Hoi Chester! Daar zit de senior kater van zestienjaar, ontspannen voor de camera. Ja logisch, zijn eigen vrouw zet hem op de foto. En als ex-asielkater geniet je dan dubbel want je voelt wat je aan fijns hebt.
Chester had best een moeilijk leven achter de rug toen hij in het asiel kwam. En daar zat hij als senior. Bijna iedereen vond hem te oud. Bijna….
Dit is een superfijn verhaal.
Asiel
Op een dag besloot Madeleine naar het dierenasiel te gaan in de hoop dat ze gezelschap kon vinden. Ze had een moeilijke tijd achter de rug. Twee vrienden en haar vader waren gaan hemelen, haar eigen relatie was moeilijk en ze moest als 22jarige ook nog met pension als ballerina. Zie dat maar eens te verwerken. Ze voelde zich alleen en eenzaam. In het asiel vroeg ze om iemand die dat begreep, met andere woorden: ze vroeg om de kat die de minste kansen had om een thuis te vinden.
Verstoppen
Op die vraag wisten de mensen in het asiel meteen het antwoord. Dat was Chester. Hij zat al een jaar in het asiel, vaak verstopt in een hoekje van zijn kooi. Bang. Onzeker. En misschien ook omdat hij wel wist dat de mensen toch een kitten zouden kiezen.
De mensen in het asiel keken nog eens goed naar Madeleine. Ze was pas 22 jaar. Begreep ze wel wat het betekende een kat op leeftijd te adopteren? Madeleine knikte en zei dat geen enkele kat in het asiel over de Regenboogbrug zou hoeven te gaan. Chester had zijn thuis gevonden.
Thuis
Bij zijn vrouw heeft Chester het heerlijk. Ze knuffelen samen. Ze begrijpen elkaar en ze troosten elkaar. Chester zit graag op schoot. Madeleine voelt zich veel beter dan vroeger en dat geldt ook voor Chester. Ze zijn precies goed met en dankzij elkaar.
(Bron: Iheartcats.com)
Oooooh wat een ontroertjes verhaal bert. Ik word er helemaal emo van. Ikjes ben ook een seeniejoor poesenmeisje,maar ik heb gelukkig een fijn huisje met personeel.
daar gaat het om Katrien, dan je een fijn huis hebt waar ze van je houden!!
Hallo Bert,
Wat heb jij weer een ontroerend verhaal geschreven over Chester en zijn nieuwe vrouwtje.
Jij zelf hebt het ook meegemaakt. Vrouwtje had na het over de regenboogbrug gaan van Tim heel veel verdriet en weer veel behoefte aan een lief maatje. Jij zat in het asiel als straatkat en zag ook iedereen vertrekken en jij gaf ook de moed op en kroop maar weg. Zo zie je maar dat er voor ons allemaal een dag komt dat dat we heel gelukkig mogen en kunnen zijn.
Vrouwtje is nu begonnen met het lezen van het boek wat op de veiling was van het Lopend Vuurtje: Mijn vriend Ben. Ook zo hoe een katertjes voor een heel eenzaam jongetje die autisme heeft heel veel gaat betekenen. Vrouwtje heeft pas een stuk gelezen maar ze vind het een heel goed waargebeurd verhaal.
Hopelijk vinden jij en het vrouwtje nog meer van deze mooie verhalen en kunnen we er allemaal een voorbeeld aan nemen.
Nog een fijne dag hoor en vergeet niet te bankhangen. Knuf van vrouwtje en poot en kopje van mij.
Je grote vriend Jip
hoi Jip, ja dat is waar, net als Chester heb ik ook een thuis gevonden en nou ben ik gelukkig hier. Eerlijk waar Jip dat had ik nooit gedacht toen ik in het asiel zat. Want iedereen wilde een kitten en ik was al best ouder en ik had een rugzakje zeiden ze. En nou kan ik anderen helpen!! je vriend Bert
Wat mooi voor Chester een thuis te hebben. Gelukkig zijn er mensen die niet naar leeftijd kijken, want ons vrouwtje zegt leeftijd is maar een getal