Negen levens van katten: serieus?

negen levens Een kat heeft negen levens, is het gezegde. Iedereen knikt dan van: ja, zo is het. Maar  over een hond hoor je dat nou nooit. Of over een kanarie. Waarom wel over een kat?

Het is een typisch gezegde dat niet alleen in het Nederlands maar ook in andere talen bestaat. Wanneer dit soort spreekwoorden over de wereld reizen, zit er een betekenis in.

Waarom katten?

Vermoedelijk gaat het gezegde over katten vanwege hun status in het oude Egypte. Daar werden ze aanbeden als goden. Er bestond een kattencultus waarin het dier magische en bovennatuurlijke eigenschappen kreeg toebedeeld. Dat beeld reisde door de tijd met de dieren mee. En het bestaat nog: een kunstenaar met zeven katten maakt op ons een artistiekere indruk dan een kunstenaar met zeven honden.

Waarom negen?

Dat is niet helemaal te zeggen. In Egypte veronderstelde men dat een kat zeven levens had. Ergens zijn er dus twee bijgekomen.

Hoezo levens?

Dat het verhaal kon blijven bestaan, is vermoedelijk te danken aan de bijzondere eigenschappen van katten, zeker in vergelijking met de mens. Ze zijn leniger, hebben een groot gevoel voor balans (denk aan een kat op een schutting) en komen vaak tegen de verwachting in behouden op hun pootjes terecht.

Een mens begrijpt dat niet. De enige verklaring die dan klopt, lijkt van negen levens. Een ander dier zou in deze of die situatie al lang dood zijn geweest, dus dan moet het toch wel zo zijn.

Zorg

Negen levens of niet, een kat is een dier dat net als anderen zorg en aandacht verdient, zeker als huiskat. Een kat die op zijn pootjes landt en wegloopt, kan van binnen nog wel een kneuzing of erger hebben. Een mens mag nooit rekenen op die negen levens, al gunnen we die elke kat. Zeven levens zoals ze in Egypte geloofden, zouden ook al mooi zijn.

9 thoughts on “Negen levens van katten: serieus?

  1. Ik heb,zoals het personeel zegt,ook 1 leventje opgemaakt. Ik viel,jaren geleden,van 1 hoog naar beneden. Ik had gekneusde heupjes en een gat in mijn tong hier aan over gehouden. Ik was jong en eigenwijs zoals men zegt. Ik vond het keigaaf om af en toe op de rand van het balkonhek te lopen. Alleen glipte ik,doordat het had geregend,door.oeioei.
    Omdat we op de eerste etage wonen kon ik mijn draai niet afmaken. Nou…boem,daar lag ik. Het personeel ging met mij naar de dokter en die gaven me helemaal niets tegen de pijn. Want als ik dat wel zou hebben gehad zou ik weer lol gaan maken en rennen en dus meer kunnen beschadigen. Een week lang liep ik als een oud dametje. Het personeel schaamde zich enorm naar mij toe. Gelijk werd het balkon verder afgeschermd.
    Het balkon was al gedeeltelijk afgeschermd hoor,maar omdat Grietje en Poekie de braafste katjes van de klas waren hadden ze alleen de onderste helft gedaan. Niet wetende dat ikjes nou niet echt braaf was.
    Door dit mag ik snachts dus echt nooit op balkon,terwijl Grietje en Poekie dat wel mochten.Ook moet ik naar binnen als ze denken langer dan een half uur weg te blijven. Sjucht…😕

      1. We waren gewoon allemaal een beetje dom Bert. En ik heb gelukkig geen last van mijn heupjes meer. En vrouwpersoneel zei ook dat mijn ongeluk misschien voorkomen kan worden bij andere katjes. Dat dit een soort van waarschuwing is.

  2. Hallo Bert,

    Ik weet niet hoeveel levens mijn mama mij heeft gegeven. Maar ik heb er ook echt een opgemaakt. Vrouwtje zegt nog vaak dat ik een katerengeltje op mijn kopje had. Je weet dat ik je een keer heb geschreven dat ik uit mijn bed ben gevallen die helemaal bovenin de krabspeeltuin is. Zo’n 2.35 meter hoog. Omdat vrouwtje er allemaal speeltjes voor mij had in gehangen aan dikke ronde elastiek, ben ik in de val verstrikt geraakt in een van de stieken en wel met mijn achterpoot. Het aller ergste was dat vrouwtje niet thuis was toen het is gebeurd. Ik heb gebruld als een grote leeuw toen vrouwtje weer thuis kwam, ze was helemaal in de panieken toen ze me gevonden had. Ik hing onderste boven en een klein stukje van mijn kopje en schouder steunde op de grond. Kijk als er geen stiek had gezeten maar touw, oei daar willen vrouwtje en ik maar liever niet aan denken wat er dan was gebeurd. Ik had wel veel au nadien aan mijn achterpoot, maar het is allemaal gelukkig goed gekomen. Na een tijd is vrouwtje met mij gaan oefenen om weer vertrouwen in mijn speltuin te krijgen, want ik durfde er niet meer in.
    Mijn volgende levens daar ben ik heel zuinig op en ga die niet gebruiken hoor. Ik wil nog heeeeeel veeeel jaren met vrouwtje samen blijven.
    Nog even over het van hoge dingen vallen, we komen echt niet altijd goed terecht op de pootjes. We kunnen echt van alles breken hoor.
    Maar goed nu gaan vrouwtje en ik aan hele fijne dingen denken en jij moet dat ook doen, daar blijven we heel jong van hoor.
    Bert nog een fijne dag samen met vrouwtje, veel knufjes van mijn vrouwtje en kopje en poot van mij.

    Je grote vriend Jip

    1. hoi Jip ja dat weet ik nog dat van je meubel, dat was heel erg. Om alles en ook om te schrik. En daarom vind ik het extra dapper dat je het nou weer durft, je hebt daar ook veel hulp van thuis bij gehad dat helpt altijd. poot van je vriend Bert

  3. En misschien geeft een kat hoe hij was wel door aan een nieuwe huisgenoot, en gaat zijn leven op die manier een beetje door. Af en toe denk ik echt dat zowel Snork als Doezel bij Roos van alles ingefluisterd hebben.
    (Ik schrijf hij omdat vóór Roos alleen maar jongetjes bij mij gewoond hebben).

    1. ik weet ook dingen van Tim, dus dat kan best. Het kan vooral als je met je allemaal in een groepsziel zit, mijn vrouw zegt dat.

  4. Bert Mika heeft maar 1 leven en een heleboel geluksengeltjes . Hij was voordat hij bij Ed kwam wonen , bij de buurjongen boven bij Ed. Daar is het van het balkon gevallen 3 hoog en het is niet waar dat een kat altijd op zijn pootjes terugkomt. Mika was 1 week vermist toen Ed en de buurjongen hem vonden beneden in de tuin. Hij had zijn heup gebroken en bleek artrose te hebben. De buurjongen wilde door de kosten afstand van hem doen en toen hebben Ed en ons vrouwtje gezegd Mika gaat naar Ed. Het gaat heel goed met hem en daar zijn wij heel blij om. Dat overleden dieren iets doorgeven dat denkt ons vrouwtje wel. Zazu at eierkoek en was dol op pastasaus, en kwam altijd even op bed kopje halen en ging weg. Hij zat altijd als er iemand kwam boven aan de trap en liep je tegemoet. Gianlucca zit op de trap en loopt je tegemoet. Broer Guillaume komt op bed en blijft bij haar slapen en Jafita is de enige die pastasaus wil pikken en poffertjes. Jafita heeft Zazu niet gekend , Lucca en Guillaume wel.

    1. Wat een geluk voor Mika dat hij bij Ed kon komen wonen, volgens mij heeft hij het nou supergoed. Een fijn thuis waar ze altijd voor je zorgen is gewoon heel belangrijk als je huisdier bent.

Reacties zijn welkom