereiken, ging hij naar huis met degene die zijn leven had gered.
En nu zijn Michael en William samen gelukkig. William rent door het huis, speelt en knuffelt en doet alles wat je van een jonge kater mag verwachten. Michael is ook gelukkig: “Het heeft gewoon zo moeten zijn.”
(Bron: Lovemeow.com)
Hallo Bert,
wat een lieve en heel goed oplettende vuilnisman zeg. Voor hetzelfde had hij het poesje niet gezien en was het naar de vuilstortplaats gegaan. Hij is een mens met een gouden hart en meteen het goede gedaan voor de verzorging en wat ik het mooiste vind hij heeft hem een voor altijd huis gegeven. Ja het is echt een sprookje voor de man en de kat.
Fijne dag Bert en veel knufjes van vrouwtje en poot en kopje van mij. Het zijn er extra vandaag, want Loesje vertelde daarnet dat het wereld kusjesdag is.
Je grote vriend Jip.